Γεια σας. Η ιστορία μου είναι εξαιρετικά τρομακτική. Έγινε στην Αθήνα πριν 5 χρόνια, αλλά όσο κι αν προσπάθησα από τότε να το ξεπεράσω δε τα κατάφερα.
Ένας συνάδελφος του άντρα μου, ο Δημήτρης, που είχε την ονομαστική του γιορτή πριν μερικές μέρες, μας κάλεσε οικογενειακώς στο σπίτι του. Ήθελε να γνωριστούμε καλύτερα και να αρχίσουμε να κάνουμε παρέα.
Αν και αρχικά εγώ δεν ήθελα να πάω, τελικά για να μη χαλάσω το χατήρι του άντρα μου δέχτηκα.
Το απόγευμα, που ήταν να πάμε στο σπίτι τους, μετά το μπάνιο πήγα να φορέσω το σταυρουδάκι μου. Τότε είδα και κάτι άλλα φυλαχτά που είχα μέσα στη μπιζουτιέρα. Δε τα είχα ξαναφορέσει, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα την ανάγκη να το κάνω κι έτσι τα φόρεσα.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι τους, εντύπωση μου έκανε ο φωτισμός και η διακόσμηση. Χαμηλός φωτισμός, παντού κεράκια, ατμοσφαιρική μουσική.
Καθίσαμε να πιούμε ένα ποτό. Η γυναίκα του Δημήτρη ήταν πολύ ευγενική, χαμογελαστή. Αυτός πάλι πολύ περίεργος.
Συνέχεια μας έλεγε για τα όπλα που έχει. Καμάρωνε που τα είχε χρησιμοποιήσει για να σκοτώσει ένα σκύλο και για να τρομοκρατήσει άλλους ανθρώπους.
Σε κάθε τέτοια ιστορία που μας έλεγε, εγώ νευρίαζα και του έλεγα: "α έχω καταλάβει τι είσαι εσύ" εννοώντας προφανώς ότι ήταν πολύ μεγάλος μ@λ@κ@ς.
Σε μια στιγμή ο άντρας μου σηκώθηκε να πάει στη τουαλέτα. Τότε το πρόσωπο του Δημήτρη αγρίεψε ξαφνικά. Τα μάτια του έγιναν κατάμαυρα και η φωνή του άλλαξε, έγινε απόκοσμη.
Η γυναίκα του τον κρατούσε και τον χάιδευε στη πλάτη, αυτός όμως έγειρε επιθετικά το σώμα του προς το μέρος μου.
Δε θα ξεχάσω που μου είπε αγριεμένος: "Μόνο εσύ κι άλλος ένας με κατάλαβαν. Κάνεις άλλος δεν έχει καταλάβει τι είμαι. Έλα πες μου το όνομά μου! Πες μου ποιος είμαι!"
Εγώ τα χρειάστηκα. Δε μίλησα. Απλά τον κοιτούσα.
Αυτός επανέλαβε δυνατά: "Πες μου ποιος είμαι! Πες μου το όνομά μου!"
Εγώ βρήκα το θάρρος να του απαντήσω: "Ναι ξέρω ποιος είσαι, αλλά δε θα κάνω αυτό που μου ζητάς".
Με κοίταξε ακόμη ποιο άγρια για να πει: "Νομίζεις ότι επειδή είσαι λευκή, αυτοί που έχεις δίπλα σου θα σε προστατέψουν; Δεν μπορούν! Έχω κι εγώ δίπλα μου άλλους που με βοηθάνε!".
Δε ξέρω που βρήκα το θάρρος να του πω: "Όχι μόνο πιστεύω στο Θεό και την Παναγία αλλά είμαι σίγουρη ότι με προστατεύουν".
Ο Δημήτρης πρόλαβε να γελάσει ειρωνικά πριν επιστρέψει ο άντρας μου πίσω στο σαλόνι.
Το πρόσωπο και η φωνή του Δημήτρη έγιναν και πάλι φυσιολογικά.
Σε όλη τη διάρκεια του περίεργου αυτού περιστατικού, ένιωθα μια δύναμη να με σκουντάει προς τα πίσω, αλλά ευτυχώς και μία δύναμη να αντιστέκεται μαζί μου σε όλο αυτό.
Ζήτησα επίμονα από τον άντρα μου να φύγουμε. Δε καταλάβαινε το λόγο. Δεν είχε δει τι είχε συμβεί. Ένιωθε όμως την αρνητική, μαύρη ενέργεια που μας επιτίθεντο.
Όταν φύγαμε ο άντρας μου είχε φοβερές ζαλάδες και συνέχεια έκανε εμετό.
Του είπα τι συνέβη όσο ήταν στην τουαλέτα, αλλά δε με πίστεψε. Μου είπε ότι ο Δημήτρης έπασχε από μια περίεργη επιληπτική ασθένεια και μάλλον θα είχε πάλι κάποια κρίση.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Σμαράγδα για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το νεκρονομικόν
Βοήθεια ο Διάβολος
Ζω στο σκοτάδι
Το
Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες,
ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή
αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
2 σχόλια:
Αυτα τα όντα αν εχεις πανω σου οργονιτη σε μεγαλη περιεκτικοτητα χαλκού κι ακομα καλυτερα σε μορφη σταυρού λυσσανε εντελως...!!!
Άς δει ο σκοταδόψυχος τη νομοθεσια περι κακοποιησης ζωων που αρεσκεται να κανει.Κάποτε πρέπει να πληρώσει για ότι εχει κανει κι εδω και στην αλλη ζωη.
https://www.lawspot.gr/nomikes-plirofories/nomothesia/n-4039-2012/arthro-21-nomos-4039-2012-dioikitikes-kyroseis-kai
Δημοσίευση σχολίου