Δεν συνηθίζω να μιλάω γι’ αυτό το περιστατικό, γιατί κάθε φορά που το διηγούμαι, νιώθω πως ξυπνάω ξανά κάτι που καλύτερα να μείνει θαμμένο. Κι όμως, δεν μπορώ άλλο να το κουβαλάω μέσα μου.
Πριν από δύο καλοκαίρια βρέθηκα σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Δεν έχει σημασία ποιο· ούτε θέλω να το αναφέρω. Εκείνο το βράδυ είχε γιορτή, μα εμένα με τράβηξε κάτι άλλο. Ένας παλιός, μισοερειπωμένος ναός έξω απ’ το χωριό. Μου τον είχαν δείξει νωρίτερα και είπαν να μην πλησιάσω. «Κανείς δεν μπαίνει εκεί μετά τη δύση», είπαν.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά λίγο μετά τα μεσάνυχτα βρέθηκα μπροστά του. Η ξύλινη πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Η πέτρα του τοίχου έμοιαζε σχεδόν να στάζει υγρασία, και μέσα υπήρχε σκοτάδι απόλυτο. Έσπρωξα κι έκανα μερικά βήματα.
Τότε τον είδα.
Καθόταν στην άκρη, σαν να με περίμενε. Ήταν ψηλός, αδύνατος, με ρούχα που δεν ταίριαζαν σε καμία εποχή που ξέρω. Μα το πιο περίεργο ήταν το πρόσωπό του: δεν μπορώ να πω αν είχε. Ήταν θολό, σαν σκιά που αλλάζει συνεχώς μορφή.
Με κοίταξε — ή τουλάχιστον έτσι ένιωσα — και μου μίλησε. Η φωνή του αντηχούσε μέσα στο κεφάλι μου, όχι στ’ αυτιά μου:
«Ο χρόνος τελειώνει. Είστε πολλοί, μα θα μείνετε λίγοι.»
Δεν θυμάμαι τι άλλο έγινε. Σαν να μαύρισαν όλα για μια στιγμή. Όταν ξαναβρήκα τις αισθήσεις μου, στεκόμουν έξω από τον ναό, μόνος. Το παράξενο; Όταν γύρισα στο χωριό, όλοι με ρωτούσαν πού εξαφανίστηκα για τρεις μέρες. Κι εγώ ήξερα πως είχα λείψει μόνο μισή ώρα.
Από τότε, μερικές φορές, όταν στέκομαι μπροστά σε καθρέφτη, πίσω μου αντικατοπτρίζεται ένας άντρας ψηλός, με θολό πρόσωπο. Δεν ξέρω αν είναι ο ίδιος, ή αν τώρα… είναι μέσα μου.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον ανώνυμο φίλο μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook
Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου