Αρχές τις δεκαετίας του 80, δηλαδή περίπου στα 20 μου, έφυγα από το σπίτι και κατέβηκα στην Αθήνα για μια καλύτερη τύχη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας μου όμως και της έλλειψης εμπειριών στο χωριό που μεγάλωσα, έμπλεξα με κακές παρέες. Καταχρήσεις και μικροκλοπές ήταν μόνο η αρχή.
Το κακό όλο και μεγάλωνε. Όλο και πιο σκληρές καταχρήσεις, όλο και πιο σοβαρές κλοπές. Σε εκείνη τη φάση της ζωής μου δε μπορούσα να καταλάβω τον κατήφορο που είχα πάρει, ούτε να φανταστώ τι μεγάλη αλλαγή και με πιο τρόπο θα ακολουθούσε.
Εδώ να τονίσω ότι μετά από δύο χρόνια, κατέβηκε με μετάθεση στην Αθήνα ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Νίκος, που ήταν τότε στις αρχές της καριέρας του ως αστυνομικός.
Ήξερε που είχα μπλέξει και προσπαθούσε να με βγάλει από τη κόλασή μου, αλλά εγώ δεν ήθελα να καταλάβω που θα με οδηγούσε η συμπεριφορά μου.
Θυμάμαι λοιπόν, ότι μια μέρα ήρθε στο σπίτι μου ο Νίκος αναστατωμένος. Είχε νυχτερινή βάρδια και στις 6 το πρωί ήρθε και μου χτυπούσε επίμονα το θυροτηλέφωνο να του ανοίξω. Μέσα στη μαστούρα μου από τις καταχρήσεις της προηγούμενης νύχτας κατάφερα να του ανοίξω μετά από ένα μισάωρο.
Ήρθε πάνω σιωπηλός. Κι ενώ όποτε με έβλεπε σε αυτά τα χάλια είχαμε απίστευτους καυγάδες, τώρα δεν μου είπε τίποτα. Κάθισε στο καναπέ, άναψε ένα τσιγάρο και κοιτούσε στο κενό. Κάθισα δίπλα του απορημένος αλλά δε τόλμησα να τον ρωτήσω τι έγινε. Ήθελα τόσο πολύ να μάθω, αλλά είχα παρασυρθεί από τη σιωπή του.
Ξαφνικά, χωρίς να με κοιτάει, άρχισε να μου μιλάει:
"Χτες το βράδυ δεχτήκαμε τηλεφώνημα για πυροβολισμούς στο Παγκράτι. Ξεκινήσαμε αμέσως δύο ομάδες για να πάμε στη περιοχή. Η ομάδα μου βρισκόμασταν πιο κοντά και έτσι φτάσαμε πρώτοι.
Στο σημείο που μας είπαν ότι έγινε το περιστατικό υπήρχε μια τράπεζα. Όταν φτάσαμε εκεί, βρήκαμε ένα βανάκι και γύρω του 5 ένοπλους νεκρούς. Νεκρός ήταν και ο οδηγός από το βανάκι. Αίματα παντού. Όλοι οι νεκροί ήταν ντυμένοι στα μαύρα και φορούσαν γάντια και μάσκες. Το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν ότι σκόπευαν να κλέψουν την τράπεζα. Δε γνωρίζαμε πως κατέληξαν νεκροί μέσα στα αίματά τους, αλλά τουλάχιστον ξέραμε το σκοπό τους. Ή έτσι νομίζαμε.
Μέχρι να έρθουν οι αρμόδιοι φορείς για τα πτώματα, ζητήσαμε να μας δώσουν το υλικό από τις κάμερες που υπήρχαν στην τράπεζα. Τότε θυμάμαι ότι με πλησίασε μια γιαγιά για να μου πει ότι είδε από το μπαλκόνι της τι συνέβη.
Κατευθείαν φώναξα τον ανώτερό μου και της πήραμε κατάθεση. Κι ενώ περιμέναμε να μας πει ότι οι ένοπλοι πήγαν να μπουν στη τράπεζα και κάτι στράβωσε, αυτή μας είπε μια τελείως διαφορετική ιστορία.
Περίπου στις 0315 τα ξημερώματα η γιαγιά που ήταν στο μπαλκόνι, είδε το βανάκι να σταματάει έξω από τη τράπεζα. 5 άτομα ντυμένα στα μαύρα με κουκούλες βγήκαν από τη πίσω πόρτα κρατώντας στα χέρια τους όπλα. Ένας από αυτούς πήγε στο παράθυρο του οδηγού και του είπε κάτι. Στη συνέχεια, οι 5 άντρες πέρασαν το δρόμο απέναντι και μπήκαν στη πολυκατοικία της γιαγιάς. Δε πήγαν στην τράπεζα.
Η γιαγιά μπήκε μέσα στο διαμέρισμά της και προσπάθησε να καταλάβει που πήγαν οι ένοπλοι, χωρίς επιτυχία. Δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα μέσα από την πολυκατοικία κι έτσι βγήκε ξανά στο μπαλκόνι. Το βανάκι ήταν ακόμη παρκαρισμένο έξω από την τράπεζα και ο οδηγός φαινόταν ότι κάπνιζε τσιγάρο.
Μετά από λίγο η γιαγιά άκουσε πάλι βήματα και ομιλίες. Είδε τους 5 ένοπλους άντρες να βγαίνουν από την πολυκατοικία και να πηγαίνουν στο βανάκι. Οι 4 από αυτούς κάθισαν έξω από τη πίσω πόρτα που αυτοκινήτου και ο 5oς πλησίασε το παράθυρο του οδηγού. Μόλις έφτασε πολύ κοντά πυροβόλησε τον οδηγό στο κεφάλι, σχεδόν εξ επαφής.
Η γιαγιά έτρεμε από το φόβο της αλλά συνέχισε να παρακολουθεί τι γινόταν. Ο ένοπλος που σκότωσε τον οδηγό έβαλε το όπλο στο κεφάλι του και αυτοκτόνησε. Οι άλλοι 4 ένοπλοι δεν αντέδρασαν καθόλου, σαν να μη γινόταν τίποτα δίπλα τους.
Τότε, μας είπε η γιαγιά, ένας ένας και οι άλλοι 4 ένοπλοι αυτοκτόνησαν με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Δε πιστέψαμε και πολύ τη γιαγιά, αλλά στις 5 είχαμε το βίντεο από τις κάμερες της τράπεζας. Όλα έγιναν όπως μας τα είπε η γιαγιά."
Όταν ο φίλος μου τελείωσε τη ιστορία του έμεινε και πάλι σιωπηλός. Δεν είπα τίποτα. Η ιστορία ήταν πολύ περίεργη πράγματι. Σίγουρα θα είχε σοκαριστεί βλέποντας τόσους νεκρούς αλλά και πάλι, να έρθει μέσα στα άγρια χαράματα να με ξυπνήσει;
Τότε έβγαλε μέσα από τη τσάντα του κάτι φωτογραφίες. Φαινόταν ότι ήταν στιγμιότυπα από βίντεο. Στις φωτογραφίες ήταν οι νεκροί δίπλα από το αυτοκίνητο, μέσα στα αίματα.
Τρεις από αυτούς, ήταν άτομα της παρέας μου, που με είχαν μπλέξει στις κλοπές και στα ναρκωτικά. Τους είχε πετύχει ο Νίκος στο σπίτι μου μερικές φορές και τους θυμόταν.
Πως κατέληξαν όλοι αυτοί νεκροί; Γιατί αυτοκτόνησαν; Πως θα άλλαζε όλο αυτό το περίεργο περιστατικό τη ζωή μου;
(Λόγω του μεγέθους της ιστορίας η συνέχεια θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση)
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Φώτη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
