Καλησπέρα και πάλι!
Όπως σας έχω πει σε προηγούμενο μήνυμά μου, εγώ και η αδερφή μου έχουμε ζήσει μερικές περίεργες τρομακτικές ιστορίες, τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
(Σημείωση Our Horror Stories: Διαβάστε την πρώτη ιστορία του Γιάννη κάνοντας κλικ εδώ)
Οι γονείς μας, όταν ήμασταν μικροί, συνήθιζαν να μας αφήνουν στο σπίτι της γιαγιά μας για μερικές μέρες τα καλοκαίρια. Το δωμάτιό μου ήταν στο πάνω όροφο, ενώ η αδερφή μου κοιμόταν στο ισόγειο.
Ένα πρωί, καθώς κατέβαινα τη σκάλα, είδα την αδερφή μου να κάθετε ακίνητη στο τελευταίο σκαλοπάτι. Με κοιτούσε επίμονα, άγρια, με ένα βλέμμα κακίας που δύσκολα θα το ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Παραξενεύτηκα. Τι να έγινε σκέφτηκα. Την φώναξα με το όνομά της: "Νάντια;"
Δε πήρα καμία απάντηση. Νόμισα ότι δε με άκουσε. Φώναξα λίγο πιο δυνατά: "Νάντια;"
Καμία απάντηση και πάλι. Συνέχισε να με κοιτάει ακίνητη με εκείνο το περίεργο βλέμμα.
Σκέφτηκα ότι το έκανε επίτηδες για να με τρομάξει αλλά ξαφνικά άκουσα τη πόρτα του δωματίου της αδερφής μου να ανοίγει και να μου απαντάει μισοκοιμισμένη: "Τι έγινε, γιατί με φωνάζεις πρωί πρωί;"
Γύρισα το κεφάλι μου προς το τελευταίο σκαλοπάτι και δεν υπήρχε κανείς! Γίνεται να το φαντάστηκα όλο αυτό;
Το είπα αμέσως φοβισμένος στη γιαγιά μου. Φυσικά δε με πίστεψε και μου είπε ότι μπορώ να πάω έξω να παίξω με τα παιδιά της γειτονιάς χωρίς να φάω πρωινό (που το μισούσα).
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε Επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
