Όλα ξεκίνησαν πριν μερικά χρόνια. Όχι δεν είμαι τρελός. Παρόλο που οι γιατροί γέμισαν το σώμα μου με φάρμακα τίποτα δεν άλλαξε. Ήταν ακόμη εκεί.
Σας έχει τύχει ενώ είστε μόνοι σας να αισθάνεστε ότι κάποιος είναι μαζί σας, κάποιος σας παρακολουθεί μέσα από τις σκιές, κρυμμένος στις πιο σκοτεινές γωνιές;
Από μικρός μπορούσα να τις δω. Απροσδιόριστες μορφές, σα σκιές που ζουν μέσα στις σκιές. Που γίνονται ορατές με την άκρη των ματιών σας. Μη σας ξεγελάνε. Υπάρχουν παντού ψάχνοντας την ευκαιρία να μας αρπάξουν, να μας παραπλανήσουν στο κόσμο τους. Έρχονται τα βράδια που κοιμόμαστε, ψάχνοντας να μας πετύχουν σε μια στιγμή αδυναμίας και να μας κυριαρχήσουν.
Σας έχει τύχει ενώ κοιμάστε να αισθανθείτε ένα βάρος στο σώμα σας; Να προσπαθείτε να φωνάξετε, να κινηθείτε, να ξυπνήσετε, να αντιδράσετε χωρίς να τα καταφέρετε;
Αν ναι, τότε σας πέτυχαν σε στιγμή αδυναμίας και είναι θαύμα που γυρίσατε πίσω στη δική μας πραγματικότητα. Αλλά όντως γυρίσατε; Ή σας παγίδεψαν σε ένα όνειρο και στη πραγματικότητα είστε ακόμη εκεί, καθηλωμένοι στο κρεβάτι, προσπαθώντας να φωνάξετε, να κουνηθείτε χωρίς αποτέλεσμα; Μήπως ακόμη ρουφάν την ενέργειά σας, ενώ εσείς πιστεύεται ότι ζείτε; Μήπως νομίζετε ότι καταφέρατε να ξυπνήσετε, ενώ οι δικοί σας αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ένα θάλαμο νοσοκομείου και εύχονται να ξυπνήσετε από το κώμα;
Τα έζησα αυτά και ξέρω. Έζησα την εμπειρία της Μόρα και στο τέλος κατάφερα να ξυπνήσω. Μάλλον έτσι νόμισα. Έβλεπα να συνεχίζω τη ζωή μου, μέχρι που συνάντησα ένα περίεργο τύπο, ντυμένο στα λευκά. Με έπιασε από το χέρι και με πήγε σε ένα θάλαμο νοσοκομείου. Όταν μπήκα μέσα με είδα ξαπλωμένο στο κρεβάτι με τη μητέρα μου να κάθετε δίπλα χαμένη στη στεναχώρια της. Ήμουν σε κώμα. Δεν ήξερα πόσο καιρό ήμουν έτσι αλλά έβλεπα μια σκιά να περνάει μέσα από το σώμα μου και να κατασπαράζει την ενέργειά μου. Δεν είχε απομείνει πολλή.
Ο άγνωστος αυτός άνδρας ακούμπησε τη σκιά και αυτή διαλύθηκε στο χώρο. Μετά από λίγο άνοιξα τα μάτια μου.
Από ότι έμαθα μετά ήμουν χρόνια σε κώμα. Ένα βράδυ κοιμήθηκα κι απλά δε ξύπνησα ποτέ.
Τους εξήγησα τι συνέβη αλλά με πέρασαν για τρελό. Μετά το κώμα το μυαλό μου δε μπορούσε να ξεχωρίσει τη φαντασία από την πραγματικότητα.
Κι όμως οι σκιές είναι ακόμη εκεί. Παραμονεύουν στις σκιές. Ψάχνουν να μας πετύχουν σε μια αδύναμη στιγμή.
Ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο στον υπολογιστή μου, με την άκρη του ματιού μου τις βλέπω στη γωνία του σαλονιού μου να σαλεύουν. Με περιμένουν, με έχουν βάλει και πάλι στόχο.
Ακολουθήστε το μουσικό μας συγκρότημα στο youtube και υποστηρίξτε το μουσικό μας ταξίδι με ένα like, share, follow:
Our Horror Storıes: Ευχαριστούμε το φίλο μας Λευτέρη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου