Χειμώνας του 2001. Η χειρότερη μέρα της ζωής μου μέχρι τώρα.
Ένιωσα ένα σπρώξιμο. Έτσι ξαφνικά, από το πουθενά. Και ξανά άλλο ένα. Προσπαθούσα να ανοίξω τα μάτια μου, χωρίς επιτυχία. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν μια πίεση να ασκείται σε όλο μου το σώμα. Αισθανόμουν τόσο αδύναμος, που ακόμη και η προσπάθεια να κουνήσω τα βλέφαρά μου έμοιαζε αδύνατη. Σα να είχα παραδοθεί στη σιωπή του σκοταδιού.
Δεν είχα τη θέληση να κάνω καμία προσπάθεια να ξεφύγω από το λήθαργο που είχα πέσει. Τα μάτια μου έμεναν κλειστά. Απλά προσπάθησα να θυμηθώ που βρισκόμουν και τι συνέβη. Και ξανά η αίσθηση αυτής της πίεσης κατέβαλε πάλι το μυαλό μου. Όχι δεν είχα τη δύναμη για σκέψεις. Ήθελα απλά να συνεχίσω τον ύπνο μου, να παραδοθώ στο σκοτάδι.
Θυμάμαι σίγουρα την απόλυτη σιωπή, όπως τη φωνή του αδερφού μου να τη σπάει: "Θάνο σήκω. Πρέπει να σηκωθείς". Δε μπορούσα να ακούσω κανένα άλλο θόρυβο. Ένιωσα και πάλι το σπρώξιμο.
Δε θυμόμουν ότι ήμουν με τον αδερφό μου. Στην πραγματικότητα δε θυμόμουν ούτε που ήμουν ή γιατί. Και ξανά το σκούντημα και η φωνή του αδερφού μου: "Θάνο πρέπει να σηκωθείς τώρα".
Έβαλα όλη μου τη δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. Με πολύ δυσκολία άρχισα να τα καταφέρνω σιγά σιγά. Αλλά και πάλι το μόνο που αντίκρισα ήταν σκοτάδι.
Αρχικά όλα ήταν θολά και σκοτεινά, δε μπορούσα να ξεχωρίσω λεπτομέρειες. Σιγά σιγά όμως άρχισε να επανέρχεται η όρασή μου. Βρισκόμουν πεσμένος στο χώμα, ανάμεσα σε χόρτα και πέτρες. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά η πίεση που ένιωσα στο στήθος μου δε μου το επέτρεψε. Και μετά είδα τα αίματα στα χέρια μου. Τι μου είχε συμβεί;
Σήκωσα όσο μπορούσα το κεφάλι μου. Στο δρόμο, λίγο πιο μπροστά από το σημείο που βρισκόμουν πεσμένος, είδα το αμάξι μου τουμπαρισμένο. Ήταν σχεδόν κατεστραμμένο από όσο μπορούσα να διακρίνω.
Και τότε τα θυμήθηκα όλα. Το ταξίδι που έκανα εκείνο το βράδυ με τον αδερφό μου για να επισκεφτούμε τους γονείς μας στο χωριό, το σκύλο που πετάχτηκε ξαφνικά στο δρόμο, το θόρυβο από το χτύπημα του αυτοκινήτου με το ζώο, την απώλεια ελέγχου του αμαξιού, την ταχύτητα που φέραμε τούμπες μέσα σε αυτό και μετά το απόλυτο σκοτάδι.
Έβαλα όλη μου τη δύναμη για να σηκωθώ. Παρόλο που είχα ακούσει τον αδερφό μου και που με είχε σπρώξει για να συνέλθω δεν τον έβλεπα. Είχε πάει να φωνάξει βοήθεια κι έπρεπε να τον βοηθήσω.
Με δυσκολία στάθηκα στα πόδια μου. Ο πόνος στο κορμί μου ήταν αφόρητος. Κατάφερα όμως να φτάσω μέχρι το τουμπαρισμένο αμάξι στο δρόμο.
Και μέσα είδα εγκλωβισμένο τον αδερφό μου, παγιδευμένο στις λαμαρίνες και το τιμόνι του αυτοκινήτου. Προσπάθησα να τον βγάλω, φώναξα, παρακαλούσα για βοήθεια αλλά δεν υπήρχε κανείς τριγύρω.
Μετά από λίγη ώρα ένα διερχόμενο αυτοκίνητο σταμάτησε για βοήθεια. Όταν όμως έφτασε η αστυνομία και το ασθενοφόρο ήταν πια αργά για τον αδερφό μου.
Οι γιατροί είπαν ότι πέθανε ακαριαία, εγώ όμως ξέρω ότι με έσπρωξε και με φώναξε για να συνέλθω και να σωθώ από το ατύχημα.
SAMSUNG 4K SMART 50 inch ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΚΠΛΗΞΗ
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Θάνο για την ιστορία που μας έστειλε.
Xiaomi MI 10T 128GB Dual Sim 5G ΣΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΤΙΜΗ
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου