Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή και την αφιερώνω στην πολυαγαπημένη μου Αθηνά:
Όταν πέθανε η γυναίκα μου αποφάσισα να φύγω από την Αθήνα και να επιστρέψω στην επαρχία, στο σπίτι που ζήσαμε τα πρώτα χρόνια ως ζευγάρι, στο πατρικό μου. Μια μικρή μονοκατοικία με μια μικρή αυλή μπροστά κι ένα μεγάλο κήπο πίσω. Οι επισκευές που χρειαζόταν το σπίτι, αλλά και η κηπουρική, πίστευα ότι θα με έκαναν να ξεχαστώ από το απαίσιο ατύχημα.
Δε μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο να ξεπεράσω το θάνατο της αγαπημένης μου Αθηνάς. Οι φωτογραφίες μας και τα βίντεο, μου κρατούσαν συντροφιά τα βράδια και ο πόνος βάρυνε τη καρδιά μου στη σκέψη της. Τις κρατούσα σε ένα κουτί κάτω από το κρεβάτι και τις έβλεπα πάντα πριν κοιμηθώ.
Ο χρόνος αποδείχτηκε ο καλύτερος γιατρός. Με το καιρό και με τις ασχολίες που έπρεπε να φέρω εις πέρας, αλλά και με τη βοήθεια της γειτόνισσας, που και αυτή είχε χάσει άδικα τον άντρα της χρόνια πριν, άρχισε η ψυχή μου να γιατρεύεται.
Όταν βρεθούν δύο άνθρωποι, που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, τότε μπορεί ο ένας να καταλάβει τον άλλο, να τον συμπαρασταθεί και, ίσως, να έρθουν οι δυο τους πιο κοντά. Έτσι έγινε με εμένα και τη γειτόνισσά μου, τη Κατερίνα. Χωρίς να το καταλάβουμε, αρχίσαμε να έχουμε αισθήματα ο ένας για τον άλλο και να ξαναβρίσκουμε τη χαρά της ζωής.
ΜΗ ΧΑΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ XMAS ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ!
Όχι δε τη ξέχασα την πολυαγαπημένη μου Αθηνά. Έπρεπε όμως να συνεχίσω τη ζωή μου. Το ίδιο θα ήθελε κι αυτή! Να ξαναπατήσω στα πόδια μου και να χαρώ τη ζωή!
Σιγά σιγά άρχισα να συγκατοικώ με την Κατερίνα. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας, που έμενε η Κατερίνα σε μένα, πήρα, κάτω από το κρεβάτι, το κουτί με τις παλιές φωτογραφίες της γυναίκας μου και το έβαλα στην αποθήκη. Αισθανόμουν ότι είχε έρθει ο καιρός να κάνω αυτό το βήμα.
Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, όταν γύρισα από τη δουλειά, η Κατερίνα μου ζήτησε συγγνώμη, γιατί καθώς σκούπιζε κάτω από το κρεβάτι, χτύπησε το κουτί με τις φωτογραφίες και ίσως του έκανε ζημιά.
"Θα πρέπει να ήταν κάτι άλλο" της απάντησα εγώ, προσθέτοντας ότι "το κουτί με τις φωτογραφίες το έβαλα στην αποθήκη το πρωί".
"Έλα να σου δείξω" μου είπε η Κατερίνα πιάνοντάς με από το χέρι και τραβώντας με στο υπνοδωμάτιο.
Μόλις φτάσαμε στο κρεβάτι, η Κατερίνα έσκυψε και έβγαλε από κάτω το κουτί με τις φωτογραφίες. Δε μπορούσα να καταλάβω πως έγινε αυτό και ορκιζόμουν ότι το είχα μεταφέρει στην αποθήκη. Η Κατερίνα προσπαθούσε να με πείσει ότι μάλλον το είχα δει στον ύπνο μου και, για να μη δώσω μεγαλύτερη διάσταση στο θέμα, αναγκάστηκα να συμφωνήσω μαζί της.
Την επόμενη μέρα πήρε η Κατερίνα το κουτί και το έβαλε στην αποθήκη. Ο καιρός ήταν υπέροχος και αποφασίσαμε να πάμε για περπάτημα στη λίμνη. Καθώς φορούσε η Κατερίνα τη μπλούζα της είδα στη πλάτη της δυο μελανιές. Την ρώτησα που χτύπησε αλλά δεν είχε ιδέα για την ύπαρξή τους. Μου είπε ότι ένιωθε μια ενόχληση αλλά δεν θυμόταν να είχε χτυπήσει κάπου. Όταν της έδειξα με καθρέπτη τις μελανιές, έμεινε έκπληκτη με το μέγεθός τους και παρατήρησα την ανησυχία να ζωγραφίζεται στα μάτια της.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ UHD 4K
Η βόλτα στη λίμνη μας βοήθησε να ξεχάσουμε κάθε άσχημη σκέψη. Η επιστροφή όμως μας επιφύλασσε μια νέα έκπληξη. Έπινα στη κουζίνα νερό, όταν η Κατερίνα πήγε στο υπνοδωμάτιο για να αλλάξει. Τότε την άκουσα να φωνάζει από φόβο. Έτρεξα να δω τι έγινε! Όταν έφτασα είδα όλα τα ρούχα της πεταμένα στο πάτωμα, τα κοσμήματά της το ίδιο! Ήμουν έτοιμος να φωνάξω την αστυνομία γιατί σίγουρα κάποιος κλέφτης είχε μπει μέσα, αλλά η Κατερίνα μου έδειξε το κρεβάτι: πάνω του ήταν σκορπισμένες οι φωτογραφίες που είχα με τη συγχωρεμένη τη γυναίκα μου.
Δε μπορούσαμε να εξηγήσουμε τι είχε συμβεί. Αν είχε μπει κλέφτης σίγουρα θα έκλεβε κάτι (δεν μας έλλειπε τίποτα και τα δικά μου τα ρούχα ήταν κανονικά μέσα στη ντουλάπα). Αλλά ακόμη κι αν δε προλάβαινε να κλέψει κάτι λόγω της επιστροφής μας, σίγουρα κανένας κλέφτης δε θα έβγαζε τις φωτογραφίες από την αποθήκη για να τις αφήσει πάνω στο κρεβάτι.
Το βράδυ καθίσαμε στο καναπέ να δούμε λίγο τηλεόραση. Ο καιρός είχε αλλάξει από το απόγευμα. Η βροχή χτυπούσε με δύναμη, λόγω του αέρα, τις μπαλκονόπορτες του καθιστικού και οι αστραπές φώτιζαν το σκοτεινό ουρανό.
Η Κατερίνα αποφάσισε να πάει να ξαπλώσει ενώ εγώ θα καθόμουν να δω το τέλος της ταινίας. Καθώς ήμουν μόνος στο σαλόνι και παρακολουθούσα τηλεόραση άκουσα τη Κατερίνα να τσιρίζει και ένα παράξενο θόρυβο, σαν κάτι να χτυπάει με δύναμη πάνω σε κάτι άλλο. Έτρεξα στο υπνοδωμάτιο να δω τι είχε συμβεί!
Από τη πόρτα έβλεπα τη Κατερίνα να προσπαθεί βάζοντας δύναμη να κρατηθεί από το κρεβάτι, σαν κάτι να την τραβούσε μακριά από αυτό. Έτρεξα να μπω στο δωμάτιο όταν την είδα να πετάγεται με δύναμη, να χτυπάει πάνω στη ντουλάπα και να πέφτει στο πάτωμα. Εγώ είχα φτάσει ακριβώς από έξω, ήμουν έτοιμος να μπω, όταν η πόρτα έκλεισε με δύναμη κατά πάνω μου. Έβαλα όλη τη δύναμη που είχα για να την ανοίξω αλλά δε τα κατάφερα... Η πόρτα έκλεισε και το τελευταίο πράγμα που κατάφερα να δω ήταν τη Κατερίνα να σέρνεται στο πάτωμα σαν κάτι αόρατο να την είχε αρπάξει και να την τραβούσε.
HOT ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ SMARTPHONES
Ξαφνικά έσβησαν τα φώτα! Εγώ προσπαθούσα να ανοίξω μάταια τη πόρτα. Από μέσα άκουγα τη Κατερίνα να φωνάζει βοήθεια και δυνατούς κρότους. Η πόρτα συνέχεσαι να αντιστέκεται. Αποφάσισα να βγω στο μπαλκόνι και να δοκιμάσω να μπω στο υπνοδωμάτιο από τη μπαλκονόπορτα. Άρπαξα μαζί μου κι ένα μεταλλικό σκαμπό για να σπάσω το τζάμι σε περίπτωση που ήταν αδύνατο να ανοίξω τη μπαλκονόπορτα.
Όταν όμως έφτασα από έξω, πάγωσα με αυτό που είδα...
Η Κατερίνα κείτονταν ξαπλωμένη στον αέρα, πάνω από το κρεβάτι. Βιβλία, ρούχα κι άλλα μικροαντικείμενα πετούσαν κι αυτά στον αέρα, διαγράφοντας μια περιστροφική κίνηση γύρω από το σώμα της Κατερίνας.
Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν ζωντανή ή νεκρή. Είχε σταματήσει να αντιστέκεται; Είχε χάσει τις αισθήσεις της; Δεν είχε αντέξει το βίαιο και απόκοσμο περιστατικό; Το σώμα της αιωρούνταν ακίνητο πάνω από το κρεβάτι...
Προσπάθησα να ανοίξω τη μπαλκονόπορτα αλλά και πάλι μάταια. Άρχισα να χτυπάω το τζάμι με το σκαμπό για να το σπάσω. Στο τρίτο χτύπημα το τζαμί άρχισε να ραγίζει. Στο τέταρτο ήμουν σίγουρος ότι με ένα ακόμη χτύπημα θα μπορούσα να μπω μέσα για να σώσω την Κατερίνα.
Τότε όμως κάτι αόρατο, κάτι υπερφυσικό με χτύπησε με δύναμη στο στήθος και έχασα τις αισθήσεις μου. Συνήλθα μετά από δε ξέρω κι εγώ πόση ώρα, σωριασμένος και μουσκεμένος μέχρι από το κόκκαλο από τη βροχή, στην αυλή.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ NESPRESSO έως -45% ΚΑΙ 30€ ΣΕ ΚΑΨΟΥΛΕΣ
(ΚΑΙ ΑΤΟΚΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
Έτρεξα κατευθείαν στο υπνοδωμάτιο. Η Κατερίνα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Τα αντικείμενα ήταν πεταμένα από εδώ κι από κει. Επικρατούσε ησυχία. Το ρεύμα δεν είχε αποκατασταθεί και μόνο οι αστραπές φώτιζαν το χώρο. Αμέσως κοίταξα να δω αν είχε σφυγμό. Ευτυχώς ζούσε!
Μετά από λίγο συνήλθε. Φαινόταν να μη θυμάται τι ακριβώς είχε συμβεί και προσπάθησα να την καθησυχάσω.
Η αλήθεια είναι ότι δε ξέραμε που έπρεπε να απευθυνθούμε για αυτό που μας συνέβη. Και χάρη στο κουράγιο και το ψυχικό σθένος της Κατερίνας, η οποία τελικά με επιχειρήματα και τσαχπινιές κατάφερε να με πείσει, αφήσαμε το περιστατικό πίσω, σα να μην έγινε και δεν ασχοληθήκαμε ξανά ποτέ με αυτό.
Ευτυχώς δε το αφήσαμε να μας επηρεάσει. Από τότε ζούμε ευτυχισμένοι και κανένα άλλο παραφυσικό φαινόμενο δεν έχει αναστατώσει τις ζωές μας. Όσο περνάει ο καιρός, η Κατερίνα μου θυμίζει όλο και περισσότερο την συγχωρεμένη τη γυναίκα μου, τόσο στη συμπεριφορά όσο και σε συνήθειες, που παλιότερα δεν τις είχε. Ακόμη και η φωνή της, η εμφάνισή της, το χρώμα των μαλλιών, το χτένισμα, το άρωμα, τα ρούχα, ο τρόπος που με προσφωνεί, όλα μου θυμίζουν όλο και περισσότερο την Αθηνά.
Και κάτω από το κρεβάτι μας, έχει φυλάξει το κουτί με τις παλιές φωτογραφίες της συγχωρεμένης γυναίκας μου, τις οποίες πολλές φορές την έχω πετύχει να κοιτάζει με μελαγχολία και λύπη.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Βασίλη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
