Στο χωρίο μου, ένα μικρό ορεινό της Θράκης, υπάρχει ένας μύθος που μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά. Ίσως αυτό οφείλεται στη ζωηρή φαντασία των κατοίκων του χωριού, ίσως στη μόρφωσή τους ή ίσως σε περιστατικά που ενισχύουν την ύπαρξη του μύθου.
Ο προπάππος μου διηγήθηκε την ιστορία στον παππού μου, αυτός στον πατέρα μου και ο πατέρας μου σε μένα. Ο μύθος όμως πάει πολλά χρόνια πίσω, όταν οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη μικρή κοιλάδα εδώ πάνω στο βουνό.
Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, όταν οι πρώτοι κάτοικοι κατασκεύασαν τα πρώτα σπίτια στη περιοχή, πριν καν γίνει ολόκληρο χωριό, ήρθαν αντιμέτωποι με μια ζοφερή πραγματικότητα.
Δεν ήταν οι μόνοι κάτοικοι της περιοχής. Κάτι άλλο, απόκοσμο, τρομακτικό ζούσε μέσα στα πυκνά δάση από την εποχή που δεν είχε ακόμη ξεκινήσει να μετράει ο χρόνος.
One Key -30% ΕΚΠΤΩΣΗ
Τη πρώτη ένδειξη για την ύπαρξη αυτών των παράξενων αλλόκοσμων πλασμάτων αποτέλεσε η εύρεση σφαγμένων άγριων ζώων μέσα στα δάση. Οι κάτοικοι που τα ανακάλυπταν πηγαίνοντας για κυνήγι δε μπορούσαν να καταλάβουν ποιος ή τι προκαλούσε αυτό το βάναυσο θέαμα. Τα ζώα τα έβρισκαν διαμελισμένα, χωρίς ίχνος αίματος, σα να το είχαν ρουφήξει όλο. Δεν ήξεραν κανένα γνωστό μέχρι τότε ζώο που θα μπορούσε να το προκαλέσει αυτό. Οι παλαιότεροι ορκίζονταν ότι ούτε η πιο άγρια αρκούδα θα μπορούσε να το κάνει αυτό.
Απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα έδωσε η εμφάνιση ενός από αυτά τα πλάσματα σε έναν κυνηγό. Ο κυνηγός είχε προχωρήσει βαθιά μέσα στο δάσος και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει όταν επέστρεφε. Τότε άκουσε το θρόισμα των φύλλων των δέντρων πάνω από το κεφάλι του. Το μόνο που μπορούσε να διακρίνει ήταν μια σκιά να τον ακολουθεί. Έμοιαζε να είναι ένα μεγάλο πουλί που γραπώνονταν από δέντρο σε δέντρο.
Ο κυνηγός φοβήθηκε να πυροβολήσει. Δεν ήξερε με τι είχε να κάνει ούτε με πόσα. Έφτασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στη πλατεία του χωριού, όπου τότε υπήρχε το πηγάδι του χωριού. Μερικές γυναίκες υπήρχαν ήδη εκεί, καθώς και δύο τρεις άντρες.
Πριν προλάβει ο κυνηγός να τους εξηγήσει τι έπαθε, το παράξενο αυτό πλάσμα πέταξε και κάθισε πάνω στο πηγάδι. Έμοιαζε με ένα πολύ ψηλό αδύνατο άντρα, μόνο που δεν είχε καθόλου δέρμα. Φαινόταν κατευθείαν οι μύες του και τα κόκκαλα! Στα χέρια του υπήρχε μια μεμβράνη που δημιουργούσε φτερά όπως αυτά των νυχτερίδων. Μα το πιο τρομακτικό ήταν το πρόσωπό του. Μπορούσαν να διακρίνουν τα μεγάλα άσπρα μάτια του να ξεπροβάλουν μέσα από τους μύες του προσώπου του καθώς και τα μακριά αιχμηρά δόντια του.
Όλοι πάγωσαν από το φόβο. Ήταν σαν δαίμονας που ήρθε από την κόλαση για να ταράξει την ησυχία του χωριού. Το πλάσμα τους κοίταξε όλους, έβγαλε ένα παράξενο ήχο σαν να ξεφύσησε και πέταξε μακριά.
Οι πιο παλιοί το ονόμασαν Αρπυία. Δε θυμόταν ούτε ο παππούς μου ούτε ο πατέρας μου γιατί.
Κανένα από αυτά τα πλάσματα δεν πείραξαν ποτέ τους κατοίκους του χωριού. Είχαν μοιράσει την περιοχή. Μέχρι που ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε, όπως και η απληστία των κατοίκων.
Οι Αρπυίες ζούσαν σε πολύ έφορο κομμάτι της περιοχής. Και η παρουσία τους εκεί στερούσε από τους ανθρώπους το πλούτο της γης.
Έτσι οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν να απομακρύνουν τις Αρπυίες από εκεί. Με τα όπλα στο χέρι και κυρίως με δάδες έκαψαν την περιοχή των Αρπυιών. Το δάσος καιγόταν για μέρες και μπορούσαν να ακούσουν στο χωριό τις κραυγές αυτών των πλασμάτων που καιγόταν.
Το χωριό τελικά επεκτάθηκε. Μόνο που κάποια από τα πλάσματα κατάφεραν να ζήσουν. Ίσως και κάποια άλλη περιοχή. Δε ξέχασαν όμως ποτέ τη καταστροφή που προκάλεσαν οι άνθρωποι του χωριού.
Έτσι εδώ και χρόνια, αν κάποιος από το χωριό ξεχαστεί και μείνει εκτός σπιτιού μετά τις 12 το βράδυ κι αν μια Αρπυία τον δει καθώς πετάει πάνω από το χωριό, τότε θα του πάρει τη ζωή. Θα πάρει την εκδίκησή της.
Μικρός το πίστευα, όπως και όλοι οι συνομήλικοί μου. Καθώς μεγάλωνα σκέφτηκα ότι ήταν μια πολύ ωραία ιστορία για να τρομάζουν τα παιδάκια και να γυρνάνε νωρίς στο σπίτι.
Τότε όμως συνέβη το απίστευτο στον κολλητό μου. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία που θα σας τη διηγηθώ κάποιο άλλο βράδυ.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου