Εκδρομή με το λεωφορείο

Γεια σας. Με τη σειρά μου κι εγώ θέλω να σας εξιστορήσω μία προσωπική μου εμπειρία. Πριν ξεκινήσω, απλώς να αναφέρω ότι τέτοια θέματα μου προκαλούν το ενδιαφέρον αλλά γενικά η θέση μου τείνει στο να είναι όσο πιο αποστασιοποιημένη γίνεται. Δεν μπορώ όμως να μη δώσω σημασία σε ένα όνειρο που είδα πριν κάποιο καιρό γιατί με προειδοποίησε γι αυτό που θα ακολουθούσε.

Ήταν λοιπόν νύχτα και βρισκόμουν σε ένα πούλμαν με το αγόρι μου, τον Σ., πηγαίνοντας μία εκδρομή, μαζί μας φυσικά και άλλα άτομα. Ο οδηγός άρχισε να αναπτύσσει ιλιγγιώδη ταχύτητα και παρέκκλινε από την προκαθορισμένη πορεία του. Άρχισα να γίνομαι ανήσυχη, διότι ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ακολουθούσαμε λάθος διαδρομή. Συν τις άλλοις επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι κι ο μοναδικός φωτισμός που υπήρχε προερχόταν απ τα φώτα του οχήματος.

 Όταν του είπα για το φόβο μου προσπάθησε να με καθησυχάσει λέγοντας μου ότι όλα είναι καλά κι ότι τα φαντάζομαι αυτά που του λέω. Εγώ όμως εξακολουθούσα να έχω ένα άσχημο προαίσθημα ότι κάτι άσχημο επρόκειτο να συμβεί και τον έπεισα να μιλήσει με τον οδηγό. Έτσι κι έγινε και παρόλο που είχε περάσει αρκετή ώρα δεν γύρισε πίσω. Εν τω μεταξύ το πούλμαν έμοιαζε να τρέχει όλο και περισσότερο και το σκοτάδι να γίνεται όλο και πιο πυκνό, σαν να βυθιζόμασταν μέσα του. Το παράξενο ήταν ότι κανένας από τους επιβάτες δεν έδειχνε να ενοχλούνταν. 

Αποφάσισα να πάω να δω τι γίνεται και είδα το αγόρι μου να κάθεται στην θέση του συνοδηγού. Κοίταξα προς το μέρος του και του έγνεψα με νόημα ''τι γίνεται;'' αλλά έμεινε απαθής. Απελπισμένη πλέον, φωνάζω στον οδηγό ''σταμάτα, θέλω να κατέβω τώρα'' αλλά όταν γύρισα το βλέμμα μου προς αυτόν, δεν υπήρχε οδηγός. Την ίδια στιγμή κοιτάζω πάλι το αγόρι μου αλλά δεν υπήρχε ούτε εκείνος, όπως επίσης και κανένας απ τους επιβάτες όταν γύρισα για να ζητήσω βοήθεια.

Ήμουν τελείως μόνη, ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή, βρισκόμουν σε κατάσταση πανικού και ευχόμουν όλο αυτό να είναι απλά ένα όνειρο. Εκείνη τη στιγμή το πούλμαν σταματάει απότομα και οι πόρτες ανοίγουν. Τρέχω να πάρω την τσάντα μου από τη θέση μου για να φύγω αλλά εκεί καθόταν ένας άντρας με σκυμμένο το κεφάλι του. Σηκώνεται, με καρφώνει με το βλέμμα του και μου λέει με μια βαθιά αλλόκοσμη φωνή ''ότι κι αν κάνεις μην κατέβεις απ το πούλμαν''.

Πανικοβλημένη τον ρωτάω γιατί κι εκείνος σηκώνει το χέρι του και μου δείχνει έξω απ το παράθυρο.

Πάω κοντά για να δω και μέσα στο σκοτάδι διακρίνω δύο φιγούρες να πλησιάζουν αλλόκοτα γρήγορα. Τρέχω μπροστά στη θέση του οδηγού και πατάω ότι κουμπί υπήρχε για να κλείσω τις πόρτες χωρίς αποτέλεσμα όμως. Οι πόρτες παρέμεναν ανοιχτές κι αυτές οι φιγούρες, δύο άντρες ντυμένοι στα μαύρα, βρίσκονταν ακριβώς απ έξω. Κρύβομαι πίσω απ τα καθίσματα κι εκεί ακούω ένα ουρλιαχτό. 

Την ίδια στιγμή νιώθω ένα σκούντημα, ήταν το αγόρι μου που ήθελε να με ξυπνήσει επειδή κάναμε στάση για διάλειμμα. Όντως πηγαίναμε εκδρομή και ανακουφισμένη κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο. Επηρεασμένη όμως ακόμα, δεν ήθελα να κατέβω και ξεκίνησα να του διηγούμαι τι είδα.

Μου είπε πολλές φόρες ότι ήταν απλά ένας εφιάλτης αλλά εγώ δεν άλλαζα γνώμη και επέμενα να κάτσουμε μέσα. Είχε περάσει η ώρα για να αναχωρήσουμε αλλά παρόλα αυτά καθυστερούσαμε.

Λίγα λεπτά αργότερα όταν ξεκίνησαν οι επιβάτες να διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση μάθαμε ότι μια κοπέλα που επέβαινε στο πούλμαν αγνοούνταν. Επειδή είχε περάσει ήδη πολύ ώρα οι δύο φίλες της κοπέλας παρέμειναν στο σημείο και το πούλμαν συνέχισε την πορεία του. Δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη στ' αλήθεια αλλά είμαι σίγουρη ότι αν δεν είχα ακούσει αυτόν τον άντρα απ το όνειρό μου θα ήμουν εγώ στη θέση της.

Υ.Γ.: Μετά από μέρες, αφότου είχαμε γυρίσει, εκεί που πίναμε καφέ με τους γονείς του Σ. μας λέει η μητέρα του ότι βρήκε κάτι παλιές φωτογραφίες. Εκεί που τις κοιτάζαμε πέφτει το μάτι μου πάνω στον άντρα που είχα δει στον ύπνο μου. Άσπρισα σαν το πανί και με διαπέρασε ένα συναίσθημα που δε μπορώ να περιγράψω. Ρωτάω τη μητέρα του Σ. ''ποιος είναι αυτός;'' και μου απαντάει ''ο παππούς του Σ., κούκλος δεν ήταν στα νιάτα του; Κρίμα που δεν τον γνώρισες έστω και στα γεράματά του...'

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Σοφία για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Τρομακτικό ξύπνημα

Η γέννηση