SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Greek Paranormal Society: Η Νεραϊδοπηγή της Ελάτης


Η ομάδα Greek Paranormal Society συνεχίζει το ταξίδι της στους μύθους της Ελλάδας. Αυτή τη φορά επισκέπτεται  Ελάτη Τρικάλων σκαλίζοντας τους θρύλους για τις νεράιδες.

H Greek Paranormal Society© (G.P.S) ιδρύθηκε από άτομα που σέβονται το παραφυσικό, με απώτερο σκοπό την έρευνα και την προσπάθεια εξήγησης τέτοιων φαινομένων και παρατηρήσεων. Πρώτο μας όπλο η λογική, και με την τεχνολογία ως βασικό σύμμαχο, προσπαθούμε να δώσουμε ορισμένες απαντήσεις σε μεταφυσικά ζητήματα που κατά καιρούς έχουν προβληματίσει την κοινή γνώμη διάφορων περιοχών της Ελλάδας. Μελλοντικό μας project η δημιουργία ελληνικής σειράς επί του θέματος...

Παρακολουθήστε την έρευνά τους:



1

Greek Paranormal Society: Κάλυμνος. Το σπήλαιο των 7 παρθένων


Το Our Horror Stories εγκαινιάζει μια νέα στήλη. Την GPS (Greek Paranormal Society). Πρόκειται για μια ομάδα που ερευνά θρύλους στην Ελλάδα.

Στο σημερινό επεισόδιο ερευνά το σπήλαιο των 7 παρθένων στη Κάλυμνο. Σύμφωνα με τον θρύλο, 7 νεαρές κοπέλες για να μην βιαστούν κατά τον τουρκικό ζυγό αναγκάστηκαν να μπουν μέσα στην σπηλιά και δεν ξαναβρεθήκανε!! Απόκοσμες φωνές και περίεργες παρουσίες αναφέρονται από τότε στο σπήλαιο. 

Οι λεπτομέρειες στο βίντεο που ακολουθεί:


0

Είδα UFO στην ΑΘήνα! (βίντεο)

 


Ήταν 15 Μαΐου 2014. Είχε βγει στο μπαλκόνι να ποτίσω τα λουλούδια όταν ξαφνικά το μάτι μου έπιασε μια κίνηση στο βάθος, στον ουρανό. Κοίταξα καλά. Όχι δεν ήταν πουλί, δεν έμοιαζε με κίνηση αεροπλάνου.

Εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν! Μέρα μεσημέρι! Στον ουρανό της Αθήνας!

Έτρεξα και πήρα τη βιντεοκάμερά μου. Πρόλαβα και βιντεοσκόπησα το παρακάτω βίντεο! Ένα είναι σίγουρο! Είναι εδώ και μας παρακολουθούν!



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο του blog για την ιστορία και το βίντεό του.

Διαβάστε ακόμη:


Επισκέπτες από αλλού

Εισβολή

3

Μη προκαλείς τη τύχη σου!




Πιστεύω πως όλοι σας σα παιδιά μαζευόσασταν και συζητούσατε ιστορίες για φαντάσματα, τέρατα και στοιχειωμένα σπίτια. Και κάποιοι από εσάς σίγουρα κάνατε τις εξερευνήσεις σας σε παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια που πιστεύατε ή είχατε ακούσει πως ήταν στοιχειωμένα.

Έτσι κι εμείς, πριν από 3 χρόνια, αποφασίσαμε να κάνουμε την δική μας εξερεύνηση σε ένα σπίτι που πιστεύαμε ότι ήταν στοιχειωμένο.

Ήμασταν συγκεντρωμένοι - η παρέα - σε μια μικρή πλατεία και λέγαμε ιστορίες για φαντάσματα. Τότε ήρθαν καθυστερημένα ο Φώτης με το Γιώργο κρατώντας στα χέρια τους κάτι σελίδες.

Αμέσως γεμάτοι ενθουσιασμό μας είπαν ότι ψάχνοντας στο ίντερνετ βρήκαν δημοσιεύματα και ιστορίες που ήθελαν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, πολύ κοντά στη γειτονιά μας, να είναι στοιχειωμένο!

Αμέσως πήραμε τις εκτυπώσεις που κρατούσαν στα χέρια τους και διαβάσαμε τις ιστορίες που υπήρχαν στο ίντερνετ για εκείνο το σπίτι.

Επρόκειτο για μια παλιά μονοκατοικία, μισογκρεμισμένη. Οι ιστορίες έκαναν λόγο για φωνές παιδιών που άκουγαν οι περαστικοί τα βράδια από το σπίτι, για σκιές που  εμφανιζόταν στα παράθυρα και για περίεργα φώτα μέσα σε αυτό. 

Ένα άρθρο εξηγούσε και το λόγο που πιθανόν ακουγόταν αυτές οι φωνές και γινόταν οι παράξενες εμφανίσεις σκιών και λάμψεων: Στο σπίτι ζούσε μια οικογένεια με δύο δίδυμα κοριτσάκια. Δυστυχώς η μητέρα πέθανε και από τότε ο πατέρας τα κακοποιούσε μέχρι που τα δύο κορίτσια αυτοκτόνησαν για να γλιτώσουν.

Είχα περάσει πολλές φορές έξω από το σπίτι αλλά δεν είχα ακούσει τίποτα. Μόλις διαβάσαμε τις ιστορίες μπορώ να πω ότι φοβηθήκαμε αλλά ενθουσιαστήκαμε ταυτόχρονα.  

Μετά από παροτρύνσεις του Φώτη και του Γιώργου αποφασίσαμε να κάνουμε τη δική μας έρευνα σε αυτή τη μονοκατοικία. Θα πηγαίναμε το βράδυ με κάμερες και φακούς να το εξερευνήσουμε.

Μαζευτήκαμε το επόμενο βράδυ κατά τις δέκα όλοι, πλην του Φώτη που τον έπιασε γαστρεντερίτιδα όπως μας ενημέρωσε ο Γιώργος. 6 άτομα όλοι μαζί.Είχαμε τρεις κάμερες μαζί μας και όλοι μας από ένα φακό.  Σε δέκα λεπτά ήμασταν έξω από το σπίτι.

Ίσως από το φόβο μας, ίσως επειδή ήμασταν επηρεασμένοι από τις ιστορίες που είχαμε διαβάσει, μόλις πήγαμε να μπούμε στο σπίτι ακούσαμε βήματα μέσα σε αυτό. Δε το είχα ακούσει μόνο εγώ αλλά και η Ελένη. Προτείναμε να αναβάλουμε την εξερεύνηση, αλλά ο Γιώργος επέμενε λέγοντας ότι ήταν η ιδέα μας.

Μπήκαμε μέσα. Ήταν θεοσκότεινα. Καθώς πηγαίναμε όλο και πιο βαθιά στα δωμάτια ακουμπούσαμε πάνω σε αράχνες και παλιά έπιπλα. Το πάτωμα έτριζε σε κάθε μας βήμα. Η Ελένη και η Κατερίνα σταματήσανε. "Το άκουσατε αυτό;" Ρώτησε η Κατερίνα. " Πάλι ακούγονται βήματα σα να τρέχει κάποιος στο πάνω όροφο!" . 

"Πάμε να δούμε" μας παρότρυνε ο Γιώργος! 

Τα κορίτσια αποφάσισαν να μείνουν κάτω ενώ οι υπόλοιποι αρχίσαμε να ανεβαίνουμε δειλά δειλά τα σκαλοπάτια. Ήταν σχεδόν σαπισμένα. Έπρεπε να προσέχουμε κάθε βήμα μας. 

Φτάσαμε στο πάνω όροφο. Παλιά έπιπλα γεμάτα σκόνη, τοίχοι ζωγραφισμένοι με πεντάλφες και άλλα περίεργα σύμβολα. Έγω ξανασκέφτηκα τι πάμε να κάνουμε και τους πρότεινα να φύγουμε. Ήταν επικίνδυνα. 

Ακούσαμε τότε όλοι μας βήματα στο διπλανό δωμάτιο και τον ήχο μιας πόρτας να κλείνει δυνατά! Άρχισα να φωνάζω πως πρέπει να φύγουμε αμέσως και οι άλλοι να μου λένε πως πρέπει να κάνω ησυχία! Γύρισα αμέσως προς τα σκαλοπάτια και άρχισα να τα κατεβαίνω γρήγορα. Με ακολούθησαν και οι άλλοι.

Καθώς κατέβαινα έπεσα πάνω στα κορίτσια που ανέβαιναν τις σκάλες τρομαγμένες. Είχαν ακούσει φωνές κοριτσιών μέσα από το διπλανό δωμάτιο και καθώς πήγαιναν να βγουν έξω από το σπίτι η εξώπορτα έκλεισε από μόνη της και φράκαρε. Ήταν ο ήχος της πόρτας που είχαμε ακούσει πριν λίγο.

Μας έφτασε και η υπόλοιπη παρέα. Η Ελένη και η Κατερίνα τους εξηγούσαν τι έγινε όταν ακούσαμε όλοι μας τις φωνές δύο κοριτσιών. Στην αρχή γέλια, μετά φωνές, κλάματα και στο τέλος τσιρίδες.

Την ίδια στιγμή φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν στο πάνω όροφο!!! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! 

Τρομοκρατηθήκαμε! Αρχίσαμε να τρέχουμε προς την έξοδο! Πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο, η Ελένη έπεσε κάτω και χτύπησε το πόδι της. Άρχισε να φωνάζει πως το έσπασε και δε μπορεί να κουνηθεί. Αρχίσαμε να φωνάζουμε όλοι βοήθεια καθώς δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε την εξώπορτα και να φύγουμε.

Τότε άρχισε να μας λέει ο Γιώργος να ηρεμήσουμε και πως όλα ήταν σκηνοθετημένα. Ο Φώτης δεν είχε γαστρεντερίτιδα. Είχε πάει πιο μπροστά στο σπίτι και είχε βάλει σε ένα δωμάτιο ένα mp3 player να παίζει με φωνές κοριτσιών. Ο ίδιος είχε ανέβει στο πάνω όροφο για να περπατάει και να ακούσουμε εμείς τα βήματα. Είχε μαζί του και φακούς που τους αναβόσβηνε ώστε να δούμε τα φώτα. Οι ιστορίες που είχαμε διαβάσει ήταν ψεύτικες. Τις είχαν δημιουργήσει ο Φώτης με το Γιώργο με τη βοήθεια του photoshop. 

Ηρεμήσαμε και νευριάσαμε ταυτόχρονα. Προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πόρτα αλλά ήταν ακόμη φρακαρισμένη. Η Ελένη δε μπορούσε να κινηθεί καθόλου. Πονούσε πολύ.

Τα βήματα, σα κάποιος να τρέχει στο πάνω όροφο, συνέχισαν να ακούγονται. "Έλα Φώτη τελείωσε η πλάκα" φώναξε ο Γιώργος. " Κατέβα και άνοιξέ μας να βγούμε. Τους τα είπα όλα." πρόσθεσε.

Τότε ακούσαμε ξανά τα βήματα από πάνω. Μόνο που ο θόρυβος ερχόταν ταυτόχρονα από δύο διαφορετικά μέρη! Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας.

Ξαφνικά επικράτησε ησυχία και μετά από λίγα δευτερόλεπτα άρχισε να ακούγετε ένας χτύπος. Κάθε 5 δευτερόλεπτα, ξανά και ξανά. Αποφάσισα να πάω με το Γιώργο επάνω να δούμε μην έπαθε τίποτα ο Φώτης.Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν μάταια να ανοίξουν την εξώπορτα.

Ανεβήκαμε και πάλι τα σκαλιά φωνάζοντας το όνομά του. Δεν απαντούσε. "Έλα, δεν είναι αστείο" του φώναξα. Τίποτα. Ξαφνικά ακούστηκε και πάλι το χτύπημα. Ερχόταν από τη τελευταία αριστερή πόρτα του διαδρόμου. Πήγαμε δισταχτικά και ανοίξαμε σιγά σιγά την πόρτα.

Μέσα βρήκαμε το Φώτη δεμένο με χοντρά σκοινιά πάνω σε μεταλλικούς κρίκους που ήταν καρφωμένοι στο τοίχο. Χτυπούσε το κεφάλι του με δύναμη στο τοίχο. Αυτό ήταν το χτύπημα που ακούγαμε. Το κεφάλι του είχε ματώσει. Δεν επικοινωνούσε μαζί μας. Σα να μην μας άκουγε.

Όταν τον βρήκαμε ξεφράκαρε και η εξώπορτα. Για την ακρίβεια άνοιξε μόνη της. Λύσαμε το Φώτη και φωνάξαμε την αστυνομία. Έπρεπε να τους εξηγήσουμε όλα όσα έγιναν.

Ο Φώτης από τότε δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον.Τον έχουν σε ψυχιατρική κλινική. Ποτέ δε μπόρεσε να μας εξηγήσει τι έγινε, τι είδε και πως βρέθηκε σε αυτή τη κατάσταση.

Η αστυνομία αρχικά πίστευε ότι εμείς του το κάναμε αυτό, σαν ένα είδος τελετουργίας, και στη συνέχεια φοβηθήκαμε και το μετανιώσαμε. Μετά όμως από τις καταθέσεις μας, το mp3 player που βρέθηκε με τις ηχογραφημένες φωνές των κοριτσιών και τους φακούς με τα δακτυλικά αποτυπώματα του Φώτη,  μάλλον κατάλαβαν ότι λέγαμε την αλήθεια.


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Τάσο για την ιστορία του!

 
Δείτε επίσης:

Το κρυφτό

 Ώρα για παιχνίδι





3

Περίεργο βράδυ




Ήταν Παρασκευή βράδυ. Περίπου 01:00. Μόλις είχα βάλει μια ταινία να δω. Το dark skies. Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μια πιατέλα ποπ κορν μου κρατούσαν συντροφιά.

Ενώ έβλεπα την ταινία ξαφνικά άκουσα ένα δυνατό θόρυβο στη μπαλκονόπορτα. Σαν να έπεσε κάτι πάνω της.

Σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα προς την μπαλκονόπορτα χωρίς να ανάψω τα φώτα. Ο φωτισμός από την τηλεόραση ήταν αρκετός. Άνοιξα την κουρτίνα και κοίταξα την τζαμαρία. Διέκρινα πάνω στο τζάμι αποτυπώματα, σαν κάτι να χτύπησε πάνω της και να άφησε σημάδι, αλλά επειδή ήταν σκοτεινά δε μπορούσα να καταλάβω από τι προήλθε. 

Άναψα το φως του δωματίου και επέστρεψα στην μπαλκονόπορτα. Τώρα μπορούσα να διακρίνω το αποτύπωμα στο τζάμι. Έμοιαζε λες και έπεσε πάνω στο τζάμι ένα πουλί και άφησε σημάδια από το σώμα του και τα φτερά του. Είχα χρόνια παπαγάλο και ακριβώς τέτοια σημάδια μου άφηνε όταν ο καημένος έπεφτε πάνω στο τζάμι.

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα στο μπαλκόνι μήπως και το πουλί είχε χτυπήσει και είχε μείνει εκεί. Μέσα στο σκοτάδι δεν είδα τίποτα. Θα έφυγε σκέφτηκα. 

Έκλεισα τη πόρτα και στη συνέχεια την κουρτίνα. Πήγα να ξανακαθίσω στο καναπέ να συνεχίσω την ταινία. Καθώς όμως απομακρυνόμουν από την μπαλκονόπορτα ακούστηκε και δεύτερο χτύπημα, ποιο δυνατό αυτή τη φορά.

Σταμάτησα.  Γύρισα και κοίταξα τη κουρτίνα. Την είχα κλείσει και δε μπορούσα να δω τι έγινε πάλι. Πλησίασα και την άνοιξα διστακτικά. Ακόμη ένα αποτύπωμα, ποιο μεγάλο αυτή τη φορά. Χωρίς να ανοίξω την μπαλκονόπορτα κοίταξα έξω μήπως δω το πουλί που καρφώθηκε πάνω στο τζάμι. Τίποτα και αυτή τη φορά. 

Άφησα την κουρτίνα ανοιχτή. Έσβησα το φως και κάθισα στον καναπέ να συνεχίσω την ταινία μου. Πήρα το ποτήρι με το κόκκινο κρασί να δοκιμάσω μια γουλιά.  Ένας τρίτος, πιο δυνατός θόρυβος ακούστηκε στη μπαλκονόπορτα! Στην ταινία, την ίδια στιγμή, έπαιζε παρόμοια σκηνή!!! Στο σπίτι του πρωταγωνιστή καρφωνόταν μέρα μεσημέρι πουλιά στις πόρτες και στα παράθυρα!!!! Σηκώθηκα κοιτάζοντας τη σκηνή στη ταινία. Γύρισα και είδα τη μπαλκονόπορτα... Φοβήθηκα πολύ...Το ποτήρι με το κρασί μου έφυγε από το χέρι και έπεσε στο πάτωμα... Το κρασί πότισε το χαλί και τα πλακάκια... Το ποτήρι κύλισε χωρίς να σπάσει κάτω από το τραπεζάκι... Δεν έδωσα καμία σημασία... Πάτησα πάνω στο χυμένο κρασί και πήγα στη τζαμαρία... Ακόμη ένα σημάδι προστέθηκε... Αλλά και πάλι κανένα ίχνος από το σώμα του πουλιού.

Έσβησα την ταινία και έβαλα να δω κάτι άλλο να ξεχαστώ. Δε μπόρεσα να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ. Όταν άρχισε να ξημερώνει με πήρε ο ύπνος. 

Την άλλη μέρα έβαλα να δω την συνέχεια της ταινίας. Είχε να κάνει με απαγωγές εξωγήινων. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα λίγο. Βγήκα στο μπαλκόνι για να ελέγξω καλύτερα, είδα και κάτω από το μπαλκόνι. Τίποτα, κανένα ίχνος πουλιού. 

Πήρα καθαριστικό για τα τζάμια και ένα πανί να καθαρίσω τα σημάδια στη τζαμαρία. Προς έκπληξή μου δεν καθάριζαν!!!! Τότε ήταν που συνειδητοποίησα το πιο παράξενο και τρομακτικό αυτής της ιστορίας!!!! Τα σημάδια είχαν δημιουργηθεί από την εσωτερική μεριά της πόρτας, μέσα από το σπίτι, όχι από έξω!!!!!!!!


Our Horror  Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο του blog μας για την ιστορία του!


Διαβάστε επίσης:






2

Εισβολή



Σας έχει τύχει ενώ κοιμάστε να αισθάνεστε τη παρουσία κάποιου δίπλα σας; Να νιώθεται πως δεν είστε μόνοι στο δωμάτιο; Κάτι τέτοιο μου έτυχε κι εμένα.

 Είχα κοιμηθεί αργά εκείνο το βράδυ. Το τελευταίο καιρό δεν κοιμόμουν πολύ καλά εξαιτίας της ζέστης και του άγχους από τη δουλειά.

Καθώς κοιμόμουν, όπως σας είπα και παραπάνω, ένιωσα την παρουσία ατόμων μέσα στο σπίτι ενώ έμενα μόνος μου.  Ήμουν σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Καθώς ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι άνοιξα τα μάτια μου. Από τη θέση που κοιμόμουν μπορούσα να δω το διάδρομο που ήταν η πόρτα του μπάνιου και ακριβώς απέναντι έβλεπα τη πόρτα της κουζίνας, το ψυγείο και λίγο από τα ντουλάπια της κουζίνας.

Ήταν σκοτεινά. Όλα τα φώτα ήταν κλειστά και όσο φωτισμός υπήρχε προερχόταν από έξω, από τα παράθυρα. Ξαφνικά, και ενώ ήμουν ξαπλωμένος, διέκρινα μια ανθρώπινη φιγούρα να περνάει αθόρυβα από τη πόρτα του μπάνιου στην κουζίνα.  Δεν ήμουν μόνος!!!! Κάποιος είχε εισβάλει στο σπίτι μου!!!

Παρέμεινα ξαπλωμένος να παρακολουθώ. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σκεφτόμουν να σηκωθώ να κλειδώσω την πόρτα του υπνοδωματίου όταν ακόμη μια φιγούρα μπήκε αθόρυβα στη κουζίνα και κάθησε μπροστά στο ψυγείο.

Τώρα μπορούσα να τη διακρίνω καλύτερα. Ήταν πολύ ψηλή και πολύ αδύνατα. Τα χέρια ήταν πολύ μεγάλα. Σχεδόν ακουμπούσαν στο πάτωμα. Όχι, με τίποτα δεν ήταν άνθρωπος αυτό το πράγμα. 

Πλησίασε και το δεύτερο άτομο κοντά του. Ήταν ακριβώς όπως και το προηγούμενο που σας περιέγραψα. Σκέφτηκα πως έπρεπε οπωσδήποτε να σηκωθώ να κλειδώσω τη πόρτα του υπνοδωματίου! Ίσως κατάφερνα έτσι να γλιτώσω από τις δύο αυτές υπάρξεις!

Μόλις όμως το σκέφτηκα και πριν προλάβω να κάνω κάποια κίνηση, οι δύο φιγούρες γύρισαν και με κοίταξαν! Σα να είχαν διαβάσει το μυαλό μου! Σα να κατάλαβαν τι σκέφτηκα και τι ήμουν έτοιμος να κάνω!

Αμέσως όλα μαύρισαν μπροστά μου. Δεν θυμάμαι καθόλου τι έγινε μετά. Ξύπνησα το πρωί από το ξυπνητήρι. Θυμόμουν όμως τα πάντα μέχρι και τη στιγμή που γύρισαν αυτές οι δύο περίεργες οντότητες και με κοίταξαν. Όνειρα θα ήταν σκέφτηκα. Ευτυχώς μόνο ένας εφιάλτης!

Σηκώθηκα και πήγα στη κουζίνα να ετοιμάσω πρωινό. Όταν έφτασα είδα κάτι που με τρομοκράτησε! Στο ψυγείο υπήρχαν περίεργα, μαύρα δακτυλικά αποτυπώματα από τεράστια δάκτυλα! Κατευθείαν θυμήθηκα τα τεράστια χέρια που είχε η φιγούρα που είχα δει το βράδυ στη κουζίνα. 

Η βρύση στο νιπτήρα ήταν αποσυναρμολογημένη. Λάδια, ξίδια, αλάτια ήταν σκορπισμένα παντού. Το παράθυρο ανοιχτό και η σίτα καμμένη! Πήγα στο μπάνιο... Όλα τα απορρυπαντικά ήταν χυμένα στο πάτωμα... Στο καθρέφτη υπήρχε και πάλι περίεργο δακτυλικό αποτύπωμα! Κάποιος ήταν πράγματι στο σπίτι μου! Δεν ήταν όνειρο...

Στο σαλόνι τα ίδια... Η τηλεόραση και το μόνιτορ του υπολογιστή ήταν αποσυναρμολογημένα... Ο πύργος του υπολογιστή διαλημμένος και η μητρική καμμένη...

Δε ξέρω τι ήταν αυτά που εισέβαλαν το βράδυ στο σπίτι μου... Έκανα μέρες να ξανακοιμηθώ εκεί μόνος μου...


Our horror stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Κώστα για την ιστορία που μας έστειλε!


Διαβάστε επίσης:







2

To Είδωλό μου στο καθρέπτη


Μου αρέσει να ασχολούμαι με την μαγεία. Από μικρός διάβαζα ότι σχετικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου, άκουγα κάθε ιστορία που έφτανε στα αυτιά μου και γοητευόμουν με ότι είχε να κάνει με πνεύματα. Μέχρι που άρχισα να κάνω, αυτά που άκουγα, πράξη.

Δε ήξερα όμως τι κινδύνους κρύβουν όλα αυτά. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο επικίνδυνα είναι.

Η πρώτη επαφή μου με την μαγεία, την μαύρη μαγεία, ήταν πριν αρκετά χρόνια. Ήμουν τελείως άπειρος τότε.  Θέλησα να καλέσω ένα πνεύμα στο καθρέπτη. Είχα διαβάσει το τρόπο.  Δε γνώριζα όμως τι θα ακολουθούσε.

Πήρα τον καθρέπτη, δύο κεράκια αναμμένα, είχα το κείμενο μπροστά μου που έπρεπε να ψάλλω και περίμενα να έρθει η κατάλληλη η ώρα. 12 τα μεσάνυχτα ακριβώς. Ήμουν μόνος στο σπίτι. Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία.

Όταν οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 12, άναψα τα κεράκια και διάβασα τα λόγια που έπρεπε. Όλα τα φώτα στο σπίτι έπρεπε να ήταν σβηστά. Το μόνο φως που υπήρχε προερχόταν από τα δύο κεράκια μπροστά στο καθρέπτη. Το μόνο πράγμα που μπορούσα να διακρίνω ήταν το είδωλό μου μέσα σε αυτόν.

Διάβασα τα λόγια αλλά δεν έγινε τίποτα. Κάτι έκανα λάθος σκέφτηκα. Ήμουν άπειρος τότε. Σκέφτηκα να κάνω άλλη μια προσπάθεια όταν πρόσεξα ότι τα κεριά που φαινόταν μέσα στον καθρέφτη έσβησαν. Κι όμως τα κεράκια μπροστά μου ήταν ακόμη αναμμένα...

Τρόμαξα... Τραβήχτηκα λίγο μακριά από τον καθρέφτη. Κι όμως, το είδωλό μου έμεινε ακίνητο!!! Δεν ακολούθησε την κίνησή μου. Στεκόταν και με κοιτούσε!!!!

Σοκαρίστηκα!  Στην αρχή νόμισα ότι από το φόβο μου τα φανταζόμουν όλα αυτά! Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά για να δω τι κίνηση θα κάνει το είδωλό μου στο καθρέφτη. Δεν έκανε καμία... Δεν θα υπερβάλλω αν πω ότι χέστηκα πάνω μου... αλλά η στιγμή που κόντεψα να πεθάνω από το φόβο μου δεν άργησε να φτάσει.

Ενώ εγώ ήμουν καθιστός, παγωμένος από την τρομάρα μου, το είδωλό μου στο καθρέφτη σηκώθηκε!!! Ναι, σηκώθηκε και συνέχισε να με κοιτάει στα μάτια!!! Παρόλο που είχε τη μορφή μου ήταν τόσο νεκρικά ανέκφραστο! Ξαφνικά σήκωσε το χέρι του και άρχισε να δείχνει εμένα. Έβλεπα ότι άρχισε να μιλάει κιόλας! Ανοιγοέκλεινε το στόμα του αλλά δεν άκουγα το παραμικρό!

Σηκώθηκα και έφυγα τρέχοντας από το δωμάτιο!!! Μεγάλο λάθος! Πήρα τηλέφωνο ένα γνωστό μου που είχε πείρα σε αυτά. Μου είπε να γυρίσω αμέσως πίσω στο καθρέφτη και να παρακολουθώ την οντότητα που εμφανίστηκε μέσα σε αυτόν μέχρι να έρθει. Δεν έπρεπε να βρει τρόπο να βγει μέσα από το καθρέφτη. 

Όταν γύρισα όλα μοιάζανε φυσιολογικά. Ο καθρέφτης έδειχνε μόνο το κανονικό είδωλό μου. Κακό αυτό μου είπε ο γνωστός μου όταν ήρθε. Ότι κι αν κάλεσα μπορεί και να κυκλοφορεί ελεύθερο οπουδήποτε πρόσθεσε. Έπρεπε να μην φοβηθώ και να διάβαζα την παράκληση για να φύγει.

Τις επόμενες μέρες ακολουθήσαμε ένα είδος τελετουργίας για να διώξουμε αυτή την οντότητα πίσω από όπου ήρθε. Έπρεπε να βγάζουμε τον καθρέφτη όλη μέρα στον  ήλιο και άλλα πολλά. Πιστεύω ότι το καταφέραμε.

Ο λόγος που σας στέλνω κι εγώ τη δική μου ιστορία είναι επειδή διάβασα την ιστορία της Κωνσταντίνας στο blog σας (καθρέφτης - πύλη) και θέλω να τονίσω πόσο πρέπει να προσέχεται σε τέτοιες καταστάσεις.


Ourhorrorstories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας για την ιστορία του που μοιράστηκε μαζί μας.


Διαβάστε επίσης:



1

Το Δάσος με τις Νεράιδες




Όταν τίποτα δεν είναι όπως δείχνει... Όταν τα παραμύθια αποδεικνύονται απλά παραμύθια τότε η πραγματικότητα κρύβει περισσότερους κινδύνους ...