Κάποιος είναι μέσα στο σπίτι μου....

Ένα συνηθισμένο βράδυ μπορεί να εξελιχθεί πολύ περίεργα. Πόσες φορές έχουμε πει ότι όταν ακούς παράξενους θορύβους στο σπίτι δεν πρέπει να μένεις εκεί; Πότε θα μάθουμε να ακολουθούμε το ένστικτό μας; Κι αν είναι πια πολύ αργά; Παρακολουθήστε το βίντεο το βράδυ, με ακουστικά και σβηστά τα φώτα... Καλή σας διασκέδαση...

Δείτε επίσης:

Ο ζωντανός πίνακας

Γεια σου

Ο James Worson τρέχει στο δάσος

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1873 ο James Worson έβαλε στοίχημα με δυο φίλους του, τον Hammerson Burns και τον Barham Wise, ότι θα μπορούσε να τρέξει σε συγκεκριμένο χρόνο τα 32 χιλιόμετρα από το Leamington στο Coventry. 

Οι δύο φίλοι ακολουθούσαν ακριβώς πίσω του, με μια ιππήλατη άμαξα: Δεν τον έχασαν ποτέ από το οπτικό τους πεδίο, ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, ο Worson γυρνούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους μιλούσε. 

Σε κάποια στιγμή, και ενώ έτρεχε στη μέση του δρόμου, φάνηκε να σκοντάφτει και να πέφτει προς τα μπροστά. Η κραυγή του εκείνη την στιγμή ήταν «ό,τι τρομακτικότερο είχαν ακούσει ποτέ» σύμφωνα με τη μετέπειτα περιγραφή του Wise. 

Αντί, όμως, να πέσει στο έδαφος, όπως φαινόταν ότι θα συνέβαινε, ο Worson απλώς εξαφανίστηκε, πριν προλάβει να ακουμπήσει στο έδαφος. Τα αποτυπώματα των παπουτσιών του στο χωμάτινο μονοπάτι, τα οποία οι δύο φίλοι φωτογράφησαν, ακολουθούσαν μια κανονική πορεία, μέχρι το σημείο που φαινόταν ότι ο δρομέας σκόνταψε. Μετά από εκεί, δεν υπήρχε τίποτα. 

Οι ντόπιοι ερεύνησαν την περιοχή, αναζητώντας τον James, και σύμφωνα με τις περιγραφές τα κυνηγόσκυλα που χρησιμοποιήθηκαν στις έρευνες έδειχναν μια μυστήρια αλλά πεισματική άρνηση να πλησιάσουν το σημείο στο οποίο εκείνος εξαφανίστηκε. Κανείς δεν τον ξαναείδε ποτέ.

Πηγή

Διαβάστε Επίσης:

Το παραμορφωμένο κορίτσι

Ποδήλατο χωρίς αναβάτη

Το σκασμένο λάστιχο

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς που μας πέρασε είχα πάει στο χωριό μου για τις γιορτές. 

Tο βράδυ της παραμονής βγήκαμε σε ένα διπλανό χωριό και ήπιαμε αρκετά. Εγώ αποφάσισα να επιστρέψω πιο νωρίς.

Στην επιστροφή όμως έπαθα λάστιχο. Το κρύο ήταν αφόρητο. Το κινητό μου δεν είχε σήμα. Είχα πιει δυστυχώς αρκετά και δε σκέφτηκα να καλέσω το 112.

Μέσα στη ζαλάδα μου από το αλκοόλ δεν μπορούσα να βρω το γρύλο, άρχισα να ζαλίζομαι και ακούμπησα στο πορτ μπαγκάζ. 

Τότε είδα τα φώτα ενός αυτοκινήτου που πλησίαζε. Σταμάτησε δίπλα μου. Ήταν ένα παλιό μαύρο FIAT Mirafiori. Από μέσα βγήκε ένας ηλικιωμένος άντρας.

Με ρώτησε αν ήθελα βοήθεια και του εξήγησα τι έπαθα. Μου άλλαξε το λάστιχο και μου είπε να τον ακολουθήσω με το αυτοκίνητο. Θα με πήγαινε μέχρι το χωριό μου με αυτό το τρόπο γιατί ήμουν μεθυσμένος και ο δρόμος ήταν επικίνδυνος με αυτή την κακοκαιρία.

Όταν φτάσαμε στο χωριό αυτός επιτάχυνε και έφυγε. Εγώ πάρκαρα έξω από το σπίτι  και πήγα για ύπνο.

Την άλλη μέρα πήρα το αμάξι για να πάω στο παντοπωλείο του διπλανού χωριού. Στο δρόμο είδα παρκαρισμένο το μαύρο FIAT Mirafiori που σταμάτησε να με βοηθήσει. Σταμάτησα και πήγα χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού για να τον ευχαριστήσω.

Άνοιξε η γυναίκα του και τις εξήγησα το λόγο που την ενοχλούσα. Τότε αυτή μου είπε ότι ο άντρας της έχει πεθάνει εδώ και 5 χρόνια. Το αυτοκίνητο είχε να κουνηθεί από τότε. Δεν είχε ούτε καν πινακίδες. 

Σοκαρίστηκα... Δεν είχα προσέξει την λεπτομέρεια με τις πινακίδες.

Ρώτησα και έψαξα σε όλα τα γύρω χωριά για να μάθω αν κάποιος οδηγούσε μαύρο FIAT Mirafiori. Δεν υπάρχει κανείς...

Our horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Παίζοντας με τα πνεύματα

Η παιδική χαρά

Μετά από 20 χρόνια

Όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου με πήγαινε στη παιδική χαρά που υπάρχει στην κεντρική πλατεία της πόλης.  Η παιδική χαρά, αν και ανακαινίστηκε πολλές φορές, υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Θυμάμαι λοιπόν ότι όταν πήγαινα στη παιδική χαρά έβλεπα πάντα έναν άντρα, μεγάλο σε ηλικία, να κάθεται πάντα στο ίδιο παγκάκι κοντά στις κούνιες. Η μητέρα μου, μου είχε πει ότι είχε χάσει την οικογένειά του. 

Ήταν ήσυχος άνθρωπος και δεν μας ενοχλούσε ποτέ. Αντίθετα εμείς ήμασταν οι κακοί της υπόθεσης. Τον κοροϊδεύαμε πολλές φορές γιατί τον βλέπαμε να μιλάει και να γελάει μόνος του. Και αυτός κατέβαζε κάτω το κεφάλι του στεναχωρημένος, αλλά έμενε πάντα εκεί υπομονετικά.

Εγώ μεγάλωσα και κάποια στιγμή έφυγα στην Αθήνα για σπουδές. Όταν επέστρεφα την πόλη μου πάντα έκανα μια βόλτα και πάντα, όταν περνούσα από την πλατεία, έβλεπα αυτόν τον άντρα, παππού πια, να κάθεται στην πλατεία.  Όλοι στην πόλη ήξεραν γι αυτόν. Γνώριζαν τι κακό του είχε κάνει ο χαμός της κόρης του.

Τώρα τα Χριστούγεννα ξαναεπέστρεψα στην πόλη μου. Όταν πέρασα όμως από την πλατεία για να πάω στο σπίτι μιας φίλης μου, ο άντρας αυτός δεν ήταν εκεί. Μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν η πρώτη φορά που έλειπε από εκεί. Έτσι όταν έφτασα στη φίλη μου τη ρώτησα σχετικά.

Έτσι έμαθα πως ο άντρας αυτός, παππούς πια, είχε πεθάνει.

Από τη φίλη μου έφυγα αρκετά αργά το βράδυ. 

Πηγαίνοντας στο σπίτι μου πέρασα από την κεντρική πλατεία και αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στη παιδική χαρά να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια. Είχαν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τότε που πήγαινα μικρή εκεί.

Είχε αλλάξει αρκετά. Μόνο η τσουλήθρα και οι κούνιες είχαν παραμείνει στο ίδιο μέρος, αλλά ήταν πιο μοντέρνες πια. Αν και δε θυμάμαι να φυσούσε καθόλου, η μία κούνια κουνιόταν. Δεν έδωσα σημασία και πλησίασα στις κούνιες διασχίζοντας τη παιδική χαρά.

Ακολουθήστε το μουσικό μας συγκρότημα στο youtube και υποστηρίξτε το μουσικό μας ταξίδι με ένα like, share, follow: 

Τότε άκουσα βήματα πίσω μου. Γύρισα αλλά δεν είδα τίποτα. Συνέχισα να περπατάω πιο γρήγορα αυτή τη φορά. Πάλι άκουσα βήματα. Γύρισα τρομαγμένη. Τίποτα και πάλι... Συνέχισα να περπατάω όταν είδα να κάνει κούνια ένα μικρό κοριτσάκι! Δεν ήταν κανείς άλλος εκεί... Μόνο το κοριτσάκι... Εκεί που πριν δεν υπήρχε τίποτα!

Με κοιτούσε επίμονα... Πήγα να φύγω όταν με φώναξε: "Τώρα που πέθανε ο πατέρας  μου θα με κουνάς εσύ;"

Δε μίλησα, δεν είπα τίποτα... Ήμουν τόσο μπερδεμένη, τόσο φοβισμένη...

Το κοριτσάκι μου ξαναείπε: "Τώρα που πέθανε ο πατέρας  μου θα με κουνάς εσύ;"

Πριν προλάβω να απαντήσω κάποιος με άρπαξε από το χέρι! Έβγαλα μια τσιρίδα από τη τρομάρα μου!

Ήταν ένας παιδικός μου φίλος που χάρηκε που με είδε ξαφνικά εκεί!

"Συγγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω!" μου είπε στεναχωρημένος.

Πήγα να του δείξω και να του πω για το κοριτσάκι στη κούνια αλλά δεν ήταν πια εκεί. Είχε εξαφανιστεί έτσι περίεργα όπως είχε εμφανιστεί.

Μίλησα λίγο με το φίλο μου και με επέστρεψε στο σπίτι μου. Δεν ξαναπέρασα από εκεί. Ποιο ήταν το κοριτσάκι; Μήπως ήταν η νεκρή κόρη του ηλικιωμένου ανθρώπου που περνούσε όλη τη ζωή του στη παιδική χαρά; Μήπως γι' αυτό ήταν συνέχεια εκεί; Μήπως έβλεπε τη νεκρή του κόρη; Μήπως τώρα που πέθανε ο ηλικιωμένος άντρας, η κόρη του ήθελε εμένα να πάρω τη θέση του;

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Τασούλα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Έφοδος από την άλλη πλευρά

Το τηλεφώνημα

Η γνωριμία

Αυτή η ιστορία που θα σας διηγηθώ μου συνέβη πρόσφατα, δεν γνωρίζω αν μου βγει σε καλό, απλά δεν έχω βρει μια λογική εξήγηση και αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας. 

Πριν καιρό γνώρισα  έναν τύπο σε ένα μπαράκι και πιάσαμε την κουβέντα, μου κίνησε το ενδιαφέρον η εξαιρετική του εμφάνιση κι ακόμα παραπάνω ο μαγευτικός λόγος του. Η προσωπικότητα του μαγνητίζει και σαγηνεύει από κάθε άποψη, ο τρόπος σκέψης του γύρω από διάφορα θέματα κέρδισε αρκετά το ενδιαφέρον μου. Έχει ευχέρεια του λόγου κ μια αριστοκρατική παρουσία στα χαρακτηριστικά του. (Από εκείνη τη μέρα λοιπόν συναντηθήκαμε αρκετές φορές και ακόμα συνεχίζουμε να βγαίνουμε.) 

Ώσπου, κάποια στιγμή μας προέκυψε πέρα απ’ την ερωτική κατάσταση που υπήρχε ανάμεσα μας, κι ο σεξουαλικός τομέας. Την ώρα λοιπόν της επαφής, συνέβη κάτι που με φρίκαρε.  

Τα καστανά του μάτια άλλαξαν χρώμα και πήραν μια έντονη κίτρινη σχεδόν αστραφτερή απόχρωση.  Τον έσπρωξα και τσίριξα ενώ αυτός με ρωτούσε τι συνέβη.  Μόλις τον ξανακοίταξα, τα μάτια του έμοιαζαν φυσιολογικά. Ντράπηκα να του πω τι είδα, γιατί μου μπήκε η ιδέα ότι μάλλον ήταν της φαντασίας μου και θα με θεωρούσε τρελή.

Έτσι βρήκα δικαιολογία πως κάτι άκουσα και υπέθεσα πως δεν είμαστε μόνοι ,για να αιτιολογήσω την αντίδραση μου.

Έπειτα μετά από λίγο διάστημα ξαναπροέκυψε να συνευρεθούμε ερωτικά. Και την 2η φορά πάλι το ίδιο, μόνο που τα μάτια του έγιναν ακόμα πιο έντονα, σχεδόν φώτιζαν.  Φρίκαρα αλλά δεν αντέδρασα, γυρνάν όμως στη σκέψη μου όσα είδα και πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν ήταν της φαντασίας μου. 

Πρώτη φορά μου συνέβη κάτι τέτοιο δεν ξέρω τι παίζει με αυτόν τον τύπο δεν ξέρω αν γνωρίζει ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με τον εαυτό του και με παραμυθιάζει ή αν όντως δεν έχει ιδέα, γιατί δεν μου έχει αναφέρει τίποτα. 

Όμως ότι κι αν είναι πιθανόν έχει να κάνει με τον μεταφυσικό τομέα. Φοβάμαι να τον ρωτήσω, να του πω τι είδα. Ξέρω όμως ότι δεν θέλω με τίποτα να τον βγάλω απ τη ζωή μου. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η κατάληξη μαζί του. 

Θέλω όμως να μάθω αν είχατε ποτέ ανάλογη εμπειρία, αν ποτέ σας συνέβη να δείτε κάτι μεταφυσικό στο πρόσωπο ενός ατόμου. Και τι υποτίθεται ότι θα μπορούσε να είναι; Που μπορεί να οφείλεται;  Πραγματικά άλλο να σας το λέω κ άλλο να βλέπατε κάτι τέτοιο… ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι είδα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Όλγα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε Επίσης:

Ο Δρόμος προς την Κόλαση

Βοήθεια, ο διάβολος;

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Ο σκύλος

Το 2004 ήμουν 15 χρονών. Το περιστατικό συνέβη σε ένα χωριό του νομού Πέλλας, λίγη σημασία έχει βέβαια καθώς το σκηνικό που διαδραματίστηκε ήταν το παιδικό μας δωμάτιο. Εμένα και του αδερφού μου.

Ήταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ κατά το οποίο πήγαμε να κοιμηθούμε ασυνήθιστα νωρίς. Λέω ασυνήθιστα καθώς πάντα, από μικρός, είχα "δυσανεξία" στο να κοιμηθώ νωρίς, οπότε όταν αναγκαζόμουν κατέληγα στο να κάθομαι στο κρεβάτι ώρα και να σκέφτομαι.

Τελικά, ενώ κοίταζα το απέναντι παράθυρο, με τον αδερφό μου να κοιμάται παραδίπλα, ήρθε η σειρά μου να αποκοιμηθώ. Πριν αποκοιμηθώ χάζευα την λάμπα του απέναντι δρόμου και άκουγα τον διάλογο της μητέρας μου με μια θεία της μέσα στο σαλόνι.

Όπως έχω αποκοιμηθεί βλέπω ένα ασπρόμαυρο όνειρο. Μια αυλή και στην μέση ένας πάσσαλος με μια αλυσίδα που συγκρατεί μια κατασκότεινη μορφή σκύλου. Ο σκύλος δεν είχε χαρακτηριστικά, παρά μόνο προσομοίαζε στο σχήμα σε σκύλο και για λίγο δεν υπήρχε κάτι ανησυχητικό.

Σε κάποια στιγμή στο όνειρο πέφτω δίπλα του και αρχίσει να μου γαβγίζει και να μου ορμάει με αποτέλεσμα να πανικοβληθώ. Την στιγμή εκεί συνειδητοποιώ ότι βλέπω όνειρο και πως πρέπει να ξυπνήσω για να γλιτώσω. Σε δευτερόλεπτα περνάω από την φάση του ύπνου στην φάση του ξύπνιου και ακούω ακόμα την μητέρα με την θεία να συζητούν ενώ βλέπω το φως στον δρόμο.

Είμαι ξύπνος, έχω πλήρη αίσθηση του που βρίσκομαι, ακούω τον αδερφό μου να αναπνέει και όπως στρέφομαι αριστερά, προς την μεριά του κρεβατιού του, συμβαίνει το ανεξήγητο.

Ο σκύλος, η σκοτεινή αυτή μορφή, είναι στο δωμάτιο, δίπλα στο κομοδίνο και εξακολουθεί να μου ορμάει επιθετικά χωρίς να μπορεί να με φτάσει.

Έχω πάθε τέτοιο σοκ που δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει ακόμα. Τεντώνω το χέρι μου και το ακουμπάω. Είχε ύλη. Ήταν σαν ένα υγρό ελαστικό πράγμα, τα δάχτυλα βυθίστηκαν για λίγο μέσα του και άρχισα να ουρλιάζω "μαμά, μαμά".

Την ακούω να τρέχει, προφανώς υπέθεσε ότι κάτι μου συνέβη, και όπως ορμάει και ανοίγει την πόρτα, ανάβει το φως και το σκυλί κάνει ένα "παφ" και σκάει μπροστά στα μάτια μου.

Της εξήγησα τι έγινε και για μέρες λιβάνιζε το μέρος και διάβαζε ευχές. Μου είπε ότι κάτι άσχημο πέρασε από το όνειρο στον χώρο ή ίσως εγώ ο ίδιος δεν είχα ξυπνήσει αρκετά καλά.

Αλλά παιδιά, πραγματικά, έστω ότι δεν είχα ξυπνήσει σωστά και το έβλεπα, πως γίνεται να το ακούμπησα και να αισθάνθηκα την υφή του, υγρό και ελαστικό; Απολύτως κανένα αντικείμενο τέτοιας περιγραφής δεν υπήρχε δίπλα μου. Και φυσικά το σκάσιμο όταν άναψε το φως με τον ήχο.

Ένα ακόμα γεγονός, 3 χρόνια αργότερα, ήρθε να μου επιβεβαιώσει το σκηνικό. Θα σας το αφηγηθώ άλλη φορά. Συγχαρητήρια στο μπλοκ.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε Επίσης:

Εκδρομή με το λεωφορείο

Η ντουλάπα

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Το άκουσα κι εγώ

Ένα κοριτσάκι ακούει τη μητέρα του να την φωνάζει. Πριν προλάβει όμως να κατέβει στον κάτω όροφο η μητέρα του το αρπάζει. Κάποιος άλλος προσποιείται τη φωνή της μητέρας του... Ο κίνδυνος είναι μέσα στο σπίτι. Η μητέρα του πρέπει να το προστατέψει. Θα τα καταφέρει; Μια από τις τρομακτικότερες σύντομες ιστορίες έγινε σύντομη ταινία. Απολαύστε την!

Νεκρικό βλέμμα

Μια γυναίκα που βρίσκονταν στο μετρό είχε απέναντί της μια γυναίκα που την κοιτούσε επίμονα. Όσο και να έστρεφε το βλέμμα της αλλού η άγνωστη συνέχιζε να την κοιτάζει επίμονα. 

Σε μία στάση μπήκε ένας νεαρός άντρας και κάθισε δίπλα της. Σε λίγη ώρα της πρότεινε ψιθυριστά να κατέβει στην επόμενη στάση. Συμφώνησε και κατέβηκε μαζί του. 

Όταν βγήκαν από το μετρό της είπε «Δόξα το Θεό κυρία μου. Δεν ήθελα να σας τρομάξω αλλά έπρεπε να σας κατεβάσω από εκεί μέσα. Η γυναίκα απέναντί μας ήταν νεκρή και οι άντρες δίπλα της την κρατούσαν όρθια».

Πηγή: http://urbanlegends.gr/

Διαβάστε επίσης:

Διαδικτυακή Γνωριμία 

Ποιος χτύπησε την πόρτα;

To Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Η συμφωνία

Την ιστορία αυτή μου την είπε ο θείος μου. Ορκίζεται ότι είναι αληθινή. Άλλωστε αυτή του άλλαξε όλη τη ζωή.

Ο θείος μου ήταν μεγάλος αλήτης όπως λέει ο πατέρας μου. Αν και αδέρφια δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις. Τέλος πάντων, ο θείος μου κατέληξε στη φυλακή για κλοπές. Όχι δεν τον έπιασε η αστυνομία. Παραδόθηκε μόνος του μετά από αυτή την ιστορία.

Μου είπε ότι με ένα φίλο του, έκαναν κλοπές σε σπίτια. Έμπαιναν μέσα και έκλεβαν λεφτά και κοσμήματα για να αγοράσουν μετά ναρκωτικά. Τα θύματά τους ήταν συνήθως ηλικιωμένοι, ανήμποροι να αντιδράσουν.

Είχαν βάλει λοιπόν στο μάτι το σπίτι μιας ηλικιωμένης γυναίκας.  Έμενε μόνη της.  Είχαν μάθει ότι έκρυβε στο σπίτι της αρκετά χρήματα, την προίκα της εγγονής της.

Ένα βράδυ λοιπόν παραβίασαν την κλειδαριά της εξώπορτας, την έσπασαν μου είπε για να είμαι ακριβής ο θείος μου. Μπήκαν μέσα και έτρεξαν στο υπνοδωμάτιο για να ακινητοποιήσουν τη γιαγιά που προφανώς κοιμόταν. 

Όταν όμως έφτασαν στο κρεβάτι την βρήκαν νεκρή. Με τα μάτια ανοιχτά στο κρεβάτι.

Άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι για να βρουν τα λεφτά. Άρχισαν να το κάνουν άνω κάτω όταν άκουσαν την εξώπορτα να κλείνει με δύναμη.

Κοίταξαν ο ένας τον άλλο... Λες να μπήκε κανένας συγγενής μέσα;  

Πριν προλάβουν να βγουν από την κρεβατοκάμαρα για να τσεκάρουν τι έγινε, έκλεισε απότομα και η πόρτα της κρεβατοκάμαρας.  Προσπάθησαν να την ανοίξουν αλλά δεν άνοιγε με τίποτα. Έμειναν εγκλωβισμένοι με το νεκρό σώμα της γιαγιάς στο κρεβάτι.

Προσπάθησαν και πάλι να ανοίξουν την πόρτα αλλά δε τα κατάφεραν. Άνοιξαν την ντουλάπα μήπως βρουν κάτι που θα τους βοηθούσε να σπάσουν την πόρτα. Πήγαν στην μπαλκονόπορτα. Την άνοιξαν και βγήκαν στο μπαλκόνι. Ήταν στον 4 όροφο και το μπαλκόνι δεν επικοινωνούσε με άλλα δωμάτια ή άλλα διπλανά μπαλκόνια για να την κοπανήσουν από εκεί.

Ο φίλος του θείου μου αγανακτισμένος σχολίασε ότι μείνανε κολλημένοι με το πτώμα της κωλόγριας δείχνοντας το κρεβάτι. Ο θείος μου κοιτούσε ακίνητος το κρεβάτι. 

"Ρε δεν ακούς τι σου λέω; Που κοιτάς;" τον ρώτησε ο φίλος του κι ο θείος μου του έδειξε το κρεβάτι... Το άψυχο σώμα της γιαγιάς δεν ήταν πια εκεί...

Κοιτάχτηκαν για μερικά δευτερόλεπτα σιωπηλοί, αμήχανα...

"Κάποιος μας κάνει πλάκα..." είπε ο φίλος του και μπήκαν ξανά στη κρεβατοκάμαρα. 

Ο φίλος του θείου μου πλησίασε την ντουλάπα με σκοπό να κοιτάξει μέσα ενώ ο θείος μου πήγε στην πόρτα και προσπάθησε να την ανοίξει. Τότε άκουσε ένα ουρλιαχτό από τον φίλο του!

Γύρισε να κοιτάξει τι έγινε και είδε κάτι να αρπάζει τον φίλο του και να τον τραβάει μέσα στην ντουλάπα. Έτρεξε να τον βοηθήσει αλλά οι πόρτες τις ντουλάπας έκλεισαν και δεν μπορούσε να τις ανοίξει. Άκουγε τον φίλο του να ουρλιάζει, να ζητάει έλεος, να λέει προσευχές, να φωνάζει από το πόνο... Ξαφνικά οι φωνές σταμάτησαν και αίμα κύλισε μέσα από την ντουλάπα στο πάτωμα.

Ο θείος μου έτρεξε και πάλι στην πόρτα, άρχισε να την χτυπάει αλλά τίποτα, δεν μπορούσε.

Ξαφνικά άκουσε βήματα πίσω του.

Λέει, πως όταν γύρισε είδε την γιαγιά πίσω του, να τον κοιτάει με άγρια κατάλευκα μάτια και να τον πλησιάζει απειλητικά.

Άρχισε να φωνάζει ότι δεν θα την κλέψει, ότι θα αφήσει τα λεφτά στο σπίτι αρκεί να τον αφήσει να φύγει. Η γιαγιά τον πλησίασε, τον άρπαξε από το χέρι και κόλλησε το γερασμένο κρύο πρόσωπό της στο πρόσωπο του θείου μου.

Κάτι του είπε. Ο θείος μας δεν μας αποκάλυψε  ποτέ τι.  Πάντως συμφώνησε με τη γιαγιά. Η πόρτα άνοιξε και έφυγε τρέχοντας. Πήγε στην αστυνομία και τα ομολόγησε όλα.

Η αστυνομία βρήκε το πτώμα της γιαγιάς στο κρεβάτι αλλά πουθενά το φίλο του θείου μου. Κι από όσο ξέρω δεν τον είδε ποτέ ξανά κανείς...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Στέλιο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Ο δρόμος προς την κόλαση

Οι σκιές μέσα στον καθρέφτη

To Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Αναζητώντας Βοήθεια

Μέχρι το 2012 δούλευα σε ένα μεσιτικό γραφείο. Οι δουλειές πήγαιναν καλά τότε, είχαμε πολλά ακίνητα προς ενοικίαση και πώληση και φυσικά αρκετούς αγοραστές. 

Πρέπει να ήταν αρχές Δεκέμβρη όταν το γραφείο μας ανέλαβε ένα διαμέρισμα στο Μενίδι. Είχε πιάσει φωτιά και οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες είχαν βρει τραγικό θάνατο μέσα. Η μητέρα και τα δυο της  ανήλικα κοριτσάκια.

Θυμάμαι ότι έπρεπε να πάω στο σπίτι μαζί με ένα πολιτικό μηχανικό για να εκτιμήσουμε τις ζημιές.  Λόγω των προηγούμενων ραντεβού που είχα εκείνη τη μέρα, έφτασα στο Μενίδι αρκετά αργά το απόγευμα.

Ο πολιτικός μηχανικός μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι θα αργήσει λόγω της κίνησης. Όταν έφτασα στην πολυκατοικία είδα τη ζημιά που είχε προκαλέσει η φωτιά εξωτερικά.

Μπήκα μέσα και έφτασα στην εξώπορτα του διαμερίσματος. Ήταν κατάμαυρη από τη φωτιά. Στις ειδήσεις είχα ακούσει ότι η φωτιά ξέσπασε από μαγκάλι που είχαν δίπλα στην εξώπορτα για να ζεσταθούν. Η φωτιά μπλόκαρε την είσοδο και δεν μπόρεσαν ποτέ να βγουν από μέσα.

Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα. Τότε ακριβώς άκουσα βήματα από τα μέσα δωμάτια! Ήταν κάποιος μέσα;

Πριν προλάβω να αναρωτηθώ τι συνέβαινε ένα μικρό κοριτσάκι πέρασε από μπροστά μου τρέχοντας πανικοβλημένο! Φώναζε τη μητέρα του! Ένα δεύτερο κορίτσι, λίγο μεγαλύτερο το ακολούθησε!

Έμεινα ακίνητος, παγωμένος από το φόβο μου! Δεν καταλάβαινα... 

Άκουγα κλάματα, φωνές, πόρτες να χτυπάνε... Είδα τη μητέρα τους να τρέχει προς το μέρος μου... Ξαφνικά, λίγα εκατοστά μακριά μου σταμάτησε... Σταμάτησε και κοίταξε προς το μέρος μου... Σα να με κοιτούσε στα μάτια... Τα κοριτσάκια της στεκόταν από πίσω της κλαίγανε και έβηχαν ...

Άρχισα να κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί... Ώσπου ένιωσα ένα άγγιγμα, ένα τράβηγμα στον ώμο μου!

Ήταν ο πολιτικός μηχανικός που μόλις είχε φτάσει.

"Έγινε μεγάλη ζημιά εδώ τελικά" μου είπε.

Δε μίλησα. Έμεινα σιωπηλός έχοντας στο μυαλό μου το βλέμμα της μητέρας των κοριτσιών που με κοίταξε κατάματα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Σταύρο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Πνεύμα ή παράλληλο σύμπαν;

Το σπίτι της γιαγιάς

Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Το τέλος

Δεν ήξερα τη σελίδα σας. Να πω την αλήθεια δε διαβάζω τέτοια θέματα. Μου είπε για σας και για τις ιστορίες που σας έστειλε ο φίλος μου ο Παναγιώτης.

Μου τηλεφώνησε πριν μια εβδομάδα. Ήμουν στη δουλειά. Μου είπε ότι ήταν στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση και πως ήθελε να μου εκμηστηρευτεί κάτι πολύ σοβαρό. Με έβαλε να ορκιστώ ότι δε θα κρύψω τίποτα και ότι θα κάνω γνωστή την ιστορία του. Δεν καταλάβαινα τίποτα αλλά επειδή ήξερα την άσχημη κατάσταση που βρισκόταν του ορκίστηκα ότι θα το κάνω.

Άρχισε να μου λέει κάτι ακαταλαβίστικα. Ότι δεν έχει σκιά, ότι η σκιά του παίρνει τη μορφή του και κάνει κακό σε άλλους, ότι από τότε που έφυγε η σκιά για πάντα μακριά του, αυτός αρρώστησε και ότι του μένουν λίγες ώρες. Ότι η σκιά του τον παρακολουθεί από την πόρτα του δωματίου του νοσοκομείου.

Δεν καταλάβαινα και δε πίστευα τίποτα. Κάποιο από τα φάρμακα σίγουρα του δημιουργούσαν  παραισθήσεις. Του είπα να ηρεμήσει, να κλείσει το τηλέφωνο να ξεκουραστεί και ότι το απόγευμα θα περνούσα από το νοσοκομείο να τον δω και να μιλήσουμε από κοντά.

Το απόγευμα, κατά τις ώρες επισκεπτηρίου, πήγα και τον επισκέφτηκα. Πήρα δύο χυμούς και μπήκα στο δωμάτιο που βρισκόταν. Τον βρήκα ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Ήταν πολύ καλύτερα.

Όταν τον ρώτησα πως είναι, μου απάντησε πως ένιωθε πολύ καλύτερα και ζήτησε συγγνώμη για τα ακαταλαβίστικα που μου έλεγε στο τηλέφωνο. Δεν μπορούσε να μου εξηγήσει τι τον είχε πιάσει και μου έλεγε όλα αυτά στο τηλέφωνο. Μου ζήτησε να τα ξεχάσω όλα. 

Αφού τα είπαμε για λίγο εγώ βγήκα έξω για να πάω να κάνω ένα τσιγάρο.  Καθώς κατέβαινα στο προαύλιο συνάντησα τους γονείς του. Κλαίγοντας με αγκάλιασαν. 

"Τον χάσαμε τον φίλο σου", "χάσαμε το παιδί μας" μου έλεγε η μητέρα του κλαίγοντας ενώ ο πατέρας του δεν μπορούσε να κρύψει τα δάκρυά του.

"Δεν καταλαβαίνω" απάντησα, "πριν λίγο μίλησα μαζί του".

"Έφυγε το μεσημέρι παλικάρι μου" απάντησε ο πατέρας του. "Έφυγε το μεσημέρι".

Σοκαρίστηκα. Δεν ήξερα τι να πω, τι να κάνω, δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί.

"Αυτό μου είπε χτες ο Παναγιώτης μας να σου το δώσω" μου είπε η μητέρα του και μου έδωσε μέσα από τη τσάντα της ένα φάκελο.

Δεν χρειάζεται να περιγράψω σε τι κατάσταση βρισκόμουν. Για να πω την αλήθεια είμαι ακόμη σοκαρισμένος. 

Μετά την κηδεία του φίλου μου βρήκα το κουράγιο, βρήκα τη δύναμη να ανοίξω το φάκελο μου είχε δώσει στη μητέρα του για μένα. Είχε γραμμένη την ιστοσελίδα σας. Έψαξα και βρήκα τις ιστορίες που σας είχε στείλει ο Παναγιώτης... Δεύτερο σοκ...

Μήπως τελικά την μέρα που πήγα στο νοσοκομείο μίλησα με την σκιά του που τον είχε ήδη σκοτώσει;

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Κώστα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε τις ιστορίες του Παναγιώτη:

Η σκιά

Φοβάμαι τη σκιά μου

Χωρίς σκιά

To Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Απρόσμενη Επίσκεψη

Kαλησπέρα σας.

Έχω και εγώ κάποιες μεταφυσικές ιστορίες να σας διηγηθώ, όπως μου τις διηγήθηκαν και μερικές όπως τις βίωσα εγώ η ίδια. Πάντα με έλκυαν τέτοιες ιστορίες τέτοιοι μύθοι και δεισιδαιμονίες που διηγούνταν οι μεγάλοι από πολύ μικρή ηλικία και άκουγα κοκαλωμένη από αγωνία την αφήγηση. 

Μεγάλωσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον οικογενειακό σε ένα χωριό της Βοιωτίας, ήμουν από τις τυχερές που πρόλαβα τα παιχνίδια στις αλάνες και τότε που οι γειτονιές, ειδικά τα καλοκαίρια που ερχόταν οι Αθηναίοι όπως τους λέγαμε, γέμιζαν οι γειτονιές παιδιά. Οι καλύτερες μου ώρες λοιπόν ήταν όταν νύχτωνε πλέον αρκετά ώστε να μην μπορούμε να βλέπουμε άλλο να παίξουμε και αποκαμωμένη από το πολύωρο παιχνίδι και τρεχαλητό μαζευόμουν πίσω και πήγαινα στη γιαγιά μου, που και αυτή κάθε απόγευμα πήγαινε στα γειτονικά σπίτια για καφέ, κουτσομπολιό και φυσικά μεταφυσικές ιστορίες!

Ένα από εκείνα τα βράδια λοιπόν, η γιαγιά μου ήταν για κους-κους στη γυναίκα του ξαδέρφου της από την Αθήνα, την θεία Λέλα, που βρισκόταν το σπίτι της ακριβώς απέναντι από το δικό μου. Η γιαγιά μου με την θεία Λέλα, όταν ήταν μόνες τους χωρίς άλλες γειτόνισσες μπροστά, κουτσομπόλευαν ασταμάτητα όποιες ήξεραν, ποια χώρισε, ποια δεν ήταν καλή νοικοκυρά και άλλα πικάντικα κους κους που τα λέγαν μπροστά μου διότι άκουγα χωρίς να επεμβαίνω τρώγοντας διάφορα κεράσματα που μου έδιναν και λόγω του νεαρού της ηλικίας μου δεν ήμουν σε θέση να πάρω μέρος στην κουβέντα φυσικά.

Έρχεται που λέτε και ο θείος ο Δημήτρης από την πλατεία και κάθετε στο μπαλκόνι μαζί μας και φυσικά η κουβέντα άλλαξε. Έλεγαν πιο ανάλαφρα πράγματα τώρα, ιστορίες από τα παλιά και ξαφνικά ο θείος μας διηγήθηκε μια ιστορία που βίωσε....

Ήταν λέει καλοκαίρι στο χωριό, νέος  κοντά στα 16 με 17, τότε όλοι μικροί - μεγάλοι πήγαιναν από το πρωί στα χωράφια και το σούρουπο γυρνούσαν σπίτι να φάνε και να κοιμηθούν. Είχε τρομερή ζέστη λέει εκείνο το βράδυ και έβγαλε ένα κρεβάτι έξω στο μπαλκόνι να κοιμηθεί. Έβαλε τα χέρια πίσω από το κεφάλι και ρέμβαζε το βραδάκι που έπεφτε μέχρι να τον πάρει ο ύπνος.

(Όπως όλοι ξέρουμε κάθε χωριό έχει τον τρελό του έτσι και το δικό μου τότε είχε την γριά Κατίνα που μισότρελη ότι ώρα να΄ναι γυρνούσε στο χωριό χωρίς ιδιαίτερο λόγο. )Ξαφνικά βλέπει μια γυναίκα μαυροφορεμένη να κατεβαίνει την δημοσιά(τον δρόμο δηλαδή) και λέει από μέσα του που πάει πάλι η τρελή μες τη νύχτα; 

Η γυναίκα η μαυροφορεμένη άλλαξε δρομολόγιο και κατευθυνόταν τώρα προς το σπίτι τους και αρχίζει να ανεβαίνει την σκάλα! Ο θείος πάγωσε! Κουκουλώθηκε με το σεντόνι ως πάνω και άρχισε τα πάτερ ημών! 

Η  γυναίκα έφτασε στο πλατύσκαλο, έπιασε τη σιδερένια πόρτα του μπαλκονιού, ήταν τέσσερα βήματα από τον θείο μου τώρα, μόνο η μικρή πόρτα του μπαλκονιού  τους χώριζε, έβαλε τα χέρια της πάνω στη πόρτα και τη ταρακουνούσε (λες και ήταν δύσκολο να μπει, έναν απλό σύρτη είχε τακ τον τραβούσες και έμπαινες! παρένθεση δικιά μου ήταν αυτό)

Ξαφνικά σταμάτησε κατέβηκε τη σκάλα  και εξαφανίστηκε! Τόσο πολύ τρόμαξε μας είπε που εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε κάτω από το εικονοστάσι, στο πάτωμα. «Τι ήταν αυτό μωρέ Κούλα ακόμα και τώρα δεν μπορώ να καταλάβω!» είχε πει ο καημένος απευθυνόμενος στη γιαγιά μου.     

   

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Βάλια για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Το είδωλό μου στο καθρέφτη

Γεμάτο Φεγγάρι

To Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Χωρίς Σκιά

Σας είχα στείλει παλιότερα δύο ιστορίες μου, περιγράφοντας το φόβο μου για την ίδια μου τη σκιά.  Για την σκιά που φαινόταν να παίρνει τον έλεγχο του ίδιου μου του εαυτού.

(Our Horror Stories: Διαβάστε τις πρώτες ιστορίες του φίλου μας Παναγιώτη κάνοντας κλικ εδώ και εδώ)

Τον τελευταίο καιρό είμαι πολύ άρρωστος. Κατάκοιτος στο κρεβάτι, με δυσκολία μπορώ να κινηθώ. Με δυσκολία σας στέλνω αυτό το μήνυμα. Ίσως είναι και το τελευταίο μου.  Οι γιατροί στο νοσοκομείο δεν μπορούν να καταλάβουν τι έχω. Μάλλον κάτι αυτοάνοσο λένε.

Εγώ ξέρω, αλλά δε με πιστεύει κανείς. Όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Δευτέρα. Γυρνούσα στο σπίτι από την δουλειά αργά το απόγευμα.  Καθώς περνούσα από μία καλά φωτιζόμενη περιοχή παρατήρησα ότι δεν είχα σκιά!

Τρόμαξα! Φοβήθηκα, μετά από όσα είχαν συμβεί, μήπως κινδυνεύει κάποιος φίλος μου.  Φοβήθηκα μήπως τους επιτεθεί ή ίδια μου η σκιά.

Ευτυχώς δεν είχα κάποιο περίεργο νέο από κανένα φίλο μου. Οι μέρες περνούσαν και εξακολουθούσα να μην έχω σκιά.  Μέρα με τη μέρα που περνούσε ένιωθα τον εαυτό μου πιο αδύναμο, εξασθενημένο. Το χρώμα του δέρματός μου γινόταν όλο και πιο άσπρο.

Την τέταρτη μέρα δεν είχα δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι.  Με πήγαν στο νοσοκομείο όπου με έκαναν εισαγωγή για περαιτέρω εξετάσεις.

Μόνο εσείς ξέρετε την αλήθεια. Μόνο κάποιος από εσάς ίσως με πιστέψει. Αποφάσισα σήμερα να μιλήσω και στο φίλο μου τον Κώστα. Αισθάνομαι ότι δεν έχω πολλές ελπίδες... Κάποιος πρέπει να ξέρει.

Κάποιες στιγμές, μέσα στην αδυναμία μου και στη σκοτοδίνη, με την άκρη του ματιού μου νομίζω ότι βλέπω στην πόρτα του δωματίου εμένα, τον ίδιο μου τον εαυτό. Να με κοιτάζω σιωπηλός, ανέκφραστος.

Ελπίζω να γλιτώσω από όλα αυτά. Αν όχι ελπίζω να σας ενημερώσει ο φίλος μου ο Κώστας για το τι συμβαίνει. Κάποιος πρέπει να μάθει τι συμβαίνει, ποια είναι η αλήθεια ώστε να μην συμβεί σε κάποιον άλλο κάτι παρόμοιο.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε Επίσης:

Είχε άγιο

Η ανάσταση



Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.