Με λένε Αντώνη και θα σας πω τι μου συνέβη ένα βράδυ.
Είχα επισκεφτεί την μάνα μου και τον αδερφό μου για το σαββατοκύριακο. Ήμουν καθιστός στο κρεβάτι στο δωμάτιό μου. (Το σπίτι μονοκατοικία και το γκαράζ διπλά στο παράθυρο του δωματίου μου).
Άκουσα κάποια στιγμή μια φωνή "Αντώνη Αντώνη...ρε Αντώνη..." και αμέσως σκέφτηκα τον αδερφό μου, γιατί είχε βγει έξω με το κορίτσι του και ότι είχε ξεχάσει να πάρει κλειδιά.
Σηκώνομαι για να πάω να ανοίξω αλλά αναρωτιέμαι από μέσα μου ότι το αυτοκίνητό του δεν το άκουσα...μήπως του συνέβη κάτι;
Πηγαίνοντας στην πόρτα και ανοίγοντας το φως της αυλής έξω, ήταν μια σκιά στην πόρτα. Ανατρίχιασα. Η σκιά έφυγε. Παίρνω τον αδερφό μου τηλέφωνο και ήταν σε ένα μαγαζί για ποτό. Ανησύχησα. Πήγε το μυαλό μου στο ότι κάποιος ήθελε να μπει στο σπίτι γιατί ο αδερφός μου έλειπε και ίσως νόμιζε ότι η μάνα μου είναι μόνη της. Δηλαδή κάποιος κλέφτης. Αλλά πάλι αναρωτιέμαι γιατί φώναξε Αντώνη Αντώνη.
Γυρνώντας το βλέμμα μου πάλι στην πόρτα, ξαναβλέπω την σκιά. Ασυναίσθητα κάνω τον σταυρό μου και λέω το Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά. Η σκιά έφυγε αλλά άκουσα έξω έναν πολύ δυνατό θόρυβο. Σαν να σπάει κάποιος μια τζαμαρία. Σαν τρακάρισμα. Σαν να γκρεμίστηκε κάτι.
Εκείνη την ώρα σηκώθηκε η μάνα μου και μου λέει τι κάνεις ξύπνιος; Ήπια λίγο νερό τις απάντησα. Τι να της έλεγα;
Πάω στο κρεβάτι και χαζεύω στο φέϊσμπουκ. Ξανά πάλι "Αντώνη..Αντώνηηη". Και ακούω την μάνα μου από την κρεβατοκάμαρά της να μου φωνάζει «μην σηκωθείς πάλι, πέσε κοιμήσου είπα». Άφησα το κινητό δίπλα μου και άρχισα να αναρωτιέμαι τι σκατά συμβαίνει;
Η ώρα ήταν κοντά 3. Τελικά με πήρε ο ύπνος και σηκώθηκα κατά τις 8. Έφτιαξα καφέ και βγήκα στην αυλή. Η μάνα μου άπλωνε ρούχα. Της λέω μόλις τελειώσεις πρέπει να συζητήσουμε κάτι... Ήρθε και έκατσε να πιούμε μαζί καφέ. Και η συζήτηση είχε ως εξής...
-Εχτές το βράδυ άκουσες πολύ καλά τι συνέβη. Τι σκατά γίνεται; Ασχολείστε με κάτι;
Καταρχήν ο αδερφός μου (δεν αναφέρω το όνομά του) που είναι; ρώτησα.
-Μην ανησυχείς, τον πήρα τηλέφωνο πριν και μου είπε ότι κοιμήθηκε στην κοπέλα του, απάντησε η μητέρα μου.
-Ωραία. Τώρα πες μου τι συμβαίνει.
-Την ήξερες την κυρία Νίκη που έμενε εδώ πίσω στο μικρό το σπίτι;
-Ναι την ήξερα και μάλιστα έμαθα πρόσφατα ότι πέθανε και ότι συμβάλατε όλοι εδώ γύρω στην κηδεία γιατί δεν είχε κανέναν.
-Τη κυρία Νίκη, πολλά βράδια πριν πεθάνει, την ακούγαμε όλη εδώ στην γειτονιά που έβγαινε και φώναζε έξω από το σπίτι της να την σώσουν γιατί δεν άντεχε άλλο ξύλο. Όλοι νομίζαμε ότι τα έχει χάσει.
-Την ημέρα δεν την βλέπατε; τι έκανε;
-Την ημέρα την βλέπαμε μια χαρά. Οι μόνοι που πηγαίναμε σπίτι της ήμουν εγώ και η Μ... που μένει εδώ απέναντι. Της πηγαίναμε ανά 2η μέρα φαγητό. Δεν δεχόταν καμία άλλη φροντίδα παρά μόνο φαγητό. Και αυτό στην πόρτα. Δεν μας άφηνε να μπούμε μέσα. Και εμείς νομίζαμε ότι τα ΄χε χαμένα. Μια μέρα που της πήγαμε φαγητό δεν άνοιξε. Το απόγευμα ξαναπήγαμε και τίποτα. Την άλλη μέρα το ίδιο. Πήραμε τηλέφωνο στην αστυνομία να έρθει για να ανοίξει το σπίτι. Ήρθε και μας είπαν ότι πάνε στο τμήμα να πάρουν άδεια εισαγγελική και θα επιστρέψουν να το ανοίξουν. Όταν άνοιξαν το σπίτι την βρήκαν μέσα πεθαμένη.
-Και με την κηδεία τι έγινε;
-Την ανέλαβε ο Α... και εγώ με την Μ... απέναντι, την θεία σου την Ο.... και άλλες δύο γυναίκες πήγαμε για να καθαρίσουμε την αυλή της και το σπίτι της. Μέσα βρήκαμε περίεργα πράγματα.
-Δηλαδή τι βρήκατε;
-Τρίχες μέσα σε διάφορα αλουμινόχαρτα τυλιγμένα. Εικόνες καρφιτσωμένες. Βαμβάκια ποτισμένα με λάδι και αυτά μέσα σε αλουμινόχαρτα. Διάφορα πράγματα πολλά.
-Και αυτά πως τα βρήκατε;
-Ανοίξαμε την ντουλάπα της για να δώσουμε καθαρά ρούχα στο γραφείο τελετών. Αλλά τα ρούχα της μυρίζανε άσχημα όλα. Το σπίτι μύριζε σαν μουχλιασμένο. Αγοράσαμε καινούργια εσώρουχα, ρούχα και παπούτσια και δώσαμε στο γραφείο τελετών. Και έτσι ανακαλύψαμε τι είχε μέσα στο σπίτι.
-Και εσύ ρε μάνα τι ήθελες και ανακατευόσουν; Εγώ γιατί δεν ήξερα τίποτα;
-Όταν βοηθάς έναν άνθρωπο δεν το κάνεις για να το λες. Και αυτή δεν είχε γιατί όταν τι ρωτάγαμε τι ήθελε μας έλεγε μόνο φαγητό.
-Και με τα άλλα που βρήκατε τι έγινε;
-Φωνάξαμε τον παπά Σ... και τα μάζεψε. Και μας είπε μόλις σαραντίσει θα έρθει να διαβάσει μια παράκληση για την ψυχή της στο σπίτι της. Και προληπτικά του είπα να έρθει και εδώ σε εμάς.
-Γιατί; Σε φοβίζει κάτι; Αυτό που άκουσα χτες το έχεις ακούσει και εσύ!
-Και εγώ και η Μ..... και μας είπε ο παπάς ότι η ψυχή 40 μέρες περιφέρεται. Δεν θα ανοίξετε την πόρτα σας ούτε θα απαντήσετε. Έτσι μας είπε. Ή ζητάει κάπου βοήθεια η ψυχή της ή είναι αυτά που έκανε.
Τέλος πάντων επειδή σας μακρηγόρησα και ζητάω συγνώμη να σας πω ότι μετά το μνημόσυνο που έγινε στις 40 μέρες, η μάνα μου με διαβεβαίωσε ότι δεν ξανάκουσε κάτι ενώ έχει περάσει καιρός από τότε.
Και εγώ όσες φορές κοιμήθηκα στην μάνα μου δεν ξανάκουσα κάτι ούτε να ένοιωσα κάτι.
Θα ήθελα την άποψή σας πάνω σε αυτό. Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο με την ψυχή ενός ανθρώπου ή με αυτά που έχει ασχοληθεί (μάγια);
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Αντώνη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
3 σχόλια:
Εχω ακούσρι κι εγώ πολλές φορές το οτι η ψυχή για 40 μέρες περιφέρεται μέχρι μα φύγει. Αν κ δεν έζησα κάτι τέτοιο, παρόμοιο ναι αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Σ αυτο βοηθάει ο,τι έκανε ο παπας. Οσο αφορά τα μάγια απ την στιγμή που υπάρχει το καλό θα υπάρχει και το κακό. Τα μάγια χρησιμοποιουντε συνηθως για κακο ο χριστιανισμος εχει τις ευχες που χρησιμοποιουντε για καλο.
Ευτυχως δεν βγήκες έξω και ευτυχως σταματησε και δεν παγιδευτηκε η ψυχή της στο μέρος.
Αυτό για τις 40 μέρες το πιστεύω ακράδαντα. Τώρα είναι δεν είναι 40 νταν δεν ξέρω. Όταν χάσαμε τη γιαγιά μου που έφυγε πρώτη μετά από χρόνια προβλημάτων υγείας, για πολύ καιρό, κοντά ένα μήνα, την ένιωθα κοντά μου. Και όχι μόνο εγώ. Η θεία μου και η μητέρα μου (οι κόρες της) λέγαμε σα να το ξέραμε "οκ δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα, αλλά ούτε εκείνη το έχει".
Ένα χρόνο μετά, παρά δύο βδομάδες, έφυγε και ο παππούς, που του έλειπε κάθε μέρα. Μετά τον παππού όμως δεν είχαμε αντίστοιχη αίσθηση. Πιστέψαμε ότι ησύχασε γιατί ήταν μαζί της και δεν έμεινε άλλο κοντά μας...
Μια θεία μας είχε πει στην κηδεία της γιαγιάς πόσο όμορφη έδειχνε και γελαστή που σημαίνει ότι κάποιον θα πάρει μαζί της. Και στου παππού είπε "ερωτευμένοι ως το τέλος. Τώρα είναι μαζί και ησύχασαν οι ψυχούλες τους".
Οι ψυχές τριγυρνούν για 40 ημέρες. Όταν όμως ένας άνθρωπος φύγει με αυτοκτονία, η με δολοφονία ή αν ασχολούνταν με μάγια, τότε δαίμονες στοιχειώνουν το σημείο, γιατί τους αρέσουν τα μέρη με μακάβριο ιστορικό. Όσον αφορά την ψυχή αυτών που έκαναν μάγια αν δεν έχουν μετανιώσει κ εξομολογηθεί τότε έχουν φύγει κατευθείαν για κόλαση κ η ψυχή ηρεμία δεν βρίσκει. Το ότι έτρωγε ξύλο σίγουρα είναι αλήθεια γιατί οι δαίμονες δερνουν, αν δεν τους κάνεις τα χατίρια, αυτή προφανώς κάτι ζητούσε κ έκανε μάγια αλλά κ τα ταγκαλακια θελανε αντάλλαγμα. Μακριά από τέτοια πράγματα Θεός φυλάξει.
Δημοσίευση σχολίου