Όσο προχωρά το ημερολόγιο, τόσο διαφαίνεται πως η θεία μου δεν ήταν απλώς μια μοναχική γυναίκα που ζούσε στο περιθώριο. Στις επόμενες σελίδες, η ίδια καταγράφει γεγονότα που ξεπερνούν τη λογική – το χωριό, οι άνθρωποι, ακόμη και το ίδιο της το σπίτι μοιάζουν με κομμάτια ενός τελετουργικού που προχωρά αργά αλλά σταθερά. Είναι σαν να την είχαν περικυκλώσει όχι άνθρωποι, αλλά ακόλουθοι ενός αρχαίου σχεδίου.
Our Horror Stories: Για την κατανόηση της ιστορίας παρακαλώ διαβάστε αρχικά το πρώτο μέρος ΕΔΩ
---
30 Οκτωβρίου 2006
Κατέβηκα ξανά στο χωριό. Όλοι ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία, σιωπηλοί, με τα μάτια καρφωμένα στο κενό. Δεν ακουγόταν πουλί, δεν φυσούσε. Η κυρά-Δέσπω ψιθύρισε κάτι σε μια γλώσσα που δεν αναγνώρισα. Όταν την πλησίασα, γύρισε την πλάτη της σαν να μην υπήρχα.
31 Οκτωβρίου 2006
Το βράδυ άκουσα τραγούδια χαμηλά, σαν ψαλμούς, να έρχονται από το λόφο πίσω από το σπίτι. Στο όνειρό μου είδα για μια στιγμή ένα πλήθος να σκύβει πάνω από έναν κύκλο, τα χέρια τους γεμάτα στάχτη, τα πρόσωπά τους παραμορφωμένα από κάτι που δεν ήταν εντελώς ανθρώπινο. Ξύπνησα με έναν ήχο στις σκάλες. Κανείς.
1 Νοεμβρίου 2006
Σήμερα βρήκα στην αυλή μου ίχνη – σαν από νύχια μεγάλου ζώου. Στο περβάζι της κουζίνας κάποιος είχε αφήσει ένα αγαλματίδιο που παρίστανε κάτι σαν πλοκάμι να αγκαλιάζει έναν άνθρωπο. Όσο το κρατούσα, ένιωθα μια δόνηση μέσα του, σαν καρδιά. Το πέταξα.
2 Νοεμβρίου 2006
Η παρουσία μέσα στο σπίτι έχει γίνει πια σχεδόν απτή. Όταν περπατώ, ακούω ένα δεύτερο βήμα πίσω μου, καθαρό, βαρύ. Σήμερα το απόγευμα, χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο άντρας με το μαύρο παλτό. Δεν είπε λέξη, μόνο άφησε ένα δέμα και χάθηκε στον δρόμο. Όταν το άνοιξα, είχε μέσα στάχτες και ένα χαρτί με ένα σύμβολο σαν σπείρα που γυρίζει προς τα μέσα.
3 Νοεμβρίου 2006
Όλο το χωριό φαίνεται να περιμένει κάτι. Οι άνθρωποι που γνώριζα για μια ζωή είναι αγνώριστοι, σαν να έχουν παραδοθεί. Στο παράθυρό μου κάθε νύχτα βλέπω μικρές φλόγες να κινούνται στον λόφο. Ξέρω πως ό,τι και να ετοιμάζουν, εγώ είμαι στο κέντρο του. Δεν μπορώ να φύγω· κάτι με κρατά εδώ, σαν αόρατα δεσμά.
---
Σ’ αυτές τις σελίδες, η θεία μου αρχίζει να βλέπει καθαρά αυτό που κι εγώ υποψιαζόμουν από την πρώτη μέρα: το χωριό δεν ήταν απλώς ένα απομονωμένο μέρος, αλλά μια σκηνή λατρείας που περίμενε τη στιγμή της. Οι συγχωριανοί της δεν έμοιαζαν πια άνθρωποι αλλά υπηρέτες ενός άλλου σχεδίου. Όσο περισσότερο διαβάζω, τόσο νιώθω σαν η ίδια ιστορία να ζωντανεύει γύρω μου.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.
Το ημερολόγιο στη σοφίτα:
8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)
9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)
10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)
11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)
12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook
Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου