Πετάχτηκα πάνω από ένα δυνατό θόρυβο που άκουσα! Πρέπει να με είχε πάρει ο ύπνος στο γραφείο. Είχα μείνει μέχρι αργά για να ενημερώσω τις καρτέλες των ασθενών μου. Πρέπει όμως να αποκοιμήθηκα. Κοίταξα το ρολόι. Η ώρα ήταν 23:23. Δεν πρέπει να ήταν κανείς άλλος στον όροφο.
Σηκώθηκα από το γραφεί μου και τεντώνοντας τα χέρια μου και τη πλάτη προσπαθούσα να ξεπιαστώ. Βγήκα από το γραφείο μου, στο κακώς φωτισμένο διάδρομο και κοίταξα δεξιά κι αριστερά. Κανείς. Μα τι ήταν αυτός ο περίεργος θόρυβος που με ξύπνησε;
Μήπως ήταν όνειρο; Πήγα να μπω πάλι μέσα στο γραφείο, όταν ο θόρυβος ακούστηκε και πάλι. Ένα δυνατό χτύπημα που προερχόταν από τη μικρή κουζίνα που έχουμε στον όροφο για να κάνουμε το καφέ μας και να βάζουμε τα πράγματά μας σε ένα ψυγείο. Μα ποιος να ήταν τέτοια ώρα εκεί;
Προχώρησα αργά αλλά σταθερά προς τη κουζίνα. Τα φώτα ήταν κλειστά. Έφτασα και πριν μπω, ψηλάφισα με το χέρι μου να βρω το διακόπτη και να ανάψω το φως. Καθώς έψαχνα στα τυφλά το διακόπτη, ακόμη ένας δυνατός χτύπος ακούστηκε από μέσα!
"Είναι κανείς εδώ;" ρώτησα με τρεμάμενη φωνή, αλλά δε πήρα απάντηση.
Επιτέλους βρήκα το διακόπτη και άναψα το φως. Είδα τότε μέσα στη κουζίνα, μια ασθενή μου, τη Νατάσα, ένα όμορφο κορίτσι στα 20 της, να έχει κόψει τα χέρια της με ένα μαχαίρι. το οποίο το κρατούσε ακόμη! Από τους καρπούς της κυλούσε σα κόκκινο ποτάμι το αίμα και λέρωνε το λευκό της φόρεμα. Όλη η κουζίνα ήταν γεμάτη αίμα! Κρατούσε το μαχαίρι και που και που το χτυπούσε με δύναμη στο τραπέζι. Να από που προερχόταν ο ήχος που άκουσα.
Προσπάθησα να τη καθησυχάσω, να τη ρωτήσω τι έγινε, να την ηρεμήσω, ώστε να της πάρω το μαχαίρι από το χέρι. Η υγεία της βρισκόταν σε κίνδυνο, όπως και η δική μου.
Δεν είχε ποτέ βίαιες αντιδράσεις παρά το ιστορικό της και τα προβλήματα με το πατέρα της. Τώρα όμως φαινόταν πολύ άγρια στην όψη. Σήκωνε τα γεμάτα αίματα χέρια της ψηλά, πάνω από το κεφάλι της και έβγαζε κραυγές.
Όσο κι αν προσπαθούσα να της μιλήσω έκανε σα να μη με άκουγε, σα να μην ήταν εκεί! Προσπάθησα να την πλησιάσω. Τότε όμως έστρεψε απειλητικά το μαχαίρι προς το μέρος μου! Σταμάτησα... Αυτή γύρισε και μου είπε: "Εσύ φταις!" και έμπηξε το μαχαίρι στο λαιμό της, κόβοντάς το από τη μία άκρη ως την άλλη!
Έτρεξα να την σταματήσω αλλά το φως της κουζίνας έσβησε. Βρέθηκα μες στο σκοτάδι φωνάζοντας "Μη, μη το κάνεις αυτό!".
Άνοιξα απότομα τα μάτια μου! Ήμουν στο γραφείο, μόνη... Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά...Ήταν τελικά ένας εφιάλτης. Έκλεισα τον υπολογιστή μου για να φύγω, όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό μου... Ήταν η μητέρα της Νατάσας. Μου είπε ότι η κόρη της έκανε απόπειρα δολοφονίας και μεταφερόταν στο νοσοκομείο. Είχε κόψει με μαχαίρι τους καρπούς των χεριών της...
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Εκδρομή με λεωφορείο
Άλλη διάσταση
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
1 σχόλια:
Έπρεπε να πονηρευτεις όταν είδες την ώρα. 23:23! Δεν είναι τυχαίο
Δημοσίευση σχολίου