Πριν μερικά καλοκαίρια, ταξίδεψα με έναν φίλο προς την Αμφιλοχία. Στην πορεία, μας μίλησαν για ένα χωριό που είχε βυθιστεί μερικώς από τα νερά ενός φράγματος. Οι κάτοικοι το είχαν εγκαταλείψει πριν δεκαετίες, και τώρα μόνο μερικά χαλάσματα ξεπρόβαλλαν πάνω από την επιφάνεια της λίμνης.
Η περιέργεια μας έσπρωξε να το επισκεφθούμε. Η βάρκα γλιστρούσε αργά στα ακίνητα νερά, και όσο πλησιάζαμε, τα ερείπια έμοιαζαν σαν πνιγμένες σπονδυλικές στήλες που πρόβαλλαν μέσα από το νερό.
Κατεβήκαμε σε μια γκρεμισμένη εκκλησία, μισοσκεπασμένη από φύκια και λάσπη. Εκεί βρήκαμε χαραγμένα σύμβολα στους τοίχους — όχι χριστιανικά, ούτε ελληνικά. Κύκλοι που ενώνονταν, σχήματα που έμοιαζαν με πλοκάμια.
Ο φίλος μου γέλασε, είπε ότι ήταν απλώς φαντασίες χωρικών. Εγώ όμως… είδα κάτι. Για μια στιγμή, το νερό μέσα στο ναό φούσκωσε, σαν κάτι τεράστιο να αναδεύτηκε από τα βάθη. Ένα μάτι, μεγάλο όσο ένα κεφάλι, άνοιξε και με κοίταξε μέσα από το νερό. Δεν ήταν ψάρι. Δεν ήταν τίποτα που ανήκει σε αυτή τη Γη.
Φύγαμε αμέσως, και κανείς μας δεν μίλησε ξανά γι’ αυτό. Μα από τότε, τα βράδια, στον ύπνο μου ακούω ένα βουητό. Σαν απόκοσμο ψαλμό σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Κι όταν ξυπνάω, το μαξιλάρι μου είναι υγρό… σαν από θαλασσινό νερό.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Ιερόθεο για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook
Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου