SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Η εμφάνιση


Θέλω να σας πω κάτι πολύ περίεργο που μου συνέβη. Είμαι από τα Χανιά και το περιστατικό έγινε πριν δύο μήνες περίπου.

Είχα πάει με τον αδερφό μου στο Μελισσουργείο για να δούμε συγγενείς. Βγήκαμε με τα ξαδέρφια για ένα ποτάκι και πέρασε η ώρα. Βράδιασε όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα λίγο περίεργα όταν μπήκα στο αυτοκίνητο για να οδηγήσω. Η τελευταία συζήτηση που κάναμε με τα ξαδέρφια μας ήταν ο θάνατος ενός πολύ καλού μας φίλου που σκοτώθηκε τα Χριστούγεννα σε τροχαίο ατύχημα.

Έβαλα στο ραδιόφωνο μουσική και ο αδερφός μου ψιλοκοιμότανε στη θέση του συνοδηγού. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος. Η συννεφιά και ο αέρας περιόριζαν την ορατότητα και έκαναν την οδήγηση κουραστική.

Τα μάτια μου ψιλοέκλειναν και σκέφτηκα να αυξήσω λίγο ταχύτητα για να φτάσουμε πριν με πάρει ο ύπνος στο αμάξι.

Λίγο πριν τη διασταύρωση όμως μετά τα Καμισιανά για Δέμπλα και Ταυρωνίτη έγινε κάτι πολύ περίεργο! Ενώ πήγαινα με αρκετή ταχύτητα, κουρασμένος, πετάχτηκε μπροστά μου ένας άντρας, μες στη μέση του δρόμου!!!! 

Πάτησα φρένο αλλά δεν πρόλαβα να σταματήσω... Το αμάξι έπεσε πάνω στον άντρα... Αλλά δεν τον χτύπησε...Δεν ξέρω τι έγινε...Ήταν σα να πέρασε μέσα από το αμάξι μας!!!! 

Μόλις ακινητοποιήθηκε το αυτοκίνητό μας, λίγα μέτρα πριν τη διασταύρωση που σας είπα, ένας μεθυσμένος που ερχόταν από τον Ταυρωνίτη βγήκε από τη διασταύρωση και καρφώθηκε με δύναμη στην άκρη του δρόμου, λίγα μέτρα πιο μπροστά από μας....

Έτσι και δεν είχα σταματήσει πιο νωρίς θα καρφωνόταν πάνω μας...

Μέσα στον πανικό μου για τον άντρα που χτύπησα και για τον μεθυσμένο που παραλίγο να μας σκοτώσει ξύπνησε και ο αδερφός μου.

Εγώ βγήκα από το αμάξι και κοίταξα πίσω να βρω τον άντρα που χτύπησα... Μπορώ να ορκιστώ ότι είδα τον φίλο μας που χάθηκε τα Χριστούγεννα σε τροχαίο...

Με ρώτησε ο αδερφός μου τι έγινε και του εξήγησα. Καλέσαμε την αστυνομία ψάχνοντας να βρούμε τον άντρα που χτύπησα. Δεν υπήρχε κανείς. Το αυτοκίνητο δεν είχε καμία ζημιά... Δυστυχώς ο μεθυσμένος οδηγός έχασε τη ζωή του. 


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Ανέστη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε ακόμη:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

2

Το παράξενο τραγούδι


Καλησπέρα σας. Πρώτα απ' όλα να σας συγχαρώ για το blog και την υπέροχη δουλειά που κάνετε. Πολλά μπράβο! 

Ύστερα θα ήθελα να σας διηγηθώ μια ιστορία. Μια ιστορία βασισμένη κυρίως στη φαντασία σε συνδυασμό με πολλά τρομακτικά γεγονότα που έχω διαβάσει και μου έχουν διηγηθεί. Όλα μαζί προσαρμοσμένα σ' έναν κόσμο που αρχικά, στα μάτια του ήρωα, μοιάζει με αληθινό, στην πορεία όμως αποδεικνύεται το αντίθετο...


"...Βρισκόμαστε σε μια απ' τις κρύες νύχτες του Ιανουαρίου"

Λόγω σπουδών πάνω στη μουσική, περνάω πολλές ώρες εξάσκησης πάνω σ' ένα πιάνο.

Ένα βράδυ, ξέροντας ότι έχω αρκετή μελέτη για το επόμενο μάθημα, αποφασίζω να ξενυχτίσω τελειώνοντας έτσι ένα τραγούδι το οποίο με προβλημάτιζε ιδιαίτερα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Η αλήθεια είναι ότι το ξεχώρισα εξ αρχής και το λάτρεψα ταυτόχρονα. Είχε κάτι τόσο σκοτεινό και θλιμμένο στη μελωδία του που σίγουρα δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην επιλογή του. Σα να με μάγεψε με το δικό του τρόπο. Η ώρα είχε πάει ήδη 12 τα μεσάνυχτα όταν ξεκίνησα την πρόβα. Το δωμάτιο στόλιζαν λίγα κεριά, μικρά φωτάκια που παραπέμπουν σε πυγολαμπίδες που η μικρή τους λάμψη τις κάνει να ξεχωρίζουν απ' το υπόλοιπο σκοτάδι καθώς και μικρά φαναράκια, που έμοιαζαν να είναι βγαλμένα από κάποιο παραμύθι, τοποθετημένα αρμονικά το ένα δίπλα στο άλλο.

Κοιτάζω στο κινητό μου το κομμάτι, στη λίστα με τα υπόλοιπα τραγούδια. Ακόμα κ' εκεί ξεχώριζε. Όλα τα υπόλοιπα τραγούδια εμφανιζόντουσαν με τον τίτλο τους και το εξώφυλλο του CD στο οποίο άνηκαν. Αυτό όμως όχι. Ήταν αποθηκευμένο ως Untitled(=Χωρίς Τίτλο) και με μαύρο φόντο. Το μόνο που γνώριζα σχετικά μ ' αυτό είναι μόνο ποιος το τραγούδησε και το έπαιξε. Ήταν ένας νεαρός καλλιτέχνης, σχεδόν άγνωστος για πολλούς. Μου φαίνεται πως το είχα ακούσει σ' ένα ατμοσφαιρικό Jazz Club που είχα πάει μόνος ένα βράδυ και το ηχογράφησα στο κινητό. 

Βάζω να το ακούσω. Ένας κρύος ιδρώτας μ' έλουσε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά  γρήγορα σα να τρέχει σε κάποια κούρσα θανάτου. Θαρρείς πως προσπαθούσε να ξεφύγει απ' αυτήν μου την πράξη. Το κομμάτι τέλειωσε και είχα την αίσθηση ότι κακό θα συνέβαινε. Στρέφω το βλέμμα μου σ' ένα κάδρο που κοσμεί τον τοίχο πάνω απ' το κρεβάτι μου. Είχε αλλάξει ελαφρώς θέση κλείνοντας  προς τ' αριστερά. Στο κάδρο αυτό υπήρχε μία μουσική σκηνή,  πάνω στην οποία  βρίσκονταν μια τραγουδίστρια ένας βιολιστής κ' ένας πιανίστας. Κοιτάζοντάς το, ένιωθα πως η, ξεχωριστή απ' την όψη της, τραγουδίστρια ερμήνευε αυτό το δυσάρεστο τραγούδι, ενώ η ορχήστρα της, την ακολουθούσε. Θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δε μετάνιωσα για την επιλογή αυτού του τραγουδιού. Μάλιστα είχα φροντίσει να το κρύψω κ' από το δάσκαλό μου. Δεν ήξερε ότι δούλευα μόνος μου αυτό το τραγούδι. Ήθελα να του κάνω έκπληξη και την ίδια στιγμή να τον εντυπωσιάσω με τον τρόπο που θα έπαιζα το δύσκολο αρπισμό στον οποίο ήταν γραμμένο το κομμάτι. Κάθομαι στο πιάνο και ξεκινάω να παίζω την εισαγωγή όταν νιώθω τα χέρια μου να μουδιάζουν. Μα ύστερα..
Παρόλο που ήμουν επιρρεπής σε λάθη με άλλα κομμάτια, κάτι το παράξενο συνέβη μ' αυτό. Δεν ένιωθα τη δυσκολία του. Ενώ δεν είχα μελετήσει σχεδόν καθόλου, μου ήταν τόσο οικείο, λες και σε κάποια άλλη ζωή συνήθιζα να παίζω το κομμάτι μερόνυχτα.

Τα χέρια μου δε σταματούσαν το χορό που είχαν στήσει πάνω από τα πλήκτρα. Ένιωθα σαν κάτι μέσα μου να με καθοδηγούσε για την εναλλαγή των πλήκτρων στο κομμάτι. Όσο περνούσε η ώρα γίνονταν όλο και πιο δυσάρεστο. Δε συγκρατώ τις εκφράσεις που έπαιρνα καθώς συνέχιζα, αυτό που γνώριζα όμως με σιγουριά ήταν πως κάτι το μεταφυσικό συνέβαινε. Αν όχι ανέφικτο, είναι τουλάχιστον σπάνιο να παίζει κάποιος έτσι ένα κομμάτι που δε γνωρίζει σχεδόν καθόλου.

 Το κομμάτι είχε φτάσει στο ρεφρέν όταν τα φώτα που είχα επιλέξει να με συντροφεύουν εκείνο το βράδυ, άρχιζαν σιγά σιγά να με εγκαταλείπουν. Το ίδιο και τα κεριά. Έσβηναν και μαζί τους έσβηνε και κάτι ακόμη μέσα μου. Ενώ στο δωμάτιο δεν υπήρχε πια φωτισμός, τα χέρια μου είχαν παραδοθεί στο δυσάρεστο αυτό άκουσμα, παίζοντας λες και αυτή θα ήταν η τελευταία φορά. Μερικά μέτρα επανάληψης και το κομμάτι έφτασε στο τέλος του. Για μια στιγμή δεν ήξερα καν ποιος είμαι. Το κομμάτι είχε τελειώσει, όμως η μελωδία του ακόμα ηχούσε στο δωμάτιο.

 Άναψα ένα από τα κεριά που έσβησαν προηγουμένως.  Ακούω ένα δυνατό ήχο που θύμιζε κάποιον να γδέρνει τα νύχια του πάνω σε πίνακα. Στρέφω το κερί πάνω στο κάδρο που απεικόνιζε τη μουσική σκηνή. Αυτή τη φορά δεν ήταν η θέση του κάδρου που είχε αλλάξει, αλλά αυτό που αναπαριστούσε. Η σκηνή δεν ήταν όπως πρώτα. Η τραγουδίστρια έλειπε μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς εκτός του πιανίστα. Στην άκρη της σκηνής, το πιάνο ήταν πλέον σπασμένο και ο πιανίστας έμοιαζε νεκρός, με ματωμένα δάχτυλα.

 Μουδιάζω ολόκληρος, βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του και ανάβω το μεγάλο φως. Πιάνω ακούσια το μέτωπό μου κλείνοντας για λίγο τα μάτια μου στην προσπάθεια μου να δώσω μια λογική απάντηση σε όλα αυτά που συνέβαιναν. Κοιτάζω με δισταγμό το κάδρο και την αναπαράσταση την οποία φιλοξενούσε. Ήθελα να δω άλλη μια φορά την μεταφυσική αλλαγή που υπέστη σ' αυτό το διάστημα. Μάταια όμως καθώς το κάδρο έμοιαζε ακριβώς όπως ήταν πριν συμβούν όλα αυτά τα γεγονότα. Υπήρχε η τραγουδίστρια, οι μουσικοί, όλα έδειχναν κανονικά και πάλι. "Μήπως ήταν ιδέα μου;",  "Τι συνέβη πραγματικά;" , ήταν κάποια από τα ερωτήματα που με βασάνιζαν στην προσπάθειά μου να συγκρατήσω τα μάτια μου που έκλειναν απ' την κούραση.

Τρεις μέρες μετά, αποφάσισα να παίξω ξανά το τραγούδι. Με την ασφάλεια του αγνού φωτισμού που προσφέρει η μέρα, ήξερα πως δε θα μου συνέβαινε ότι είχε προηγηθεί εκείνο το βράδυ. Χωρίς να έχω ακούσει το κομμάτι ξανά από εκείνη τη νύχτα, αποφάσισα να ξεκινήσω. Κι όμως δε μπορούσα να θυμηθώ τίποτα.  Καμία νότα γνώριμη, καμία συνοχή, τίποτα. Θα πρέπει να το θεωρήσω αυτό λογικό; Καθώς όντως δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με το κομμάτι πέρα από εκείνη τη νύχτα;  Ή όχι, καθώς είχα καταφέρει να παίξω κάθε νότα του τραγουδιού αυτού, εκείνο το βράδυ; 

Αποφασίζω να το συζητήσω όλο αυτό με τον καθηγητή. Ίσως μπορούσε να φέρει κι εκείνος γνώμη βασισμένος πάνω στη τεχνική του κομματιού. Στο δρόμο για το ωδείο ψάχνω στο κινητό μου το κομμάτι για να το ακούσει ο καθηγητής μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως, δε μπορούσα να βρω. Δεν έδωσα παραπάνω βάση. Ίσως να το διέγραψα μες στο πανικό μου εκείνο το βράδυ μετά απ' όλα αυτά που πέρασα. Έφτασα στο ωδείο και με γρήγορο βηματισμό μπαίνω μέσα να βρω τις απαντήσεις που έψαχνα. Βρίσκω τον καθηγητή μου και του εξηγώ όλα όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ.

Μετά από αρκετή ώρα έρευνας και συζήτησης βγαίνω απ' το ωδείο χωρίς να είμαι πλέον ο ίδιος. Ο καθηγητής μου απόρησε όταν του είπα για το τραγούδι και τον νεαρό ερμηνευτή και πιανίστα. Ο ίδιος ο καθηγητής μου, ο οποίος έπαιζε σ' αυτό το Jazz Club τη περίοδο που το επισκέφτηκα, δε γνώριζε κανέναν με το όνομα που ανέφερα. Μετά από άπειρες αναζητήσεις σε διαδικτυακά προγράμματα εύρεσης τραγουδιών με βάση το στίχο, δεν καταφέραμε να βρούμε ούτε το τραγούδι. Αναζητήσαμε περαιτέρω πληροφορίες καλώντας το Club, μα κανείς που δούλευε εκεί δεν γνώριζε κάποιον  μ' αυτό το όνομα.  Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε ήταν ένα: Ο  νεαρός καλλιτέχνης καθώς και το ίδιο το τραγούδι που πίστευα ότι ερμήνευσε και έπαιξε, στη πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ. Όλα ήταν στη φαντασία μου. Κι όμως η μελωδία αυτού του τραγουδιού ακόμα στοιχειώνει το μυαλό μου. Το ίδιο και ο νεαρός αυτός καλλιτέχνης που μέρα με τη μέρα, του μοιάζω όλο και περισσότερο...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Άγγελο για την ιστορία που μας έστειλε!

Διαβάστε επίσης:



Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.



3

Περίεργοι ήχοι


Είμαι φανατικός αναγνώστης σας και μένω στην όμορφη Ορεστιάδα. Θέλω να σας πω για κάτι παράξενο που έγινε στην πόλη μου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς, λίγο πριν υποδεχτούμε το 2016, άρχισε ο σκύλος μας να γαβγίζει ασταμάτητα στην αυλή. Στην αρχή δε δώσαμε σημασία γιατί ο σκύλος μας γαβγίζει όποτε περνάει κάποιος περαστικός. Αλλά αυτή το φορά δεν σταματούσε με τίποτα.

Σε κάποιο σημείο όμως άρχισε να γαβγίζει φοβισμένα. Βγήκα έξω στην αυλή για να δω τι συμβαίνει. Ο σκύλος μας γάβγιζε φοβισμένα, "κλαψούριζε", στο κενό. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Αλλά ήταν πολύ σκοτεινά, πρέπει να πω την αλήθεια.

Γύρισα να μπω μέσα στο σπίτι όταν... 

Όταν άκουσα ένα παράξενο ήχο, που έμοιαζε με σάλπιγγες, από τον ουρανό! Κοντοστάθηκα στην πόρτα. Ο ήχος ακούστηκε και πάλι! Ήταν περισσότερο μεταλλικός, διαπεραστικός! Κοίταξα στον ουρανό. Δεν φαινόταν τίποτα, ούτε καν ένα φως για να πω πως ήταν κάποιο διερχόμενο αεροπλάνο. 

Ο ήχος συνεχίστηκε αρκετή ώρα. Ναι, ακουγόταν σαν σάλπιγγες από τον ουρανό. Βγήκε και η γυναίκα μου έξω και τον άκουσε και αυτή.

Όταν σταμάτησε ο ήχος ηρέμησε και ο σκύλος μας. Πραγματικά δεν ξέρω τι ήταν ...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε. Η ομάδα μας έψαξε λίγο το θέμα και βρήκε ένα βίντεο με παρόμοιο ήχο που ακούστηκε την ίδια μέρα στην Κωνσταντινούπολη.



Διαβάστε επίσης:

Επισκέπτες από αλλού

Το φρεάτιο 


Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.




7

Δείξε αγάπη



Γεια σας.

Θέλω να σας πω μια ιστορία, η οποία μπορεί κάποιοι να μην την πιστέψετε,  αλλά είναι αληθινή!

Πριν κάτι μέρες είχα δει ένα όνειρο. Ήμουν εγώ μαζί με έναν φίλο μου στο χωριό μου και περπατούσαμε, μέχρι που σκοτείνιασαν όλα. Τρομάξαμε και είδαμε ξαφνικά να πετάγεται μπροστά μας ένας αστρίτης (φίδι) κατάμαυρος. Ερχόταν προς το μέρος μας πολύ γρήγορα. Μείναμε ακίνητοι, εγώ με τον φίλο μου, για να μπορέσουμε να το πιάσουμε και να το πνίξουμε. Την τελευταία στιγμή όμως πανικοβληθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε.

Μέχρι που βρήκαμε έναν τοίχο και δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά,  παρά να κοιτάμε το φίδι που ερχόταν όλο και  πιο κοντά! Ερχόταν όλο και ποιο γρήγορα! Ξαφνικά με ένα άλμα το φίδι όρμησε προς εμάς αλλά ένα άλλο φίδι, κάτασπρο σαν βαμβάκι, όρμησε και σκότωσε το μαύρο! Τότε ήταν που ξύπνησα!  Ήταν 10:30!

Ήμουν μονός στο σπίτι! Κοίταξα έξω και είδα έναν γερό ντυμένο στα άσπρα να με κοιτάζει!

Χαμογέλασα! Κατέβηκα κάτω να του μιλήσω και όταν τον ρώτησα πως τον λένε μου απάντησε: ''Όλοι ξέρουν'' και μου έκλεισε το μάτι. Με ακούμπησε στο μέτωπο και μετά έφυγε!

Όταν ξαναπήγα πάνω, κοίταξα κάτω και τον ξαναείδα να κάθετε σε ένα παγκάκι και να γράφει κάτι στο παγκάκι! Έφυγε και πήγα να δω τι είχε γράψει. Αυτό που είχε γράψει ήταν το εξής: ''Δείξε αγάπη''.

Με εκτίμηση,
Γιώργος

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιώργο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.