Πρώτα θα ήθελα να συγχαρώ το site σας! Διαβάζω ιστορίες που δε τις βρίσκω πουθενά αλλού, πράγμα πολύ ευχάριστο γιατί βαριέμαι να διαβάζω παντού τα ίδια και τα ίδια.
Ας σας πω όμως τώρα την ιστορία μου.
Έχει περάσει ένας χρόνος περίπου από τότε. Τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουλίου και είχα πάει στο εξοχικό μας. Το σπίτι ήταν του παππού μου και θα ήταν ελεύθερο εκείνο το διάστημα. Ο παππούς μου θα έμενε στην Αθήνα γιατί ήταν λίγο αδιάθετος, οι γονείς μου δούλευαν και η αδερφή μου είχε φύγει διακοπές στην Ίο. Ευκαιρία να χαλαρώσω λοιπόν.
Έφτασα τη Παρασκευή. Το Σάββατο έκανα το μπανάκι μου, τις βόλτες μου και το βραδάκι άραξα στο μπαλκόνι χαζεύοντας στο κινητό τα νέα. Τότε χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ο παππούς μου.
"Γρηγόρη θα σου ζητήσω μια χάρη" μου είπε.
"Τι θέλεις παππού;" απάντησα εγώ.
"Θέλω να κατέβεις κάτω στο υπόγειο, να βρεις ένα ξύλινο κασελάκι με μεταλλικό χερούλι και να μου το φέρεις" συνέχισε ο παππούς μου.
"Εντάξει παππού, Αύριο το πρωί θα κατέβω να...."
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση, ο παππούς μου με διέκοψε και επέμεινε επιτακτικά:
"Όχι, όχι αύριο! Τώρα θέλω να πας. Είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να το έχω αύριο το πρωί" μου τόνισε ο παππούς μου σχεδόν φωνάζοντάς μου.
Δε μπορούσα να κάνω αλλιώς. Σηκώθηκα να πάω στο υπόγειο αφού πρώτα πήρα ένα φακό που έχουμε στη κουζίνα σε περίπτωση διακοπής ρεύματος.
Άνοιξα την πόρτα και άρχισα να κατεβαίνω τη σκάλα του υπογείου. Στην αρχή της σκάλας είδα το διακόπτη για το φως. Ευτυχώς λειτουργούσε. Η λάμπα δεν ήταν πολύ δυνατή. Μόλις που φώτιζε τους σκοτεινούς, γεμάτους υγρασία τοίχους.
Άρχισα να ψάχνω ανάμεσα σε κούτες και σακούλες για το ξύλινο κασελάκι, έχοντας να αντιμετωπίσω τη σκόνη, που είχε μαζευτεί εκεί κάτω όλα αυτά τα χρόνια.
Ξαφνικά η λάμπα του υπογείου άρχισε να τρεμοπαίζει. Ήταν έτοιμη να καεί. Καθώς τρεμόπαιζε το φως, οι σκιές που δημιουργούσαν τα αντικείμενα του χώρου φαινόταν λες και χόρευαν απειλητικά γύρω μου. Συνέχισα το ψάξιμο, κρατώντας γερά το φακό μου με το μουσκεμένο από τον ιδρώτα μου πλέον χέρι. Η ζέστη γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη εκεί κάτω.
Μετά από λίγο μου φάνηκε ότι είδα το κασελάκι και πέρασα πάνω από δύο κούτες για να το πλησιάσω. Τότε όμως αισθάνθηκα ένα αεράκι στο υπόγειο, ένα ψυχρό αεράκι να διαπερνά το κορμί μου. Η πόρτα του υπογείου έκλεισε με κρότο και η λάμπα παρέδωσε το πνεύμα της.
Βρισκόμουν στο απόλυτο σκοτάδι και προσπαθούσα να ανάψω το φακό. Για κακή μου τύχη δε λειτουργούσε. Καθώς χτυπούσα το φακό μήπως και πάρει μπρος, βήματα ακούστηκαν στη σκάλα, σαν κάποιος να την κατέβαινε.
"Μαμά, εσείς είστε;" ρώτησα ελπίζοντας να απαντήσει κάποιος από τους γονείς μου.
Δεν πήρα απάντηση. Τα βήματα πλησίαζαν, ο φακός αρνιόταν να ανάψει και η λάμπα με είχε προδώσει πρώτη πρώτη.
"Είναι κανείς εκεί;" ξαναρώτησα φανερά τρομαγμένος. Δε πήρα καμία απάντηση...
Τα βήματα τα άκουγα σχεδόν δίπλα μου. Ένιωθα μια παρουσία, μια ανάσα αλλά το σκοτάδι με εμπόδιζε να διακρίνω το οτιδήποτε.
Έκανα όσο πιο πίσω μπορούσα. Έπεσα πάνω σε κάτι κούτες και άκουγα αντικείμενα να πέφτουν στο πάτωμα. Ένιωθα παγιδευμένος.
Ξαφνικά άκουσα το κινητό μου, που το είχα αφήσει στο τραπεζάκι του μπαλκονιού, να χτυπά.
Η λάμπα και ο φακός άναψαν σχεδόν ταυτόχρονα. Το υπόγειο φωτίστηκε αμυδρά και πάλι αλλά... δεν έβλεπα κανένα δίπλα μου.
Πήγα να πάρω το κασελάκι για να την κάνω αμέσως από κει μέσα. Δεν ήταν όμως στη θέση που το είχα δει. Λες να μου φάνηκε ότι ήταν εκεί;
Βγήκα τρέχοντας από το υπόγειο και πήγα στο κινητό μου. Με είχε καλέσει ο πατέρας μου πριν λίγο, όταν το είχα ακούσει να χτυπάει. Πριν προλάβω να τον καλέσω εγώ, άκουσα τη φωνή του.
"Που είσαι Γρηγόρη; Σε ψάχνουμε σε όλο το σπίτι"
"Πότε ήρθατε; Γιατί δεν είπατε τίποτα;" ρώτησα εγώ.
"Πριν λίγο φτάσαμε. Θέλαμε να σου πούμε κάτι από κοντά κι όχι από το τηλέφωνο" μου απάντησε ο πατέρας μου για να συνεχίσει:
"Σήμερα το πρωί χάσαμε το παππού"...
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Γρηγόρη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
 |
| click me to see |
HP Notebook 15.6" 13,19€ x 36 άτοκες δόσεις KAI κέρδισε και έκπτωση 230€
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
3 σχόλια:
Το κασελάκι το βρήκες? Ισως το περιεχόμενό του να ήταν κάτι σημαντικό γι αυτόν.
Όχι δε το βρήκα. Νόμισα ότι το είχα δει ανάμεσα στα αντικείμενα αλλά μετά ήταν λες και εξαφανίστηκε δια μαγείας
Κριμα που δεν το βρήκες. Ισως να εδινε μια απάντηση στο τι ειχε μεσα κ γιατί ηταν σημαντικο για τον παππού σου. Κ πιο πολυ μα σου φυγει κ η απορία.
Δημοσίευση σχολίου