Πριν δύο χρόνια έπιασα δουλειά σε ένα καφέ μπαρ. Δε θα σας πω για λόγους ασφαλείας τη περιοχή, ούτε το όνομα του καφέ. Ούτε θέλω να αναφερθεί το όνομά μου. Θα καταλάβετε στη συνέχεια το γιατί.
Το αφεντικό μου ήταν ένας 40χρονος, μελαχρινός, αδύνατος και μετρίου αναστήματος άντρας.
Ένα βράδυ, ενώ κλείναμε το μαγαζί, μπήκαν μέσα δύο τύποι. Περίεργοι μου φάνηκαν και είχα δίκιο. Το αφεντικό μου, μας είπε να περάσουμε πίσω στη κουζίνα. Έμεινε αυτός μόνος μαζί τους.
Ακούγαμε φωνές. Τσακωνόταν. Πλησίασα προς τη πόρτα για να ακούω καλύτερα.
Το αφεντικό μου τους έλεγε ότι δε πρόκειται να τους δώσει τίποτα και να πουν το αφεντικό τους ότι αυτός κάνει κουμάντο στο μαγαζί του.
Οι άλλοι δύο του έλεγαν ότι αν δεν τους δώσει τα χρήματα θα του διαλύσουν το μαγαζί και θα κάνουν κακό και τον ίδιο.
Τότε άκουσα το αφεντικό να τους λέει, ήρεμα αυτή τη φορά: "Όχι μόνο δε θα πάρεις χρήματα αλλά θα δώσεις ένα μήνυμα στο δικό σου".
Εγώ πλησίασα κι άλλο στην πόρτα και κοίταξα κρυφά να δω τι συμβαίνει. Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι έγινε:
Το αφεντικό μου καθόταν ήρεμο απέναντί τους. Ο ένας από αυτούς, που φορούσε ένα στρατιωτικό τζάκετ, άρχισε να φωνάζει: "άφησέ το κάτω, θα το μετανιώσεις αυτό", έβγαλε ένα όπλο και σημάδεψε το αφεντικό μου.
Το αφεντικό μου καθόταν ακίνητο, ήρεμο και πραγματικά δε κρατούσε τίποτα.
Ο άντρας με το στρατιωτικό τζάκετ συνέχισε να φωνάζει στο αφεντικό μου : "Πέτα κάτω το όπλο σου, πέτα το θα σε καθαρίσω". Έβγαλε τότε μια κραυγή και άρχισε να πατάει τη σκανδάλη του όπλου του σημαδεύοντας το αφεντικό μου. Όμως το όπλο του έπαθε εμπλοκή, δεν πυροβολούσε όσο κι αν πατούσε τη σκανδάλη.
Το αφεντικό μου τον πλησίασε και του είπε: "Στείλε αυτό το μήνυμα στο αφεντικό σου. Πες του ότι κουμάντο εδώ κάνω εγώ κι αν έχει πρόβλημα να έρθει να με βρει ο ίδιος".
Ο άντρας με το στρατιωτικό τζάκετ έφυγε φοβισμένος τρέχοντας ενώ ο δεύτερος άντρας καθόταν ακίνητος. Δεν αντιδρούσε καθόλου σε όλη τη φάση, σα να μην βρισκόταν πραγματικά εκεί.
Τον πλησίασε το αφεντικό μου, τον έπιασε από το χέρι και τον οδήγησε έξω από το μαγαζί. Δε ξέρω που τον πήγε. Εκείνος δε μιλούσε, δεν αντιστεκόταν.
Την επόμενη μέρα το βράδυ, είχα μείνει μόνο εγώ και το αφεντικό μου για το κλείσιμο του μαγαζιού. Πριν φύγουμε, μπήκανε μέσα 5 άντρες, ένας από τους οποίους αυτός με το στρατιωτικό τζάκετ.
Ο πιο μεγάλος σε ηλικία, πάνω από 50, πρέπει να ήταν το αφεντικό τους. Όλοι είχαν όπλα πάνω τους.
Το αφεντικό τους πλησίασε το δικό μου αφεντικό.
"Εσύ είσαι που νομίζεις ότι κάνεις κουμάντο εδώ; Εσύ είσαι που έφαγες ένα δικό μου;" ρώτησε το αφεντικό μου.
"Δε νομίζω, είμαι σίγουρος. Πάρε τα τσιράκια και φύγε πριν είναι αργά για όλους σας" τους απάντησε το αφεντικό μου.
Οι 5 άντρες σήκωσαν τα όπλα και σημάδεψαν το αφεντικό μου.
"Κάπου εδώ τελειώνει η γνωριμία μας" είπε ο 50χρονος.
"Αυτό βλέπω κι εγώ" απάντησε το αφεντικό μου, που καθόταν ατάραχο.
Τότε ξαφνικά, από το πουθενά, οι 4 μπράβοι έπεσαν στο πάτωμα. Φαινόταν να πονάνε πολύ!
Ο 50χρονος τους κοίταξε έκπληκτος. Τους ρωτούσε τι έπαθαν.
Οι 4 άντρες χτυπιόταν στο πάτωμα και έπιαναν με τα χέρια τους το κεφάλι τους φωνάζοντας. Άρχισαν να βγάζουν αίμα από τα μάτια, τη μύτη και τα αυτιά.
Ο 50χρονος άρχισε να πυροβολεί το αφεντικό μου αλλά και πάλι το όπλο του έπαθε εμπλοκή.
Το αφεντικό μου τον πλησίασε, τον έπιασε από το γιακά και τον σήκωσε στον αέρα!
"Ξέρεις με ποιον τα έχεις βάλει;" ρώτησε το αφεντικό μου τον 50χρονο.
Ο 50χρονος άρχισε να φωνάζει με τρόμο! Το πρόσωπό του έδειχνε απόλυτα τρομοκρατημένο. Του έπεσε το όπλο από το χέρι και φώναζε "λυπάμαι".
Το αφεντικό μου τον πέταξε στο πάτωμα και του είπε να μη τολμήσει να περάσει ούτε καν κοντά από το μαγαζί.
Ο 50χρονος έφυγε τρέχοντας, έφυγε κλαίγοντας.
Σηκώθηκαν και οι άλλοι 4 και έφυγαν τρέχοντας και αυτοί.
Δεν μας ξαναενόχλησαν. Το αφεντικό μου ποτέ δε μου είπε τι πραγματικά συνέβη. Και η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να καταλάβω τι έγινε.
Ποιον "έφαγε" το αφεντικό μου από τη συμμορία τους; Τι έπαθαν οι 4 άντρες και έπεσαν στο πάτωμα αιμόφυρτοι; Τι είδε ο 50χρονος και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ; Γιατί ενώ πατούσαν τη σκανδάλη, το όπλο δε λειτούργησε ποτέ;
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Στο σκοτάδι
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
