Μετά από αυτή την ιστορία που θα σας διηγηθώ, πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το κόσμο και ότι πολλές φορές, σε μερικά σημεία, για κάποιο λόγο μπορούμε και επικοινωνούμε με κάτι διαφορετικό, που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.
Πριν παντρευτώ, έμενα σε μια τριώροφη πολυκατοικία. Ήμουν στο δεύτερο όροφο και ακριβώς από πάνω μου, στον τρίτο, ζούσε μια οικογένεια με τα δύο παιδάκια τους.
Είχα καλές σχέσεις με όλη την οικογένεια. Τον Τάσο και τη γυναίκα του την Αναστασία και φυσικά με τα δύο τους ανήλικα παιδιά, το Σταύρο και την Γεωργία.
Στο σπίτι που έμενα, ένιωθα διαρκώς μια παρουσία, ότι δεν είμαι μόνη μου. Έβλεπα διάφορες σκιές να περνάνε από δίπλα μου. Ένιωθα πως το σπίτι ήταν στοιχειωμένο, πως βασανισμένες ψυχές κυκλοφορούσαν ανάμεσά μου.
Το βράδυ, όταν έπεφτα για ύπνο κι έπαιρνα να διαβάσω την Αγία Γραφή, τα μαλλιά μου έπεφταν μπροστά στο πρόσωπό μου συνέχεια κι ένιωθα μια ανάσα πάνω στο πρόσωπό μου. Δεν έλεγα τίποτα ούτε στους γονείς μου, αλλά ούτε και στην οικογένεια από πάνω, γιατί φοβόμουν ότι εγώ είχα κάποιο πρόβλημα και ότι θα με περάσουν για τρελή.
Δυστυχώς κατά τη διάρκεια ενός χειμώνα, από ατύχημα, οι δύο γονείς που έμεναν από πάνω μου, ο Τάσος δηλαδή και η Αναστασία, έχασαν τη ζωή τους. Ένας οδηγός παραβίασε το κόκκινο και έπεσε πάνω τους. Σκοτώθηκαν ακαριαία. Τα ανήλικα παιδιά τους ευτυχώς δεν βρισκόταν στο αμάξι.
Τα παιδιά, αφού έμειναν για λίγο καιρό στο χωριό με το παππού και τη γιαγιά, τα πήρε η αδερφή του Τάσου για να τα μεγαλώσει.
Το πολύ περίεργο μεταφυσικό φαινόμενο στο σπίτι μου, άρχισε να συμβαίνει όταν τα παιδιά μετακόμισαν στην αδερφή του Τάσου. Ένα βράδυ, όταν από τη κουζίνα πήγα να μπω στο καθιστικό, είδα μπροστά μου την Αναστασία!!!! Φορούσε μπλε πυτζάμες με λουλουδάκια και το μαλλί της το είχε καρέ κοντό (εγώ τη θυμόμουν με μακριά μαλλιά). Μου είπε δύο φορές "Τα παιδιά μου να μείνουν με τον αδερφό μου" και εξαφανίστηκε.
Μου έφυγε από το χέρι η κούπα με το τσάι και ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω. Είχα ασπρίσει από το φόβο μου.
Το επόμενο απόγευμα έγινε το ίδιο. Είδα την Αναστασία να κάθεται στη πολυθρόνα μου. Γύρισε να με κοιτάξει και μου είπε: "Τα παιδιά μου να μείνουν με τον αδερφό μου". Και πάλι χάθηκε.
Η μορφή της ήταν σα να βλέπω ένα πραγματικό, ζωντανό άτομο, αλλά λίγο θολό και ελαφριά διάφανο.
Για μια εβδομάδα, η Αναστασία εμφανιζόταν μπροστά μου και μου ζητούσε το ίδιο πράγμα: Τα παιδιά της να πάνε να μείνουν στον αδερφό της.
Δε το είχα πει σε κανέναν. Νόμιζα ότι είχα τρελαθεί. Τελικά το είπα στον πνευματικό μου. Αυτός με συμβούλεψε να μιλήσω με τον αδερφό της Αναστασίας. Έτσι κι έκανα.
Όταν βρέθηκα με τον αδερφό της Αναστασίας δίσταζα να του πω τι έβλεπα. Ντρεπόμουν, φοβόμουν πως θα αντιδράσει, ότι θα με κοροϊδέψει. Όταν τελικά του είπα ότι βλέπω τη νεκρή αδερφή του και ότι μου ζητάει τα παιδιά της να μείνουν σε αυτόν με ρώτησε πως τη βλέπω.
Του εξήγησα ότι τη βλέπω κανονικά, λίγο πιο θολή και λίγο πιο διάφανη, να φοράει μια μπλε πυτζάμα με λουλουδάκια και να έχει κοντό καρέ μαλλί.
Τότε ο αδερφός της έβαλε τα κλάματα. Μου είπε με δάκρυα στα μάτια ότι η μπλε πυτζάμα με τα λουλούδια ήταν η αγαπημένη της και ότι λίγη ώρα πριν το ατύχημα, λίγη ώρα πριν χάσει τη ζωή της δηλαδή, ήταν στο κομμωτήριο και είχε κόψει το μαλλί της κοντό καρέ.
Από τη στιγμή που τα παιδιά πήγαν να ζήσουν στον αδερφό της δεν ξαναείδα την Αναστασία. Αυτή δε μου ξαναεμφανίστηκε ποτέ.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Κάτια για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Πασχαλινό θαύμα
Σημάδι από την Παναγία
Μου έφυγε από το χέρι η κούπα με το τσάι και ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω. Είχα ασπρίσει από το φόβο μου.
Το επόμενο απόγευμα έγινε το ίδιο. Είδα την Αναστασία να κάθεται στη πολυθρόνα μου. Γύρισε να με κοιτάξει και μου είπε: "Τα παιδιά μου να μείνουν με τον αδερφό μου". Και πάλι χάθηκε.
Η μορφή της ήταν σα να βλέπω ένα πραγματικό, ζωντανό άτομο, αλλά λίγο θολό και ελαφριά διάφανο.
Για μια εβδομάδα, η Αναστασία εμφανιζόταν μπροστά μου και μου ζητούσε το ίδιο πράγμα: Τα παιδιά της να πάνε να μείνουν στον αδερφό της.
Δε το είχα πει σε κανέναν. Νόμιζα ότι είχα τρελαθεί. Τελικά το είπα στον πνευματικό μου. Αυτός με συμβούλεψε να μιλήσω με τον αδερφό της Αναστασίας. Έτσι κι έκανα.
Όταν βρέθηκα με τον αδερφό της Αναστασίας δίσταζα να του πω τι έβλεπα. Ντρεπόμουν, φοβόμουν πως θα αντιδράσει, ότι θα με κοροϊδέψει. Όταν τελικά του είπα ότι βλέπω τη νεκρή αδερφή του και ότι μου ζητάει τα παιδιά της να μείνουν σε αυτόν με ρώτησε πως τη βλέπω.
Του εξήγησα ότι τη βλέπω κανονικά, λίγο πιο θολή και λίγο πιο διάφανη, να φοράει μια μπλε πυτζάμα με λουλουδάκια και να έχει κοντό καρέ μαλλί.
Τότε ο αδερφός της έβαλε τα κλάματα. Μου είπε με δάκρυα στα μάτια ότι η μπλε πυτζάμα με τα λουλούδια ήταν η αγαπημένη της και ότι λίγη ώρα πριν το ατύχημα, λίγη ώρα πριν χάσει τη ζωή της δηλαδή, ήταν στο κομμωτήριο και είχε κόψει το μαλλί της κοντό καρέ.
Από τη στιγμή που τα παιδιά πήγαν να ζήσουν στον αδερφό της δεν ξαναείδα την Αναστασία. Αυτή δε μου ξαναεμφανίστηκε ποτέ.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Κάτια για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Πασχαλινό θαύμα
Σημάδι από την Παναγία
Το
Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες,
ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή
αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
2 σχόλια:
Δεν μπορω να εξηγήσω πώς και γιατι μερικα ατομα βλεπουν τους νεκρους μπροστα τους ενω σε εμενα ερχονται και επικοινωνουμε μονο μεσω ονειρικου πεδίου?
Δεν εχει κταφέρει ακόμη κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό το μυστήριο..!!
Ισχύει το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια άτομα που κάποιοι τους ονομάζουν αλαφροισκιοτους;
Δημοσίευση σχολίου