SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
2

12:07



Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν η ώρα στο ξυπνητήρι, 12:07, λίγο πριν νιώσω τα μακριά νύχια του πλάσματος να χώνονται στο στήθος μου ενώ το άλλο του χέρι, μου έκλεινε το στόμα για να μην ακουστούν οι κραυγές μου. Ξύπνησα ανακουφισμένος. Ευτυχώς ήταν ένας ακόμη εφιάλτης. Το βλέμμα μου πήγε στο ρολόι. Έγραφε 12:07. Tότε άκουσα την πόρτα της ντουλάπας να ανοίγει πίσω μου.


Διαβάστε επίσης:







2

Πάνω ή κάτω από το κρεβάτι;



Πήγα να δω αν κοιμάται η κόρη μου. Δεν κοιμόνταν. Με κοίταξε και μου ψιθύρισε χαμηλόφωνα: «Μπαμπά, υπάρχει ένας μπαμπούλας κάτω από κρεβάτι μου». Για να την καθησυχάσω της είπα ότι θα κοιτάξω και αν υπάρχει θα τον διώξω. Έσκυψα, κοίταξα κάτω από το κρεβάτι και είδα την κόρη μου να μου λέει τρομαγμένη: «Μπαμπά, υπάρχει κάποιος ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι μου.»

Διαβάστε επίσης:






6

Το χέρι της γυναίκας μου




Ξύπνησα όταν άκουσα από το ηχείο το μωρό να γελάει την ώρα που η γυναίκα μου του τραγουδούσε με σιγανή φωνή. Χαμογέλασα και άλλαξα πλευρό για να συνεχίσω τον ύπνο μου. Όπως άπλωνα το χέρι μου όμως, έπιασα το χέρι της γυναίκας μου.


Διαβάστε επίσης











6

Μήνυμα από τον άλλο κόσμο



Η γυναίκα μου με ξύπνησε χθες το βράδυ για να μου πει ότι κάποιος είχε μπει στο σπίτι μας. Η γυναίκα μου δολοφονήθηκε από κάποιον που είχε εισβάλλει στο σπίτι μας πριν από 2 χρόνια.


Διαβάστε επίσης:










7

Οι φωνές



Ένα κορίτσι άκουσε τη μαμά της να την καλεί να κατέβει στον κάτω όροφο. Την στιγμή που πάτησε το πόδι της στο πρώτο σκαλοπάτι, ένιωσε κάποιο χέρι να την τραβάει ξανά επάνω. Ήταν η μαμά της. «Το άκουσα και εγώ» της είπε.


Διαβάστε επίσης:










0

Το κουδούνι μετά τα μεσάνυχτα



Ποιος μπορεί να χτυπάει επίμονα το κουδούνι της εξώπορτας μετά τα μεσάνυχτα; Είναι φάρσα κάποιον παιδιών ή κάτι επικίνδυνο;

Θα ανοίγατε την πόρτα αργά το βράδυ αν δεν ξέρατε ποιος είναι; Αν δεν περιμένατε κανένα;

Ο ήρωας της ιστορίας μας θα το κάνει αλλά θα ανακαλύψει ότι έξω από την πόρτα δεν είναι κανείς.

Τότε όμως είναι που θα αρχίσει η ιστορία μας. Γιατί τίποτα καλό δεν συμβαίνει όταν κάποιος σας χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας μετά τα μεσάνυχτα...



7

O Καθρέφτης: Το τέλος της ιστορίας (;)



Γεια σας και πάλι. Με αυτό το e mail θέλω να σας πω όλα όσα μου είπαν οι γονείς μου για τον καθρέφτη.

Όταν τον έφεραν στο σπίτι δεν μπορούσαν να φανταστούν τι θα μπορούσε να μας συμβεί. Κανείς δεν τον συνδύαζε με όλες τις αναποδιές που έτυχαν στην οικογένεια μου. Κανείς εκτός τον παππού μου, που δεν τον πίστευε όμως κανείς.

Την πρώτη μέρα που τον βάλανε στο σπίτι, η μητέρα μου καθόταν μόνη της στο σαλόνι. Ξαφνικά άκουσε ένα χτύπημα. Σηκώθηκε και πήγε προς την εξώπορτα. Καθώς πλησίαζε άκουσε και δεύτερο χτύπο. Μόλις έφτασε στην εξώπορτα ρώτησε ποιος είναι αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Κοίταξε τότε από το ματάκι της πόρτας για να δει ποιος είναι. Το μόνο που έβλεπε ήταν σκοτάδι.

Καθώς κοιτούσε από το ματάκι άκουσε και τρίτο χτύπο. Μόνο που δεν προερχόταν από την εξώπορτα όπως νόμιζε αρχικά. Ακουγόταν από πίσω της. Γύρισε να κοιτάξει αλλά το μόνο που είδε ήταν ο καθρέφτης. 

Δυστυχώς πίσω από τον τοίχο του καθρέφτη ήταν το δωμάτιο μου και η μητέρα μου νόμιζε πως εγώ χτυπούσα τον τοίχο. Ήρθε και με μάλωσε παρόλο που εγώ της ορκιζόμουν ότι δεν ακούμπησα καθόλου κανένα τοίχο και ότι διάβαζα.

Μια άλλη μέρα ήμουν με τη γιαγιά μου στο σπίτι. Προσπαθούσε να καθαρίσει από το τοίχο του διαδρόμου κάτι λεκέδες που είχα κάνει καταλάθος. Εγώ ήμουν στην αρχή μαζί της αλλά πετάχτηκα στην τουαλέτα για λίγο. Ενώ ήμουν στην τουαλέτα άκουσα την γιαγιά μου να μιλάει μόνη της. Έλεγε "τι θα πει να μην καθαρίσουμε τον τοίχο", "έτσι βρόμικο θα τον αφήσουμε;" "δεν γίνονται αυτά τα πράγματα". Έβγαλα το κεφάλι μου από την πόρτα της τουαλέτας και την ρώτησα με ποιον μιλάει. Η γιαγιά μου σάστισε! Ήταν σίγουρη ότι όλη αυτή την ώρα ήμουν από πίσω της και της μιλούσα. Νόμιζε ότι της έκανα πλάκα και έτρεξα γρήγορα στο μπάνιο για να της πω ότι δεν ήμουν εγώ δίπλα της.

Μια άλλη φορά ο παππούς μου είπε στους γονείς μου πως μόλις κοίταξε στο καθρέφτη δεν είδε το είδωλό του!!! Φυσικά κανείς δεν τον πίστευε και όλοι νόμιζαν πως είχε ψυχολογικά προβλήματα. Τότε τους πήγε μπροστά από τον καθρέφτη για να τους το αποδείξει. Μόνο που αυτή τη φορά το είδωλό τους φαινόταν κανονικά στο καθρέφτη. 

Σας έγραψα ήδη τι έπαθα εγώ την μέρα της κηδείας του παππού μου. Μετά από λίγες μέρες ήταν η σειρά της μητέρας μου.


Έβγαζε τα σεντόνια από όλους τους καθρέφτες του σπιτιού. Όταν έφτασα στο γνωστό μας καθρέφτη και τράβηξε το σεντόνι κόντεψε να πεθάνει από το φόβο της! Είδε τον παππού μου να χτυπάει από μέσα τον καθρέφτη και να της λέει κάτι, σαν να την φώναζε αλλά δε μπορούσε να τον ακούσει!!!! Ο παππούς μου καιγόταν μέσα σε φωτιές και τις έκανε διάφορα νοήματα με τα χέρια! Κάτι της έδειχνε αλλά δεν κατάλαβε τι.

Το είπε στο πατέρα μου. Τελικά πίστεψαν και εμένα και τον παππού μου. Ο πατέρας μου έβγαλε τον καθρέφτη από τον τοίχο και τον κατέβασε κάτω στα σκουπίδια. Αποφάσισε ότι καλύτερο θα ήταν 7 χρόνια γρουσουζιάς παρά να έχει κάτι περίεργο μέσα στο σπίτι. Έτσι και τον έσπασε πριν τον ρίξει στο κάδο των σκουπιδιών. 

Όταν πήγα την άλλη μέρα το πρωί ήμουν σίγουρη ότι είδα τον καθρέφτη άσπαστο, έξω από τον κάδο. Δεν κάθισα να δω αν είχα δίκιο, έφυγα κατευθείαν για το σχολείο. Όταν επέστρεψα είχαν αδειάσει τα σκουπίδια. Επιτέλους τον είχαμε ξεφορτωθεί.

Ανέβηκα στο σπίτι και μπήκα μέσα. Προχώρησα στο διάδρομο και κοίταξα τη θέση που είχαμε τον καθρέφτη. Πόσο ωραίος μου φαινόταν πια ο άδειος τοίχος


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Κωνσταντίνα για το τελευταίο μέρος της τρομακτικής ιστορίας που έζησε.


Διαβάστε επίσης:













0

Bed time



Όταν η μητέρα τελειώνει το παραμύθι στη κόρη της για να κοιμηθεί αγνοεί τους φόβους του παιδιού της για την ύπαρξη ενός ατόμου μέσα στο δωμάτιό της.

Πόσες ιστορίες έχουμε ακούσει για τους φανταστικούς φίλους που δημιουργούνε τα μικρά παιδιά;

Μήπως όμως βασίζονται σε κάποιες αλήθειες;

Μήπως τα παιδιά έχουν την ικανότητα να δούνε πράγματα που οι μεγάλοι έχουν ξεχάσει πως να το κάνουν;

Μήπως τελικά πολλές τα παιδιά έχουν δίκιο και δεν είναι όλα στη φαντασία τους.

Η μητέρα της ιστορίας μας θα το καταλάβει από μία μπάλα... Μήπως όμως θα είναι πολύ αργά τότε;



3

To κορίτσι στην άκρη του δρόμου




Πέρυσι πήγαινα με την κόρη μου από την Έδεσσα που μένουμε, στην μητέρα μου στην Φλώρινα. Ξεκινήσαμε όσο πιο νωρίς γινόταν γιατί δε ήθελα να οδηγώ βράδυ. Με κουράζει στα μάτια.

Όταν περάσαμε την Άρνισσα, στη Βεγορίτιδα λίμνη, εκεί που ο δρόμος βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο με αυτή, έγινε κάτι παράξενο.

Η κόρη μου μου είπε ότι στην άκρη του δρόμου είδε ένα κοριτσάκι να κάθεται μόνο του, με λερωμένα ρούχα. Μου είπε ότι έδειχνε να κρυώνει. 

Δεν την πίστεψα και συνέχισα την οδήγηση αλλά η κόρη μου επέμενε ότι είχε δίκιο! Θα μπορούσα να κάνω αναστροφή της είπα και να της αποδείξω ότι είχε άδικο αλλά είχε αρχίσει ήδη να σκοτεινιάζει και είχαμε ακόμη αρκετό δρόμο μπροστά μας.

Η κόρη μου επέμενε και τελικά έκανα την αναστροφή. Όταν φτάσαμε στο σημείο που είχε δει το κορίτσι δεν βρήκαμε κανέναν εκεί. 

Ξαναέκανα αναστροφή και συνέχισα  τον δρόμο για την Φλώρινα καμαρώνοντας που είχα εγώ δίκιο όταν ξαφνικά στο δρόμο πετάχτηκε ένα κοριτσάκι και πέρασε από την άλλη μεριά!

"Το κορίτσι που είδα" φώναξε η κόρη μου και σταμάτησα απότομα το αυτοκίνητο. Δεν ήταν δυνατόν να είχε φτάσει εδώ με τα πόδια πιο μπροστά από εμάς σκέφτηκα και κατέβηκα από το αμάξι. 

Πλησίασα προς το μέρος που το είδα να πηγαίνει. Είχε αρχίσει να βραδιάζει για τα καλά. Ξαφνικά το είδα να κάθεται δίπλα σε ένα εκκλησάκι. Είχε τα χέρια του πάνω στα γόνατα και ακουμπούσε το κεφάλι του πάνω σε αυτά. 

Του φώναξα αν είναι καλά αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Πλησίασα κι άλλο. Μπορούσα να διακρίνω τα σκισμένα, λερωμένα ρούχα της και τα μακριά της μαλλιά που έκρυβαν το πρόσωπό της έτσι που το είχε σκυμμένο και ακουμπισμένο πάνω στα γόνατά της.

Πλησίασα κι άλλο και την ακούμπησα. Σήκωσε τότε το πρόσωπό της για να δω ότι δεν είχε πρόσωπο!!! Ούτε μάτια, ούτε μύτη, ούτε στόμα τίποτα!!! Φώναξα από τρόμο και έτρεξα κατευθείαν στο αυτοκίνητο τραβώντας και την κόρη μου μέσα που είχε βγει να δει τι συμβαίνει...

Αργότερα έμαθα ότι σε εκείνο το σημείο είχε γίνει ένα τροχαίο δυστύχημα και είχε χάσει τη ζωή του ένα κοριτσάκι. Ίσως ήταν αυτό το κορίτσι που είδαμε. Δε ξέρω.

Our Horror Storries: Ευχαριστούμε την φίλη μας Κατερίνα για την ιστορία που μας έστειλε


Διαβάστε Επίσης:








Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com γα να την δημοσιεύσουμε

2

Τρόμος στο SKYPE


Η Alison είναι  στο σπίτι μόνη της τη νύχτα των αποκριών και ενώ συνομιλεί με την καλύτερή της φίλη Jenna μέσω Skype, κάτι τρομακτικό συμβαίνει στη Jenna.

Η Alison παρακολουθεί την αβοήθητη φίλη της στην άλλη πλευρά της οθόνης του υπολογιστή, να υποφέρει.

Βλέποντας με τρόμο τι συμβαίνει στη κολλητή της καλεί την αστυνομία να επέμβει.

Μήπως όμως είναι πια αργά;

Μήπως το τρόμος κατευθύνεται πλέον και στο σπίτι της Alison;

Μια τρομακτική ιστορία εξελίσσεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σας...




11

Ιστορία πίσω από τα κάγκελα


Πριν μερικά χρόνια ήμουν στη φυλακή. Με έπιασαν για μικροκλοπές που έκανα στο παρελθόν για να πάρω τη δόση μου. Ήμουν μπλεγμένος με τα ναρκωτικά και η ζωή μου είχε πάρει την κάτω βόλτα. 

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με έπιασε επ' αυτοφόρω η αστυνομία. Ήταν από τις πιο παράξενες στιγμές που έχω ζήσει και από τις χειρότερες.

Ήταν βράδυ. Είχα σταμπάρει μια μονοκατοικία που οι ιδιοκτήτες φαινόταν φραγκάτοι.  Ήταν κοντά στη περιοχή που έμενα και είχα παρατηρήσει ότι κάθε Παρασκευή το ζευγάρι την κοπανούσε και άφηναν στο σπίτι το μωράκι τους με την νταντά.

Έτσι και έγινε το βράδυ που μπούκαρα στο σπίτι. Μπήκα από την πίσω πόρτα. Η νταντά ξαπλωμένη στο καναπέ παρακολουθούσε τηλεόραση και δεν με πήρε χαμπάρι. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια και πήγα στα υπνοδωμάτια μπας και βρω κανένα φράγκο και χρυσαφικά για να αγοράσω τη δόση μου. 

Έψαξα πρώτα στο υπνοδωμάτιο των γωνιών. Σούφρωσα κάτι χρυσαφικά που βρήκα. Μετά μπήκα στο δωμάτιο του μωρού. Ίσως είχαν αφήσει εκεί κανένα φράγκο σκέφτηκα. Όταν μπήκα το μωρό τους ήταν ξάπλα στο κρεβάτι του. Δε κοιμόταν. Γύρισε και με κοίταξε. Μου χαμογέλασε.

Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Άκουσα την νταντά να απαντάει. Την άκουγα να λέει "Τι εννοείς είναι πάνω;" "ποιος είσαι;" "Ποιον, που τον βλέπεις με το μωρό;"

Φοβήθηκα ότι κάποιος με είδε και ειδοποίησε την νταντά. Πήγα να βγω από το δωμάτιο αλλά ξαφνικά έκλεισε η πόρτα! Πήγα να την ανοίξω αλλά είχε φρακάρει η ριμάδα. Είχα κλειστεί μέσα με το μωρό. Αυτό συνέχιζε να  με κοιτάει και να γελάει!

Άκουσα την νταντά να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια! Την πάτησα σκέφτηκα. Έβγαλα το μαχαίρι που κουβαλούσα πάνω μου. Ήμουν έτοιμος για όλα. Κάθισα  δίπλα από τη πόρτα.

Η νταντά είχε φτάσει από έξω. Προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα αλλά δε μπορούσε ούτε αυτή. Φώναζε ποιος "είναι μέσα" "θα καλέσω την αστυνομία" "ανοίξτε" κτλ

Καθόμουν ακίνητος δίπλα στη πόρτα. Ένιωθα το μωρό να με καρφώνει με τα μάτια του. Το κοιτούσα κι εγώ, όταν ξαφνικά ένιωσα κάτι υγρό στα χέρια μου. Ήταν αίμα! Πολύ αίμα! Τα κοίταξα να δω που κόπηκα. Πουθενά! Κοίταξα στο υπόλοιπο σώμα... Η κοιλιά μου ήταν γεμάτη αίματα! Η μπλούζα μου είχε γίνει κατακόκκινη από το αίμα! Σήκωσα την μπλούζα μου. Η κοιλιά μου ήταν γεμάτη μαχαιριές! Σαν να κάρφωσα το εαυτό μου δέκα δεκαπέντε φορές! 

Το πάτωμα είχε γεμίσει αίματα! Γονάτισα αρχικά από τον πόνο και από την έλλειψη αίματος και στη συνέχεια κάθισα στο πάτωμα, μέσα στα αίματα ανήμπορος να αντιδράσω. Άκουγα την νταντά που συνέχιζε να φωνάζει και να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα.

Δε θυμάμαι τίποτα άλλο. Πρέπει να λιποθύμησα. Όταν ξύπνησα ήμουν ήδη στα κρατητήρια. Με είχαν πιάσει. Κατευθείαν κοίταξα την κοιλιά μου να δω πάλι τις μαχαιριές. Δεν υπήρχε τίποτα!!!! Ούτε μαχαιριές, ούτε αίματα!!!!

Ξαφνικά ένιωσα μια δόνηση στα πόδια μου. Ήταν το κινητό μου. Το έβγαλα με κόπο. Ήταν με απόκρυψη. Απάντησα και πριν προλάβω να μιλήσω άκουσα μια φωνή, άγνωστη, να μου λέει "να έρθεις πάλι να ξαναπαίξουμε".


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας για την ιστορία που μας έστειλε.



Διαβάστε επίσης



Μια διαφορετική επικοινωνία





Όνειρο μέσα στο όνειρο




Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com γα να την δημοσιεύσουμε
  
0

Φωτογραφία-μυστήριο: Το 70s φάντασμα με το ροζ κοστούμι




Μπροστά σε μια ανατριχιαστική έκπληξη βρέθηκε μια γυναίκα από το Τέξας, όταν κοίταξε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει με το κινητό της, καθώς -χωρίς να το ξέρει- φωτογράφησε ένα φάντασμα!

Η Μαρσέλα Ντέιβις προσπαθούσε να βγάλει μια καλή φωτογραφία του ανιψιού της έξω από το σχολείο του. Ο μικρός όμως δεν έμενε ήσυχος, μέχρι που γύρισε την πλάτη στη θεία του και της είπε να σταματήσει να τον φωτογραφίζει.

Η τελευταία φωτογραφία που πρόλαβε να βγάλει η κ. Ντέιβις είναι τη στιγμή που το αγόρι έχει στρέψει το κεφάλι του.
  
Στο βάθος όμως μια περίεργη μορφή έχει κάνει την εμφάνισή της…

Αν προσέξει κάποιος προσεκτικά τη φωτογραφία, μπορεί να διακρίνει μια αχνή ανδρική φιγούρα, που φοράει ένα ροζ σακάκι, ροζ παντελόνι καμπάνα και μια σκουρόχρωμη μπλούζα. Δίπλα του στέκεται και μια γυναικεία μορφή, που όμως με μεγάλη δυσκολία διακρίνεται.

Η κ. Ντέιβις δήλωσε ενθουσιασμένη με τη μεταφυσική της ανακάλυψη. Ποτέ πριν δεν είχε δει φάντασμα και παρότι πολλοί αμφισβητούν τα «αποδεικτικά» της στοιχεία, αυτή επιμένει: «Πιστεύω ότι πρόκειται για κάτι μη φυσιολογικό».

Το φάντασμα της κ. Ντέιβις, λόγω του ενδυματολογικού του στυλ, χαρακτηρίστηκε ’70s καθώς η φωτογραφία έκανε το γύρο του διαδικτύου.



10

Βήματα από ... αλλού


Η δική μου ιστορία που θέλω να σας πω δε ξέρω αν φανεί σε κάποιους τρομακτική αλλά σίγουρα όλοι θα συμφωνήσουν ότι είναι περίεργη.

Όταν ήμουν μικρός (πήγαινα στο δημοτικό - γυμνάσιο) κάθε φορά που ξάπλωνα το βράδυ στο κρεβάτι, άκουγα τον ήχο βημάτων.  Μεγάλων βημάτων από κάτι μεγάλο. Δε ξέρω από τι ή ποιον. Τα άκουγα πρώτα από μακρυά και σιγά σιγά πλησίαζαν!

Δε μπορούσα να προσδιορίσω από που ερχόταν. Σαν να πλησίαζαν το σπίτι μας. Το δωμάτιό μου!

Κανονικά δεν έπρεπε να ακούω αυτούς τους ήχους. Παρόλο την ηλικία μου ήξερα ότι δεν ήταν φυσιολογικό αυτό! Γι' αυτό και δεν είπα ποτέ τίποτα στους γονείς μου. Φοβόμουν από τη μία τα βήματα που άκουγα και από την άλλη φοβόμουν ότι αν το έλεγα στους γονείς μου θα με περνούσαν για τρελό!

Κάθε βράδυ είχα τον ίδιο τρόμο! Ότι θα ακούσω τα βήματα, ότι ανήκαν σε κάποια οντότητα περίεργη, παράξενη και ότι κάποιο βράδυ θα έφτανε στο δωμάτιό μου και θα γινόμουν έρμαιο στις βλέψεις του!

Όταν μετακομίσαμε εξαφανίστηκαν και οι ήχοι από τα βήματα. Τη γλίτωσα τελικά και δε τα κατάφερε να φτάσει σε μένα ποτέ! Ίσως το εμπόδισαν οι προσευχές που έλεγα κάθε βράδυ!

Ξέρεις κανένας τι μπορεί να ήταν αυτό; Ήταν της φαντασίας μου; Ή κάτι άλλο;


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο μας Δημήτρη για την ιστορία του.



Διαβάστε επίσης:







2

Επιστήμονες έφτιαξαν για πρώτη φορά φάντασμα στο εργαστήριο!


Μπορεί τα φαντάσματα και οι αόρατες παρουσίες μυστηριωδών όντων να «κυνηγούν» τους ανθρώπους από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, ωστόσο μάλλον δεν είναι τίποτα άλλο, παρά πλάσματα της φαντασίας μας.

Επιστήμονες στην Ελβετία απέδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι οι «παρουσίες» που καμιά φορά νιώθουμε γύρω μας, πιθανότατα είναι μόνο ψευδαισθήσεις που δημιουργεί ο νους, όταν στιγμιαία χάνει την επαφή του στο χώρο με το ίδιο του το σώμα, εξαιτίας υπερβολικής κόπωσης, ασθένειας ή έντονου ψυχολογικού στρες.

Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια ιδιόμορφη διάσταση και σύγχυση ανάμεσα στο σώμα και το νου, με συνέπεια ο τελευταίος να μην ερμηνεύει σωστά τα σήματα που δέχεται, νομίζοντας ότι ένα άλλο σώμα υπάρχει κοντά του, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για το δικό του.

Πέρα από τους μύθους και τις ιστορίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, μέχρι σήμερα οι ασθενείς με ψυχιατρικές και νευρολογικές παθήσεις αναφέρουν παράξενες «παρουσίες» γύρω τους, για να μην αναφέρουμε τις ουκ ολίγες αναφορές ερευνητών στο πεδίο της παραψυχολογίας, των μέντιουμ κ.α.

Οι επιστήμονες ανέκαθεν υποψιάζονταν ότι αυτά τα «φαντάσματα» ήταν δημιουργήματα του μυαλού, ωστόσο αυτή τη φορά φαίνεται ότι το απέδειξαν, «δημιουργώντας» τη σχετική ψευδαίσθηση στο εργαστήριο. Η αίσθηση της αόρατης «παρουσίας» ήταν μάλιστα τόσο έντονη, που δύο από τους εθελοντές στο πείραμα εκλιπαρούσαν να σταματήσει!

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης Όλαφ Μπλάνκε της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EFPL) και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», σύμφωνα με το BBC, το «Science», το «Nature» και το «New Scientist», πειραματίστηκαν με 48 εθελοντές, πετυχαίνοντας - με τη βοήθεια και ενός ρομπότ - να «χειραγωγήσουν» το νευρολογικό σύστημα των συμμετεχόντων δημιουργώντας γύρω τους την ψευδαίσθηση της ύπαρξης τεσσάρων φαντασμάτων, τα οποία μάλιστα άγγιζαν τις πλάτες τους με αόρατα δάχτυλα.

Το πείραμα έδωσε την εντύπωση στους συμμετέχοντες, οι οποίοι ήταν πλήρως υγιείς σωματικά και νοητικά, ότι αόρατοι άνθρωποι (δύο έως τέσσερις) βρίσκονταν κοντά τους.

«Το πείραμά μας προκάλεσε την αίσθηση μιας ξένης παρουσίας στο εργαστήριο για πρώτη φορά. Αυτό δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό να προκληθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες απλώς μέσω συγκρουόμενων αισθητηριακών και κινητικών σημάτων, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται παρά για μια αλλοιωμένη αντίληψη του σώματός μας από τον εγκέφαλό μας», δήλωσε ο Όλαφ Μπλάνκε.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο άνθρωπος κανονικά σχηματίζει στο νου του μια ενοποιημένη αντίληψη του εαυτού του μέσα στο χώρο. Όμως, μερικές φορές, π.χ. λόγω ασθένειας - ή στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη βοήθεια του ρομπότ - ο ανθρώπινος νους σχηματίζει μια δεύτερη εικόνα του σώματός του, την οποία δεν αντιλαμβάνεται ως «εγώ», αλλά ως κάποιον τρίτο, μια ξένη «παρουσία». Αυτή η παρουσία, στη συνέχεια, μπορεί να ερμηνευτεί ως άγγελος, δαίμονας, πνεύμα νεκρού ή κάποιο άλλο φάντασμα.

Δεν είναι τυχαίο, όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, ότι συχνά άνθρωποι, όπως οι ορειβάτες (συνήθως σε υψόμετρο άνω των 6.000 μέτρων) και οι εξερευνητές, οι οποίοι νιώθουν μεγάλη σωματική και νοητική πίεση, έχουν αναφέρει την εμπειρία τέτοιων παρουσιών - φαντασμάτων. Τυπική είναι η περίπτωση του ορειβάτη Ράιχολντ Μέσμερ, ο οποίος το 1970 κατέβαινε από μια κορυφή των Ιμαλαΐων, μαζί με τον επίσης ορειβάτη αδελφό του, παγωμένος, εξαντλημένος και στερημένος από επαρκές οξυγόνο. Όπως ανέφερε αργότερα, κάποια στιγμή αντιλήφθηκε το φάντασμα ενός τρίτου ορειβάτη να κατεβαίνει μαζί τους σε απόσταση λίγων βημάτων από αυτούς.

Κάτι ανάλογο κατά καιρούς συμβαίνει με ανθρώπους που βιώνουν μια τραυματική συναισθηματική κατάσταση, π.χ. λόγω απώλειας κάποιου δικού τους ανθρώπου, οπότε πάλι έχουν αναφέρει ότι ένοιωσαν - ή είδαν - τέτοιες «παρουσίες». Επιληπτικοί, σχιζοφρενείς, άτομα που υποφέρουν από σοβαρές ημικρανίες ή έχουν υποστεί εγκεφαλικό, καρκινοπαθείς που πονάνε και άλλοι ασθενείς είναι επίσης επιρρεπείς σε τέτοιες εμπειρίες.

Οι Ελβετοί ερευνητές, πριν το πρωτότυπο πείραμά τους, πραγματοποίησαν εγκεφαλική απεικόνιση σε 12 ασθενείς με νευρολογικές διαταραχές, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν αναφέρει ότι ένιωσαν «παρουσίες» γύρω τους. Οι επιστήμονες εντόπισαν ανωμαλίες σε τρεις περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες εμπλέκονται στην επίγνωση του εαυτού, στην κίνηση, αλλά και στην αντίληψη του χώρου.

Και μπορεί οι ερευνητές να διευκρίνισαν ότι το αίσθημα της «παρουσίας» είναι διαφορετικό από το αίσθημα της εξωσωματικής εμπειρίας (όπως αυτής στις επιθανάτιες εμπειρίες), ενώ πηγάζει από διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές, ωστόσο τόνισαν ότι παρά τα νέα ευρήματα, είναι μάλλον απίθανο οι άνθρωποι να σταματήσουν να πιστεύουν στα φαντάσματα...


22

Εξετάσεις ... τρόμου


Εκείνη τη χρονιά έδινα πανελλήνιες. Είχα ρίξει πολύ διάβασμα θυμάμαι όλη τη χρονιά και το τελευταίο μήνα ξημερωνόμουν διαβάζοντας.

Έτσι το περισσότερο χρόνο τον περνούσα στο γραφείο στο δωμάτιό μου. 

Όταν ξαφνικά ένα βράδυ, εκεί που διάβαζα, ένιωσα ξαφνικά κάποιον να μου ακουμπάει το πόδι!

Πετάχτηκα πάνω τρομαγμένη και γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν. Δεν είχα ακούσει κανένα να μπαίνει στο δωμάτιο. Η πόρτα ήταν κλειστή.

Δεν είδα κανένα. Πίσω μου ήταν μόνο το κρεβάτι και η ντουλάπα. Πλησίασα δισταχτικά το κρεβάτι. Σιγά σιγά έσκυψα να δω μήπως είχε κρυφτεί κανένας από κάτω και μου έκανε πλάκα. Γονάτισα και κοίταξα. Κανείς!

Όπως έκανα να σηκωθώ, το φως στο υπνοδωμάτιο άρχισε να τρεμοπαίζει. Καθώς γυρνούσα το κεφάλι μου να δω τι έπαθε η λάμπα σα να έπιασα με την άκρη τον ματιών μου μια κίνηση μέσα στο δωμάτιο. Ξαναγύρισα το κεφάλι μου προς το κρεβάτι και παρατήρησα πως τότε ήταν ανοιχτό ένα φύλλο της ντουλάπας που πριν δεν ήταν!

Βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο και είπα στους γονείς μου τι συνέβη.  Δε με πίστεψαν και μου πρότειναν να κάνω μεγαλύτερα διαλείμματα όταν διαβάζω μη πάθω τίποτα.  Πήγαμε και μαζί στο δωμάτιο. Μόνο που η ντουλάπα ήταν κλειστή και το φως λειτουργούσε κανονικά. Ο πατέρας μου άνοιξε και την ντουλάπα για να μου δείξει πως δεν υπήρχε τίποτα μέσα.

Το βράδυ φοβόμουν να κοιμηθώ. Είχα αφήσει αναμμένο το φως στο γραφείο μου.  Ξαφνικά, στη ντουλάπα πάνω διέκρινα μια σκιά! Μια λεπτή ψηλή ανθρωπόμορφη σκιά, η οποία φαινόταν ότι με πλησίαζε! 

Έμεινα παγωμένη από το φόβο καθισμένη στο κρεβάτι. Η σκιά είχε φτάσει σχεδόν στα πόδια μου και ξαφνικά χάθηκε κάτω από το κρεβάτι. Φοβόμουν να σηκωθώ μήπως αυτό το πράγμα μου πιάσει τα πόδια! Έμενα ακίνητη στο κρεβάτι μέχρι που...


Μέχρι που η σκιά τράβηξε το πάπλωμα από το κρεβάτι και αυτό έπεσε όλο κάτω! Τότε πετάχτηκα τσιρίζοντας βοήθεια και πήγα στο δωμάτιο των γονιών μου.

Και πάλι δε με πίστεψαν. Νόμιζαν ότι ήταν ένας εφιάλτης.  Τις επόμενες μέρες διάβαζα και κοιμόμουν στο καναπέ στο σαλόνι. Τα βράδια άκουγα από το δωμάτιό μου θορύβους σα πατημασιές. Δε πήγα ποτέ να διαπιστώσω αν όντως άκουγα σωστά.

Ευτυχώς πέρασα σε πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και έφυγα από το σπίτι. Κάθε φορά που επιστρέφω στους γονείς μου κοιμάμαι πάντα στο καναπέ στο σαλόνι.

Our Horror Stories: ευχαριστούμε την Ευανθία για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Η ντουλάπα στο δωμάτιο

Το κομμάτι της τούρτας

0

Greek Paranormal Society: Το Σανατόριο της Πάρνηθας


Στο τέταρτο επεισόδιο η ομάδα  Greek Paranormal Society ταξιδεύει στο γνωστό και στοιχειωμένο Σανατόριο στη Πάρνηθα ή πρώην Ξενοδοχείο Ξενία, αυτή τη φορά με καλεσμένους τους Ορέστη και Ορφέα Δούρβα.

Τι μυστικά είναι κρυμμένα στο Σανατόριο; Ποια είναι η ιστορία του; Πως έχει επηρεάσει το τόπο η αρρώστια, ο πόνος και ο θάνατος που κυρίευσαν για χρόνια;

H Greek Paranormal Society© (G.P.S) ιδρύθηκε από άτομα που σέβονται το παραφυσικό, με απώτερο σκοπό την έρευνα και την προσπάθεια εξήγησης τέτοιων φαινομένων και παρατηρήσεων. Πρώτο μας όπλο η λογική, και με την τεχνολογία ως βασικό σύμμαχο, προσπαθούμε να δώσουμε ορισμένες απαντήσεις σε μεταφυσικά ζητήματα που κατά καιρούς έχουν προβληματίσει την κοινή γνώμη διάφορων περιοχών της Ελλάδας. Μελλοντικό μας project η δημιουργία ελληνικής σειράς επί του θέματος...



1

1940: Συγκλονιστική Μαρτυρία Θαύματος


Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες εμφάνισης της Παναγίας σε δύσκολες στιγμές για να μας προσφέρει τη βοήθειά της.

Κάποιοι από εσάς μπορεί να έχετε βιώσει και οι ίδιοι κάποιο παρόμοιο γεγονός.

Το δικό του συγκλονιστικό θαύμα αφηγείται κλαίγοντας ο Ανθυπασπιστής Νικόλαος Γκατζιάρος,  το οποίο έζησε το 1940 όταν η Παναγία τον προφύλαξε από βέβαιο θάνατο!

Το συγκλονιστικό θαύμα που μπορείτε να παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο  έχει ιστορικά καταγραφεί από το Γενικό Επιτελείο Στρατού.


Διαβάστε επίσης:

Η κυρία με τα μαύρα

Σημάδι από την Παναγία


3

Στην Απέναντη Πλευρά


Γεια σας και πάλι. Σας είχα στείλει την ιστορία μου με τον καθρέφτη που είχαμε στο χολ και το περιστατικό που έγινε μετά το θάνατο του παππού μου. (Σημείωση OHS: διαβάστε την ιστορία Καθρέπτης - Πύλη). Οι γονείς μου, μου είπαν την ιστορία για τον καθρέπτη και σκέφτηκα να σας την στείλω.

Όταν η μητέρα μου έμεινε έγκυος στον αδερφό μου, ο παππούς μου αποφάσισε να τους αγοράσει ένα διαμέρισμα ώστε να μην είναι στα ενοίκια.  Ήταν μια μεγάλη οικονομική βοήθεια για την οικογένειά μου, καθώς δούλευε μόνο ο πατέρας μου. 

Το σπίτι που αγόρασαν τελικά, ήταν σε μια πολύ καλύτερη περιοχή από αυτή που νοικιάζανε, κατάλληλη για το νέο μέλος που θα ερχόταν στην οικογένεια, κοντά στην αγορά και στο δημοτικό σχολείο, δίπλα σε ένα μεγάλο πάρκο, ενώ το γυμνάσιο και το λύκειο απείχε μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι. Θα τα είχαν όλα στα πόδια τους!

Ο πατέρας μου θυμάται ότι την πρώτη μέρα που μπήκαν στον σπίτι, πριν ακόμη αρχίσουν να μετακομίζουν τα πράγματα, ο παππούς μου είδε πεταμένο στα σκουπίδια, λίγα μόλις μέτρα από την πολυκατοικία, έξω από το δημοτικό σχολείο ένα καθρέφτη. 

Ήταν ένας κλασικός μεγάλος ξύλινος καθρέφτης (αυτός που είχαμε στο διάδρομο και είχαμε σκεπασμένο με το σεντόνι μετά το θάνατο του παππού μου - σημείωση OHS: διαβάστε την ιστορία Καθρέπτης - Πύλη).

Ήταν σε άριστη κατάσταση, πολύ εντυπωσιακός και όμορφος. Έτσι ο παππούς μου αποφάσισε να τον πάρει και τον έφερε στο σπίτι. Αμέσως εντυπωσίασε τους γονείς μου και πήρε την θέση του στο διάδρομο, πάνω από ένα τραπεζάκι αντίκα.

Να σας θυμίσω ότι η μητέρα μου ήταν έγκυος τότε.

Κατά τη διάρκεια της μετακόμισης, ο παππούς μου παραπονιόταν  συνεχώς στη γιαγιά μου ότι είχε εφιάλτες.  Έβλεπε συνεχώς, έναν άντρα τα χαρακτηριστικά του οποίου δε μπορούσε ποτέ να προσδιορίσει, παρόλο που έβλεπε σχεδόν κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο, να βγαίνει από τον καθρέφτη του διαδρόμου, να τον πλησιάζει και να του λέει ότι η επιλογή έχει γίνει. Θα έρθει απέναντι αυτός που δεν μπορεί να αποφασίσει. 

Κάθε φορά που έβλεπε το όνειρο ξυπνούσε κατατρομαγμένος. Μια φορά μάλιστα ενώ είχε ξυπνήσει και βρισκόταν στο δικό του σπίτι, νόμιζε ότι ήταν μπροστά στο καθρέφτη του σπιτιού μας και του μιλούσε!!! Η γιαγιά μου τον άκουγε να φωνάζει "όχι όχι μην τον πάρεις αυτόν διάλεξε εμένα" προσπάθησε να τον συνεφέρει φωνάζοντάς τον.  Όταν ο παππούς μου συνειδητοποίησε ότι ήταν στο δικό του σπίτι, κοκάλωσε και έκανε ώρες να μιλήσει. Σα να μην καταλάβαινε πως από το ένα μέρος βρέθηκε στο άλλο.

Ο παππούς μου πίστευε ότι όλα αυτά τα όνειρα προέρχονταν από το καθρέφτη, τον οποίο τον θεωρούσε καταραμένο. Συνεχώς έλεγε πως ο δαίμονας που ζει μέσα του θέλει να πάρει τον εγγονό του μόλις γεννηθεί. Οι γονείς μου ανησυχούσαν πολύ για την κατάσταση του παππού μου που πίστευαν ότι άρχισε να τα χάνει. Τσακωνόταν συνέχεια με όλους γιατί ήθελε να πετάξει τον καθρέφτη ενώ οι άλλοι προσπαθούσαν να τον κάνουν να καταλάβει ότι όλα αυτά ήταν της φαντασίας του.


Όταν η μητέρα μου μπήκε στον 7ο μήνα είχε κάποιες επιπλοκές στην εγκυμοσύνη. Οι γιατροί φοβόταν ότι κινδύνευε η ζωή της μητέρας μου και του εμβρύου. Ο παππούς μου τότε τα έχασε τελείως. Φώναζε έξαλλος ότι για όλα φταίει ο δαιμονισμένος καθρέφτης. Πήγε μόνος του να τον σπάσει, όταν έπαθε το πρώτο εγκεφαλικό επεισόδιο.


Ήταν σε κώμα περίπου μια εβδομάδα. Όταν ξύπνησε, το πρώτο πράγμα που είπε στη γιαγιά μου, που στεκόταν στο πλάι του, ήταν ότι τα κανόνισε όλα. Έκανε μια συμφωνία για να σωθεί το μωρό. Τέλος ζήτησε κλαίγοντας συγγνώμη από τη γιαγιά μου γιατί δεν ήθελε τον ίδιο για ανταλλαγή αλλά κάποιον άλλο που αγαπά. Δεν ήθελε τον ίδιο στην απέναντι πλευρά! Όσες φορές τον ρώτησε η γιαγιά μου ποιος δεν ήθελε τον ίδιο στην απέναντι πλευρά, η μόνη απάντηση που έπαιρνε ήταν: συγγνώμη.


Η μητέρα μου τελικά ξεπέρασε τις επιπλοκές και έκανε ένα πανέμορφο αγοράκι. Τον αδερφό μου. Δυστυχώς οι γιατροί της είπαν ότι δε μπορεί να ξαναμείνει έγκυος. Οι επιπλοκές που είχε της δημιούργησαν πρόβλημα. Παρόλα αυτά μετά από 11 ολόκληρα χρόνια ξαναέμεινε έγκυος σε μένα!


Η γιαγιά μου ίσα που πρόλαβε να χαρεί τον εγγονό της. Μια εβδομάδα μετά πέθανε από καρδιακή προσβολή.


Ο παππούς μου από τότε ήταν πάντα σιωπηλώς, αγέλαστος, χωρίς καμία όρεξη για ζωή. Δεν ερχόταν ποτέ στο σπίτι μας. Οι γονείς μου πιστεύουν ότι δεν ήθελε να αντικρίσει και πάλι το καθρέφτη. Καθόταν στο σπίτι του διαβάζοντας βιβλία. Εκκλησιαστικά και άλλα μυστικιστικά όπως τα χαρακτήρισαν οι γονείς μου.


Το 2012 η υγεία του επιδεινώθηκε. Δε μπορούσε να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του και ήρθε στο σπίτι μας. Κάθε φορά που έπρεπε να περάσει μπροστά από τον καθρέφτη σταυροκοπιόταν. Λίγο πριν πεθάνει είπε στη μητέρα μου ότι για να σώσει μια νέα ζωή πρέπει τώρα να πάει στη κόλαση.


Οι γονείς μου ποτέ δε συνέδεσαν τις επιπλοκές της μητέρας μου, το εγκεφαλικό του παππού μου, το θάνατο της γιαγιάς μου με το καθρέφτη. Πίστευαν ότι όλα ήταν στην φαντασία του παππού μου. Ότι του είχε σαλέψει. Μέχρι που τους περιέγραψα τι είδα στο καθρέφτη όταν πέθανε ο παππούς μου και είδαν και αυτοί με τα μάτια τους κάτι πολύ περίεργο. Κάτι που θα σας πω με νέο e mail.


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την Κωνσταντίνα για τη συνέχεια της ιστορίας της!


Διαβάστε Επίσης:


Το είδωλό μου στον καθρέφτη


 Θες να πάμε μια βόλτα;