Γεια σας. Θέλω να εκφράσω κάποιες μεταφυσικές εμπειρίες μου κ αν μπορείτε να μου δώσετε κάποια συμβουλή.
Όταν ήμουν 13 ετών είχα βιώσει την πρώτη ανεξήγητη εμπειρία. Συνέβη το 2003. Ήταν αργά το βράδυ, δεν είχα ύπνο και αποφάσισα να ανοίξω τη τηλεόραση στο δωμάτιο μου για να δω καμιά εκπομπή, ταινία, οτιδήποτε.
Είχα απορροφηθεί πλήρως σε μια ταινία που είχα πετύχει.
Ξαφνικά ακούω ένα θόρυβο που προερχόταν απ το γραφείο μου. Ο ήχος ήταν σαν να χτυπιούνται αντικείμενα μεταξύ τους. Κοιτάζω καλά και τι να δω. Έχει βγει ένας μαρκαδόρος από τη μολυβοθήκη που ήταν τοποθετημένη στο γραφείο και στριφογυρνάει στον αέρα.
Είδα το μαρκαδόρο με λίγα λόγια να αιωρείται. Αυτό κράτησε κάποια δευτερόλεπτα και έπειτα πετάχτηκε κάτω. Αν θέλετε πιστέψτε το, αν θέλετε όχι, εκείνη τη στιγμή πάγωσα. Δεν κουνήθηκα, δεν φώναξα. Ήταν σαν να με ακινητοποίησε κάτι. Ίσως από το σοκ δεν αντέδρασα καθόλου. Μόνο κοιτούσα αποσβολωμένη το μαρκαδόρο χάμω.
Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Τι είδα μόλις τώρα. Αυτό σκεφτόμουν. Περιττό να πω ότι δεν κοιμήθηκα σε εκείνο το δωμάτιο. Πήγα στης αδερφής μου.
Την επόμενη μέρα τα είπα όλα στην οικογένεια μου. Το μόνο που μου είπαν ήταν μη δίνω σημασία. Ξέχνα το. Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο κρούσμα για εμένα, πως κάτι δεν πάει καλά, πως κάτι παίζει και δεν μου έχουν πει τίποτα οι δικοί μου.
Τελικά κάποια στιγμή, τυχαία σε μια κουβέντα που είχε η γιαγιά μου με τους γονείς μου, κρυφάκουσα που έλεγαν για μια μορφή που είδαν αυτοί που μένουν στον επάνω όροφο. Στη συνέχεια έμαθα και την ιστορία του σπιτιού.
Το σπίτι μου είναι διώροφο. Στο σημείο που χτίστηκε υπήρχε πριν πάρα πάρα πολλές δεκαετίες ένα άλλο σπίτι. Μικρό. Στο οποίο ζούσε μια οικογένεια. Αυτοί χάσανε τη ζωή τους από αρρώστιες. Λοιπόν δεν ξέρω αν παίζει αυτό κάποιο ρόλο. Αν έχει ξεμείνει κάποια ψυχή από το παρελθόν. Αλλά και αυτοί που μένουν στο 2ο όροφο έχουν αναφέρει διάφορα σκηνικά που έχουν δει στα δωμάτια τους. Τέλος πάντων.
Το 2004 η γιαγιά μου συγχωρέθηκε. Μέσα στο χρόνο έφυγε και ο παππούς μου. Τότε λοιπόν ξαναβίωσα κάποια σκηνικά μετά από κάποιους μήνες από το θάνατο τους. Σκηνικά σε τακτικό βαθμό. Μέσα στη βδομάδα σίγουρα 5-6 φορές γίνονταν. Αυτή τη φορά πιο ακραία όμως.
Πόρτες άνοιγαν και έκλειναν μόνες τους. Βήματα μέσα στη νύχτα μέσα στα δωμάτια δίχως να κινείται στο χώρο εκείνες τις στιγμές κάποιος απ' την οικογένεια μου. Έκλαιγα. Δεν άντεχα, πήγαινα σχολείο και σκεφτόμουν πως θα ξαναγυρίσω σπίτι να το ζήσω πάλι όλο αυτό.
Οι δικοί μου το βίωναν και οι ίδιοι. Το έβλεπαν ότι ανοιγοκλείνουν πόρτες μόνες τους, έκλαιγα και τους παρακαλούσα να φωνάξουν έναν παπά να διαβάσει το σπίτι. Ξαφνικά σταμάτησαν όλα αυτά για αρκετό καιρό. Είχα ηρεμήσει. Μέχρι που επανέρχονταν πάλι όχι σε συχνές δόσεις, όπως τότε που είχα τρομοκρατηθεί.
Μικρά σκηνικά γίνονταν και σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα. Το 2011 ο πατέρας μου άκουσε κλάματα μέσα απ' το τοίχο. Μας το είπε ξεκάθαρα. Κάτι υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Που και που θυμιάτιζε το σπίτι η μάνα μου. Είχα συνηθίσει πλέον, γιατί δεν ήταν σε ακραίο βαθμό αυτά τα μεταφυσικά φαινόμενα.
Να μην τα πολυλογώ, το 2011 λοιπόν έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς. Μέρες πριν φύγει, είχε πει στη μάνα μου: "Να τα προσέχεις σαν τα μάτια σου τα κορίτσια μας, εγώ δεν θα είμαι για πολύ εδώ". Πολύ κλάμα εκείνο το καιρό, σπαραγμός, πέρασα κατάθλιψη, άστα να πάνε.
Μετά από καιρό, μου είπε η μάνα μου κάτι που είχε δει ένα βράδυ στο δωμάτιο μου, την ώρα που κοιμόμουν. Εγώ συνήθιζα να κοιμάμαι πάντα με αναμμένο ένα φωτάκι. Ένα βράδυ λοιπόν, ενώ κοιμόμουν με ανοιχτή πόρτα, πέρασε απ' έξω η μάνα μου και παρατήρησε μια σκιά μεγάλη, ανθρώπινης μορφής, όρθια στο προσκεφάλι μου.
Δίχως όμως να υπάρχει άνθρωπος. Φρίκαρε. Κι έτσι μου το εκμυστηρεύτηκε. Πέρα απ' αυτό που και που ακούω ακόμα ήχους. Όχι συχνά. Όχι έντονους.
Πρόσφατα έσπασε ένα αντικείμενο μόνο του μπροστά στα μάτια μου. Νιώθω μια συνήθεια πια. Δεν ξέρω, έμαθα να ζω με αυτό. Αλλά αλλού είναι τώρα εμένα το πρόβλημά μου. Εδώ κ κάποια χρόνια ότι προσπάθεια έχω κάνει να φύγω μακριά απ' αυτό το σπίτι και να νοικιάσω αλλού, πάντα κάτι γινόταν.
Τη μία δεν είχα λεφτά, την άλλη δεν είχα δουλειά. Τώρα έχω λεφτά αλλά δεν προλαβαίνω να νοικιάσω επιπλωμένο σπίτι στην Αθήνα. Πάντα τα πιάνουν άλλοι πρώτοι. Δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω στο χωριό. Έχω αρχίσει να πιστεύω μήπως κάτι με κρατάει σε αυτό το σπίτι.
Πολλές φορές είχα κακές σκέψεις. Να κάνω κακό στον εαυτό μου. Στράφηκα στο Θεό. Σε προσευχές. Ακόμα παρακαλάω να γλιτώσω. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Που μπορεί να οφείλεται όλο αυτό ρε παιδιά, πείτε μου μια γνώμη. Και τι μπορώ να κάνω. Υπάρχει κάποια δαιμονική υπόσταση που εμπλέκεται στη ζωή μου; Η είναι θέμα τύχης;
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Όλγα για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
5 σχόλια:
Καλό θα ήταν να μιλούσες με κάποιον παπά για να σου πει τι κ πως. Εχω περάσει στο παρελθόν κάτι παρόμοιο. Ο αγιασμός κτλ βοηθάνε. Αλλά ρώτα κ κάποιον παπά που να σου πει. Εκτός σπιτιού σου συμβαίνει κάτι το περίεργο ή ολα τα ζεις μέσα στο σπιτι?
Τα περισσότερα μέσα στο σπίτι. Εκτός σπιτιού υπήρξαν λίγα σκηνικα μόνο. Πάντως μέχρι κ παρέες μου που είχαν έρθει σ εμένα ζήσαν κατι περίεργο κάποιες φορές μέσα στο σπίτι μου. Σκέφτομαι ώρες ώρες πώς ίσως δν είναι κάτι κακό άλλα όμως άλλες φορές βλέπω τον εγκλεισμό κ την αρνητικουρα που δημιουργείται χωρίς λόγο κ αντιλαμβάνομαι ότι κάτι κακό παίζει
Απλα σε ρωτησα γιατί ίσως να παίζει κάποια αρνητική ενέργεια που σε ακολουθεί παντού. Πάντως στο σπίτι σου θα πρέπει να φύγει με κάποιο τρόπο αυτή ή αρνητική ενέργεια ή όπως αλλιώς θες να το πεις.
Συνειθως ειμαι καχύποπτος οταν διαβαζω/ τετοιες ιστοριες. Σε εσενα όμως νιώθω πως ειναι αληθεια. Νομίζω πως δεν υπάρχει καποια δαιμονικη οντοτητα, αλλιως αυτο θα σε ακολουθουσε παντού, όχι μονο μεσα στο σπιτι. Λοιπόν ζητα βοήθεια απο κάποιο παπά, κάνε τον σταυρό σου και συναϊχισε τις προσπάθειες να φύγεις, όχι επειδή κινδύνευες ή κτ τετοιο, παρα μονο για την δικη σ ψυχολογια.
Ειμαι κ εγω δυσπιστος οταν διαβαζω αναλογες ιστοριες..λες ομως αληθεια. Θα σε συμβουλευα να κανεις καποιο αγιασμο..το σπιτι ειναι δικο σου..οποτε οτι και να ναι διωξτο..
Δημοσίευση σχολίου