SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Χριστουγεννιάτικος Τρόμος


Χριστούγεννα... Η μέρα που ξεχνάμε το φόβο, το τρόμο... Μας ξεχνάει όμως αυτός; Επειδή μας αρέσει και σας αρέσει να ανεβάζουμε την αδρεναλίνη, σας κάνουμε ένα Χριστουγεννιάτικο δωράκι. Για να περάσουμε ευχάριστα τη μέρα των Χριστουγέννων!





Χριστουγεννιάτικη παρουσία

Μία babysitter αναλαμβάνει τη μέρα των Χριστουγέννων να φυλάξει ένα παιδάκι. Το σπίτι που θα πάει να δουλέψει είναι υπέροχα στολισμένο με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Τι δε πάει όμως καλά; Τι δε ταιριάζει με τη γιορτινή ατμόσφαιρα;





Ο Άι Βασίλης πάλι θα ρθει!

Πόσες φορές σε έπερνε ο ύπνος τα Χριστούγεννα περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη να έρθει όταν ήσουν παιδί; Ακόμη το κάνεις; Τι συμβαίνει όμως όταν η ευχή σου βγαίνει αληθινή και ο Άγιος Βασίλης μπαίνει στο σπίτι σου; (ακολουθεί σκηνή μετά το τέλος των τίτλων)






Από την καμινάδα

Αν καθώς κοιμόσουν άκουγες τον Άι Βασίλη να κατεβαίνει από την καμινάδα θα σηκωνόσουν να τον δεις; Θα ήθελες να του ζητήσεις πρόσωπο με πρόσωπο το δώρο σου; Κι αν αυτό που θα αντίκριζεις δεν ήταν αυτό που φανταζόσουν;







Καλά Τρομαχτικά Χριστούγεννα!

Οι ευχές μας...




Εμπρός λοιπόν! Ρίξτε και πάλι τα ζάρια! Ή μήπως όχι;




Ghost House

Και το δεύτερο δωράκι μας... Μια ολόκληρη ταινία τρόμου του 2017 με ελληνικούς υπότιτλους 





Κ Α Λ Α  Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α



1

Polaroid


Θυμάσαι τις φωτογραφικές μηχανές με το φιλμ; Ή έχεις μεγαλώσει μόνο με τις ψηφιακές; Έχεις ακουστά για τις Polaroid; Λένε πως αυτές οι παλιές φωτογραφικές μηχανές φανέρωναν το πραγματικό ταλέντο που έκρυβε ένας φωτογράφος. Χωρίς εφέ, χωρίς φίλτρα. Μήπως όμως τελικά κρύβουν και άλλα μυστικά που θα έπρεπε να μένουν θαμμένα; Δείτε το βίντεο με ανοιχτά τα ηχεία...



Δείτε επίσης:

Οι φωνές

Selfie από την κόλαση


0

Ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα...


Καλημέρα σας. Το όνομά μου είναι Μαρία και σας στέλνω μία δική μου τρομακτική ιστορία.
Ήταν ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα… ή μήπως όχι; Η δική μου τρομακτική ιστορία εκτυλίχθηκε σε μία περιοχή κοντά στην Αθήνα, καλοκαίρι, όπου για ένα μήνα έμενα στο σπίτι της γιαγιάς μου, επειδή εκείνη νοσηλευόταν και χρειαζόταν ένας άνθρωπος να τη περιποιείται.
Σα γνήσιος άνθρωπος της νύχτας, και ενώ η ώρα ήταν προχωρημένη, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Έτσι αποφάσισα να σηκωθώ και να ασχοληθώ για λίγη ώρα με μία άλλη δραστηριότητα. Άνοιξα την τηλεόραση όπου πέτυχα ένα επεισόδιο της 10ης Εντολής . Ένας διάχυτος φόβος με πλημμύρισε, καθώς έβλεπα σταγόνες αίματος από τα θύματα δολοφονίας να κυλάνε αργά στο πάτωμα - το κορμί μου το είχε διαπεράσει ένα ρίγος.
Έκλεισα την τηλεόραση και κουλουριάστηκα κάτω από τα σκεπάσματα, αφού ένας αδιαπέραστος φόβος κυριαρχούσε την ψυχή μου – είχα επηρεαστεί και από το επεισόδιο που είδα και ανέμενα την ώρα που θα εισέβαλε στο δωμάτιό μου ο δολοφόνος και θα σκότωνε και εμένα. Ήταν τρεις η ώρα, περίπου, το ξημέρωμα.




Ξαφνικά, ακούω έναν θόρυβο! Δε γνωρίζω από πού προήλθε ,αλλά η καρδιά μου χτυπούσε ακόμα πιο δυνατά. Στρίμωξα το σώμα όσο περισσότερο μπορούσα στην άκρη του κρεβατιού και ένοιωσα εκείνη τη στιγμή την αδρεναλίνη να απελευθερώνεται σε όλο μου το σώμα. Άκουσα και πάλι τον ίδιο θόρυβο και δεν ήξερα, πραγματικά , τι να κάνω. Και αν ήταν κάποιος δολοφόνος; σκεφτόμουν. Είναι τόσο αργά και εγώ μόνη μου τελείως. 
Αποφάσισα να μαζέψω όση δύναμη μου είχε απομείνει και κατευθύνθηκα στην κουζίνα από όπου προερχόταν ο θόρυβος. Για να διαπιστώσω, τελικά, ότι δε με περίμενε κανένας δολοφόνος με πριόνι ή με μαχαίρι, αλλά η πόρτα της κουζίνας  που οδηγούσε στον κήπο και την είχα ξεχάσει ανοιχτή! 
Ένοιωσα τους σφυγμούς ξανά κανονικούς και με μία πετσέτα σκούπισα τον ιδρώτα που έτρεχε στο πρόσωπό μου. Έπεσε και κοιμήθηκα για να ξυπνήσω το επόμενο πρωί δίνοντας στον εαυτό μου την υπόσχεση να μην ξαναδεί τρομακτικά έργα και σειρές λίγο πριν κοιμηθεί!
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Μαρία για την ιστορία που μας έστειλε.



Διαβάστε επίσης:


Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.



0

O λαβύρινθος

0

Ο γίγαντας και το δέντρο


Γεια σας είμαι ο Σάκης και αυτή είναι μια ιστορία μου.

Το χωριό μου, όπως και πολλά άλλα στην Ελλάδα, έχει πάρα πολλές ιστορίες τρομακτικές.

Μερικά βράδια άραζα στο καφενείο του θείου μου για καμιά μπύρα. Όταν ο κόσμος έφευγε και μέναμε μόνο εγώ και τα παιδιά του, ο θείος μου μας έλεγε ιστορίες του χωριού. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μας έλεγε για όταν ήταν μικρός το όνειρο που είδε και μετά από λίγες μέρες έζησε κάτι κοντά σ' ένα δέντρο. 




Σκεφτόταν ότι ίσως το όνειρο και το δέντρο να είχαν κάποια σχέση μεταξύ τους και θέλει κάποια στιγμή να ξαναπάει στο δέντρο.

Έβλεπε στο όνειρο τον εαυτό του στο κρεβάτι, ξαπλωμένο να κοιτάζει προς το παράθυρο, ώσπου ξαφνικά εμφανίζεται ένας γίγαντας που λέρωνε το πρόσωπό του με το ένα χέρι και με το άλλο του έκανε νόημα να πάει έξω. 

Βγαίνει έξω ο θείος μου και τον βλέπει να συνεχίζει να του κάνει νόημα να τον ακολουθήσει, καθώς απομακρυνόταν προς το βουνό.

Λίγες μέρες αργότερα, καθώς κατέβαινε το βουνό με τα πρόβατα, τη στιγμή που θα άρχιζε να κατηφορίζει προς το χωριό, ακούει ένα γδούπο κι ένα θρόισμα των φύλλων. Κοιτάζει να δει από που προέρχονται αυτοί οι ήχοι και βλέπει ένα δέντρο, στο οποίο κάτι σαν να χτυπούσε δυνατά πάνω του και να ταρακουνιόταν ολόκληρο το δέντρο σαν να γινόταν σεισμός. 

Πιάνει μια πέτρα ο θείος μου και την πετάει προς το δέντρο. Καθώς χτυπά η πέτρα στο δέντρο ξαναχτυπά αυτό το κάτι πάνω στο δέντρο και κουνιέται πάλι το δέντρο. 

Εκείνη την στιγμή ο θείος μου αρχίζει να κάνει προς τα πίσω βήματα και αρχίζει το τρέξιμο. Κατέβηκε το βουνό τρέχοντας, πηδώντας πάνω από τις πέτρες και τους θάμνους κι ότι άλλο βρισκόταν μπροστά του. 

Απ΄ την τρομάρα του έφτασε αυτός πρώτος σπίτι πριν τα πρόβατα.




Ίσως έρθει κάποτε η στιγμή που θα πάρει την απόφαση να επισκεφτεί πάλι το μέρος αυτό. Ίσως και να μάθει έτσι αν και γιατί σχετίζεται με το όνειρο. Εύχομαι όταν θα πάω απ το χωριό να τον πείσω και να κάνουμε αυτή την βόλτα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Σάκη για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.


5

Παραφυσική δραστηριότητα


Γεια σας. Θέλω να εκφράσω κάποιες μεταφυσικές εμπειρίες μου κ αν μπορείτε να μου δώσετε κάποια συμβουλή. 

Όταν ήμουν 13 ετών είχα βιώσει την πρώτη ανεξήγητη εμπειρία. Συνέβη το 2003. Ήταν αργά το βράδυ, δεν είχα ύπνο και αποφάσισα να ανοίξω τη τηλεόραση στο δωμάτιο μου για να δω καμιά εκπομπή, ταινία, οτιδήποτε. 

Είχα απορροφηθεί πλήρως σε μια ταινία που είχα πετύχει. 

Ξαφνικά ακούω ένα θόρυβο που προερχόταν απ το γραφείο μου. Ο ήχος ήταν σαν να χτυπιούνται αντικείμενα μεταξύ τους. Κοιτάζω καλά και τι να δω. Έχει βγει ένας μαρκαδόρος από τη μολυβοθήκη που ήταν τοποθετημένη στο γραφείο και στριφογυρνάει στον αέρα. 

Είδα το μαρκαδόρο με λίγα λόγια να αιωρείται. Αυτό κράτησε κάποια δευτερόλεπτα και έπειτα πετάχτηκε κάτω. Αν θέλετε πιστέψτε το, αν θέλετε όχι, εκείνη τη στιγμή πάγωσα. Δεν κουνήθηκα, δεν φώναξα. Ήταν σαν να με ακινητοποίησε κάτι. Ίσως από το σοκ δεν αντέδρασα καθόλου. Μόνο κοιτούσα αποσβολωμένη το μαρκαδόρο χάμω. 

Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Τι είδα μόλις τώρα. Αυτό σκεφτόμουν. Περιττό να πω ότι δεν κοιμήθηκα σε εκείνο το δωμάτιο. Πήγα στης αδερφής μου. 


Την επόμενη μέρα τα είπα όλα στην οικογένεια μου. Το μόνο που μου είπαν ήταν μη δίνω σημασία. Ξέχνα το. Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο κρούσμα για εμένα, πως κάτι δεν πάει καλά, πως κάτι παίζει και δεν μου έχουν πει τίποτα οι δικοί μου. 

Τελικά κάποια στιγμή, τυχαία σε μια κουβέντα που είχε η γιαγιά μου με τους γονείς μου,  κρυφάκουσα που έλεγαν για μια μορφή που είδαν αυτοί που μένουν στον επάνω όροφο. Στη συνέχεια έμαθα και την ιστορία του σπιτιού. 

Το σπίτι μου είναι διώροφο. Στο σημείο που χτίστηκε υπήρχε πριν πάρα πάρα πολλές δεκαετίες ένα άλλο σπίτι. Μικρό. Στο οποίο ζούσε μια οικογένεια. Αυτοί χάσανε τη ζωή τους από αρρώστιες. Λοιπόν δεν ξέρω αν παίζει αυτό κάποιο ρόλο. Αν έχει ξεμείνει κάποια ψυχή από το παρελθόν. Αλλά και αυτοί που μένουν στο 2ο όροφο έχουν αναφέρει διάφορα σκηνικά που έχουν δει στα δωμάτια τους. Τέλος πάντων. 

Το 2004 η γιαγιά μου συγχωρέθηκε. Μέσα στο χρόνο έφυγε και ο παππούς μου. Τότε λοιπόν ξαναβίωσα κάποια σκηνικά μετά από κάποιους μήνες από το θάνατο τους. Σκηνικά σε τακτικό βαθμό. Μέσα στη βδομάδα σίγουρα 5-6 φορές γίνονταν. Αυτή τη φορά πιο ακραία όμως. 

Πόρτες άνοιγαν και έκλειναν μόνες τους. Βήματα μέσα στη νύχτα μέσα στα δωμάτια δίχως να κινείται στο χώρο εκείνες τις στιγμές κάποιος απ' την οικογένεια μου. Έκλαιγα. Δεν άντεχα, πήγαινα σχολείο και σκεφτόμουν πως θα ξαναγυρίσω σπίτι να το ζήσω πάλι όλο αυτό. 

Οι δικοί μου το βίωναν και οι ίδιοι. Το έβλεπαν ότι ανοιγοκλείνουν πόρτες μόνες τους, έκλαιγα και τους παρακαλούσα να φωνάξουν έναν παπά να διαβάσει το σπίτι. Ξαφνικά σταμάτησαν όλα αυτά για αρκετό καιρό. Είχα ηρεμήσει. Μέχρι που επανέρχονταν πάλι όχι σε συχνές δόσεις, όπως τότε που είχα τρομοκρατηθεί. 

Μικρά σκηνικά γίνονταν και σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα. Το 2011 ο πατέρας μου άκουσε κλάματα μέσα απ' το τοίχο. Μας το είπε ξεκάθαρα. Κάτι υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Που και που θυμιάτιζε το σπίτι η μάνα μου. Είχα συνηθίσει πλέον, γιατί δεν ήταν σε ακραίο βαθμό αυτά τα μεταφυσικά φαινόμενα. 

Να μην τα πολυλογώ, το 2011 λοιπόν έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς. Μέρες πριν φύγει, είχε πει στη μάνα μου: "Να τα προσέχεις σαν τα μάτια σου τα κορίτσια μας, εγώ δεν θα είμαι για πολύ εδώ".  Πολύ κλάμα εκείνο το καιρό, σπαραγμός, πέρασα κατάθλιψη, άστα να πάνε. 




Μετά από καιρό, μου είπε η μάνα μου κάτι που είχε δει ένα βράδυ στο δωμάτιο μου, την ώρα που κοιμόμουν. Εγώ συνήθιζα να κοιμάμαι πάντα με αναμμένο ένα φωτάκι. Ένα βράδυ λοιπόν, ενώ κοιμόμουν με ανοιχτή πόρτα, πέρασε απ' έξω η μάνα μου και παρατήρησε μια σκιά μεγάλη, ανθρώπινης μορφής, όρθια στο προσκεφάλι μου. 

Δίχως όμως να υπάρχει άνθρωπος. Φρίκαρε. Κι έτσι μου το εκμυστηρεύτηκε. Πέρα απ' αυτό που και που ακούω ακόμα ήχους. Όχι συχνά. Όχι έντονους. 

Πρόσφατα έσπασε ένα αντικείμενο μόνο του μπροστά στα μάτια μου. Νιώθω μια συνήθεια πια. Δεν ξέρω, έμαθα να ζω με αυτό. Αλλά αλλού είναι τώρα εμένα το πρόβλημά μου. Εδώ κ κάποια χρόνια ότι προσπάθεια έχω κάνει να φύγω μακριά απ' αυτό το σπίτι  και  να νοικιάσω αλλού, πάντα κάτι γινόταν. 

Τη μία δεν είχα λεφτά, την άλλη δεν είχα δουλειά. Τώρα έχω λεφτά αλλά δεν προλαβαίνω να νοικιάσω επιπλωμένο σπίτι στην Αθήνα. Πάντα τα πιάνουν άλλοι πρώτοι. Δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω στο χωριό. Έχω αρχίσει να πιστεύω μήπως κάτι με κρατάει σε αυτό το σπίτι. 

Πολλές φορές είχα κακές σκέψεις. Να κάνω κακό στον εαυτό μου. Στράφηκα στο Θεό. Σε προσευχές. Ακόμα παρακαλάω να γλιτώσω. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Που μπορεί να οφείλεται όλο αυτό ρε παιδιά, πείτε μου μια γνώμη. Και τι μπορώ να κάνω. Υπάρχει κάποια δαιμονική υπόσταση που εμπλέκεται στη ζωή μου; Η είναι θέμα τύχης;

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Όλγα για την ιστορία που μας έστειλε.

Προτείνουμε να δείτε:

House

Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.



3

Ο άτακτος σκύλος


Γεια σας. Κάτι τρομερό μου συνέβη πριν δύο μέρες... Κάτι που δε μπορώ να εξηγήσω με τη λογική. Μήπως έχετε ζήσει κι εσείς κάποια παρόμοια εμπειρία;

Πριν από δύο μέρες ξύπνησα στη μέση της νύχτας. Πρέπει να ήταν περίπου 02:00 μετά τα μεσάνυχτα.  

Ο σκύλος μου πήδηξε πάνω στο κρεβάτι μου και άρχισε να με γλύφει και να κλαψουρίζει. Δε το συνηθίζει αυτό.





"Τι θέλει το αγόρι μου;" το ρώτησα, καθώς συνέχισε να κλαψουρίζει στο κρεβάτι.

Γύρισα πλευρό και άναψα το φως στο κομοδίνο. Όμως ο σκύλος μου δεν ήταν εκεί...

Σηκώθηκα και τον βρήκα να κοιμάται ήσυχος στο κρεβάτι του στο χολ.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Ελευθερία για την ιστορία που μας έστειλε.

Προτείνουμε να δείτε:



Διαβάστε επίσης:


Απρόσμενος Καλεσμένος


Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.


2

Με όλη μου τη δύναμη...


Πρώτα θα ήθελα να σας συγχαρώ για τη σελίδα σας! Είναι πολύ ωραία! Μου αρέσει ότι οι ιστορίες σας είναι πρωτότυπες, δεν υπάρχουν πουθενά αλλού (και πιστέψτε με διαβάζω αρκετές σελίδες σαν τη δική σας στο ίντερνετ - αλλά όλες τις ίδιες ιστορίες έχουν)

Λοιπόν διάλεξα εσάς για να σας πω τι έπαθα το καλοκαίρι.

Γυρνούσα αργά το βράδυ με τα πόδια στο σπίτι. Είχα βγει σε ένα μπαρ στου Παπάγου. Μένω πολύ κοντά από εκεί. Περίπου στα δέκα λεπτά με τα πόδια.

Σας έχει τύχει να περπατάτε και να νιώθεται ότι κάποιος σας παρακολουθεί; Σας έχει τύχει να αισθάνεστε μια παρουσία κοντά σας; Λοιπόν εμένα μου έτυχε αυτό ακριβώς καθώς περπατούσα για το σπίτι.

Ο δρόμος ήταν έρημος. Δε κυκλοφορούσε ψυχή. Κι όμως αισθανόμουν κάποιον ακριβώς από πίσω μου. Όσες φορές κι αν κοίταξα πίσω δεν είδα κανέναν.

Μετά από λίγο όμως... Μετά από λίγο άρχισα να ακούω βήματα από πίσω μου. Γύρισα και είδα ένα τύπο με μάσκα στο κεφάλι να με ακολουθεί!

Ο τύπος αυτός ήταν ψηλός, γεροδεμένος, ντυμένος στα μαύρα και φορούσε μια λευκή μάσκα...

Άνοιξα λίγο το βήμα μου και είδα ότι το ίδιο έκανε κι αυτός.

Τότε άρχισα να τρέχω με όλη μου τη δύναμη.  Το ίδιο έκανε κι αυτός... Βεβαιώθηκα τότε ότι ήθελε να μου κάνει κακό. Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να προλάβω να φτάσω στο σπίτι πριν προλάβει να με φτάσει.

Κέρδιζε όμως έδαφος. Ήταν πιο γρήγορος από εμένα.




Καθώς περνούσα ένα δρόμο ένα αυτοκίνητο που πέρασε του έκοψε τη φόρα ευτυχώς και έτσι κέρδισα και πάλι μερικά μέτρα.

Έτρεχα ασταμάτητα κοιτάζοντας συνεχώς πίσω για να δω που βρισκόταν ο μασκοφορεμένος άντρας. Με το που πέρασε το αμάξι, αυτός άρχισε να τρέχει πάλι από πίσω μου.

Έφτασα στη πολυκατοικία μου. Έβγαλα τα κλειδιά από τη τσέπη και πήγα να ανοίξω τη πόρτα. Τα κλειδιά μου έπεσαν στο πάτωμα πριν προλάβω να ανοίξω. Έσκυψα να τα πάρω κοιτάζοντας πίσω να δω που είναι ο μασκοφορεμένος άντρας. Με είχε σχεδόν φτάσει...

Προσπαθώντας να βάλω το κλειδί στην κλειδαριά της πόρτας άκουγα τις φωνές από τους γονείς μου. Ήταν στο μπαλκόνι. Πως δε σκέφτηκα να φωνάξω βοήθεια; Θα προλάβω να ανοίξω; Θα με πιάσει; Όλες αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου...

Ο μασκοφορεμένος άντρας ήταν πια σε απόσταση αναπνοής. Άνοιξα τη πόρτα, μπήκα μέσα και πήγα να την κλείσω. Ο μασκοφορεμένος άντρας πρόλαβε και έπιασε τη πόρτα πριν προλάβω να την κλείσω.





Άρχισε να τη σκουντάει για να την ανοίξει. Εγώ άρχισα να φωνάζω βοήθεια και να προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη να κλείσω τη πόρτα. Μα δε με άκουγε κανένας;

Τελικά κατάφερα να τη κλείσω. Ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Το χέρι του μασκοφορεμένου άντρα πιάστηκε στη πόρτα. Εγώ συνέχισα να την πιέζω για να κλείσει. Ο άντρας δεν έβγαλε καμία κραυγή πόνου. Του χτύπησα το χέρι με τη πόρτα δύο τρεις φορές μέχρι που το τράβηξε και κατάφερα να την κλείσω.

Έτρεξα πάνω στο διαμέρισμα χωρίς να κοιτάξω πίσω μου. Μπήκα μέσα έντρομος και βγήκα στο μπαλκόνι για να πω στους γονείς μου τι έγινε.

Με το που έφτασα στο μπαλκόνι ρώτησε η μάνα μου: "Γιατί ήρθες έτσι τρέχοντας; ΄Σε βλέπαμε από εδώ πάνω. Έγινε κάτι;".

"Μα δεν είδες τον άντρα με τη μάσκα που με κυνηγούσε;"  της απάντησα.

Και τώρα η ιστορία γίνεται ακόμη πιο περίεργη. Ούτε ο πατέρας μου ούτε η μητέρα μου είδαν κάποιον άντρα να τρέχει από πίσω μου. Μου είπαν ότι έτρεχα μόνος μου μέσα στο δρόμο. Είχα πιει μόνο μία μπύρα, δε καπνίζω, δε κάνω ναρκωτικά...

Τα συμπεράσματα δικά σας.





Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Βαγγέλη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:








Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com 
για να την δημοσιεύσουμε.
6

Ξέρεις με ποιον τα έβαλες;


Πριν δύο χρόνια έπιασα δουλειά σε ένα καφέ μπαρ. Δε θα σας πω για λόγους ασφαλείας τη περιοχή, ούτε το όνομα του καφέ. Ούτε θέλω να αναφερθεί το όνομά μου. Θα καταλάβετε στη συνέχεια το γιατί.

Το αφεντικό μου ήταν ένας 40χρονος, μελαχρινός, αδύνατος και μετρίου αναστήματος άντρας.

Ένα βράδυ, ενώ κλείναμε το μαγαζί, μπήκαν μέσα δύο τύποι. Περίεργοι μου φάνηκαν και είχα δίκιο. Το αφεντικό μου, μας είπε να περάσουμε πίσω στη κουζίνα. Έμεινε αυτός μόνος μαζί τους.

Ακούγαμε φωνές. Τσακωνόταν. Πλησίασα προς τη πόρτα για να ακούω καλύτερα.

Το αφεντικό μου τους έλεγε ότι δε πρόκειται να τους δώσει τίποτα και να πουν το αφεντικό τους ότι αυτός κάνει κουμάντο στο μαγαζί του.



Οι άλλοι δύο του έλεγαν ότι αν δεν τους δώσει τα χρήματα θα του διαλύσουν το μαγαζί και θα κάνουν κακό και τον ίδιο.

Τότε άκουσα το αφεντικό να τους λέει, ήρεμα αυτή τη φορά: "Όχι μόνο δε θα πάρεις χρήματα αλλά θα δώσεις ένα μήνυμα στο δικό σου".

Εγώ πλησίασα κι άλλο στην πόρτα και κοίταξα κρυφά να δω τι συμβαίνει. Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι έγινε:

Το αφεντικό μου καθόταν ήρεμο απέναντί τους. Ο ένας από αυτούς, που φορούσε ένα στρατιωτικό τζάκετ, άρχισε να φωνάζει: "άφησέ το κάτω, θα το μετανιώσεις αυτό", έβγαλε ένα όπλο και σημάδεψε το αφεντικό μου.

Το αφεντικό μου καθόταν ακίνητο, ήρεμο και πραγματικά δε κρατούσε τίποτα.

Ο άντρας με το στρατιωτικό τζάκετ συνέχισε να φωνάζει στο αφεντικό μου : "Πέτα κάτω το όπλο σου, πέτα το θα σε καθαρίσω". Έβγαλε τότε μια κραυγή και άρχισε να πατάει τη σκανδάλη του όπλου του σημαδεύοντας το αφεντικό μου. Όμως το όπλο του έπαθε εμπλοκή, δεν πυροβολούσε όσο κι αν πατούσε τη σκανδάλη. 

Το αφεντικό μου τον πλησίασε και του είπε: "Στείλε αυτό το μήνυμα στο αφεντικό σου. Πες του ότι κουμάντο εδώ κάνω εγώ κι αν έχει πρόβλημα να έρθει να με βρει ο ίδιος".

Ο  άντρας με το στρατιωτικό τζάκετ έφυγε φοβισμένος τρέχοντας ενώ ο δεύτερος άντρας καθόταν ακίνητος. Δεν αντιδρούσε καθόλου σε όλη τη φάση, σα να μην βρισκόταν πραγματικά εκεί.

Τον πλησίασε το αφεντικό μου, τον έπιασε από το χέρι και τον οδήγησε έξω από το μαγαζί. Δε ξέρω που τον πήγε. Εκείνος δε μιλούσε, δεν αντιστεκόταν.

Την επόμενη μέρα το βράδυ, είχα μείνει μόνο εγώ και το αφεντικό μου για το κλείσιμο του μαγαζιού. Πριν φύγουμε, μπήκανε μέσα 5 άντρες, ένας από τους οποίους αυτός με το στρατιωτικό τζάκετ.


Ο πιο μεγάλος σε ηλικία, πάνω από 50, πρέπει να ήταν το αφεντικό τους. Όλοι είχαν όπλα πάνω τους.

Το αφεντικό τους πλησίασε το δικό μου αφεντικό. 

"Εσύ είσαι που νομίζεις ότι κάνεις κουμάντο εδώ; Εσύ είσαι που έφαγες ένα δικό μου;" ρώτησε το αφεντικό μου.

"Δε νομίζω, είμαι σίγουρος. Πάρε τα τσιράκια και φύγε πριν είναι αργά για όλους σας" τους απάντησε το αφεντικό μου.

Οι 5 άντρες σήκωσαν τα όπλα και σημάδεψαν το αφεντικό μου.

"Κάπου εδώ τελειώνει η γνωριμία μας" είπε ο 50χρονος.

"Αυτό βλέπω κι εγώ" απάντησε το αφεντικό μου, που καθόταν ατάραχο.

Τότε ξαφνικά, από το πουθενά, οι 4 μπράβοι έπεσαν στο πάτωμα. Φαινόταν να πονάνε πολύ!

Ο 50χρονος τους κοίταξε έκπληκτος. Τους ρωτούσε τι έπαθαν.

Οι 4 άντρες χτυπιόταν στο πάτωμα και έπιαναν με τα χέρια τους το κεφάλι τους φωνάζοντας. Άρχισαν να βγάζουν αίμα από τα μάτια, τη μύτη και τα αυτιά.

Ο 50χρονος άρχισε να πυροβολεί το αφεντικό μου  αλλά και πάλι το όπλο του έπαθε εμπλοκή.

Το αφεντικό μου τον πλησίασε, τον έπιασε από το γιακά και τον σήκωσε στον αέρα!

"Ξέρεις με ποιον τα έχεις βάλει;" ρώτησε το αφεντικό μου τον 50χρονο.

Ο 50χρονος άρχισε να φωνάζει με τρόμο! Το πρόσωπό του έδειχνε απόλυτα τρομοκρατημένο.  Του έπεσε το όπλο από το χέρι και φώναζε "λυπάμαι".

Το αφεντικό μου τον πέταξε στο πάτωμα και του είπε να μη τολμήσει να περάσει ούτε καν κοντά από το μαγαζί.

Ο 50χρονος έφυγε τρέχοντας, έφυγε κλαίγοντας.

Σηκώθηκαν και οι άλλοι 4 και έφυγαν τρέχοντας και αυτοί.

Δεν μας ξαναενόχλησαν. Το αφεντικό μου ποτέ δε μου είπε τι πραγματικά συνέβη. Και η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να καταλάβω τι έγινε.

Ποιον "έφαγε" το αφεντικό μου από τη συμμορία τους; Τι έπαθαν οι 4 άντρες και έπεσαν στο πάτωμα αιμόφυρτοι; Τι είδε ο 50χρονος και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ; Γιατί ενώ πατούσαν τη σκανδάλη, το όπλο δε λειτούργησε ποτέ;

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Βοήθεια.... ο Διάβολος;



Στο σκοτάδι


Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο 
ourhorrorstory@gmail.com 

για να την δημοσιεύσουμε.