Λόγω της δουλειάς μου έχω αλλάξει τα ονόματα και την τοποθεσία που έγινε το περιστατικό. Είναι όμως 100% πραγματικά όλα όσα αναφέρω. Όσοι ήταν εκείνη τη περίοδο μαζί μου θα καταλάβουν...
Ήμουν με μετάθεση σε μια ήσυχη, απομονωμένη, μικρή μονάδα. Είχαμε λίγους στρατιώτες. Εκείνη τη περίοδο ένας από αυτούς ήταν λίγο πειραγμένος. Από μικρός του άρεσε να διαβάζει και να ασχολείται με τη μαγεία. Με τη Μαύρη Μαγεία νομίζω. Το όνομά του ήταν Μιχάλης.
Ήταν Σάββατο και είχα υπηρεσία. Το βράδυ, περίπου στις έντεκα και μισή, βγήκα έφοδο για να ελέγξω όλους τους σκοπούς. Ο Μιχάλης εκείνη την ώρα εκτελούσε την υπηρεσία του περιπόλου.
Συνήθως τα βράδια του Οκτωβρίου στην περιοχή ήταν ανοιξιάτικα. Εκείνο το βράδυ όμως, όταν βγήκα έφοδο, ο αέρας φυσούσε ορμητικά. Ήταν τόσο δυνατός που φοβήθηκα ότι θα σπάσει τα δέντρα ή θα προκαλέσει κάποια ζημιά στο στρατόπεδο. Τα σκυλιά στην περιοχή ούρλιαζαν σαν τρελά. Γάβγιζαν ασταμάτητα (πάνω από το στρατόπεδο υπήρχε ένα μαντρί με πρόβατα με πολλά σκυλιά).
Τα σύννεφα ταξιδεύανε με μεγάλη ταχύτητα στον ουρανό, αποκαλύπτοντας συχνά το φεγγάρι. Είχε πανσέληνο.
Άρχισα να ανηφορίζω προς τις αποθήκες για να τις ελέγξω. Μπροστά μου, στα εκατό με εκατόν πενήντα μέτρα διέκρινα τον Μιχάλη, που ήταν περίπολο. Είχε το κεφάλι του σηκωμένο στον ουρανό και δεν άκουγε που τον φώναζα. Τα σκυλιά και ο αέρας συνέχιζαν να λυσσομανάνε.
Τον πλησίασα κι άλλο. Μπόρεσα τότε να τον ακούσω που έλεγε διάφορα πράγματα κοιτώντας συνέχεια τον ουρανό. Δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Δε ξέρω ποια γλώσσα ήταν αυτή που μιλούσε.
Φοβήθηκα. Είχα ακούσει από άλλους στρατιώτες ότι ασχολείται με την μαύρη μαγεία. Ίσως αυτά που έλεγε, στην περίεργη αυτή γλώσσα, να ήταν κάποια επίκληση δε ξέρω κι εγώ που. Ο αέρας γινόταν όλο ποιο δυνατός. Τα σκυλιά είχαν τρελαθεί.
Για να τον σταματήσω πήγα και του χτύπησα τη πλάτη.
"Ρε μαλακισμένο, πήγαινε βρες καμιά γκόμενα να ξελαμπικάρεις και παράτα τα αυτά" του φώναξα.
Ο Μιχάλης σταμάτησε να μιλάει, γύρισε με κοίταξε και χαμογέλασε.
Αμέσως, λες και έγινε αυτόματα, σταμάτησε ο αέρας και το γάβγισμα των σκύλων. Ηρέμησε η φύση...
Δε τον ρώτησα τι έκανε. Το υπόλοιπο βράδυ ευτυχώς κύλησε ομαλά. Την Δευτέρα είπα στους συναδέλφους μου τι έγινε.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο της σελίδας μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
3 σχόλια:
Τις επόμενες μέρες ξαναέγινε κάτι άλλο με τον μιχάλη?ή κάποιο άλλο περιστατικό στο στρατόπεδο?
Ναι είχαμε θέματα μαζί του. Έκανε διάφορα, είχε μπλέξει όπως μας είχε επι με τη μαύρη μαγεία
Παλι καλα που ο Μισέλ ,δεν σε εκδικιθηκε στελνωντας σου δαιμονες, επειδη τον αναφώνισες 'μαλακισμενο' και τον διεκοψες απο την νυχτερινη επικλυση της πανσεληνου κυρ λοχια...Μετα θα εβελεπες τον Χριστό Φαντάρο κυριολεκτικα και μεταφορικα...!!!
Δημοσίευση σχολίου