Εκδρομή με το λεωφορείο

Γεια σας. Με τη σειρά μου κι εγώ θέλω να σας εξιστορήσω μία προσωπική μου εμπειρία. Πριν ξεκινήσω, απλώς να αναφέρω ότι τέτοια θέματα μου προκαλούν το ενδιαφέρον αλλά γενικά η θέση μου τείνει στο να είναι όσο πιο αποστασιοποιημένη γίνεται. Δεν μπορώ όμως να μη δώσω σημασία σε ένα όνειρο που είδα πριν κάποιο καιρό γιατί με προειδοποίησε γι αυτό που θα ακολουθούσε.

Ήταν λοιπόν νύχτα και βρισκόμουν σε ένα πούλμαν με το αγόρι μου, τον Σ., πηγαίνοντας μία εκδρομή, μαζί μας φυσικά και άλλα άτομα. Ο οδηγός άρχισε να αναπτύσσει ιλιγγιώδη ταχύτητα και παρέκκλινε από την προκαθορισμένη πορεία του. Άρχισα να γίνομαι ανήσυχη, διότι ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι ακολουθούσαμε λάθος διαδρομή. Συν τις άλλοις επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι κι ο μοναδικός φωτισμός που υπήρχε προερχόταν απ τα φώτα του οχήματος.

 Όταν του είπα για το φόβο μου προσπάθησε να με καθησυχάσει λέγοντας μου ότι όλα είναι καλά κι ότι τα φαντάζομαι αυτά που του λέω. Εγώ όμως εξακολουθούσα να έχω ένα άσχημο προαίσθημα ότι κάτι άσχημο επρόκειτο να συμβεί και τον έπεισα να μιλήσει με τον οδηγό. Έτσι κι έγινε και παρόλο που είχε περάσει αρκετή ώρα δεν γύρισε πίσω. Εν τω μεταξύ το πούλμαν έμοιαζε να τρέχει όλο και περισσότερο και το σκοτάδι να γίνεται όλο και πιο πυκνό, σαν να βυθιζόμασταν μέσα του. Το παράξενο ήταν ότι κανένας από τους επιβάτες δεν έδειχνε να ενοχλούνταν. 

Αποφάσισα να πάω να δω τι γίνεται και είδα το αγόρι μου να κάθεται στην θέση του συνοδηγού. Κοίταξα προς το μέρος του και του έγνεψα με νόημα ''τι γίνεται;'' αλλά έμεινε απαθής. Απελπισμένη πλέον, φωνάζω στον οδηγό ''σταμάτα, θέλω να κατέβω τώρα'' αλλά όταν γύρισα το βλέμμα μου προς αυτόν, δεν υπήρχε οδηγός. Την ίδια στιγμή κοιτάζω πάλι το αγόρι μου αλλά δεν υπήρχε ούτε εκείνος, όπως επίσης και κανένας απ τους επιβάτες όταν γύρισα για να ζητήσω βοήθεια.

Ήμουν τελείως μόνη, ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή, βρισκόμουν σε κατάσταση πανικού και ευχόμουν όλο αυτό να είναι απλά ένα όνειρο. Εκείνη τη στιγμή το πούλμαν σταματάει απότομα και οι πόρτες ανοίγουν. Τρέχω να πάρω την τσάντα μου από τη θέση μου για να φύγω αλλά εκεί καθόταν ένας άντρας με σκυμμένο το κεφάλι του. Σηκώνεται, με καρφώνει με το βλέμμα του και μου λέει με μια βαθιά αλλόκοσμη φωνή ''ότι κι αν κάνεις μην κατέβεις απ το πούλμαν''.

Πανικοβλημένη τον ρωτάω γιατί κι εκείνος σηκώνει το χέρι του και μου δείχνει έξω απ το παράθυρο.

Πάω κοντά για να δω και μέσα στο σκοτάδι διακρίνω δύο φιγούρες να πλησιάζουν αλλόκοτα γρήγορα. Τρέχω μπροστά στη θέση του οδηγού και πατάω ότι κουμπί υπήρχε για να κλείσω τις πόρτες χωρίς αποτέλεσμα όμως. Οι πόρτες παρέμεναν ανοιχτές κι αυτές οι φιγούρες, δύο άντρες ντυμένοι στα μαύρα, βρίσκονταν ακριβώς απ έξω. Κρύβομαι πίσω απ τα καθίσματα κι εκεί ακούω ένα ουρλιαχτό. 

Την ίδια στιγμή νιώθω ένα σκούντημα, ήταν το αγόρι μου που ήθελε να με ξυπνήσει επειδή κάναμε στάση για διάλειμμα. Όντως πηγαίναμε εκδρομή και ανακουφισμένη κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο. Επηρεασμένη όμως ακόμα, δεν ήθελα να κατέβω και ξεκίνησα να του διηγούμαι τι είδα.

Μου είπε πολλές φόρες ότι ήταν απλά ένας εφιάλτης αλλά εγώ δεν άλλαζα γνώμη και επέμενα να κάτσουμε μέσα. Είχε περάσει η ώρα για να αναχωρήσουμε αλλά παρόλα αυτά καθυστερούσαμε.

Λίγα λεπτά αργότερα όταν ξεκίνησαν οι επιβάτες να διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση μάθαμε ότι μια κοπέλα που επέβαινε στο πούλμαν αγνοούνταν. Επειδή είχε περάσει ήδη πολύ ώρα οι δύο φίλες της κοπέλας παρέμειναν στο σημείο και το πούλμαν συνέχισε την πορεία του. Δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη στ' αλήθεια αλλά είμαι σίγουρη ότι αν δεν είχα ακούσει αυτόν τον άντρα απ το όνειρό μου θα ήμουν εγώ στη θέση της.

Υ.Γ.: Μετά από μέρες, αφότου είχαμε γυρίσει, εκεί που πίναμε καφέ με τους γονείς του Σ. μας λέει η μητέρα του ότι βρήκε κάτι παλιές φωτογραφίες. Εκεί που τις κοιτάζαμε πέφτει το μάτι μου πάνω στον άντρα που είχα δει στον ύπνο μου. Άσπρισα σαν το πανί και με διαπέρασε ένα συναίσθημα που δε μπορώ να περιγράψω. Ρωτάω τη μητέρα του Σ. ''ποιος είναι αυτός;'' και μου απαντάει ''ο παππούς του Σ., κούκλος δεν ήταν στα νιάτα του; Κρίμα που δεν τον γνώρισες έστω και στα γεράματά του...'

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Σοφία για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Τρομακτικό ξύπνημα

Η γέννηση

Το Κοριτσάκι στο Πρώτο Θρανίο

Γεια σας! Με λένε Δήμητρα. Πρώτα απ' όλα θέλω να σας συγχαρώ για το μπλόκ σας με τις καταπληκτικές ιστορίες τρόμου και θα ήθελα να μοιραστώ και την δικιά μου.

Λοιπόν, όταν ήμουν 14 χρονών είχα μετακομίσει μαζί με τους γονείς μου στην Ηλιούπολη. Όταν πήγα στο καινούριο μου σχολείο δεν μου μιλούσε κάνεις.  Γι' αυτό το λόγο πήγα και έκατσα μόνη μου στο πρώτο θρανίο. Την δεύτερη μέρα πάλι τα ίδια. Δεν μου μιλούσε κάνεις. Το ίδιο και την τρίτη.

Το απόγευμα της τρίτης μέρας, ήρθε ένα κοριτσάκι στο σπίτι μου.Το κοριτσάκι φαινόταν στην ηλικία μου και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο μάγουλο.Μου συστήθηκε ως μια γειτόνισσα, που εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστη,  πήγαινε στο ίδιο σχολείο και στην ίδια τάξη με εμένα και μου είπε ότι θα καθόμασταν μαζί .Μου ζήτησε τα μαθήματα και της τα έδωσα.

Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για καμιά βδομάδα.Το κοριτσάκι ήταν άρρωστο και κάθε απόγευμα περνούσε να πάρει τα μαθήματα.

Μέχρι που μια μέρα έρχεται μια συμμαθήτριά μου και μου λέει: "Συγνώμη που δεν σου μιλάμε, άλλα βλέπεις, στην θέση που κάθεσαι καθόταν παλιά μια φίλη μας, η Μ. Π. Την σκότωσε πρόσφατα ο πατέρας της με ένα τσεκούρι".

Όταν επέστρεψα από το σχολείο το είπα στον πάτερα μου και εκείνος μου απάντησε ότι δεν είναι ανησυχητικό και το πιο πιθανόν είναι να είναι μια απλή πλάκα-φάρσα.

Το απόγευμα ήρθε και πάλι το κορίτσι και αφού της έδωσα τα μαθήματα την ρώτησα αυτό που με έτρωγε όλη μέρα: "Σε λένε Μ. Π.;"

Τότε το κοριτσάκι με κοίταξε με ένα ύφος φιλικό αλλά και ταυτοχρόνως απειλητικό και μου είπε

"Ναι. Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω " Μετά από αυτό δεν την ξαναείδα.

 Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.

 Διαβάστε Επίσης:

Η κουρτίνα του μπάνιου

Παρουσία ή παραίσθηση;

Η Ανάσταση

Είναι η δεύτερη χρονιά που προσπαθώ να πάω στην Εκκλησία για την Ανάσταση και δεν τα καταφέρνω.

Πέρυσι με το που ντύθηκα και ετοιμάστηκα με έπιασε ένας δυνατός πόνος στο στομάχι. Ήταν τόσο δυνατός που έπεσα κάτω στο πάτωμα. Οι γονείς μου, μου έδωσαν ένα παυσίπονο αλλά ο πόνος επέμενε και με πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί μου έκαναν ορισμένες εξετάσεις, μερικές παυσίπονες ενέσεις αλλά ο πόνος πέρασε μερικά λεπτά μετά τις 12 το βράδυ. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθε έφυγε. Οι γιατροί υπέθεσαν ότι ήταν κολικός.

Φέτος, όσες φορές κι αν προσπάθησα να πάω στην εκκλησία ένιωθα μια απίστευτη αδυναμία. Δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ από τον καναπέ. Σαν να ήμουν 100 χρονών. Όταν αρχίσαμε το Μ Σάββατο να ετοιμαζόμαστε για την εκκλησία με έπιασε ένας δυνατός πονοκέφαλος. Δεν μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου. 

Τελικά έμεινα στο σπίτι. Ένιωθα πολύ παράξενα. Δε ξέρω γιατί. Ένιωθα ένα βάρος. 

Δε ξέρω τι μου συμβαίνει... Ένα είναι μόνο σίγουρο... Όσες φορές προσπάθησα το τελευταίο χρόνο να πάω στην εκκλησία πάντα κάτι γινόταν και το ανέβαλα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Πασχαλινό Θαύμα

Η Άγνωστη Γυναίκα

Το σκοτάδι

Προχτές το βράδυ έμεινα στο σπίτι. Αν και η παρέα επέμενε να βγούμε εγώ βαριόμουνα απίστευτα, ενώ συνήθως είμαι εκείνος που επιμένει να βγούμε.

Κάθισα λοιπόν  στο σπίτι και έβαλα να δω μια ταινία. Διάλεξα το Βατικανό - Απόρρητοι Φάκελοι. Έσβησα όλα τα φώτα στο σπίτι και ξεκίνησα. 

Μετά από λίγο άρχισα να ακούω ένα περίεργο θόρυβο. Σαν να χτυπούσε κάποιο ξύλο. Χαμήλωσα τη φωνή από την τηλεόραση. Συνέχισα να ακούω το θόρυβο.

Σηκώθηκα και πήγα προς το μπαλκόνι. Νόμιζα ότι από εκεί ερχόταν ο θόρυβος. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω. Φυσούσε πολύ. Κοίταξα δεξιά - αριστερά  αλλά δεν κατάλαβα από που προερχόταν ο θόρυβος.

Μπήκα ξανά μέσα στο σπίτι. Άκουσα πάλι το θόρυβο... Όχι όμως από έξω... Από μέσα... Πολύ κοντά σε μένα.

Τακ τακ τακ

Φοβήθηκα, ίσως επηρεασμένος από την ταινία που έβλεπα. Άναψα τα φώτα. Σταμάτησα και τη ταινία και ξαφνικά....

Ξαφνικά έσβησαν τα φώτα, η τηλεόραση, τα πάντα.... Άρχισα να ψάχνω το κινητό μου για να ενεργοποιήσω το φακό ώστε να πάω να δω τον πίνακα μήπως έπεσε ο γενικός διακόπτης.

Δεν μπορούσα να το βρω. Δε θυμόμουν που το είχα βάλει. Κι ενώ το έψαχνα στα τυφλά άρχισε να χτυπάει δυνατά η εξώπορτά μου!!!

Τακ τακ τακ

Και μετά ξανά δυνατά! Το ίδιο χτύπημα... Δεν ήξερα τι να κάνω... Να ανοίξω την εξώπορτα; Ποιος ήταν; Που είναι το κινητό μου;

Ξανά το ίδιο χτύπημα στην πόρτα... Πλησίασα σιγά σιγά...σχεδόν αθόρυβα... Προσπάθησα να δω από το ματάκι ποιος ήταν αλλά το μόνο που ξεχώριζα ήταν μια μαύρη φιγούρα μέσα στο σκοτάδι.

Άνοιξα την πόρτα. Ναι, αποφάσισα να την ανοίξω χωρίς να το σκεφτώ και πολύ...

Ήταν ο γείτονας. Ήρθε να με ρωτήσει αν έχω ρεύμα. Είχε κοπεί και σε αυτόν αν και η γειτονιά φαινόταν ότι είχε ρεύμα.

Αποδείχτηκε ότι είχε πέσει ο γενικός της πολυκατοικίας. Οι τεχνικοί της ΔΕΗ  μας είπαν ότι ήμασταν τυχεροί που δεν έπιασε φωτιά. Η βλάβη ήταν σοβαρή αλλά δεν ήξεραν να μας πουν από τι προκλήθηκε.

Όταν κατέβηκα κάτω στο υπόγειο, εκεί που είναι ο κεντρικός πίνακας της ΔΕΗ , είδα πως είχε καεί ο κεντρικός πίνακας της πολυκατοικίας και πως είχε κάψει και όλους τους άλλους πίνακες. Είδα όμως και κάτι που με ανησύχησε πολύ:

Πάνω από τους πίνακες είχε σχηματιστεί από την μαυρίλα ένας ανάποδος σταυρός.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας  Γρήγορη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Το τσιγγανάκι 

Ο δρόμος προς την κόλαση 

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Μάρτυρας εμφάνισης UFO

“Ηταν καλοκαιρι 2011 και ημουν 15 ετων,ειχαν τελειωσει τα σχολεια και ειχα παει διακοπες στην πολη που εχω γεννηθει στους αγιους σαραντα της Αλβανιας..Το σπιτι μας βρισκεται στο εβδομο οροφο σε μια οκταοροφη πολυκατοικια και εχει θεα ολους τους αγιους σαραντα..

Ημουν στο μπαλκονι και μιλουσα στο τηλεφωνο και στο σπιτι μου βρισκονταν ο ξαδερφος μου ο οποιος τοτε ηταν σε ηλικια 18 ετων και η θεια μου..οι γονεις μου ελειπαν…στο μπαλκονι ηταν και η θεια μου μαζι μου..Χαζευα την θεα και ακριβως απεναντι σε αποσταση 500-700 μετρων απο την πολυκατοικια μας,αναβει ενα φως σε ενα οικοπεδο κοντα στην θαλασσα το οποιο δεν ειχε καθολου φωτισμο το συγκεκριμενο οικοπεδο..απλως καθομουν και κοιτουσα αυτο το φως για καποιο περιεργο λογο,δεν μου ειχε παει καν το μυαλο για κατι μεταφυσικο ειλικρινα..

Το φως παρεμεινε σε αυτο το οικοπεδο για λιγα δευτερολεπτα και αρχιζε να σηκωνεται καθετα,ειπα στην θεια μου να κοιταξει προς αυτο το σημειο και απλως χαζευαμε την πορεια του,φωναξα επισης και τον ξαδερφο μου και ημασταν και οι τρεις στο μπαλκονι κοιταζοντας αυτο το φως..εφτασε σε ενα υψος το οποιο με τα ματια μας φαινοταν στο μεγεθος 2 εκατοστων να φανταστειτε (σχεδιαστε κατι 1-2 εκατοστα για να καταλαβετε για τι μεγεθος εννοω) και εδω ερχεται ολη η μαγεια ειλικρινα,ειχε στρογυλλο σχημα και ειχε πολλα φωτα απο την κατω μερια του..ειχα δει καποια ντοκιμαντερ αλλα δεν πολυπιστευα αυτα που ελεγαν για το πως ειναι,αλλα ολα αυτα που ελεγαν στο ντοκιμαντερ βγηκαν ολα ειλικρινα,για το σχημα και για τα φωτα…

Αναρωτιομασταν ειλικρινα τι ηταν,ειχαμε μεινει εκπληκτοι που βλεπαμε κατι τετοιο..Ηταν και οι γειτονες στον ογδοο οροφο οι οποιοι το ειδαν και ελεγαν ηρθαν οι εξωγηινοι να μας φανε και γελαγαν..μονο να γελασω δεν μπορουσα εκεινη την στιγμη..για να συνεχισω ομως την ιστορια

Παρεμεινε σε αυτο το υψος για περιπου 10 δευτερα και αρχιζε να ανεβαινει πλαγιος προς τον ουρανο και οσο πηγαινε απομακρυνοταν,μεχρι που εμοιαζε με αστερι και μετα εξαφανιστηκε..καθομουν και κοιτουσα τον ουρανο γιατι πιστευα οτι θα υπηρχαν και αλλα..μετα απο δυο λεπτα ειδαμε και ενα αλλο το οποιο ανεβαινε με ταχυτητα προς τον ουρανο και χαθηκε μεσα σε λιγα δευτερολεπτα.

Μετανιωσα για τρια πραγματα στην ζωη μου γιαυτο το συμβαν

1) γιατι εκεινη την νυχτα δεν το βιντεοσκοπησα (αν και δεν θα φαινοταν τιποτα στανταρ αλλα τουλαχιστον να ειχα κατι απο κεινη την νυχτα)

2) γιατι δεν πηρα τα κυαλια να δω απο κοντα το πως ακριβως ηταν το σκαφος

3)γιατι δεν πηγα εκεινη το βραδυ στο σημειο εκεινο να δω αν ειχε συμβει κατι μεταφυσικο η τουλαχιστον το επομενο πρωι..

ειλικρινα σπαω το κεφαλι μου που δεν εκανα κατι απο αυτα αλλα νταξει τουλαχιστον αυτη η εμπειρια εχει μεινει για παντα χαραγμενη στην καρδια μου και στο μυαλο μου.”

http://www.xfiles.gr/

Βοήθεια.... ο Διάβολος;

Την περασμένη εβδομάδα η παρέα μου και εγώ μαζευτήκαμε στο σπίτι της Λίτσας και εκεί που πίναμε και τρώγαμε σκεφτήκαμε να κάνουμε το πείραμα με το καθρέφτη και τα κεριά τα μεσάνυχτα. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια λέγαμε σχετικές ιστορίες και φοβόμασταν.  Πιστεύαμε ότι αν ανάβαμε τρία κεριά τα μεσάνυχτα μπροστά σε ένα καθρέφτη θα εμφανιζόταν μέσα σε αυτόν ο διάβολος.... Ποτέ δεν τολμήσαμε να το κάνουμε όμως. Τώρα στα 35 μας είχε φτάσει η στιγμή.

Η Κατερίνα και η Λίτσα δεν πιστεύανε σε αυτά πλέον, εγώ είχα τις αμφιβολίες μου ενώ ο Νίκος και ο Κώστας διαφωνούσαν έντονα. Η Λίτσα έπιασε τρία κεριά και μας φώναξε όλους στο μεγάλο καθρέφτη που είχε στο διάδρομο που οδηγούσε στο σαλόνι. Μαζευτήκαμε γύρω από τον καθρέφτη και ανάψαμε τα κεράκια. Ήταν δώδεκα παρά 5. Είχαμε ακόμη πέντε λεπτά μπροστά μας.

"Και τώρα τι;. Θα περιμένουμε να πάει 12 και αυτό ήταν όλο; Δε χρειάζεται να κάνουμε κάτι άλλο;" ρώτησε η Κατερίνα.

"Δε θυμάμαι καλά την ιστορία. Έχουν περάσει τόσα χρόνια." απάντησα εγώ.

"Τι χαζομάρες φοβόμασταν όταν ήμασταν μικρά!'' είπε κοροϊδευτικά η Λίτσα.

"Παιδιά πρέπει να σας πω κάτι" συμπλήρωσε ο Κώστας... Και τότε μας είπε την παρακάτω ιστορία:

Όταν ήταν στο πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη, με την παρέα που είχε εκεί, έκανε το ίδιο πείραμα. Πήραν μερικά κεράκια και προσπάθησαν να καλέσουν τον διάβολο μπροστά από ένα καθρέφτη. Ο φίλος του ο Δημήτρης επέμενε να το κάνουνε. Πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο μπορούμε να επικοινωνούμε με πεθαμένους. Ήθελε να επικοινωνήσει με ένα φίλο του που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό σε τροχαίο, τον Γιώργο.

Όταν πήγε δώδεκα ακριβώς, ο φίλος του ο Δημήτρης άρχισε να φωνάζει: "Το είδατε αυτό; το είδατε; Υπάρχει μια σκιά μέσα στο καθρέφτη!!!" Ο Κώστας και οι υπόλοιποι δεν έβλεπαν κάτι, όταν ξαφνικά τα κεράκια έσβησαν!!!! Όλοι η παρέα παραξενεύτηκε πόσο μάλλον όταν ο Δημήτρης ρώτησε αν η σκιά του καθρέφτη μπορεί να βγει από εκεί μέσα και να έρθει στο δικό μας κόσμο. Μετά από αυτό η ψυχική υγεία του Δημήτρη κλονίστηκε. Φοβόταν να μείνει στο σπίτι του μόνος. Φοβόταν ότι κάτι τον κυνηγούσε στη Θεσσαλονίκη.  Οι γονείς του, μετά από συμβουλές ψυχιάτρων, αναγκάστηκαν να τον στείλουν στη Γαλλία για να αλλάξει παραστάσεις και να σπουδάσει εκεί. Μόνο που εκεί χειροτέρεψε η κατάστασή του και κατέληξε σε τρελάδικο.

Έτσι μας πρότεινε ο Κώστας, πως ακόμη και αν δεν πιστεύουμε σε αυτά, να το σταματήσουμε γιατί ίσως κάποιος από εμάς επηρεαστεί ψυχολογικά.

Η Λίτσα έσβησε αμέσως τα κεράκια. "Καλύτερα να μην το κάνουμε" είπε.

Τότε ο Νίκος είδε κάτι μέσα στο καθρέφτη. "Το είδατε αυτό;" ρώτησε έντρομος.

"Τι ώρα είναι;" ρώτησα εγώ.

Ήταν 12 και 5 όταν η Λίτσα έσβησε τα κεράκια... Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας αμήχανα. Μήπως ελευθερώσαμε άθελά μας κάτι κακό; Μήπως θα συμβεί και σε εμάς κάτι κακό; 

Ευτυχώς από τότε δεν έχει συμβεί τίποτα παράξενο σε κανένα μας. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι μας είδαμε μια θολή μορφή μέσα στο καθρέφτη όταν η Λίτσα έσβησε τα κεράκια. Μπορεί κάποιος που ξέρει από αυτά να μας βοηθήσει; Κινδυνεύουμε ή είναι όλα στη φαντασία μας;


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Πόπη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Οι δύο φίλοι

Η σκιά

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Η εμφάνιση

Θέλω να σας πω κάτι πολύ περίεργο που μου συνέβη. Είμαι από τα Χανιά και το περιστατικό έγινε πριν δύο μήνες περίπου.

Είχα πάει με τον αδερφό μου στο Μελισσουργείο για να δούμε συγγενείς. Βγήκαμε με τα ξαδέρφια για ένα ποτάκι και πέρασε η ώρα. Βράδιασε όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα λίγο περίεργα όταν μπήκα στο αυτοκίνητο για να οδηγήσω. Η τελευταία συζήτηση που κάναμε με τα ξαδέρφια μας ήταν ο θάνατος ενός πολύ καλού μας φίλου που σκοτώθηκε τα Χριστούγεννα σε τροχαίο ατύχημα.

Έβαλα στο ραδιόφωνο μουσική και ο αδερφός μου ψιλοκοιμότανε στη θέση του συνοδηγού. Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος. Η συννεφιά και ο αέρας περιόριζαν την ορατότητα και έκαναν την οδήγηση κουραστική.

Τα μάτια μου ψιλοέκλειναν και σκέφτηκα να αυξήσω λίγο ταχύτητα για να φτάσουμε πριν με πάρει ο ύπνος στο αμάξι.

Λίγο πριν τη διασταύρωση όμως μετά τα Καμισιανά για Δέμπλα και Ταυρωνίτη έγινε κάτι πολύ περίεργο! Ενώ πήγαινα με αρκετή ταχύτητα, κουρασμένος, πετάχτηκε μπροστά μου ένας άντρας, μες στη μέση του δρόμου!!!! 

Πάτησα φρένο αλλά δεν πρόλαβα να σταματήσω... Το αμάξι έπεσε πάνω στον άντρα... Αλλά δεν τον χτύπησε...Δεν ξέρω τι έγινε...Ήταν σα να πέρασε μέσα από το αμάξι μας!!!! 

Μόλις ακινητοποιήθηκε το αυτοκίνητό μας, λίγα μέτρα πριν τη διασταύρωση που σας είπα, ένας μεθυσμένος που ερχόταν από τον Ταυρωνίτη βγήκε από τη διασταύρωση και καρφώθηκε με δύναμη στην άκρη του δρόμου, λίγα μέτρα πιο μπροστά από μας....

Έτσι και δεν είχα σταματήσει πιο νωρίς θα καρφωνόταν πάνω μας...

Μέσα στον πανικό μου για τον άντρα που χτύπησα και για τον μεθυσμένο που παραλίγο να μας σκοτώσει ξύπνησε και ο αδερφός μου.

Εγώ βγήκα από το αμάξι και κοίταξα πίσω να βρω τον άντρα που χτύπησα... Μπορώ να ορκιστώ ότι είδα τον φίλο μας που χάθηκε τα Χριστούγεννα σε τροχαίο...

Με ρώτησε ο αδερφός μου τι έγινε και του εξήγησα. Καλέσαμε την αστυνομία ψάχνοντας να βρούμε τον άντρα που χτύπησα. Δεν υπήρχε κανείς. Το αυτοκίνητο δεν είχε καμία ζημιά... Δυστυχώς ο μεθυσμένος οδηγός έχασε τη ζωή του. 

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Ανέστη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε ακόμη:

Παρουσία ή ψευδαίσθηση;

Το τηλεφώνημα

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Το παράξενο τραγούδι

Καλησπέρα σας. Πρώτα απ' όλα να σας συγχαρώ για το blog και την υπέροχη δουλειά που κάνετε. Πολλά μπράβο! 

Ύστερα θα ήθελα να σας διηγηθώ μια ιστορία. Μια ιστορία βασισμένη κυρίως στη φαντασία σε συνδυασμό με πολλά τρομακτικά γεγονότα που έχω διαβάσει και μου έχουν διηγηθεί. Όλα μαζί προσαρμοσμένα σ' έναν κόσμο που αρχικά, στα μάτια του ήρωα, μοιάζει με αληθινό, στην πορεία όμως αποδεικνύεται το αντίθετο...

"...Βρισκόμαστε σε μια απ' τις κρύες νύχτες του Ιανουαρίου"

Λόγω σπουδών πάνω στη μουσική, περνάω πολλές ώρες εξάσκησης πάνω σ' ένα πιάνο.

Ένα βράδυ, ξέροντας ότι έχω αρκετή μελέτη για το επόμενο μάθημα, αποφασίζω να ξενυχτίσω τελειώνοντας έτσι ένα τραγούδι το οποίο με προβλημάτιζε ιδιαίτερα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Η αλήθεια είναι ότι το ξεχώρισα εξ αρχής και το λάτρεψα ταυτόχρονα. Είχε κάτι τόσο σκοτεινό και θλιμμένο στη μελωδία του που σίγουρα δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην επιλογή του. Σα να με μάγεψε με το δικό του τρόπο. Η ώρα είχε πάει ήδη 12 τα μεσάνυχτα όταν ξεκίνησα την πρόβα. Το δωμάτιο στόλιζαν λίγα κεριά, μικρά φωτάκια που παραπέμπουν σε πυγολαμπίδες που η μικρή τους λάμψη τις κάνει να ξεχωρίζουν απ' το υπόλοιπο σκοτάδι καθώς και μικρά φαναράκια, που έμοιαζαν να είναι βγαλμένα από κάποιο παραμύθι, τοποθετημένα αρμονικά το ένα δίπλα στο άλλο.

Κοιτάζω στο κινητό μου το κομμάτι, στη λίστα με τα υπόλοιπα τραγούδια. Ακόμα κ' εκεί ξεχώριζε. Όλα τα υπόλοιπα τραγούδια εμφανιζόντουσαν με τον τίτλο τους και το εξώφυλλο του CD στο οποίο άνηκαν. Αυτό όμως όχι. Ήταν αποθηκευμένο ως Untitled(=Χωρίς Τίτλο) και με μαύρο φόντο. Το μόνο που γνώριζα σχετικά μ ' αυτό είναι μόνο ποιος το τραγούδησε και το έπαιξε. Ήταν ένας νεαρός καλλιτέχνης, σχεδόν άγνωστος για πολλούς. Μου φαίνεται πως το είχα ακούσει σ' ένα ατμοσφαιρικό Jazz Club που είχα πάει μόνος ένα βράδυ και το ηχογράφησα στο κινητό. 

Βάζω να το ακούσω. Ένας κρύος ιδρώτας μ' έλουσε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά  γρήγορα σα να τρέχει σε κάποια κούρσα θανάτου. Θαρρείς πως προσπαθούσε να ξεφύγει απ' αυτήν μου την πράξη. Το κομμάτι τέλειωσε και είχα την αίσθηση ότι κακό θα συνέβαινε. Στρέφω το βλέμμα μου σ' ένα κάδρο που κοσμεί τον τοίχο πάνω απ' το κρεβάτι μου. Είχε αλλάξει ελαφρώς θέση κλείνοντας  προς τ' αριστερά. Στο κάδρο αυτό υπήρχε μία μουσική σκηνή,  πάνω στην οποία  βρίσκονταν μια τραγουδίστρια ένας βιολιστής κ' ένας πιανίστας. Κοιτάζοντάς το, ένιωθα πως η, ξεχωριστή απ' την όψη της, τραγουδίστρια ερμήνευε αυτό το δυσάρεστο τραγούδι, ενώ η ορχήστρα της, την ακολουθούσε. Θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δε μετάνιωσα για την επιλογή αυτού του τραγουδιού. Μάλιστα είχα φροντίσει να το κρύψω κ' από το δάσκαλό μου. Δεν ήξερε ότι δούλευα μόνος μου αυτό το τραγούδι. Ήθελα να του κάνω έκπληξη και την ίδια στιγμή να τον εντυπωσιάσω με τον τρόπο που θα έπαιζα το δύσκολο αρπισμό στον οποίο ήταν γραμμένο το κομμάτι. Κάθομαι στο πιάνο και ξεκινάω να παίζω την εισαγωγή όταν νιώθω τα χέρια μου να μουδιάζουν. Μα ύστερα..

Παρόλο που ήμουν επιρρεπής σε λάθη με άλλα κομμάτια, κάτι το παράξενο συνέβη μ' αυτό. Δεν ένιωθα τη δυσκολία του. Ενώ δεν είχα μελετήσει σχεδόν καθόλου, μου ήταν τόσο οικείο, λες και σε κάποια άλλη ζωή συνήθιζα να παίζω το κομμάτι μερόνυχτα.

Τα χέρια μου δε σταματούσαν το χορό που είχαν στήσει πάνω από τα πλήκτρα. Ένιωθα σαν κάτι μέσα μου να με καθοδηγούσε για την εναλλαγή των πλήκτρων στο κομμάτι. Όσο περνούσε η ώρα γίνονταν όλο και πιο δυσάρεστο. Δε συγκρατώ τις εκφράσεις που έπαιρνα καθώς συνέχιζα, αυτό που γνώριζα όμως με σιγουριά ήταν πως κάτι το μεταφυσικό συνέβαινε. Αν όχι ανέφικτο, είναι τουλάχιστον σπάνιο να παίζει κάποιος έτσι ένα κομμάτι που δε γνωρίζει σχεδόν καθόλου.

 Το κομμάτι είχε φτάσει στο ρεφρέν όταν τα φώτα που είχα επιλέξει να με συντροφεύουν εκείνο το βράδυ, άρχιζαν σιγά σιγά να με εγκαταλείπουν. Το ίδιο και τα κεριά. Έσβηναν και μαζί τους έσβηνε και κάτι ακόμη μέσα μου. Ενώ στο δωμάτιο δεν υπήρχε πια φωτισμός, τα χέρια μου είχαν παραδοθεί στο δυσάρεστο αυτό άκουσμα, παίζοντας λες και αυτή θα ήταν η τελευταία φορά. Μερικά μέτρα επανάληψης και το κομμάτι έφτασε στο τέλος του. Για μια στιγμή δεν ήξερα καν ποιος είμαι. Το κομμάτι είχε τελειώσει, όμως η μελωδία του ακόμα ηχούσε στο δωμάτιο.

 Άναψα ένα από τα κεριά που έσβησαν προηγουμένως.  Ακούω ένα δυνατό ήχο που θύμιζε κάποιον να γδέρνει τα νύχια του πάνω σε πίνακα. Στρέφω το κερί πάνω στο κάδρο που απεικόνιζε τη μουσική σκηνή. Αυτή τη φορά δεν ήταν η θέση του κάδρου που είχε αλλάξει, αλλά αυτό που αναπαριστούσε. Η σκηνή δεν ήταν όπως πρώτα. Η τραγουδίστρια έλειπε μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς εκτός του πιανίστα. Στην άκρη της σκηνής, το πιάνο ήταν πλέον σπασμένο και ο πιανίστας έμοιαζε νεκρός, με ματωμένα δάχτυλα.

 Μουδιάζω ολόκληρος, βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του και ανάβω το μεγάλο φως. Πιάνω ακούσια το μέτωπό μου κλείνοντας για λίγο τα μάτια μου στην προσπάθεια μου να δώσω μια λογική απάντηση σε όλα αυτά που συνέβαιναν. Κοιτάζω με δισταγμό το κάδρο και την αναπαράσταση την οποία φιλοξενούσε. Ήθελα να δω άλλη μια φορά την μεταφυσική αλλαγή που υπέστη σ' αυτό το διάστημα. Μάταια όμως καθώς το κάδρο έμοιαζε ακριβώς όπως ήταν πριν συμβούν όλα αυτά τα γεγονότα. Υπήρχε η τραγουδίστρια, οι μουσικοί, όλα έδειχναν κανονικά και πάλι. "Μήπως ήταν ιδέα μου;",  "Τι συνέβη πραγματικά;" , ήταν κάποια από τα ερωτήματα που με βασάνιζαν στην προσπάθειά μου να συγκρατήσω τα μάτια μου που έκλειναν απ' την κούραση.

Τρεις μέρες μετά, αποφάσισα να παίξω ξανά το τραγούδι. Με την ασφάλεια του αγνού φωτισμού που προσφέρει η μέρα, ήξερα πως δε θα μου συνέβαινε ότι είχε προηγηθεί εκείνο το βράδυ. Χωρίς να έχω ακούσει το κομμάτι ξανά από εκείνη τη νύχτα, αποφάσισα να ξεκινήσω. Κι όμως δε μπορούσα να θυμηθώ τίποτα.  Καμία νότα γνώριμη, καμία συνοχή, τίποτα. Θα πρέπει να το θεωρήσω αυτό λογικό; Καθώς όντως δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με το κομμάτι πέρα από εκείνη τη νύχτα;  Ή όχι, καθώς είχα καταφέρει να παίξω κάθε νότα του τραγουδιού αυτού, εκείνο το βράδυ; 

Αποφασίζω να το συζητήσω όλο αυτό με τον καθηγητή. Ίσως μπορούσε να φέρει κι εκείνος γνώμη βασισμένος πάνω στη τεχνική του κομματιού. Στο δρόμο για το ωδείο ψάχνω στο κινητό μου το κομμάτι για να το ακούσει ο καθηγητής μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως, δε μπορούσα να βρω. Δεν έδωσα παραπάνω βάση. Ίσως να το διέγραψα μες στο πανικό μου εκείνο το βράδυ μετά απ' όλα αυτά που πέρασα. Έφτασα στο ωδείο και με γρήγορο βηματισμό μπαίνω μέσα να βρω τις απαντήσεις που έψαχνα. Βρίσκω τον καθηγητή μου και του εξηγώ όλα όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ.

Μετά από αρκετή ώρα έρευνας και συζήτησης βγαίνω απ' το ωδείο χωρίς να είμαι πλέον ο ίδιος. Ο καθηγητής μου απόρησε όταν του είπα για το τραγούδι και τον νεαρό ερμηνευτή και πιανίστα. Ο ίδιος ο καθηγητής μου, ο οποίος έπαιζε σ' αυτό το Jazz Club τη περίοδο που το επισκέφτηκα, δε γνώριζε κανέναν με το όνομα που ανέφερα. Μετά από άπειρες αναζητήσεις σε διαδικτυακά προγράμματα εύρεσης τραγουδιών με βάση το στίχο, δεν καταφέραμε να βρούμε ούτε το τραγούδι. Αναζητήσαμε περαιτέρω πληροφορίες καλώντας το Club, μα κανείς που δούλευε εκεί δεν γνώριζε κάποιον  μ' αυτό το όνομα.  Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε ήταν ένα: Ο  νεαρός καλλιτέχνης καθώς και το ίδιο το τραγούδι που πίστευα ότι ερμήνευσε και έπαιξε, στη πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ. Όλα ήταν στη φαντασία μου. Κι όμως η μελωδία αυτού του τραγουδιού ακόμα στοιχειώνει το μυαλό μου. Το ίδιο και ο νεαρός αυτός καλλιτέχνης που μέρα με τη μέρα, του μοιάζω όλο και περισσότερο...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Άγγελο για την ιστορία που μας έστειλε!

Διαβάστε επίσης:

Εγκλωβισμένος στο πουθενά 

Νυχτερινή βάρδια 

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Περίεργοι ήχοι

Είμαι φανατικός αναγνώστης σας και μένω στην όμορφη Ορεστιάδα. Θέλω να σας πω για κάτι παράξενο που έγινε στην πόλη μου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς, λίγο πριν υποδεχτούμε το 2016, άρχισε ο σκύλος μας να γαβγίζει ασταμάτητα στην αυλή. Στην αρχή δε δώσαμε σημασία γιατί ο σκύλος μας γαβγίζει όποτε περνάει κάποιος περαστικός. Αλλά αυτή το φορά δεν σταματούσε με τίποτα.

Σε κάποιο σημείο όμως άρχισε να γαβγίζει φοβισμένα. Βγήκα έξω στην αυλή για να δω τι συμβαίνει. Ο σκύλος μας γάβγιζε φοβισμένα, "κλαψούριζε", στο κενό. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Αλλά ήταν πολύ σκοτεινά, πρέπει να πω την αλήθεια.

Γύρισα να μπω μέσα στο σπίτι όταν... 

Όταν άκουσα ένα παράξενο ήχο, που έμοιαζε με σάλπιγγες, από τον ουρανό! Κοντοστάθηκα στην πόρτα. Ο ήχος ακούστηκε και πάλι! Ήταν περισσότερο μεταλλικός, διαπεραστικός! Κοίταξα στον ουρανό. Δεν φαινόταν τίποτα, ούτε καν ένα φως για να πω πως ήταν κάποιο διερχόμενο αεροπλάνο. 

Ο ήχος συνεχίστηκε αρκετή ώρα. Ναι, ακουγόταν σαν σάλπιγγες από τον ουρανό. Βγήκε και η γυναίκα μου έξω και τον άκουσε και αυτή.

Όταν σταμάτησε ο ήχος ηρέμησε και ο σκύλος μας. Πραγματικά δεν ξέρω τι ήταν ...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε. Η ομάδα μας έψαξε λίγο το θέμα και βρήκε ένα βίντεο με παρόμοιο ήχο που ακούστηκε την ίδια μέρα στην Κωνσταντινούπολη.

Διαβάστε επίσης:

Επισκέπτες από αλλού

Το φρεάτιο 

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Δείξε αγάπη

Γεια σας.

Θέλω να σας πω μια ιστορία, η οποία μπορεί κάποιοι να μην την πιστέψετε,  αλλά είναι αληθινή!

Πριν κάτι μέρες είχα δει ένα όνειρο. Ήμουν εγώ μαζί με έναν φίλο μου στο χωριό μου και περπατούσαμε, μέχρι που σκοτείνιασαν όλα. Τρομάξαμε και είδαμε ξαφνικά να πετάγεται μπροστά μας ένας αστρίτης (φίδι) κατάμαυρος. Ερχόταν προς το μέρος μας πολύ γρήγορα. Μείναμε ακίνητοι, εγώ με τον φίλο μου, για να μπορέσουμε να το πιάσουμε και να το πνίξουμε. Την τελευταία στιγμή όμως πανικοβληθήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε.

Μέχρι που βρήκαμε έναν τοίχο και δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά,  παρά να κοιτάμε το φίδι που ερχόταν όλο και  πιο κοντά! Ερχόταν όλο και ποιο γρήγορα! Ξαφνικά με ένα άλμα το φίδι όρμησε προς εμάς αλλά ένα άλλο φίδι, κάτασπρο σαν βαμβάκι, όρμησε και σκότωσε το μαύρο! Τότε ήταν που ξύπνησα!  Ήταν 10:30!

Ήμουν μονός στο σπίτι! Κοίταξα έξω και είδα έναν γερό ντυμένο στα άσπρα να με κοιτάζει!

Χαμογέλασα! Κατέβηκα κάτω να του μιλήσω και όταν τον ρώτησα πως τον λένε μου απάντησε: ''Όλοι ξέρουν'' και μου έκλεισε το μάτι. Με ακούμπησε στο μέτωπο και μετά έφυγε!

Όταν ξαναπήγα πάνω, κοίταξα κάτω και τον ξαναείδα να κάθετε σε ένα παγκάκι και να γράφει κάτι στο παγκάκι! Έφυγε και πήγα να δω τι είχε γράψει. Αυτό που είχε γράψει ήταν το εξής: ''Δείξε αγάπη''.

Με εκτίμηση,

Γιώργος

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιώργο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Η γέννηση 

Τρομακτικό ξύπνημα

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Παράξενη παρουσία

Γεια σας !

Πρώτα απ' όλα να πω ότι η σελίδα σας είναι υπέροχη! Γι' αυτό αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου με εσάς!

Συχνά τώρα τελευταία δεν κοιμάμαι τα βράδια! Προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά ούτε λίγο δεν μπορώ!

Ένα από αυτά τα βράδια ήταν πολύ τρομακτικό.  Ξαφνικά  ενώ  καθόμουν και έβλεπα κάτι στο κινητό μου, έπεσε η μπαταρία. 

Ψηλάφισα μήπως βρω τον φορτιστή και τελικά τον βρήκα. Καθώς όμως πήγα να αλλάξω πλευρό, βλέπω μια σκιά στον τοίχο του δωματίου μου... Κατατρόμαξα νομίζοντας ότι κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι.

Πήρα τον φακό που είχα δίπλα μου και τον άναψα και... δεν ήταν κάνεις  στο δωμάτιο.

Όμως όταν πήγα να ξαναγυρίσω αντίκρισα μια σκιά καταπάνω μου και άρχισα να ουρλιάζω!!!  Όταν όμως άναψα το φως...δεν ήταν κανένας!

 

Τέτοια μου συμβαίνουν πολλές φορές και δεν ξέρω τι να κάνω…

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Λίλα για την ιστορία που μας έστειλε! 

Διαβάστε επίσης:

Μαύρη σκιά πάνω από το κρεβάτι μου

Σημάδι από την Παναγία

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Ο επιβάτης

Δεν σου έχουν πει ότι το να οδηγάς και να μιλάς στο κινητό είναι πολύ επικίνδυνο;

Μπορεί να προκαλέσεις κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Μπορεί να σκοτωθείς ή να σκοτώσεις κάποιον.

Ή μπορεί να καλέσεις κάποιον που δεν θα ήθελες να είναι συνεπιβάτης σου...

Δείτε επίσης:

Ο Μπαμπούλας

Selfie από την κόλαση

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.