Δεν είχα ποτέ σκοπό να αναφέρω κάτι από όλα αυτά. Είχα αποφασίσει να γνωρίζω μόνο εγώ για τη τρελή φαντασία μου. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως αν την απορρίψω θα πάψει να υπάρχει. Τώρα όμως που νιώθω ότι το τέλος μου πλησιάζει ξέρω πως πρέπει να μιλήσω. Ίσως αυτό να είναι το τελευταίο βράδυ μου. Ίσως αύριο διαβάσετε για μένα σε κάποια εφημερίδα. Μπορεί να μη τα καταφέρω εγώ, αλλά ίσως ο επόμενος να καταφέρει να γλιτώσει. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είμαι ο μόνος, ούτε θα είμαι ο τελευταίος.
Στην αρχή ήταν ένα ξύπνημα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σηκωνόμουν και έπινα νερό, καθώς αισθανόμουν διψασμένος. Δεν έδωσα σημασία. Όταν όμως αυτή η κατάσταση κράτησε για πάνω από μία εβδομάδα, άρχισα να αναρωτιέμαι τι μου συμβαίνει.
Την εβδομάδα που ακολούθησε, παρατήρησα ότι κάθε βράδυ, ξυπνούσα στις 03:11. Κάθε βράδυ ακριβώς την ίδια ώρα, με το αίσθημα της δίψας να με καταβάλει όλο και περισσότερο. Φυσικά και μέτρησα τη θερμοκρασία του διαμερίσματος, τα σκεπάσματα, όλους τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τον ύπνο μου. Όλα φαινόταν φυσιολογικά. Δεν είχα αλλάξει κάποια συνήθεια του παρελθόντος που να δικαιολογεί αυτή τη δίψα και το ξύπνημα.
Την επόμενη εβδομάδα, κι ενώ δε μπορούσα να αποτρέψω το ξύπνημα, πριν σηκωθώ για να πιω νερό, νόμισα ότι άκουγα κάποιο θόρυβο. Σαν ένα χτύπημα σε τοίχο, το οποίο μου φαινόταν ότι προερχόταν από έξω. Επειδή όμως μένω σε κεντρικό δρόμο με αρκετή φασαρία δεν έδωσα σημασία. Ο θόρυβος όμως κάθε βράδυ γινόταν πιο έντονος και ακουγόταν όλο και πιο κοντά.
Έτσι, την προηγούμενη Δευτέρα, όταν ξύπνησα και πάλι στις 03:11 και άκουσα αυτό το χτύπημα, αποφάσισα να βγω στο μπαλκόνι για να εντοπίσω από που προερχόταν. Και πήρα αυτή την απόφαση γιατί αυτή τη φορά το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που ένιωσα να προκαλεί μια δόνηση στους τοίχους του διαμερίσματος.
Βγήκα στο μπαλκόνι και κοίταξα τη περιοχή καλά. Το σκοτάδι και ο λιγοστός φωτισμός του δρόμου δεν ήταν και οι καλύτεροι σύμμαχοί μου. Δεν έβλεπα όμως κάτι περίεργο που να δικαιολογούσε το θόρυβο. Κι όμως, καθώς παρατηρούσα τα απέναντι κτήρια, ένιωσα και πάλι το χτύπημα. Πιο κοντινό, πιο δυνατό, που ένιωσα το μπαλκόνι να κουνιέται σαν να έγινε σεισμός.
Πήδηξα μέσα στο υπνοδωμάτιο και άρχισα να κλείνω το παντζούρι, όταν παρατήρησα στον ουρανό ένα περίεργο φως. Ένα περίεργο μοβ, διάφανο φωτισμό να προβάλλει ανάμεσα από τα σύννεφα. Και τότε τα είδα, μέσα στο περίεργο αυτό φωτισμό. Απόκοσμες μορφές να κινούνται μέσα στο φως και στα σύννεφα.
Κι όσο τα έβλεπα, τόσο ένιωθα να ανεβάζω πυρετό και την επιθυμία να πιω νερό όλο πιο έντονη.
Έτρεξα στη κουζίνα και ήπια σχεδόν ένα λίτρο νερό. Με διέκοψε ακόμη ένα χτύπημα, πιο δυνατό, που έκανε τη εξώπορτα σχεδόν να σπάσει. Πλησίασα φοβισμένος να δω τι έγινε. Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας έξω, αλλά το μόνο που έβλεπα ήταν σε μερικά σημεία τον περίεργο διάφανο μοβ φωτισμό. Ότι κι αν ήταν αυτό είχε μπει στη πολυκατοικία μας.
Την Τρίτη το πρωί ρώτησα τους γείτονες αν άκουσαν ή είδαν τίποτα περίεργο. Ένας ηλικιωμένος μόνο, που μένει στον 4ο, μου είπε ότι ένιωσε το σεισμό που έγινε. Δεν υπήρχε όμως στο ίντερνετ πουθενά είδηση για σεισμό εκείνο το βράδυ.
Η κατάσταση συνεχίστηκε ακριβώς το ίδιο και τα επόμενα βράδια. Ο μοβ διάφανος φωτισμός στους κοινόχρηστους χώρους της πολυκατοικίας γινόταν όλο και πιο έντονος.
Τη Παρασκευή πέθανε ο ηλικιωμένος του 4ου. Άκουσα το γιο του να αναφέρει πως τα τελευταία του λόγια αφορούσαν κάποιο μοβ φως, που ήρθε για να τον πάρει.
Το Σάββατο ξύπνησα πάλι στις 03:11. Άκουσα το χτύπημα και έτρεξα στην εξώπορτα για να δω από το ματάκι. Πριν προλάβω όμως να φτάσω, παρατήρησα ότι, ο μοβ διάφανος αυτός φωτισμός υπήρχε για πρώτη φορά και μέσα στο διαμέρισμά μου!
Κάθε βράδυ, ο μοβ διάφανος φωτισμός είναι όλο και πιο έντονος μέσα στο σπίτι μου.
Χτες, στις 03:11 καθώς πήγαινα να πιω νερό, στο μοβ διάφανο φωτισμό μέσα στο διαμέρισμά μου, παρατήρησα μια κίνηση. Μια κίνηση από κάτι απόκοσμο, όπως τη κίνηση που είχα παρατηρήσει μερικά βράδια πριν, στον ουρανό, ανάμεσα στα σύννεφα.
Έχουν έρθει να πάρουν κι εμένα, όπως και τον ηλικιωμένο του 4ου.
Δε ξέρω τι είναι, δε ξέρω πότε ακριβώς θα έρθει το τέλος μου. Τώρα όμως ξέρεις εσύ. Κι αν συμβεί και σε σένα κάτι παρόμοιο μη χάσεις χρόνο. Ίσως καταφέρεις να ανακαλύψεις τι συμβαίνει. Ίσως δεν έχεις το μακάβριο τέλος που με περιμένει το βράδυ.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Κώστα για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου