Τα καντηλάκια

Χαίρετε! Ήθελα να πω μία αρκετά ανάλαφρη αλλά και ανατριχιαστική ιστορία, που συνέβη στον πατέρα μου την δεκαετία του 80. 

Βρισκόταν ένα πρωί μαζί με την παρέα του σ' ένα μαγαζί στην Πάτρα, στα ψηλά αλώνια, εκεί που είναι τώρα το παναχαικόν για όσους γνωρίζουν. 

Καθώς μιλούσανε, έρχεται ένας τύπος , αρκετά περίεργα ντυμένος, σαν Αρλεκίνος και τους συστήθηκε. Υποστήριξε πως ερχότανε από εξωτερικό αλλά έμενε Αθήνα και πέρασε μία βόλτα από την Πάτρα. 

Ο πατέρας μου και η παρέα του τον κοιτούσαν παραξενευμένα και οι ματιές δίνανε και παίρνανε σαν να έλεγαν μεταξύ τους " Τι φρούτο είναι αυτό;" 

Τώρα πάμε στο ζουμί! Εκείνος ξαφνικά, σκουντάει τον πατέρα μου στον ώμο και του λέει " Διαβάζω Σολομωνική και ήρθα εδώ , για να σας κάνω να πιστέψετε.'' 

Έκανε μία παύση και συνέχισε λέγοντας ''Πάμε στο νεκροταφείο του Ρίο αργά το βράδυ, ελάτε όλοι και θα δείτε''. Ο πατέρας μου συμφώνησε και του λέει ''Κλείσαμε!''

Έρχεται λοιπόν το βράδυ, μαζεύονται γύρω στα 20 άτομα, άλλοι με τις κοπέλες τους μαζί και ο πατέρας μου με την ίδια παρέα που ήταν μαζί το πρωί . Βλέπουν αυτόν εκεί , κοντά σ' ένα ποτάμι (γιατί παλιά στο συγκεκριμένο σημείο δεν υπήρχε δρόμος, αλλά χώμα και έπρεπε να διασχίσεις το ποτάμι για να φτάσεις στο νεκροταφείο) και τους φωνάζει: ''Ελάτε μαζί μου, ακολουθήστε''.

Όλοι αφήνουν τις μηχανές τους στην άκρη και ακολουθούνε τον τύπο προς το νεκροταφείο. Φτάνουν. 

Ανοίγει την πόρτα και μπαίνουν. Τον αφήνουν μόνο του να πάει μπροστά και  παρατηρούν ότι πήγαινε από τάφο σε τάφο χοροπηδώντας και μονολογώντας κάποιες προτάσεις. 

Μετά από 10 λεπτά, αρχίζουν να κουνιούνται όλα τα καντήλια των τάφων. Για πότε έτρεξαν όλοι... αρκετοί σακατεύτηκαν για να προλάβουν να βγουν από την πόρτα γιατί είχαν πέσει όλοι επάνω της. 

Δεν είναι τόσο τρομακτική, αλλά θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τι ήταν αυτά που μονολογούσε ο τύπος πάνω στους τάφους. 

Αλλά όπως και να έχει εξηγείται από πολλές απόψεις. Αυτή ήταν η ιστορία μου, ήταν ανάλαφρη πιστεύω, αλλά έχω να πω άλλη μία επίσης με σολομωνική πιο σοβαρή.

Με εκτίμηση,

Κατερίνα 

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΙΝΗΤΟ

ΣΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ  

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Κατερίνα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Είχε άγιο

Άγιος εναντίον δαίμονα

Σημάδι από την Παναγία

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Ο καθρέφτης του αυτοκινήτου

Φαντασία ή πραγματικότητα; Παιχνίδια του μυαλού ή μια φευγαλέα ματιά σε ένα άλλο, άυλο κόσμο; Ακούστε την ιστορία μου και αποφασίστε εσείς τι πραγματικά συνέβη...

Ήταν αργά το απόγευμα. Χειμώνας. Μόλις είχα σχολάσει και είχα πάρει το δρόμο για το σπίτι. Οδηγούσα με προσοχή γιατί ήμουν πολύ κουρασμένη. Η απόσταση από τη δουλειά μέχρι το σπίτι μου στο χωριό είναι περίπου 20 λεπτά, σε δρόμο πάνω στο Αχλαδόβουνο Ξάνθης.

Η διαδρομή είναι σκοτεινή και η κούραση έκανε την οδήγηση ακόμη πιο δύσκολη. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι λόγω της κούρασης είχα ξεχάσει να βάλω τη ζώνη ασφαλείας.

Στα μέσα της διαδρομής ένιωσα για κάποιο ανεξήγητο λόγο άβολα μέσα στο ίδιο μου το αυτοκίνητο καθώς οδηγούσα. Το σκοτάδι είχε σκεπάσει τελείως το δρόμο και η ατμόσφαιρα μέσα στο αμάξι κρύωσε απότομα. Είχα την αίσθηση ότι δεν ήμουν πια μόνη, ότι κάποιος με παρακολουθούσε.

Κοίταξα τον καθρέφτη αριστερά μου, κοίταξα δεξιά στο καθρέφτη του συνοδηγού, όταν και είδα την πινακίδα που έλεγε ότι θέλω άλλα 15 χιλιόμετρα για το χωριό μου και στη συνέχεια κοίταξα στον εσωτερικό καθρέφτη, πάνω από το ταμπλό στο παρμπρίζ.

Τότε, μέσα στο καθρέφτη διέκρινα μια σκοτεινή ανθρώπινη φιγούρα, μια σκιά που καθόταν στο πίσω κάθισμα!

Αμέσως ένιωσα δυο χέρια να με αρπάζουν από πίσω και να με κολλάνε στο κάθισμα του οδηγού με τεράστια δύναμη! Δε μπορούσα να αντιδράσω, δε μπορούσα να οδηγήσω, ένιωθα την αναπνοή μου να κόβετε...

Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ανοίγω τα μάτια μου... Το αμάξι μου ήταν καρφωμένο σε ένα δέντρο λίγο έξω από το χωριό μου. Εγώ ήμουν στο κάθισμα του οδηγού, χωρίς κανένα χτύπημα, χωρίς καμία γρατσουνιά.

Βγήκα από το αμάξι με προσοχή και με δυσκολία καθώς είχε παραμορφωθεί η καμπίνα από το τρακάρισμα. Χωρίς υπερβολή είχε καταστραφεί σχεδόν τελείως από μπροστά. 

Ακόμη δε μπορώ να εξηγήσω πως βρέθηκα έξω από το χωριό αφού το τελευταίο που θυμάμαι είναι ότι βρισκόμουν 15 χιλιόμετρα μακριά. Δε μπορώ να εξηγήσω πως δεν έπαθα τίποτα από το τρακάρισμα ενώ δε φορούσα ζώνη. Και φυσικά δε μπορώ να εξηγήσω τι ήταν αυτή η φιγούρα, η σκιά που είδα στο καθρέφτη του αυτοκινήτου που με τράβηξε με δύναμη προς τα πίσω ενώ οδηγούσα...

Εδώ έχεις X-Large τηλεοράσεις για home cinema όποια στιγμή θες

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Νάντια για την ιστορία που μας έστειλε.

TV LG 43UR781C 43'' LED 4K HDR ULTRA HD SMART MONO 286 €

Διαβάστε επίσης:

Η αλλαγή

Το άκουσα κι εγώ

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Θέλει να έρθει μαζί μας...

 Όλοι γνωρίζουμε για τη ζωηρή φαντασία των μικρών παιδιών. Τα παιχνίδια που δημιουργούν με απλά πράγματα, για τους φανταστικούς φίλους...

Έτσι σκεφτόταν και η γιαγιά μου όταν έπαιρνε τη μαμά μου για να πάνε στο μαντρί με τα πρόβατα που είχαν λίγο έξω από το χωριό.

Η μητέρα μου ήταν πολύ μικρή για να καθίσει στο σπίτι μόνη της, όσο η γιαγιά μου πήγαινε στα πρόβατα για να βοηθήσει τον παππού μου. Έτσι την πήγαινε με τη γιαγιά μου και έπαιζε με τα ζώα.

Για να κερδίσει χρόνο, η γιαγιά μου έκοβε δρόμο περνώντας έξω από το νεκροταφείο του χωριού.

Κάθε φορά λοιπόν που περνούσαν έξω από το νεκροταφείο, η μαμά μου χαιρετούσε τα νεκροταφεία.

Στην αρχή η γιαγιά μου δεν έδωσε σημασία. Μετά όμως από μερικές μέρες ρώτησε τη μαμά μου γιατί χαιρετάει το νεκροταφείο.

"Μα δε βλέπεις πόσο κόσμο έχει εκεί μαμά;" της απάντησε. "Μια κυρία με χαιρετάει και χαιρετάω κι εγώ" πρόσθεσε.

Στο νεκροταφείο όμως δεν υπήρχε κανείς! Η γιαγιά μου σκέφτηκε ότι η μαμά μου τα φανταζόταν όλα αυτά σα μικρό παιδί που ήταν. Ότι το είχε σα παιχνίδι.

Κάθε φορά λοιπόν που περνούσαν από το νεκροταφείο, η μαμά μου συνέχιζε να χαιρετάει και η γιαγιά μου να της κάνει λίγο περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με το κόσμο που έλεγε ότι έβλεπε στο νεκροταφείο.

Η μαμά μου λοιπόν περιέγραφε με λεπτομέρειες μια γυναίκα, αδύνατη, κατάλευκη που φαινόταν να πονάει, στεναχωρημένη. Αυτή η γυναίκα χαιρετούσε τη μαμά μου και η μαμά μου ανταπέδιδε το χαιρετισμό.

Η γιαγιά μου συνέχιζε να μη δίνει σημασία στα λεγόμενα της μαμάς μου, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα βαρεθεί και θα παρατήσει αυτό το περίεργο παιχνίδι.

Μέχρι ένα απόγευμα που γυρνούσαν από το μαντρί στο σπίτι.

Μόλις έφτασαν δίπλα στο νεκροταφείο η μαμά μου αντί να χαιρετίσει έτρεξε τρομαγμένη στη γιαγιά μου και την αγκάλιασε.

"Μαμά μαμά η κυρία θέλει να έρθει μαζί μας στο σπίτι... Είναι πολύ τρομακτική..."

Η γιαγιά μου φοβήθηκε γιατί δεν είδε και πάλι κανένα εκεί γύρω. Ρώτησε τη μαμά μου τι εννοεί αλλά αυτή έβαλε τα κλάματα λέγοντας "έρχεται προς τα εμάς, έρχεται προς τα εμάς".

Sony PS5 Slim Edition Κονσόλα

-75€ και από 17,38€

ΔΕΣ ΕΔΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ

Απομακρύνθηκαν από το νεκροταφείο όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.

Από τότε η γιαγιά μου δε πέρασε ποτέ ξανά έξω από το νεκροταφείο...

ΑΠΑΙΧΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ 

Smartphone Samsung Galaxy

ΔΕΣ ΕΔΩ

Our Horror Storıes: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Μαίρη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης: 

Οι σκιές μέσα στον καθρέφτη

Επικίνδυνη εφαρμογή

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Πανσιόν στα Καρπάθια

Πριν πολλά χρόνια, ξεκίνησα με τη παρέα μου ένα ταξίδι που πάντα ήθελα να κάνω. Στο χωριό Μπραν της Ρουμανίας. Ναι, στο χωριό όπου βρίσκεται το κάστρο του Κόμη Δράκουλα.

Κλείσαμε δύο δωμάτια σε μια ωραία πανσιόν που βρήκαμε στο διαδίκτυο, στο κέντρο του χωριού. Από τα δωμάτια μπορούσες να δεις το κάστρο του Δράκουλα.

Φτάσαμε στο χωριό Μπραν, επισκεφτήκαμε το υπέροχο κάστρο του Δράκουλα, ακούσαμε τις πραγματικές ιστορίες του Vlad Tepes, εξερευνήσαμε την γύρω περιοχή, φάγαμε και επιστρέψαμε το βραδάκι στη Πανσιόν.

Έμεινα πραγματικά μαγεμένος από τη θέα που είχα από το παράθυρο του δωματίου μου. Έβλεπα το κάστρο του Δράκουλα να στέκει φωτισμένο πάνω στο βράχο και θυμόμουν όλες εκείνες τις ταινίες που είχα δει και τις ιστορίες με βρικόλακες που είχα ακούσει.

Το δωμάτιο είχε δύο μονά κρεβάτια. Ο φίλος μου κοιμήθηκε πρώτος, εγώ τελείωσα από το μπάνιο και ξάπλωσα.

Πρέπει να με πήρε γρήγορα ο ύπνος. Ξύπνησα όμως από ένα ενοχλητικό θόρυβο, σαν κάποιος να χτυπούσε ένα νόμισμα πάνω σε γυαλί.  Αρχικά σκέφτηκα ότι ο θόρυβος προερχόταν από το παράθυρο. Σηκώθηκα σιγά σιγά και χωρίς να ανάψω το φως για να μη ξυπνήσω τον φίλο μου και πλησίασα το παράθυρο.

Τότε κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος. Συνέχισα να ακούω αυτό το ενοχλητικό χτύπημα, αλλά από άλλη κατεύθυνση. Ακολούθησα το θόρυβο. Φαινόταν ότι προερχόταν από το μπάνιο. Μπήκα στο μπάνιο και είδα ότι ο θόρυβος προερχόταν από τον καθρέφτη!

Έτρεξα κατατρομαγμένος πίσω στο κρεβάτι μου σκοντάφτοντας πάνω στα έπιπλα. Τότε ήταν που ξύπνησε ο φίλος μου. 

Του διηγήθηκα τα πάντα αλλά αυτός δε με πίστεψε. Ήταν σίγουρος ότι είδα κάποιον εφιάλτη.

Δε κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ.

Νέα Samsung S24 Series! Βάλε την ΑΙ στη ζωή σου! Και οι τόκοι χάρισμα! ΔΕΣ ΕΔΩ πως μπορείς να τα αποκτήσεις!

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Πάνο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα

Ποιοι μας φωνάζουν;

Κλασικές ιστορίες τρόμου απ' όλο τον κόσμο

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Φαντάρος στη Καλαμάτα

Όταν ήμουν νέος έκανα φαντάρος στη Καλαμάτα. Τότε η θητεία ήταν δύο χρόνια, δύσκολα με καψώνια, όχι όπως στις μέρες μας.

Ευτυχώς σε ένα χωριό δίπλα στη Καλαμάτα έμενε ένας θείος μου κι έτσι έπαιρνα διανυκτέρευση και κοιμόμουν κάποια βράδια εκεί αντί στο στρατόπεδο.

Το δεύτερο βράδυ που κοιμήθηκα στον θείο, ξύπνησα μόλις άρχισε να ξημερώνει γιατί έπρεπε να επιστρέψω στο στρατόπεδο για υπηρεσία.

Άνοιξα τα μάτια μου και γύρισα στο πλάι για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Τότε είδα να κάθεται σε μια καρέκλα και να με κοιτάει κατάματα μια αδύνατη, χλωμή, ηλικιωμένη, μαυροντυμένη γυναίκα.

Δεν την είχα ξαναδεί ποτέ μου. Με κυρίευσε ο φόβος και σκεπάστηκα ολόκληρος με τη κουβέρτα.

Ξαφνικά την άκουσα να σηκώνεται από τη καρέκλα, η οποία έτριζε από τη κίνησή της. Στη συνέχεια άκουσα βήματα στο ξύλινο πάτωμα. Ένιωθα ότι η γυναίκα αυτή με πλησίαζε.

Σκιάχτηκα ακόμα περισσότερο και έμεινα κουκουλωμένος έτσι για πολλή ώρα. Όταν τελικά βρήκα το κουράγιο και ξεσκεπάστηκα, η μαυροντυμένη γυναίκα ήταν άφαντη.

Ντύθηκα γρήγορα κι έτρεξα να βρω τον θείο μου. Καθώς έφτασα στο σαλόνι πρόσεξα μια φωτογραφία που ήταν τοποθετημένη πάνω στο μπουφέ. 

Ήταν η φωτογραφία της μαυροντυμένης γυναίκας που είχα δει πριν, μαζί με τον θείο μου και τον πατέρα μου όταν ήταν παιδιά.

Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο σαλόνι ο θείος μου. Τον ρώτησα αμέσως, πριν καν του πω καλημέρα, ποια ήταν η γυναίκα της φωτογραφίας.

Αυτός μου εξήγησε ότι ήταν η γιαγιά του, που πέθανε πριν πάρα πολλά χρόνια.

Πάγωσα από το φόβο μου. Διηγήθηκα στο θείο μου όλα όσα συνέβησαν όταν ξύπνησα αλλά δε με πίστεψε ποτέ.

Βρες τα νέα Xiaomi Redmi Note 13 & 13 Pro στην καλύτερη τιμή κάνοντας κλικ εδώ!

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Πέτρο για την ιστορία που μας έστειλε.

Τηλεόραση Sharp LED 55" 4K Android σε τιμή έκπληξη 329,00€

Διαβάστε επίσης:

Η νεκρή γυναίκα μου

Το κρεβάτι

Το πέρασμα

SALE UP TO -40%

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Οι Αρπυίες Δεύτερο Μέρος

Είχα βγει για ένα ποτό με τον κολλητό μου τον Γιάννη. Είχαμε πάει στη Κομοτηνή και γυρίσαμε πολύ αργά στο χωριό. Η βραδιά ήταν καταπληκτική. Ήταν καλοκαίρι και εκείνο το βράδυ είχε πολύ ωραία δροσιά.

Our Horror Stories: Για να καταλάβετε την ιστορία καλύτερα προτείνουμε να διαβάσετε αρχικά το πρώτο μέρος της ιστορίας κάνοντας κλικ εδώ.

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΕΩΣ 40% ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΆ

Πήραμε από μια μπύρα και αποφασίσαμε να αράξουμε στο μπαλκόνι για λίγο. Πρέπει να ήταν 2-3 το βράδυ και είχε πολύ ωραία ησυχία.

Καθώς καθόμασταν στο μπαλκόνι και συζητούσαμε διάφορα, η κουβέντα μας πήγε στις Αρπυίες και στις ιστορίες που είχαμε ακούσει. Ιστορίες για άτομα του χωριού που εξαφανιστηκαν  ξαφνικά σε ένα βράδυ και δεν του είδε ξανά κανείς ποτέ. Για εμφανίσεις των Αρπυίων σε κατοίκους του χωριού και τον τρόμο που ένιωσαν αντικριζοντας τις σάρκες και τα οστά αυτών των πλασμάτων που κανονικά δε θα έπρεπε να υπάρχουν στον κόσμο μας.

Ιστορίες για παιδάκια που μας κρατούσαν στο σπίτι νωρίς, σχολίασε ο Γιάννης.

Εγώ τα πίστευα μικρός, απάντησα εγώ. Ο Γιάννης έπιασε μια αμφιβολία στο τόνο της φωνής μου μάλλον. "Γιατί τώρα δε φοβάσαι καθόλου;" με ρώτησε. "Είμαι εδώ μαζί σου, έξω στο μπαλκόνι περασμένες 2 τα μεσάνυχτα. Τι λες φοβάμαι;" ρώτησα εγώ όταν μια σκιά πέρασε από πάνω μας σαν ένα τεράστιο πουλί να μας προσπέρασε.

"Κουκουβάγια;" ρώτησε μονολεκτικά ο Γιάννης.

"Τεράστια" απάντησα μονολεκτικά εγώ.

Ισως οι ιστορίες που θυμηθήκαμε και συζητήσαμε να επηρέασαν τις αισθήσεις μας. Πολλές κουκουβάγιες ζούσαν στο δάσος. Μάλιστα είχα γίνει αυτόπτης μάρτυρας ένα βράδυ μιας επίθεσης που είχε εξαπολύσει μια κουκουβάγια σε μια γάτα και με περηφάνια ανέφερα στη παρέα για τη προσπάθειά μου να σώσω τη γάτα από βέβαιο θάνατο.

Εκείνη όμως η αίσθηση που συνόδευε την παρουσία της σκιάς τώρα δε μπορούσε να την προκαλέσει καμία κουκουβάγια.

Ο Γιάννης παρατήρησε την απουσία οποιοδήποτε ήχου. Ούτε ένα τζιτζίκι δεν διεκοπτε την απόλυτη ησυχία. Ούτε ο Γκιωνης δεν μας κρατούσε παρέα εκείνο το βράδυ.

Ο Γιάννης αποφάσισε να φύγει μόλις ήπιαμε τις μπύρες. Καθώς σηκώθηκε από το τραπέζι ένας ήχος σαν θρόισμα, σαν δυνατή ανάσα ακούστηκε από τη σκεπή του σπιτιού. "Βγήκε αέρας;" ρώτησε ο Γιάννης και στρίψαμε ταυτόχρονα και οι δυο μας το κεφάλι μας προς τα δέντρα. Δε κουνιόταν φύλλο.

Αφού χαιρέτησα τον Γιάννη, έκλεισα την μπαλκονοπορτα παρόλο που λόγω της ζέστης θα μπορούσα να την αφήσω ανοιχτή. Κάτι μέσα μου ήθελε να προστατευτεί από ένα αδιορατο κίνδυνο, μια άγνωστη απειλή που παρόλο δεν μπορούσα να τη δω την ένιωθα μέχρι το κόκκαλο. Ή μήπως μπορούσα να την δω αλλά η λογική δε μου το επέτρεπε;

Καθώς έκλεινα τη μπαλκονοπορτα ένιωσα τη σκιά να κυριεύει τον εξωτερικό χώρο. Το φως της λάμπας στο δρόμο φαινόταν πιο θαμπό, σκοτεινό, σα να είχε πέσει η τάση του ρεύματος και να αδυνατούσε να φωτίσει όλο το χώρο. Καθώς έκλεισα και την κουρτίνα διέκρινα τη φιγούρα του Γιάννη να χάνετε μέσα στο σκοτάδι ενώ απομακρυνοταν για το σπίτι του.

Την επόμενη μέρα το πρωί, μόλις ξύπνησα, πήρα τηλέφωνο τον Γιάννη για να πάμε για ένα καφέ στη πλατεία. Δε μου απάντησε. Θα κοιμάται ακόμη σκέφτηκα και αποφάσισα να ετοιμαστώ, να περάσω από το σπίτι του να τον ξυπνήσω και να πάμε στη καφετέρια.

Στο δρόμο αποφάσισα να του τηλεφωνήσω και πάλι. Μόλις κάλεσα όμως το κινητό, άκουσα το τηλέφωνό του να χτυπάει κοντά μου. Ο ήχος ερχόταν μέσα από κάτι θάμνους στην άκρη του δρόμου. Πήγα και το πήρα. Πως βρέθηκε εκεί το κινητό του Γιάννη; Τι έγινε χτες όταν έφυγε από το σπίτι μου; Ήταν καλά ο φίλος μου; Κατάφερε να γυρίσει σώος πίσω; Δυστυχώς λίγο πιο πέρα από το κινητό, το πορτοφόλι του Γιάννη που ήταν πεσμένο στο έδαφος μου έκοβε κάθε ελπίδα.

Έχοντας όλες αυτές τις σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου έτρεξε στο σπίτι του κολλητού μου όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Συχνά έπιανα σκέψεις να περνάνε αστραπιαία από το μυαλό μου σχετικά με το θόρυβο και τη σκιά που ίσως παρατηρήσαμε το προηγούμενο βράδυ. Ήταν οι Αρπυίες;

Όταν έφτασα στο σπίτι του Γιάννη μου άνοιξε η μητέρα του. Της είπα για το κινητό του Γιάννη και που το βρήκα και πέρασα μέσα.

Η μητέρα του μου είπε ότι κάποιος ή κάποιοι του επιτέθηκαν χτες το βράδυ. Ενώ κοιμόταν άκουσε τη πόρτα να χτυπάει. Κατέβηκε να ανοίξει και βρήκε το Γιάννη μισολιπόθυμο, γεμάτο αίματα. Τον πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο.

Καθώς μπήκε και ο πατέρας του Γιάννη στο δωμάτιο, με κάλεσαν να πάω μαζί τους στο νοσοκομείο. Στη διαδρομή για το νοσοκομείο δε μιλούσε κανένας. Σε τι κατάσταση να ήταν τώρα ο Γιάννης; Πόσο σοβαρά ήταν τα τραύματά του; Και ποιος ή τι τα προκάλεσαν;

Στο νοσοκομείο ένας γιατρός έπιασε τους γονείς του Γιάννη και τους ενημέρωσε για τη κατάστασή του. Κατάφερα να ακούσω ότι είχε ξεπεράσει το κίνδυνο αλλά τα τραύματά του ήταν αρκετά σοβαρά. Τα χτυπήματα στα πλευρά και στο κεφάλι θα μπορούσαν να του προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα και θα έπρεπε να παρακολουθήσουν τη κατάστασή του για λίγες μέρες προληπτικά.

Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, ο Γιάννης έδινε κατάθεση σε έναν αστυνομικό για την επίθεση που δέχτηκε. Μου φάνηκε γνωστός αλλά δεν έδωσα σημασία.

Άκουσα τον Γιάννη να λέει ότι δε μπόρεσε να διακρίνει πρόσωπα και ότι ήταν δύο με τρία άτομα που του επιτέθηκαν. Προφανώς για ληστεία ρώτησε σχεδόν καταφατικά ο αστυνομικός, συμπληρώνοντας ότι δε βρέθηκε το κινητό και το πορτοφόλι του. Το κινητό και το πορτοφόλι που βρήκα πεταμένα στην άκρη του δρόμου.

Ο Γιάννης έγνεψε καταφατικά. Ο αστυνομικός σημείωσε κάτι στο μπλοκάκι του, χαιρέτισε τους γονείς του Γιάννη και έφυγε λέγοντας ότι θα ξαναπεράσει κάποια στιγμή αργότερα.

Οι γονείς του Γιάννη τον ρώτησαν πως είναι, τι κάνει και αν θέλει κάτι. Εκείνος τους ζήτησε ένα χυμό - που δεν έπινε πότε - και οι γονείς του έφυγαν για το κυλικείο ρωτώντας κι εμένα αν ήθελα κάτι.

Μόλις βγήκαν από το δωμάτιο ο Γιάννης άρπαξε με δύναμη το χέρι μου και με τράβηξε κοντά του. Τότε με χαμηλή αλλά μεγάλη ένταση στη φωνή του μου είπε: "Ήταν μια Αρπυία! Μας άκουσαν χτες το βράδυ! Είμαστε σημαδεμένοι!"

ΠΡΟΪΌΝΤΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΜΕ ΈΚΠΤΩΣΗ ΕΩΣ 93%

ΔΕΣ ΕΔΏ ΠΡΙΝ ΕΞΑΝΤΛΗΘΟΎΝ

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε ακόμη:

Η σκιά πάνω από το Ίνσμουθ

Παραφυσική δραστηριότητα

Μη σου τύχει

Οι Αρπυίες - Μέρος Πρώτο

Στο χωρίο μου, ένα μικρό ορεινό της Θράκης, υπάρχει ένας μύθος που μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά. Ίσως αυτό οφείλεται στη ζωηρή φαντασία των κατοίκων του χωριού, ίσως στη μόρφωσή τους ή ίσως σε περιστατικά που ενισχύουν την ύπαρξη του μύθου.

Ο προπάππος  μου διηγήθηκε την ιστορία στον παππού μου, αυτός στον πατέρα μου και ο πατέρας μου σε μένα. Ο μύθος όμως πάει πολλά χρόνια πίσω, όταν οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη μικρή κοιλάδα εδώ πάνω στο βουνό. 

Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, όταν οι πρώτοι κάτοικοι κατασκεύασαν τα πρώτα σπίτια στη περιοχή, πριν καν γίνει ολόκληρο χωριό, ήρθαν αντιμέτωποι με μια ζοφερή πραγματικότητα. 

Δεν ήταν οι μόνοι κάτοικοι της περιοχής. Κάτι άλλο, απόκοσμο, τρομακτικό ζούσε μέσα στα πυκνά δάση από την εποχή που δεν είχε ακόμη ξεκινήσει να μετράει ο χρόνος.

One Key -30% ΕΚΠΤΩΣΗ

Τη πρώτη ένδειξη για την ύπαρξη αυτών των παράξενων αλλόκοσμων πλασμάτων αποτέλεσε η εύρεση σφαγμένων άγριων ζώων μέσα στα δάση. Οι κάτοικοι που τα ανακάλυπταν πηγαίνοντας για κυνήγι δε μπορούσαν να καταλάβουν ποιος ή τι προκαλούσε αυτό το βάναυσο θέαμα. Τα ζώα τα έβρισκαν διαμελισμένα, χωρίς ίχνος αίματος, σα να το είχαν ρουφήξει όλο. Δεν ήξεραν κανένα γνωστό μέχρι τότε ζώο που θα μπορούσε να το προκαλέσει αυτό. Οι παλαιότεροι ορκίζονταν ότι ούτε η πιο άγρια αρκούδα θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

Απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα έδωσε η εμφάνιση ενός από αυτά τα πλάσματα σε έναν κυνηγό. Ο κυνηγός είχε προχωρήσει βαθιά μέσα στο δάσος και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει όταν επέστρεφε. Τότε άκουσε το θρόισμα των φύλλων των δέντρων πάνω από το κεφάλι του. Το μόνο που μπορούσε να διακρίνει ήταν μια σκιά να τον ακολουθεί. Έμοιαζε να είναι ένα μεγάλο πουλί που γραπώνονταν από δέντρο σε δέντρο. 

Ο κυνηγός φοβήθηκε να πυροβολήσει. Δεν ήξερε με τι είχε να κάνει ούτε με πόσα. Έφτασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στη πλατεία του χωριού, όπου τότε υπήρχε το πηγάδι του χωριού. Μερικές γυναίκες υπήρχαν ήδη εκεί, καθώς και δύο τρεις άντρες.

Πριν προλάβει ο κυνηγός να τους εξηγήσει τι έπαθε, το παράξενο αυτό πλάσμα πέταξε και κάθισε πάνω στο πηγάδι. Έμοιαζε με ένα πολύ ψηλό αδύνατο άντρα, μόνο που δεν είχε καθόλου δέρμα. Φαινόταν κατευθείαν οι μύες του και τα κόκκαλα! Στα χέρια του υπήρχε μια μεμβράνη που δημιουργούσε φτερά όπως αυτά των νυχτερίδων. Μα το πιο τρομακτικό ήταν το πρόσωπό του. Μπορούσαν να διακρίνουν τα μεγάλα άσπρα μάτια του να ξεπροβάλουν μέσα από τους μύες του προσώπου του καθώς και τα μακριά αιχμηρά δόντια του.

Όλοι πάγωσαν από το φόβο. Ήταν σαν δαίμονας που ήρθε από την κόλαση για να ταράξει την ησυχία του χωριού. Το πλάσμα τους κοίταξε όλους, έβγαλε ένα παράξενο ήχο σαν να ξεφύσησε και πέταξε μακριά.

Οι πιο παλιοί το ονόμασαν Αρπυία. Δε θυμόταν ούτε ο παππούς μου ούτε ο πατέρας μου γιατί. 

Κανένα από αυτά τα πλάσματα δεν πείραξαν ποτέ τους κατοίκους του χωριού. Είχαν μοιράσει την περιοχή. Μέχρι που ο πληθυσμός του χωριού αυξήθηκε, όπως και η απληστία των κατοίκων.

Οι Αρπυίες ζούσαν σε πολύ έφορο κομμάτι της περιοχής. Και η παρουσία τους εκεί στερούσε από τους ανθρώπους το πλούτο της γης.

Έτσι οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν να απομακρύνουν τις Αρπυίες από εκεί. Με τα όπλα στο χέρι και κυρίως με δάδες έκαψαν την περιοχή των Αρπυιών. Το δάσος καιγόταν για μέρες και μπορούσαν να ακούσουν στο χωριό τις κραυγές αυτών των πλασμάτων που καιγόταν. 

Το χωριό τελικά επεκτάθηκε. Μόνο που κάποια από τα πλάσματα κατάφεραν να ζήσουν. Ίσως και κάποια άλλη περιοχή. Δε ξέχασαν όμως ποτέ τη καταστροφή που προκάλεσαν οι άνθρωποι του χωριού.

Έτσι εδώ και χρόνια, αν κάποιος από το χωριό ξεχαστεί και μείνει εκτός σπιτιού μετά τις 12 το βράδυ κι αν μια Αρπυία τον δει καθώς πετάει πάνω από το χωριό, τότε θα του πάρει τη ζωή. Θα πάρει την εκδίκησή της.

Μικρός το πίστευα, όπως και όλοι οι συνομήλικοί μου. Καθώς μεγάλωνα σκέφτηκα ότι ήταν μια πολύ ωραία ιστορία για να τρομάζουν τα παιδάκια και να γυρνάνε νωρίς στο σπίτι.

Τότε όμως συνέβη το απίστευτο στον κολλητό μου. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία που θα σας τη διηγηθώ κάποιο άλλο βράδυ.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

MEGA BAZAAR ΕΩΣ -90%

Διαβάστε επίσης: 

Σκιωδης Τρόμος

Το χτύπημα

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ PRO !

ΔΕΣ ΕΔΩ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

   

Το κουδούνι

Γύρισα στο σπίτι αργά το απόγευμα από τη δουλειά. Η ζέστη έκανε τη κούραση να φαντάζει μεγαλύτερη. Άνοιξα την τηλεόραση, ξάπλωσα στο καναπέ και έβαλα να δω μια σειρά για να χαλαρώσω.

Ξαφνικά, δε ξέρω να σας πω πόση ώρα αργότερα, χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκα αρκετά νυσταγμένος και ρώτησα ποιος είναι. Δεν απάντησε κανείς. Κοίταξα από το ματάκι αλλά δεν είδα κανένα. Άνοιξα την πόρτα να δω μήπως μου άφησαν τίποτα, αλλά ο διάδρομος ήταν άδειος. Αυτή πιστεύω ότι ήταν και η λάθος κίνησή μου... και θα σας πω αμέσως γιατί...

Γύρισα στο καναπέ για να ξαπλώσω λίγο όταν πρόσεξα ότι στην τηλεόραση δεν έπαιζε η σειρά που είχα βάλει. Έβλεπα εμένα, στο σπίτι μου μέσα, στο δωμάτιο που ήμουν εκείνη τη στιγμή.

Ήταν σα να μου έβαλε κάποιος κρυφά μια κάμερα μέσα στο σαλόνι μου και έκανε live μετάδοση. Μόνο που δεν ήταν ακριβώς live. Στην εικόνα που έβλεπα μέσα στην τηλεόραση καθόμουν ακριβώς μπροστά από αυτή, όπως και στη πραγματικότητα, αλλά φορούσα άλλα ρούχα.

Δε μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν, τι ήταν αυτό που έβλεπα. Ότι κίνηση κι αν έκανα την επαναλάμβανε και ο εαυτός μου στην τηλεόραση. Με άλλα ρούχα φυσικά. Ξαφνικά στην εικόνα στην τηλεόραση εμφανίστηκε πίσω από μένα ένα περίεργο, αλλόκοτο πλάσμα. Μια σκιά ψηλή και αδύνατη με μακριά χέρια. Έμοιαζε με ένα πλάσμα από ένα άλλο κόσμο, από μια άλλη διάσταση, το οποίο με πλησίαζε απειλητικά.

Όσο κι αν προσπάθησα να προειδοποιήσω τον εαυτό μου μέσα στην τηλεόραση δε τα κατάφερα. Η σκιά με πλησίασε και μου επιτέθηκε πισώπλατα. Ο εαυτός μου μέσα στην τηλεόραση έπεσε στο πάτωμα αιμόφυρτος. 

Τότε παρατήρησα και τα δικά μου χέρια μέσα στο αίμα. Η μπλούζα μου έγινε κατακόκκινη, αιμορραγούσα από παντού. Ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Έπεσα κι εγώ στο πάτωμα μέσα στο πόνο, ανήμπορος να αντιδράσω.

Το πλάσμα μέσα από την τηλεόραση γύρισε προς το μέρος μου. Ήταν σα να με κοιτούσε μέσα από την τηλεόραση να πεθαίνω, να αφήνω την τελευταία μου πνοή. Και κάπου εκεί ήταν που έβγαλε μια απαίσια, τσιριχτή φωνή που παρόμοιά της δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά.

T-SHIRTS ΣΕ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

ΔΕΣ ΤΑ ΕΔΩ

Άνοιξα τα μάτια μου και πετάχτηκα από τον καναπέ. Στη τηλεόραση έπαιζε η σειρά που είχα βάλει. Τότε ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι της πόρτας.

Summer Sale Up To -30%

ΔΕΣ ΕΔΩ

Our Horror Storries: Ευχαριστούμε πολύ το φίλο μας Τάσο για την ιστορία που μας έστειλε.

Outlet έως -70%! Επίλεξε από τα φίλτρα την κατηγορία που σ' ενδιαφέρει ή το μέγεθός σου και βρες αυτό που θέλεις!

Διαβάστε επίσης:

Κάποιος είναι στο κρεβάτι μου

Πνεύμα ή παράλληλο σύμπαν;

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΦΤΑΣΕ! ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ!

ΒΡΕΣ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΔΩ

Γιοβάννη Λάκκος

 

Καλησπέρα σας!

Ασχολούμαι χρόνια με τη σπηλαιολογία. Δεν είναι απλά ένα χόμπι μου, είναι όλη μου η ζωή. Έχω εξερευνήσει πολλά σπήλαια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με την ομάδα μου. Και η αλήθεια είναι ότι, καθώς κατεβαίνουμε στα σπήλαια, κάποιες φορές, μας έχουν τύχει μερικά περίεργα περιστατικά. Ένα από αυτά θα σας διηγηθώ τώρα.

Είχαμε προετοιμαστεί, η ομάδα μου κι εγώ, όλη τη βδομάδα για να περάσουμε το Σαββατοκύριακο σε ένα χωριό στη Καβάλα, στη Φωλιά για να εξερευνήσουμε ένα σπήλαιο εκεί. Το Γιοβάννι Λάκκος.

Φτάσαμε το πρωί του Σαββάτου. Ξεφορτώσαμε όλο τον εξοπλισμό από τα οχήματα, ετοιμαστήκαμε και αρχίσαμε τη κάθοδο. Πρώτος κατέβαινα εγώ και από πίσω ακολουθούσε η φίλη μου η Κατερίνα. Ήταν η πρώτη μας είσοδος στο σπήλαιο αυτό, οπότε κατεβαίναμε αργά και σταθερά. Σκοπός μας ήταν να το χαρτογραφήσουμε.

Καθώς κατέβαινα μου φάνηκε σα να μου είπε κάτι η Κατερίνα, αλλά όταν την ρώτησα τι είπε εκείνη ισχυρίστηκε ότι δε μίλησε ποτέ. Όσο κατεβαίναμε πιο βαθιά μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο τόσο ένιωθα μια ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ βαριά.

Κάποια στιγμή ο φακός από το κράνος μου έσβησε. Ο μόνος φωτισμός που υπήρχε στο σπήλαιο προερχόταν από το φακό της Κατερίνας. Αμέσως έβγαλα τις εφεδρικές μπαταρίες από μια τσέπη μου και προσπάθησα να αλλάξω τις μπαταρίες του φακού.

Καθώς κρατούσα το φακό στο χέρι και προσπαθούσα να ανοίξω το καπάκι άκουσα πάλι ένα περίεργο ήχο. Μια αντρική φωνή, σα κραυγή.

"Το άκουσες αυτό;" ρώτησε η Κατερίνα που ήταν μερικά μέτρα πιο πάνω από μένα και με περίμενε να αλλάξω τις μπαταρίες για να συνεχίσουμε πιο κάτω.

"Κάποιο ζώο ίσως;" απάντησα εγώ χωρίς να πιστεύω ούτε ο ίδιος την απάντησή μου.

Θα ορκιζόμουν ότι όσο προσπαθούσα να αλλάξω τις μπαταρίες στο φακό, κρεμασμένος σε ένα σχοινί, μέτρα κάτω από το έδαφος, η φωνή συνέχιζε να ακούγεται σαν αέρας που διέσχιζε τις στοές του σπηλαίου. Μπορώ να πω ότι, μόνο και μόνο επειδή το επιβεβαιώνει και η Κατερίνα και δε θα με περάσει κανένας για τρελό, μέσα σε αυτό το ακατάληπτο  βουητό της αντρικής φωνής διακρίναμε τις λέξεις "κατάρα" ή "καταραμένος", "εκδίκηση", "φόνος", "εδώ".

Κρεμασμένος μέσα στο σκοτάδι, ακούγοντας τους ήχους αυτούς η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ένιωθα κάτι απροσδιόριστο, ψυχρό, σκοτεινό να με πλησιάζει. Οι τρίχες σε όλο μου το κορμί είχαν σηκωθεί όρθιες.

Μόλις άναψα το φακό και γύρισα το κεφάλι μου δεξιά κι αριστερά για να δω το χώρο, μου φάνηκε ότι διέκρινα μια ανθρώπινη φιγούρα στο βάθος του σπηλαίου να κινείται. Κοίταξα και πάλι στο σημείο εκείνο αλλά δε διέκρινα τίποτα αυτή τη φορά.

"Το ένιωσε κι εσύ;" με ρώτησε η Κατερίνα καθώς με πλησίαζε. Δεν έδωσα καμία απάντηση.

Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στο έδαφος οι φακοί μας άρχισαν να τρεμοπαίζουν. Πολύ περίεργο για το φακό μου που είχε καινούριες μπαταρίες. Και ξαφνικά οι φακοί έσβησαν... Η Κατερίνα με έπιασε από το χέρι... Όχι γιατί φοβόμασταν το σκοτάδι... Όχι... Έφταιγε ότι και οι δυο μας νιώθαμε αυτή την απροσδιόριστη, ψυχρή παρουσία που μόνο στους χειρότερους εφιάλτες σου μπορείς να νιώσεις.

Ξαφνικά κάτι με άρπαξε από τον ώμο και άρχισε να με σέρνει. Έπεσα στο έδαφος και η Κατερίνα άρχισε να ουρλιάζει από τρόμο. Προσπάθησα να αντισταθώ, να βρω ένα βράχο να κρατηθώ. Άδικα.

Νόμισα ότι είχε φτάσει το τέλος. 

Ξαφνικά όλα σταμάτησαν.

Ότι ήταν αυτό που με άρπαξε εξαφανίστηκε. Οι φακοί μας άναψαν και πάλι. Βρισκόμουν  αρκετά μακριά από την Κατερίνα. Είδα το φακό της να με πλησιάζει. Ακολουθούσε τρέχοντας το δικό μου φως για να με βρει.

Με πλησίασε ρωτώντας αν είμαι καλά, αν έχω χτυπήσει. Και όταν έφτασε αρκετά κοντά μου έμεινε κόκκαλο... Άσπρισε από το φόβο.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησα καθώς προσπάθησα να σταθώ και πάλι στα πόδια μου.

"Κοίτα πίσω" μου απάντησε δείχνοντας με το χέρι της τη κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να εστιάσω.

Εκεί κάτω λοιπόν, βρίσκαμε ένα ανθρώπινο σκελετό. Θαμμένο κάτω από κάτι βράχια. Φωνάξαμε την αστυνομία και τη βοηθήσαμε με το σκελετό.

Αργότερα μάθαμε ότι πριν χρόνια χωρικοί πέταξαν στο βάραθρο αυτό ένα συγχωριανό τους, τον Γιοβάννι, για διαφορές στα χωράφια. Ο σκελετός ανήκε σε αυτόν.

ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΗΜΑ CANON PIXMA ME 39,90€ ΓΙΝΕΤΑΙ;

ΚΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ! ΔΕΣ ΕΔΩ

Λέτε οι φωνές που ακούγαμε να ήταν του πνεύματος του Γιοβάννι; Ήταν αυτός που με τράβηξε κοντά στα νεκρό κορμί του; Ήθελε απλά να ταφεί και να ησυχάσει το πνεύμα του; Ποτέ δε θα μπορέσω να το αποδείξω αυτό. Εγώ και η Κατερίνα όμως θα είμαστε πάντα σίγουροι για το τι έγινε.

H BLACK FRIDAY ΞΕΚΙΝΗΣΕ

ΒΡΕΣ ΕΔΩ ΟΤΙ ΘΕΣ!

Our Horror Storries: Ευχαριστούμε πολύ το φίλο μας Γιώργο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Τρέξε!

Δεν είμαστε μόνοι

 

Το κουφάρι

Δε διαφωνούμε ότι τα περίεργα χάθηκαν. Όλο και λιγότερες ιστορίες ακούμε πια μιας και η ζωή στη πόλη γίνεται συνήθεια, ενώ η επιστήμη καταφέρνει να καλύψει όλες μας τις απορίες.

"Χάθηκαν τα περίεργα μετά το πόλεμο" μου είχε πει κάποτε ο παππούς μου.

Γιατί ακόμα και σήμερα κάποιοι παλιοί θυμούνται, πιστεύουν και διηγούνται. Όπως η γιαγιά μου. 

Οι παρακάτω αφηγήσεις είναι δικές της. Μου τις έχει επαναλάβει αρκετές φορές για να πιστέψω κάθε της λέξη, μα και λόγω του τρόπου που τις περιγράφει. Στο τόπο που μεγάλωσε, σε ένα χωριό κοντά στην Τρίπολη, έζησε τα πιο πολλά υπερφυσικά και το μέρος πραγματικά εμπνέει τέτοιες καταστάσεις και πνεύματα.

Δες επίσης:

Όλες οι αυτόματες μηχανές καφέ Philips με όφελος 20%

Στη πρώτη της ιστορία ήταν 9 χρονών. Μαζί με την αδερφή της ξυπνούσαν την αυγή και διάνυαν μια απόσταση αρκετών χιλιομέτρων μαζί με έναν γάιδαρο μέσα από μονοπάτι στο δάσος μέχρι το χωράφι που δούλευε η μητέρα τους. Σε μια διαδρομή η γιαγιά μου πεινούσε πάρα πολύ και σαν παιδί που δεν έχει υπομονή παρακαλούσε την αδερφή της για λίγο νερό και ψωμί να καλύψει τη πείνα της. Η αδερφή της έσκαψε στο χώμα, οι παλιοί είχαν το τρόπο, βρήκε νερό, το φίλτραρε με το μαντήλι της και της έδωσε λίγες γουλιές να πιει. Φαγητό όμως δεν είχε να της δώσει. Η γιαγιά μου όμως παρακαλούσε, ικέτευε και ξαφνικά στο δρόμο τους βρήκαν ένα καρβέλι ψωμί ζεστό και αχνιστό ακουμπισμένο σε μια πέτρα σαν να είχε βγει μόλις από το φούρνο. Η γιαγιά μου χάρηκε και όρμησε ευχαριστώντας τη παναγία και το θεό που της το έστειλε. Η αδερφή της όμως δεν ήταν σίγουρη, χτύπησαν τη πόρτα σε ένα διπλανό ερειπωμένο σπίτι και έψαξαν για κάποιο κυνηγό ή βοσκό μήπως το παράτησε κατά λάθος. Δε βρήκαν όμως κανέναν. Και οι δύο αργότερα παραδέχτηκαν ότι ήταν το πιο γλυκό ψωμί που έχουν φάει ποτέ.

Αργότερα στη ζωή της στο χωριό, συνάντησε το μύθο του κουνελιού. Ένα άκακο πνεύμα κουνελιού που σε ακολουθεί και εξαφανίζεται στο σταυροδρόμι που οδηγεί έξω από το χωριό. Περπάτησε δίπλα του για αρκετή ώρα, δε το φοβήθηκε μέχρι που έφτασαν στο σταυροδρόμι. Σε ένα βλεφάρισμα το κουνέλι είχε εξαφανιστεί και τότε ήταν που έντρομη άρχισε να τρέχει για το σπίτι της. Δε θα ξαναπήγαινε ποτέ βράδυ σε αυτό το σταυροδρόμι.

Έχει πολλές ιστορίες. Η πιο τρομαχτική της ιστορία όμως είναι αυτή που συνέβη πρόσφατα, στα 72 της χρόνια. Μας την είπε και τρομοκρατηθήκαμε. Μια μέρα πονούσε πολύ το στήθος της. Ήταν μόνη στο δωμάτιο της και ο παππούς μου στο σαλόνι. Κάνει να σηκωθεί να πάει να του μιλήσει αλλά σωριάζεται στο ξύλινο πάτωμα του δωματίου. Μετά βλέπει από ψηλά τον εαυτό της πεσμένο στο πάτωμα, σαν η ψυχή να έχει βγει από το σώμα της. Δεν αναγνωρίζει όμως τον εαυτό της και ρωτάει δυνατά:

"Τι είναι αυτό;"

Τότε ακούγεται μια φωνή σαν κεραυνός από ψηλά που λέει:

"Το κουφάρι σου!"

και έπειτα βλέπει το παππού μου να μπαίνει και να τη συνεφέρει."

Δες επίσης:

PS4 Game - FIFA 23 με έκπτωση!

Ευχαριστώ για το χρόνο!

Με εκτίμηση,

Χρήστος

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Χρήστο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Ξενοδοχείο από το πουθενά

Το πλάσμα στο κατώφλι. Τρόμος στο Ρεντ Χουκ. Σελεφαΐς

Ποδήλατο χωρίς αναβάτη

Η αόρατη παρουσία

 

Γεια σας, θα ήθελα να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη πριν από χρόνια.

Στην ηλικία των 18 ετών λοιπόν, κάθε Σάββατο, πήγαινα με τους φίλους μου στην συνηθισμένη καφετέρια. Πίναμε τον καφέ μας, ίσως και καμιά μπύρα και παίρναμε τον δρόμο ξεχωριστά για τα σπίτια μας.

CLEARANCE DAYS 2022

ΠΡΟΛΑΒΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ -70%

Ένα βράδυ Σαββάτου, για να επιστρέψω πιο γρήγορα από τη καφετέρια στο σπίτι, έκοψα δρόμο μέσα από τα στενά.

Σε ένα σημείο ανάμεσα από δυο πολυκατοικίες ήταν απλά κενό, δεν υπήρχε άλλη πολυκατοικία.

Φτάνοντας στην γωνία που αρχίζει το κενό, ξαφνικά νιώθω σαν κάποιος να στέκεται εκεί στο κενό και να με κοιτάζει. Δεν τον έβλεπα αλλά τον ένιωθα. Ένιωθα το βλέμμα του έντονα πάνω μου. Μένω ένα λεπτό ακίνητος, νιώθοντας καρφωμένο το βλέμμα του πάνω μου. Ρίγος από φόβο διαπερνούσε εκείνη την στιγμή όλο μου το σώμα.

Πήρα δειλά δειλά την απόφαση να περπατήσω. Αργά αργά στην αρχή. Καθώς απομακρυνόμουν, συνέχιζα να νιώθω κάποιον να με κοιτάζει αλλά να μην με ακολουθεί. Και  τρέχοντας έφτασα στο σπίτι μου. 

Απλά μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να το εξηγήσω τι μπορεί να ήταν αυτό που ένιωσα.

Αυτή την διαδρομή την έχω ξανακάνει και πριν και μετά το περιστατικό αυτό, αλλά ήταν η μοναδική φορά που ένιωσα κάτι τέτοιο. 

Tηλεοράσεις Samsung με όφελος έως 50%!

Κάποια οντότητα; Κάποιος άδικος χαμός ενός ανθρώπου; Αρνητική ενέργεια;

Ίσως δεν το μάθω ποτέ. 

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Σάκη για την ιστορία που μας έστειλε!

Bazaar από -40% έως -60%

ΠΡΟΛΑΒΕ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Διαβάστε επίσης:

Ο παπάς

Apple iPhone 13 128GB Midnight μόνο €899.00

Η σιωπή

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

Οι κούκλες

 

Φέτος τα Χριστούγεννα αποφάσισα να αλλάξω λίγο τη γιορτινή διακόσμηση του σπιτιού. Βγήκα στην αγορά και πήρα διάφορα μικροπράγματα. Εκείνο όμως που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από κουρδιστές κούκλες που παίζουν μουσική, ντυμένες χριστουγεννιάτικα. Τις είδα τυχαία σε ένα παλαιοπωλείο. 

Όταν γύρισα στο σπίτι, έβαλα τις κούκλες πάνω στο τζάκι και τις κούρδισα για να τις δοκιμάσω. Έπαιζαν και οι δύο ένα χριστουγεννιάτικο, άγνωστο σε μένα, τραγούδι. Μπορώ να πω ότι μερικές φορές, λόγω παλαιότητας λογικά, έχαναν μερικές νότες και η μουσική γινόταν αρκετά τρομακτική.

Το ίδιο βράδυ κάθισα να δω μια ταινία. Τα μάτια μου όμως έκλεινα από την κούραση. Έτσι έκλεισα την τηλεόραση, χαμήλωσα και τα καλοριφέρ και έπεσα για ύπνο.

Εκεί όμως που ήμουν έτοιμος να με πάρει ο ύπνος, άκουσα κάτι περίεργο! Τη μουσική από τις κούκλες! Έπαιξε σε αργό ρυθμό, σα ξεκουρδισμένη, για λίγα δευτερόλεπτα! Το αίμα μου πάγωσε. Μπήκε κάποιος στο σπίτι και πείραξε τη κούκλα; Ή μήπως η κούκλα άρχισε να παίζει από μόνη της; Δε ξέρω ποιο από τα δύο είναι πιο τρομακτικό!

Άναψα το φως και πήγα σιγά σιγά προς το καθιστικό. Άναψα όλα τα φώτα στο σπίτι και κοίταξα σε όλα τα δωμάτια. Δεν υπήρχε κανείς. Κοίταξα τις κούκλες. Αρκετά παράξενες στην όψη είναι, σκέφτηκα και γύρισα ξανά στο κρεβάτι μου.

Λίγα λεπτά αφότου ξάπλωσα έγινε το ίδιο! Η μουσική ακούστηκε και πάλι! Ξεκουρδισμένη και για λίγα δευτερόλεπτα! Και μετά ένας θόρυβος, σαν κάτι να έπεσε. Άναψα και πάλι το φως στο υπνοδωμάτιο. Σκέφτηκα να πάω ξανά να κοιτάξω στο σαλόνι, αλλά κάτι περίεργο και εξαιρετικά τρομακτικό με απέτρεψε. Δεν θα πάρω και όρκο αλλά μου φάνηκε ότι άκουσα ένα απαλό θόρυβο από το καθιστικό, κάτι σα βήματα...

Έμεινα στο κρεβάτι με το φως αναμμένο, μέχρι που ξημέρωσε... Τότε μόνο βρήκα τη δύναμη να πάω στο καθιστικό να δω τι έγινε. Βρήκα τη μία από  τις κούκλες πεσμένες στο πάτωμα... Τις έβαλα αμέσως σε μια σακούλα και τις κλείδωσα στην αποθήκη.

ΟΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ -ΒΡΕΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΕΔΩ

Our Horror Stories Ευχαριστούμε το φίλο μας Χρήστο για την ιστορία που μας έστειλε.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΕΚΠΤΩΣΕΩΝ ΣΕ SMARTPHONES ΕΔΩ

Διαβάστε επίσης:

Χειμερινές εκπτώσεις σε κινητά Samsung!

Xiaomi Smartphones με έκπτωση έως 22%!

Το παράξενο τραγούδι

Περίεργοι ήχοι

Σας αρέσουν οι ιστορίες που διαβάζετε; Θέλετε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας; Κάντε μια δωρεά μέσω paypal με ένα κλικ εδώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.