Καλησπέρα
σας. Τώρα πρόσφατα ανακάλυψα το σάιτ
σας και διάβασα μια ιστορία που με έκανε
να θυμηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη
και μπορώ να πω ότι με αναστάτωσε πάρα
πολύ.
(Σημείωση
Our Horror Stories: Καθώς η φίλη Κωνσταντίνα που
μας έστειλε την ιστορία δεν μας λέει σε
ποια παλιά μας ανάρτηση αναφέρεται, από
το περιεχόμενο της ιστορίας της υποθέτουμε
ότι είναι η : Εγκλωβισμένος στο Πουθενά)
Μένω στην
Παλλήνη και εργάζομαι στο κέντρο της
Αθήνας. Χρησιμοποιώ συνέχεια το μετρό
για τις μετακινήσεις μου. Ένα απόγευμα,
μετά τη δουλειά βρέθηκα με μια φίλη μου
στο κέντρο της Αθήνας για ένα καφέ, ο
καφές έγινε φαγητό και έτσι μόλις που
πρόλαβα τον τελευταίο συρμό για Παλλήνη.
Στο μετρό,
σε κάποια στάση μετά τον Ευαγγελισμό,
πρέπει να με πήρε ο ύπνος. Έτσι πίστευα
δηλαδή, γιατί ότι έζησα ήταν πολύ
περίεργο. Μόνο ως όνειρο θα μπορούσα να
το δικαιολογήσω. Μέχρι που διάβασα την
ιστορία σας...
Εκεί που
καθόμουν λοιπόν στο κάθισμα στο μετρό,
ξαφνικά αναβόσβησαν τα φώτα δυο - τρεις
φορές και μετά έσβησαν τελείως. Θυμάμαι
ότι ανησύχησα λίγο στην αρχή...γιατί
μετά άρχισαν τα πιο περίεργα...
Μετά από λίγα
δευτερόλεπτα άναψαν τα φώτα και πάλι.
Μόνο που τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Το
βαγόνι ήταν σταματημένο και άδειο! Δεν
υπήρχε κανείς μέσα! Μόνο εγώ.
Όλα ήταν
διαφορετικά. Σαν να ήταν τα πάντα
σκουριασμένα και να έτρεχε η σκουριά
από διάφορα σημεία του τοίχου, του
βαγονιού, των καθισμάτων.
Πλησίασα
σαστισμένη το παράθυρο. Είδα έξω μια
στάση του μετρό, σκουριασμένη κι αυτή.
Δεν μπορούσα να διαβάσω στην πινακίδα
το όνομα της στάσης. Ήταν σκουριασμένη
και καλυμμένη από ένα παράξενο μαύρο
αντικείμενο.
Κοίταξα λίγο
πιο δεξιά και έπαθα σοκ.... Είδα ένα
ανθρώπινο κορμί, κολλημένο στο τοίχο...
Το κεφάλι του, το κάτω μέρος των ποδιών
του και τα χέρια ήταν καλυμμένα με αυτό
το μαύρο πράγμα που σας είπα πιο πάνω.
Πήγα να φωνάξω
από την τρομάρα μου αλλά τότε ένιωσα
ένα χτύπημα στο κορμί μου...
Άνοιξα τα
μάτια μου. Ήμουν στο κάθισμά μου. Όλα
έδειχναν πάλι φυσιολογικά μέσα στο
μετρό. Το χτύπημα που ένιωσα ήταν μάλλον
ο αντίθετος συρμός που πέρασε από δίπλα
μας εκείνη τη στιγμή.
Όνειρο ή
πραγματικότητα μιας άλλης διάστασης;
Δεν ξέρω... Σκέφτηκα όμως να σας αναφέρω
την εμπειρία μου.
Our Horror Stories:
Ευχαριστούμε την φίλη μας Κωνσταντίνα
για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε
επίσης:
1 σχόλια:
Τυχερη ειναι η κοπελα και δεν την αρπξαν τα ονειρικα σκοτεινα οντα δεν θα βρηκε προσβαση απο την Ονειρικη Πυλη μεσω μετρο προσπαθειστε να μην κοιμαστε τις μεσημεριανες ωρες 1-3 αρπαζουν την ψυχη γιατι ειμαστε ενεργεια και ζητουν ενεργεια για να τραφουν οταν κοιμομαστε κανουμε αστρικο ταξιδι χωρις να το θελουμε και παμε πρωτα στους νεκρους .Η κοπελα πηγε να παθει οτι και ο Πετρακος.Ζητηστε βοηθεια ειτε απο υπνωτιστη σοβαρης περιπτωσης(θα τον βρει που ειναι με μια φωτογραφια και το ονομα του),ειτε απο την ομαδα ερευνητων στο σαιτ στειλτε μυνημα βοηθειας...για τον πετρο...Αμαν παιδια ανατριχιασα λεμε και κλαιμε...ΤΟ Γιατι? θα σας πω το εξης, απο την ωρα που φτιαχτηκε το μετρο δεν θελω να μπαινω εκει μεσα ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΟΥ λεει να μην μπαινω στο μετρο γιατι ειναι επικινδυνα,(και δεν εχω θεματα κλειστοφοβιας).Τωρα,σχετικα με τα οντα και τις φωνες που ακουει ο Πετρος, το διαβασα σε καποιο αρθρο, οτι υπαρχουν αλιενς(γκρευς) και τερατα υλικης υποστασης με υψος 4-5 μετρα εκει κατω κι οτι εκει κατω ειναι η μεση γη και ειναι κούφια ,επειδη ζουν εκει και αρπαζουν ανθρωπους μεγαλους και μικρα παιδια για την τροφη τους.Αυτα υπαρχουν σε ολοκληρο τον πλανητη και οι κυβερνησεις συνεργαζονται μαζι τους σχετικα με τις αρπαγες για την ανθρωπινη τροφη τους..Σε αλλο αρθρο ειχα διαβασει οτι ειναι οι φωνες των κολασμενων εκει κατω οκ αυτο παρατραβηγμενο...Διαβαστε κι αλλες πληροφοριες εδω στους λυκαωνες.
http://www.invisiblelycans.gr/page/238/
Δημοσίευση σχολίου