Ο σκύλος

Το 2004 ήμουν 15 χρονών. Το περιστατικό συνέβη σε ένα χωριό του νομού Πέλλας, λίγη σημασία έχει βέβαια καθώς το σκηνικό που διαδραματίστηκε ήταν το παιδικό μας δωμάτιο. Εμένα και του αδερφού μου.

Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ κατά το οποίο πήγαμε να κοιμηθούμε ασυνήθιστα νωρίς. Λέω ασυνήθιστα καθώς πάντα, από μικρός, είχα "δυσανεξία" στο να κοιμηθώ νωρίς, οπότε όταν αναγκαζόμουν κατέληγα στο να κάθομαι στο κρεβάτι ώρα και να σκέφτομαι.

Τελικά, ενώ κοίταζα το απέναντι παράθυρο, με τον αδερφό μου να κοιμάται παραδίπλα, ήρθε η σειρά μου να αποκοιμηθώ. Πριν αποκοιμηθώ χάζευα την λάμπα του απέναντι δρόμου και άκουγα τον διάλογο της μητέρας μου με μια θεία της μέσα στο σαλόνι.

Όπως έχω αποκοιμηθεί βλέπω ένα ασπρόμαυρο όνειρο. Μια αυλή και στην μέση ένας πάσσαλος με μια αλυσίδα που συγκρατεί μια κατασκότεινη μορφή σκύλου. Ο σκύλος δεν είχε χαρακτηριστικά, παρά μόνο προσομοίαζε στο σχήμα σε σκύλο και για λίγο δεν υπήρχε κάτι ανησυχητικό.

Σε κάποια στιγμή στο όνειρο πέφτω δίπλα του και αρχίσει να μου γαβγίζει και να μου ορμάει με αποτέλεσμα να πανικοβληθώ. Την στιγμή εκεί συνειδητοποιώ ότι βλέπω όνειρο και πως πρέπει να ξυπνήσω για να γλιτώσω. Σε δευτερόλεπτα περνάω από την φάση του ύπνου στην φάση του ξύπνιου και ακούω ακόμα την μητέρα με την θεία να συζητούν ενώ βλέπω το φως στον δρόμο.

Είμαι ξύπνος, έχω πλήρη αίσθηση του που βρίσκομαι, ακούω τον αδερφό μου να αναπνέει και όπως στρέφομαι αριστερά, προς την μεριά του κρεβατιού του, συμβαίνει το ανεξήγητο.

Ο σκύλος, η σκοτεινή αυτή μορφή, είναι στο δωμάτιο, δίπλα στο κομοδίνο και εξακολουθεί να μου ορμάει επιθετικά χωρίς να μπορεί να με φτάσει.

Έχω πάθε τέτοιο σοκ που δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει ακόμα. Τεντώνω το χέρι μου και το ακουμπάω. Είχε ύλη. Ήταν σαν ένα υγρό ελαστικό πράγμα, τα δάχτυλα βυθίστηκαν για λίγο μέσα του και άρχισα να ουρλιάζω "μαμά, μαμά".

Την ακούω να τρέχει, προφανώς υπέθεσε ότι κάτι μου συνέβη, και όπως ορμάει και ανοίγει την πόρτα, ανάβει το φως και το σκυλί κάνει ένα "παφ" και σκάει μπροστά στα μάτια μου.

Της εξήγησα τι έγινε και για μέρες λιβάνιζε το μέρος και διάβαζε ευχές. Μου είπε ότι κάτι άσχημο πέρασε από το όνειρο στον χώρο ή ίσως εγώ ο ίδιος δεν είχα ξυπνήσει αρκετά καλά.

Αλλά παιδιά, πραγματικά, έστω ότι δεν είχα ξυπνήσει σωστά και το έβλεπα, πως γίνεται να το ακούμπησα και να αισθάνθηκα την υφή του, υγρό και ελαστικό; Απολύτως κανένα αντικείμενο τέτοιας περιγραφής δεν υπήρχε δίπλα μου. Και φυσικά το σκάσιμο όταν άναψε το φως με τον ήχο.

Ένα ακόμα γεγονός, 3 χρόνια αργότερα, ήρθε να μου επιβεβαιώσει το σκηνικό. Θα σας το αφηγηθώ άλλη φορά. Συγχαρητήρια στο μπλοκ.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε Επίσης:

Εκδρομή με το λεωφορείο

Η ντουλάπα

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.