Όσο περισσότερο προχωράω στις σελίδες του ημερολογίου, τόσο πιο πολύ νιώθω ότι η θεία μου δεν ήταν μόνη εκεί πάνω.
Στην αρχή τα περιέγραφε σαν θορύβους, σαν ψευδαισθήσεις· τώρα όμως οι καταγραφές της γεμίζουν με φώτα στον ουρανό, σκιές έξω από το σπίτι και τον ίδιο εκείνο ξένο που εμφανιζόταν πότε στην πόρτα και πότε στην αυλή, σαν να ήξερε πότε να έρθει.
Κι όλο και πιο συχνά γράφει ότι δεν νιώθει πια μόνη μέσα στο σπίτι. Σαν να είχε αρχίσει κάτι να μπαίνει, να καταλαμβάνει τους διαδρόμους και τους καθρέφτες της.
Our Horror Stories: Για την κατανόηση της ιστορίας παρακαλώ διαβάστε αρχικά το πρώτο μέρος ΕΔΩ
---
15 Οκτωβρίου 2006
Ξύπνησα μέσα στη νύχτα από έναν ήχο. Βήματα στον διάδρομο, αργά, βαριά, αλλά όταν άνοιξα την πόρτα δεν ήταν κανείς. Από τα παντζούρια έμπαινε ένα γαλαζωπό φως, σαν λάμψη φεγγαριού που δεν υπάρχει. Ξημερώνοντας, έμαθα ότι στο χωριό βρήκαν ακόμη ένα ζώο — μια κατσίκα άδεια από αίμα, χωρίς σημάδια πάλης. Σκέφτηκα τον ξένο· πότε ήρθε τελευταία φορά;
16 Οκτωβρίου 2006
Το απόγευμα χτύπησε η πόρτα. Ήταν εκείνος. Ο ίδιος άντρας, με το ίδιο χλωμό πρόσωπο και τα μάτια σαν γυαλί. Μου είπε ψιθυριστά: «Μη βγαίνεις έξω τη νύχτα. Δεν είναι πια ασφαλές.» Κι ύστερα έστρεψε το βλέμμα του προς το ταβάνι, σαν να άκουγε κάτι από πάνω. Όταν γύρισα να κοιτάξω κι εγώ, δεν ήταν πια εκεί. Το φως έξω είχε γίνει σχεδόν πράσινο.
17 Οκτωβρίου 2006
Οι φωνές και οι ψαλμοί από το κελάρι επέστρεψαν, μα αυτή τη φορά ακουγόταν και κάτι άλλο. Και μαζί, ανάμεσα στους ήχους, βήματα μέσα στο σπίτι. Μα δεν ήταν δικά μου. Στάθηκα στον διάδρομο και είδα μια σκιά να περνά μπροστά από την κλειστή πόρτα του σαλονιού. Κι έπειτα, τίποτα.
18 Οκτωβρίου 2006
Βρήκα τις κότες μου σφαγμένες. Όχι όπως τις πιάνει η αλεπού· δεν υπήρχαν δαγκώματα, ούτε αίμα. Μόνο άψυχα κορμιά, σαν να τα είχε ρουφήξει κάτι από μέσα τους. Το δέρμα τους ήταν κρύο, σχεδόν γυαλιστερό. Ένιωσα ότι με παρακολουθούσαν καθώς τα μάζευα. Κάπου στο βάθος του χωραφιού, ανάμεσα στα δέντρα, φάνηκε πάλι εκείνο το περίγραμμα. Ψηλό, πιο μαύρο από τη νύχτα.
19 Οκτωβρίου 2006
Σήμερα όλα ήταν ήσυχα. Καμιά φωνή, κανένα φως, κανένα βήμα. Μα ο καθρέφτης του υπνοδωματίου μου ήταν θαμπός, σαν να είχε αναπνεύσει πάνω του κάποιος άλλος. Στην επιφάνειά του υπήρχαν τρεις μικρές, λεπτές γραμμές, σαν δάχτυλα που πέρασαν αργά.
---
Διαβάζοντας αυτά τα κομμάτια, δεν ξέρω τι να πιστέψω. Εξωγήινοι; Κάτι πιο αρχαίο; Ή μια ψυχή που λύγισε; Το μόνο που ξέρω είναι πως όσο προχωρά το ημερολόγιο, τόσο πιο συχνά νιώθω κι εγώ ένα βάρος στο σπίτι της θείας όταν το επισκέπτομαι. Σαν κάτι να είναι ακόμη εκεί και να περιμένει.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.
Το ημερολόγιο στη σοφίτα:
2ο μέρος
3ο μέρος
5ο μέρος (02 Νοεμβρίου 2025)
6ο μέρος (06 Νοεμβρίου 2025)
7ο μέρος (09 Νοεμβρίου 2025)
8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)
9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)
10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)
11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)
12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook
Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου