Ο Μοναχός

Την πρώτη φορά που πήγα στο Άγιο Όρος μου συνέβη κάτι πολύ περίεργο που μου άλλαξε τη ζωή.

Είχα φτάσει στη Μονή που θα μέναμε με ένα φίλο μου. Θα καθόμασταν 4 μέρες εκεί και μαζί με όλα τα άλλα θα βοηθούσαμε τους μοναχούς στις εργασίες τους.

Ένα πρωί, και ενώ είχα τελειώσει με τις δουλειές στο κήπο, αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στο μονοπάτι που οδηγούσε προς τη κορυφή του βουνού. Εκεί είχε αρκετά κελιά, όπου οι μοναχοί απομονώνονταν από τον υπόλοιπο κόσμο. 

Στο δρόμο μου είδα ένα μοναχό μέσα σε ένα κελί σα σπηλιά. Καθόταν μόνος του, τον πλησίασα και τον χαιρέτισα. Συστηθήκαμε και αρχίσαμε την ομιλία. Σε μια στιγμή τον ρώτησα πως και αποφάσισε να πάει στο Άγιο Όρος και να απομονωθεί στο κελί αυτό. Τον ρώτησα αν του λείπει η οικογένειά του. Αυτός αντί για απάντηση μου είπε:

"Βλέπεις τον κουβά εκεί κοντά στην είσοδο; Πάρτον σε παρακαλώ, γέμισέ τον με νερό από τη πηγή που έχει έξω και φέρτο μου."

Έτσι και έκανα. Νόμιζα πως ήθελε να πλυθεί. 

Όταν του πήγα τον κουβά μου είπε να βάλω το χέρι μου μέσα και να το ανακατέψω. Μόλις το έκανα αυτό μου είπε:

"Βλέπεις πως είναι το νερό τώρα που το ανακάτεψες; Έτσι ήταν η ζωή μου όταν δεν ήμουν εδώ. " Για να συνεχίσει όταν ηρέμησε το νερό στο κουβά "Έτσι είναι η ζωή μου τώρα".

Αποχαιρέτισα το γέροντα και επέστρεψα στη μονή. Εκεί είπα την ιστορία αυτή σε ένα άλλο μοναχό, ο οποίος μόλις το άκουσε, χαμογέλασε, σταυρωκοπήθηκε και μου είπε ότι είμαι ευλογημένος!

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε μια άλλη μονή που ήταν πολύ κοντά σε αυτή που μέναμε. Μας υποδέχτηκαν όλο καλοσύνη (και με τα υπέροχα λουκούμια τους). Όταν μας ρώτησαν πως μας φαίνεται το μέρος, εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους διηγηθώ την ιστορία μου. Και πάλι μου είπαν ότι είμαι ευλογημένος. Αυτή τη φορά όμως δεν κρατήθηκα και ρώτησα: γιατί ευλογημένος;

"Παιδί μου" μου απάντησαν, "ο γέροντας που λες έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Λίγοι είναι αυτοί που τους εμφανίστηκε από τότε."