To υπόγειο

 

Το 2008 μετακόμισα σε μια γκαρσονιέρα. Αρκετά μεγάλη, με καλή διαρρύθμιση αλλά κυρίως με αποθήκη στο υπόγειο.

Όταν τελείωσα με την τακτοποίηση των επίπλων και όλων των αντικειμένων στο σπίτι, είχα μαζέψει δύο τρεις κούτες με πράγματα που δε τα χρειαζόμουν. Σκέφτηκα να τα κατεβάσω στην αποθήκη, όμως ήμουν αρκετά κουρασμένη και ήταν περασμένη η ώρα. Έτσι λοιπόν το άφησα για την επόμενη μέρα.

Όμως και την επόμενη μέρα, με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις επέστρεψα αργά στο σπίτι. Είχε ήδη σκοτεινιάσει και ο αέρας λυσσομανούσε. Μόλις έφτασα στη πολυκατοικία άρχισε να βρέχει. Ευτυχώς όταν αγρίεψε και η βροχή, εγώ είχα μπει μέσα στο διαμέρισμά μου.

Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν οι κούτες που έπρεπε να κατεβάσω στην αποθήκη, στο υπόγειο. Με ενοχλούσε πραγματικά να τις βλέπω μέσα στη μέση της γκαρσονιέρας. Ένιωθα πως δε μπορούσα να ξεκουραστώ, να ηρεμήσω.

Αποφάσισα λοιπόν να τις κατεβάσω. Πήρα τη κλειδιά της αποθήκης, σήκωσα τη μία από τις τρεις κούτες και μπήκα στο ασανσέρ. Μου φάνηκαν αιώνες τα λεπτά που χρειάστηκαν για να φτάσει το ασανσέρ στο υπόγειο. Λόγω της βροχής και του δυνατού αέρα, το φως μέσα στο ασανσέρ τρεμοέπαιζε. Έχει πλάκα να γίνει καμία διακοπή ρεύματος σκέφτηκα και να αποκλειστώ μέσα στο ασανσέρ. 

Όταν έφτασα στο υπόγειο και βγήκα από το ασανσέρ, το μόνο που μπορούσα να δω ήταν το απόλυτο σκοτάδι. Ψηλάφησα στο τοίχο για να βρω το διακόπτη για το φως του διαδρόμου. Η λάμπα άναψε και φώτισε αμυδρά το χώρο. Όμως κι αυτή, λόγω του άσχημου καιρού, τρεμοέπαιζε και οι σκιές που δημιουργούνταν γύρω μου από το φως με έκαναν να φοβάμαι αρκετά. 

Ευτυχώς γρήγορα βρήκα την δική μου αποθήκη, ξεκλείδωσα την πόρτα και πήγα να μπω μέσα. Η λάμπα όμως της αποθήκης μου ήταν καμένη. Έτσι, χρησιμοποιώντας το φως μόνο του διαδρόμου, μπήκα γρήγορα στην αποθήκη και άφησα την πρώτη κούτα. Η αποθήκη ήταν τελείως άδεια και ο αμυδρός φωτισμός  βοηθούσε να διακρίνω τα ράφια στο δεξί τοίχο της. Ίσως έφταιγε η κούραση, ίσως ο κακώς φωτισμός αλλά η αποθήκη μου φάνηκε τεράστια, παρόλο που όταν νοίκιασα την γκαρσονιέρα είχα δει πόσο μικρή ήταν. Κι έτσι όπως γρήγορα μπήκα, γρήγορα βγήκα.

Σκέφτηκα να μη κλειδώσω τη πόρτα. Πόσο χρόνο θα μου έπαιρνε να ανέβω στο διαμέρισμα και να ξανακατέβω; Έτσι κι έκανα.

Η δεύτερη κούτα είχε βιβλία. Ήταν πιο βαριά από όσο φανταζόμουν κι έτσι άργησα λίγο να επιστρέψω στην αποθήκη. Ο αέρας ακουγόταν όλο και πιο έντονος, όπως και η βροχή. Όταν έφτασα στο υπόγειο, η λάμπα τρεμοέπαιζε πιο πολύ, τόσο που το σκοτάδι φαινόταν να νικάει.

Καθώς πλησίαζα στην αποθήκη μου, άκουσα μέσα από αυτή ένα δυνατό θόρυβο. Σαν κάτι να έπεσε με δύναμη κάτω. ΤΙ θα μπορούσε να ήταν; Μπήκε κάποιος μέσα όσο έλλειπα; Τι θα μπορούσε να πέσει σε ένα άδειο χώρο, που το μόνο που είχε ήταν μια κούτα με διακοσμητικά στο πάτωμα; 

Πλησίασα προσεκτικά ρωτώντας "είναι κανείς εδώ;". Αλλά δε πήρα απάντηση...

Άνοιξα τη πόρτα και είδα την πρώτη κούτα αναποδογυρισμένη και τα πράγματα πεταμένα γύρω από αυτή. Μέσα στην αποθήκη δεν υπήρχε κανείς... Πως μπορεί να αναποδογύρισε η κούτα;

Κοίταξα στο διάδρομο, μήπως κάποιος υπήρχε κρυμμένος εκεί, αλλά δεν υπήρχε ψυχή. Πως στην ευχή αναποδογύρισε η κούτα ξανασκέφτηκα. 

Lenovo V14 i3-10110U/4GB/128GB

 κερδίζεις €180.00

Άφησα στο διάδρομο τη κούτα με τα βιβλία και μπήκα μέσα στην αποθήκη για να τακτοποιήσω την αναποδογυρισμένη κούτα. Τότε το φως έσβησε τελείως. Όλα σκοτείνιασαν και πίσω μου άκουσα τη πόρτα της αποθήκης να κλείνει με δύναμη. Το απόλυτο σκοτάδι κυρίευσε. Δεν μπορούσα να ούτε τη μύτη μου. Κινήθηκα προς τη πόρτα και προσπάθησα να την ανοίξω. Μάλλον όμως είχε μαγκώσει κάπου και δεν άνοιγε. 

Έβγαλα γρήγορα το κινητό μου και άναψα το φακό. Προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα αλλά και πάλι μάταια. Προσπάθησα να καλέσω την κολλητή μου αλλά στο υπόγειο δεν είχα σήμα. Έφεξα στα ράφια μήπως βρω κανένα αντικείμενο που θα με βοηθούσε να ανοίξω την πόρτα.

Τότε ήταν που μου φάνηκε ότι είδα κάτι, σαν μια σκιά, να κινείτε ανάμεσα στα ράφια και στο τοίχο. Κάτι που δε μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Κάτι που απορροφούσε το φως και δημιουργούσε σκοτάδι, που έμοιαζε να μην έχει σώμα αλλά να υπάρχει στο χώρο.

Πανικοβλήθηκα. Άρχισα να τσιρίζω από το φόβο. Χτυπούσα την πόρτα με δύναμη μήπως ανοίξει χωρίς αποτέλεσμα και έβλεπα αυτή τη μορφή, αυτή τη πιο σκοτεινή από το σκοτάδι σκιά να με πλησιάζει. 

Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ανοίγω τα μάτια μου ξαπλωμένη στο διάδρομο του υπογείου, δίπλα στη κούτα μου με τα βιβλία. Ένας κύριος με ρωτούσε αν είμαι καλά, τι μου συνέβη και αν χρειάζομαι βοήθεια.

Πως βρέθηκα στο διάδρομο; Λιποθύμησα; Τι απέγινε η σκιά στην αποθήκη; Δεν είχα καμία απάντηση για όλα αυτά τα ερωτήματα.

Εξήγησα στον κύριο ότι μάλλον λιποθύμησα καθώς κατέβαζα τις κούτες στην αποθήκη. Προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Σήκωσε την κούτα με τα βιβλία, άνοιξε την πόρτα της αποθήκης και την έβαλε μέσα.

Μα τι στο καλό; Η κούτα που υπήρχε ήδη μέσα στην αποθήκη δεν ήταν αναποδογυρισμένη τώρα! Ούτε και τα πράγματα ήταν πεταμένα στο πάτωμα! Και το κυριότερο ήταν πως το φως λειτουργούσε κανονικά!

Δεν είπα τίποτα στον κύριο. Φοβήθηκα ότι θα με περνούσε για παλαβή. Τον ευχαρίστησα και πιάσαμε μια κουβεντούλα καθώς μας ανέβαζε το ασανσέρ. Μου είπε ότι ήταν ο Γιώργος από τον 4ο και ότι ζούσε σχεδόν όλη του τη ζωή εκεί.

Την επόμενη μέρα, έφτιαξα μερικά κουλουράκια και κατέβηκα στον 4ο για να τα δώσω στον κύριο Γιώργο, έτσι για ευχαριστώ που με βοήθησε.

Άνοιξε την πόρτα η γυναίκα του, η οποία φάνηκε να απορεί όταν ζήτησα να δω τον άντρα της. Έχει πλάκα να νομίζει ότι είμαι καμιά γκόμενά του σκέφτηκα, κι έτσι κάθισα και της εξήγησα τι έγινε το προηγούμενο βράδυ.

Η γυναίκα του δάκρυσε, με ακούμπησε στον ώμο με το δεξί της χέρι και μου είπε ότι ο άντρας της πέθανε πριν από 5 χρόνια.... Ήταν ο διαχειριστής της πολυκατοικίας και συνέχεια τσακώνονταν με τους άλλους ένοικους της πολυκατοικίας επειδή δε πρόσεχαν τους χώρους του υπογείου αλλά πετούσαν εκεί τα πράγματά τους όπως να ναι , πολλές φορές και σκουπίδια...

Xiaomi Mi 10T 128GB Lunar Silver 151€ Φθηνότερα 

Περιττό να σας πω ότι τις κούτες μου θα τις βρήκε ο επόμενος ενοικιαστής γιατί δε κατέβηκα ποτέ ξανά στην αποθήκη του υπόγειου. 

ΞΕΤΥΛΙΞΤΕ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

ΔΩΡΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Κατερίνα για την ιστορία που μας έστειλε.

Amazfit T-Rex Army Green SmartWatch ΜΟΝΟ €99.90

Διαβάστε επίσης:

Το άλλο μου εγώ

Παρουσία ή Παραίσθηση; 

Huawei Watch 3 GT3 Men ΚΑΙ ΔΩΡΟ

 Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.