Η νύφη

Πριν πάρα πολλά χρόνια σε ένα χωριό του Ν. Κιλκίς είχε συμβεί ένα πραγματικά μακάβριο γεγονός. Γινόταν ένας γάμος και για κάποιο λόγο η νύφη κατέληξε νεκρή. Τόσα χρόνια ακούγονταν (και συνεχίζουν να ακούγονται) διάφορες εκδοχές. Αλλά κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς είχε συμβεί σχετικά με το θάνατο της νύφης.

Κάποιοι υποστήριζαν πώς αυτοκτόνησε και άλλοι πώς την έπνιξε ο αγαπημένος της.  Ο μύθος λέει πως η νύφη κάνει την εμφάνιση της στο ποτάμι του χωριού (εκεί είναι το μέρος που έχασε τη ζωή της).

Οι πιο παλιοί έλεγαν πώς έβγαινε μέσα από το καταρράκτη. Είχε τύχει να κατέβω στο ποτάμι νύχτα με παρέα και ειλικρινά το αίσθημα που σου δημιουργεί αυτό το μέρος είναι ανυπόφορο.

Νιώθεις πως πλανάται στον αέρα μια δυσφορία. Κάποτε ένας γνωστός μάζεψε τα φιλαράκια του και πήγαν για αραλίκι με μπύρες, νύχτα στο ποτάμι. Έπιναν και κουβέντιαζαν.

Κάποιοι είχαν νταγλάρει για τα καλά.  Η ώρα περνούσε ώσπου ο Σ. σηκώθηκε και είπε πώς εξαιτίας της μπύρας θα πάει να "αδειάσει".  Γυρνώντας πίσω στα παιδιά ο Σ. τούς είπε πώς του φάνηκε ότι είδε κάτι άσπρο να κινείται γρήγορα μέσα στα δέντρα. Δεν τον πίστεψαν και άρχισαν να τον χλευάζουν. 

Ώσπου σε κάποια φάση το διαπίστωσαν και οι ίδιοι. Παρατήρησαν πάνω απ' τη γέφυρα του ποταμού κάτι λευκό να κινείται δεξιά-αριστερά με μεγάλη ταχύτητα. Συγκεκριμένα αιωρούνταν. 

Επιτόπου χώθηκαν όλοι στα αμάξια τους παρατώντας κινητά τσιγάρα κ.α. Ήταν πανικόβλητοι. 

Πήγαν την επόμενη μέρα για να πάρουν τα πράγματα τούς (και εννοείται όχι νύχτα πάλι...). 

Πάντως είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως είχαν μια αναπάντεχη κ τρομαχτική εμπειρία σχετικά με τη νύφη.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Όλγα για την ιστορία της!

Διαβάστε Επίσης:

Μωρό Ξύπνα

Θες να πάμε μια βόλτα;

Η φωτιά

Η ιστορία που θα σας περιγράψω διαδραματίστηκε πριν παρά πολλά χρόνια. Σε μια εποχή όπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και οι άνθρωποι είχαν ως μεταφορικό μέσο κάρα και άλογα.

Ήταν 2 φίλοι, τριγυρνούσαν νύχτα μέσα στην ερημιά με ένα κάρο.  Μοναδικό τους φως το φεγγάρι. Είχαν χαθεί και έψαχναν ένα καλό μέρος για να περάσουν εκεί το βράδυ μέχρι να ξημερώσει.

Με τα πολλά τελικά βρήκαν το ιδανικό σημείο, κάτω από ένα πελώριο δέντρο. Όταν βολεύτηκαν και ήταν έτοιμοι να κοιμηθούν άρχισαν να ακούν νταούλια και τραγούδια.

Πετάχτηκαν και κοίταξαν γύρω τους. Δεν βλέπανε τίποτα. Τα τραγούδια και οι φωνές συνεχίζονταν. Βάλανε με το μυαλό τους πώς γίνεται γλέντι... Αλλά κόσμος πουθενά. Επίσης τους παραξένεψε πώς κάποιοι επέλεξαν να κάνουν γλέντι μέσα στην ερημιά.

Ξαφνικά είδαν μπροστά τους μια μεγάλη φωτιά και γύρω-γύρω άτομα πιασμένα απ΄ το χέρι να χορεύουν. Μια πολύ ψηλή γυναίκα χοροπηδούσε πάνω απ' τη φωτιά.  Δεν ήταν σχετικά μεγάλη η απόσταση από αυτούς.

Ξεκίνησαν να αναρωτιούνται πώς και δεν τους είχαν δει νωρίτερα. Ο ένας είχε την ιδέα να προχωρήσουν προς το γλέντι. "Ποιος ξέρει" είπε "ίσως μας δίναν να πιούμε και να φάμε μιας και ήμαστε πεινασμένοι και κουρασμένοι." Ο άλλος όμως ήταν ανένδοτος. Δεν του άρεσε αυτό που γινόταν, σκεφτόταν πως κάτι δεν πάει καλά.

Έπεισε τον φίλο του να μη προχωρήσουν στο χορό και ανέβηκαν στο κάρο για να φύγουν από εκείνο το μέρος γρήγορα. Φεύγοντας ο ένας γύρισε και έριξε μια μάτια πίσω του. Τότε είδε ότι δεν υπήρχε πια φωτιά ούτε κόσμος. Μόνο μια πολύ ψηλή μορφή δίπλα στο δέντρο (όπου προηγουμένως καθόταν) να τους κοιτάει.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Όλγα για την ιστορία της!

Διαβάστε επίσης:

Διαδικτυακή Γνωριμία

Το ποδήλατο χωρίς αναβάτη

Οι βρυκόλακες της Ελλάδας

Οι βρυκόλακες της Μυκόνου

Η Μύκονος, σύμφωνα με το θρύλο, φιλοξενεί τον 18 αιώνα έναν τρομερό πειρατή . Όταν οι κάτοικοι βρίσκουν το πτώμα του να κείτεται σε ένα χωράφι, πραγματοποιούν τη ταφή του, ώστε να αναπαυθεί εν ειρήνη. Αμέσως μετά την κηδεία του εκείνος κάνει την εμφάνισή του σε διάφορα μέρη και προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές. Μεταμορφώνεται σε Βουρβούλακα, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν.

Οργανώνονται λιτανείες με αποκορύφωμα να τον ξεθάψουν, να του ξεριζώσουν την καρδιά και να την πετάξουν στην περιοχή Καρδιοκαύτης.Ο δαίμονας δεν εξοντώνεται και επιστρέφει στο τόπο του εγκλήματος αναζητώντας λύτρωση. Ο μόνος τρόπος που εξασφαλίζει την ηρεμία είναι ο αποκεφαλισμός του με τούρκικο σπαθί .

Στην Εύβοια και τις Σποράδες

Γύρω στα 1700 στην Εύβοια, οι βρυκόλακες ή ζούλακες θεωρούνται από τους κατοίκους υπεύθυνοι για μία επιδημία που σκορπάει το θάνατο! Όλα τα κουφάρια των νεκρών καίγονται με πυρωμένο σίδερο γιατί έτσι πιστεύουν πως θα σταματήσει η δράση των βρικολάκων.

Στην Αλόννησο οι λαϊκές δοξασίες λένε για "μαύρες σκιές" που καταλαμβάνουν το νησί και γραπώνουν από το λαιμό τα ανυποψίαστα θύματα. Στη Σκόπελο συστήνονται ως σκελετοί και στη Σαμοθράκη ως " οι αόρατοι με το πύρινο σώμα".

Στο Σαρωνικό, τη Χίο και τον Υμηττό

Στα νησιά του Σαρωνικού γίνεται λόγος για δύσμορφες παρουσίες με καμπούρα και πίνουν από το τρόπαιο της νίκης το αίμα. Στη Χίο ξεχωρίζουν για τα λευκά τους σάβανα ενώ στην Τήνο οι βρυκόλακες χρησιμοποιώντας τις υπερφυσικές δυνάμεις τους κατατροπώνουν σάρκες. Διάσημος για την έντονη δραστηριότητα του είναι ο βρικόλακας του Υμηττού. Πρησμένος και άσχημος δραπετεύει από τη σπηλιά του και προσπαθεί να εγκατασταθεί στα σπίτια της Αττικής.

Τα αιμοβόρα αυτά όντα ταλανίζουν το τόπο μας κυρίως τις εποχές της εθνικής δουλείας. Ωστόσο λάμπουν δια της παρουσίας τους σε αρκετές δεισιδαιμονίες που κατευθύνουν τις πράξεις των ανθρώπων. Σύμβολα χαράσσονται με καπνό από κερί ή μέλι ή κόκκινη μπογιά στις πόρτες και στα παράθυρα. Σταυροί από καλάμια ή δίχτυ από κόκκινη κλωστή τοποθετούνται σε τοίχους. Ράντισμα του νεκρού καθώς και του μνήματος με αγιασμένο ύδωρ διώχνουν μακριά το άρρωστο πνεύμα και αποτρέπουν την μετάλλαξη .

Στην Αμοργό απαγορεύεται δια ροπάλου η ύπαρξη ενός ποτηριού που εμπεριέχει νερό δίπλα στο κρεβάτι γιατί η παράδοση λέει πως "ο ντουσμάνης" τρώει και πίνει ότι βρει, εκτός από κρασί! Στη Μυτιλήνη δεν σφυρίζουν ποτέ τα μεσάνυχτα για να μην προκαλέσουν τους βορκόλακες.

Στη Κρήτη ο Καταχανάς παίρνει ανθρώπινη μορφή και συμμετέχει στις εκδηλώσεις των χωριών. Μάλιστα στην εν λόγω περίπτωση επιλέγουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους. Δείχνουν την συμπάθεια τους στο πρόσωπο του τσαγκάρη και υπό την ιδιότητα αυτή απειλούν την περιοχή. Έτσι λοιπόν όπλα για την καταπολέμηση τους θεωρείτο το αλμυρό νερό, ξύλο συκιάς, καρφιά σε φέρετρο, σκόρδα, κρεμμύδια, λάδι, ξύδι, βραστό νερό και φυσικά σταυροί.

Πραγματικότητα ή φαντασία δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Σημασία έχει πως ο εφιάλτης αυτός έχει στοιχειώσει για τα καλά την ιστορία των ελληνικών παράξενων πλασμάτων της νύχτας. Όταν πέσει το φως του ηλίου, τότε τα καθόλου αθώα αυτά όντα βγαίνουν από τα φέρετρά τους και αλίμονο σε όποιον έτυχε να βρεθεί τη λάθος στιγμή στο λάθος τόπο... 

Πηγή:  http://www.defencenet.gr

Απρόσμενος καλεσμένος

Πριν 4 χρόνια έκανα πολύ παρέα με μια κοπέλα η οποία διατηρούσε σχέση με ένα τύπο από τα Κουφάλια. Η Κ. συνήθιζε να πηγαίνει και να αράζει σε αυτόν πολλές φορές. 

Ένα βράδυ ο δικός της έτυχε να έχει κάποια δουλειά κ έτσι της είπε να τον περιμένει σπίτι και να προσέχει το μικρό του αδελφάκι μέχρι να γυρίσει. Η Κ. έβαλε μια ταινία, ενώ ο μικρός ασχολιόταν με τα παιχνίδια του. 

Κάποια στιγμή χτύπησε η πόρτα. Σηκώθηκε να ανοίξει αλλά δεν ήταν κανείς. Σκέφτηκε μήπως ήταν ιδέα της. Άραξε στο καναπέ όμως η πόρτα ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά υπέθεσε πως κάποιος της κάνει πλάκα. Άνοιξε, αλλά τίποτα. Δεν υπήρχε ψυχή έξω. 

Τότε αποφάσισε να κάτσει ακριβώς πίσω απ' τη πόρτα και να περιμένει το επόμενο χτύπημα έτσι ώστε να προλάβει να ανοίξει κατευθείαν. Περίμενε, ώσπου ακούστηκε και πάλι ο χτύπος στη πόρτα.

Τότε έκπληκτη ανακάλυψε πώς για μια ακόμη φορά δεν ήταν κανένας... Τρομοκρατήθηκε και τηλεφώνησε στον δικό της λέγοντας του το σκηνικό. Αυτός την καθησύχασε και δεν άργησε να επιστρέψει. Τότε της είπε πως το ίδιο πράγμα έχει συμβεί και στον ίδιο. 

Μετά από καιρό έτυχε πάλι να μείνει μόνη με τον μικρό.  Αλλά αυτή η φορά ήταν το αποκορύφωμα. Της ζήτησε ο μικρούλης να του φτιάξει όμορφα το μαλλί και να τον βγάλει μια φωτογραφία. Η Κ. δέχτηκε και έπειτα είπε στον μικρό να χαμογελάσει όλο πόζα.

Αυτό που αντίκρισε στη φωτογραφία της έμεινε αξέχαστο. Πίσω από το παιδάκι υπήρχε μια γυναικεία θολή φιγούρα όπου κρατούσε κάτι σαν μωρό στην αγκαλιά της.  

Όταν μου διηγήθηκε αυτή την εμπειρία της με ψιλοσκάλωσε.  Μέχρι που μου έδειξε τη φωτογραφία και δεν πίστευα στα μάτια μου. Το μυστήριο γύρω απ' τούς χτύπους και τη περίεργη γυναικεία μορφή, δεν το λύσαμε ποτέ.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Όλγα για την ιστορία της!

Διαβάστε επίσης:

Μια διαφορετική επικοινωνία

Η ντουλάπα στο δωμάτιο

Οι δύο φίλοι

Κανείς δεν πίστεψε την ιστορία μου. Με πέρασαν για τρελό. Οι γονείς μου με έτρεχαν σε ψυχολόγους για χρόνια. Το μυαλό μου το είχα χάσει από τα φάρμακα. Πάντα όμως ο Γιώργος ήταν δίπλα μου να με υποστηρίζει...

Όλα άρχισαν όταν μετακόμισα σε μία κωμόπολη κοντά στο Παρίσι. Το διαμέρισμα που νοίκιασα ήταν ένα όμορφο μικρό δυάρι σε country style. Έπρεπε να φύγω από την Ελλάδα μετά από ότι είχε συμβεί. 

Το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας είχε θέα την εκκλησία της κωμόπολης. Μια εκκλησία γοτθικού τύπου. Πρέπει να ήταν πολύ παλιά. Το πρώτο βράδυ που ξάπλωσα άκουσα τη καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει... "Είναι δυνατόν τόσο αργά να χτυπάνε εδώ οι καμπάνες;" αναρωτήθηκα... Μάλλον θα είναι κάποιο ρολόι που θα σημαίνει την ώρα σκέφτηκα. Κοίταξα το ρολόι και ήταν 23:23... περίεργο...

Ξαφνικά διαπέρασε το τζάμι μια δεσμίδα φως. Σηκώθηκα από το κρεβάτι για να δω τι ήταν. Ένα φως λες και ήταν από προβολέα έμπαινε στο δωμάτιό μου. Το περίεργο ήταν πως προερχόταν από την εκκλησία, η οποία το βράδυ ήταν πολύ τρομακτική.

Έριξα ένα παλτό πάνω μου και βγήκα από το σπίτι με κατεύθυνση την εκκλησία. Έπρεπε να δω τι ήταν αυτό το φως. Στις 23:40 ήμουν εκεί. Δεν υπήρχε πουθενά κανένα φως. Έψαξα να ρωτήσω κανέναν εκεί αλλά δεν υπήρχε ψυχή. Μόνο η ομίχλη που σκέπαζε σιγά σιγά, απειλητικά το τοπίο, λες και ήταν έτοιμη να το αιχμαλωτίσει στη δική της διάσταση.

Αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Η υγρασία ήταν αφόρητη. Σε όλη την διαδρομή άκουγα βήματα να με ακολουθούν. Όσες φορές γύρισα να κοιτάξω δεν έβλεπα τίποτα... Κι όμως άκουγα τα βήματα να με πλησιάζουν... Άρχισα να τρέχω... Να τρέχω με όλη μου τη δύναμη, χωρίς να τολμώ να κοιτάξω πίσω μου.

Έφτασα στο διαμέρισμά μου. Έβγαλα γρήγορα τα κλειδιά από τη τσέπη και άνοιξα την πόρτα. Μπήκα γρήγορα μέσα και κλείδωσα. Κάθισα να ακούσω αν κάποιος βρισκόταν έξω από την πόρτα. Άκουσα πάλι τα βήματα... Πλησίαζαν...Όλο και πιο κοντά... Μέχρι που έφτασαν ακριβώς από έξω. Πάγωσα από το φόβο. 

Ήταν 23:53 όταν χτύπησε η πόρτα τρεις φορές. Δεν απάντησα. Δεν κουνήθηκα καθόλου. Η πόρτα ξαναχτύπησε. Τρεις φορές. "Ποιος είναι;" ρώτησα τρομαγμένος. "Ο Γιώργος" μου απάντησε. Η φωνή του ήταν η ίδια. Ήταν η φωνή του Γιώργου. Πως ήταν όμως δυνατόν;

Άνοιξα την πόρτα. Μέσα στο σκοτάδι είδα τον Γιώργο. Κρατούσε έναν αναμμένο φακό στο χέρι. "Πως είναι δυνατόν;" ρώτησα. "Προσπάθησα να σε προλάβω στην εκκλησία αλλά έφυγες τρέχοντας" μου απάντησε.

Τον άφησα να περάσει μέσα στο διαμέρισμα. Δεν ξέρω πως το έκανα αυτό. Το ήξερα ότι ο Γιώργος πριν δύο μήνες στο τροχαίο που είχαμε ενώ οδηγούσα, πέθανε ακαριαία.  

Παρόλο το κακό που του έκανα, από εκείνο το βράδυ είναι δίπλα μου και με βοηθάει στα δύσκολα. Στην αμφισβήτηση των γονιών μου και των φίλων μου για την παρουσία του, κατά τη διάρκεια που ήμουν κλεισμένος στο ψυχιατρείο, σε δύσκολες γενικά στιγμές της ζωής μου, είναι πάντα εκεί για μένα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Δημήτρη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης

Εγκλωβισμένος στο πουθενά

Το κομμάτι της τούρτας

Πανικός στη σοφίτα

Ποιος είπε ότι η σοφίτα είναι το πιο όμορφο μέρος του σπιτιού για να μένεις;

Στην συγκεκριμένη ιστορία η πρωταγωνίστρια θα παγιδευτεί στη σοφίτα.

Μια περίεργη επίσκεψη θα την εγκλωβίσει στο χειρότερο εφιάλτη.

Θα καταφέρει να ξεφύγει ή θα παγιδευτεί στις επιλογές της;

Η απάντηση στο βίντεο που ακολουθεί:

Οι μαυροφορεμένες γυναίκες

Γεια σας και πάλι. Έχω να σάς αφηγηθώ και άλλες ιστορίες.  Ιστορίες βιωματικές αλλά και κάποιες που μου διηγήθηκαν.

Στο χωριό μου υπάρχει ένα πολύ παλιό εργοστάσιο το οποίο λειτουργούσε γύρω στο 60. Εκείνη την εποχή κάποια αγαθή εργάτρια βίωσε ένα τρομερό σκηνικό.

Ήταν αργά το βράδυ, όταν ξαφνικά χτυπήματα στη πόρτα της και φωνές την έκαναν να σηκωθεί από τον ύπνο.  Κοίταξε από το παράθυρο και είδε 4 μαυροφορεμένες γυναίκες που συνέχιζαν να τη φωνάζουν με το όνομα της να βγει έξω.  

Έτσι όπως ήταν ψιλοζαλισμένη από τον ύπνο της υπέθεσε πως ήταν άλλες εργάτριες και την φώναζαν για να πάνε όλες μαζί στο εργοστάσιο. Ετοιμάστηκε γρήγορα πήρε ένα κολατσιό μαζί και βγήκε έξω. Αυτές είχαν είδη προχωρήσει πολύ μπροστά ενώ η εργάτρια άρχισε να τρέχει πίσω τους και να προσπαθεί να τις προλάβει για να πάνε μαζί.

Τις φώναζε κιόλας "Σταματήστε βρε κορίτσια να πάμε μαζί!".  Κάποια στιγμή αυτές χάθηκαν απ' το οπτικό της πεδίο.  Η εργάτρια είχε είδη φτάσει στο εργοστάσιο. Άρχισε να της γαυγίζει ένας σκύλος μέχρι πού βγήκε ο φύλακας του εργοστασίου και τη ρώτησε τι δουλειά έχει εδώ τέτοια ώρα. Του εξήγησε την όλη φάση και του είπε πως παρατήρησε ότι κάποιες φορές οι μαυροφορεμένες ήταν σαν να μη πατούσαν στο χώμα.  Της φάνηκε ότι αιωρούνται. 

Ο φύλακας θύμωσε μαζί της, τη μάλωσε και της είπε: " Δεν έχεις καθόλου μυαλό, δεν βλέπεις ότι δεν έχει ξημερώσει ακόμα;  Και πως υπέθεσες ότι ήταν εργάτριες; Είσαι τυχερή που δεν σου έκαναν κακό, δεν ήταν άνθρωποι."

Έπειτα της είπε να μη πάει πουθενά να προσευχηθεί και να κάτσει εκεί μέχρι να ξημερώσει.  Η εργάτρια μετά από λίγο καιρό έφυγε οριστικά από το χωριό και δεν ξαναδούλεψε στο εργοστάσιο.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Όλγα για την ιστορία που μας έστειλε!


Διαβάστε επίσης: 

Η σπηλιά της φώκιας

Μια τρομακτική φωτογραφία