SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (10ο μέρος)

 


Σήμερα δεν μπόρεσα να αντιγράψω απόσπασμα από το ημερολόγιο της θείας. Παράξενα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν, και το χέρι μου τρέμει ακόμα. 





Μένω πια αρκετές μέρες εδώ μόνη μου, στης θείας. Στην αρχή ήταν περίεργο αλλά υποφερτό. Τώρα όμως οι συγχωριανοί είναι διαφορετικοί. Εχθρικοί. Σαν να ξέρουν κάτι για μένα. 

Χτες κατά λάθος μπήκα στο κατώι του παλιού καφενείου. Τους είδα να γονατίζουν μπροστά σε ένα άγαλμα, περίεργο, σαν πλάσμα με φτερά και πλοκάμια. Δεν με είδαν. Όταν βγήκα έξω, όλοι με κοιτούσαν σαν ξένη.



Στην επιστροφή για το σπίτι, κοντά στο μαντρί του Γρηγόρη, είδα φως από φακούς. Κρύφτηκα πίσω από έναν βράχο και παρακολούθησα.


Τέσσερις άντρες φόρτωναν κάτι σε ένα τρακτέρ. Πτώματα αγελάδων. Μα δεν ήταν απλώς νεκρές· έμοιαζαν αδειασμένες από αίμα, σκελετωμένες, σαν να είχε ρουφηχτεί η ζωή τους. Δεν αντέχω να σκεφτώ τι τα ήθελαν. Όταν γύρισα βιαστικά στο σπίτι, όλα γύρω μου φάνηκαν πιο εχθρικά.



Το βράδυ, στο σπίτι, άκουσα βήματα στον διάδρομο, αλλά δεν ήταν κανείς. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Νιώθω πως κάτι πλησιάζει. Κάποιες φορές νομίζω πως ακούω τη θεία να με φωνάζει από το υπόγειο, ενώ ξέρω ότι δεν είναι εδώ.


Φοβάμαι ότι η ζωή μου κινδυνεύει. Το χάραγμα που είχε εκείνη το είδα χαραγμένο στον τοίχο του δωματίου μου, και σε έναν καθρέφτη για μια στιγμή το είδα στο δικό μου χέρι…



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:







Το ημερολόγιο στη σοφίτα:










11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)

Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.







0 σχόλια
Ετικέτες
0

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (9ο μέρος)

 


Τα επόμενα γραπτά της θείας μου με ανατριχιάζουν. Μιλούν για επισκέψεις του άντρα της —ενώ ήταν χρόνια νεκρός— που της έδινε συμβουλές. Συμβουλές που, αν τις ακολουθούσε, ίσως να έμπαινε ακόμη πιο βαθιά στο σκοτάδι.


Our Horror Stories: Για την κατανόηση της ιστορίας παρακαλώ διαβάστε αρχικά το πρώτο μέρος ΕΔΩ




---



ΤΣΙΜΠΑ ΤΟ ΣΕ BLACK FRIDAY ΤΙΜΕΣ



9 Νοεμβρίου 2006

Όλη νύχτα τον είδα να στέκεται στην πόρτα του δωματίου. Ήταν ο άντρας μου, ντυμένος όπως τον θυμάμαι στην κηδεία μας. Δεν μίλησε, μόνο με κοίταζε.

10 Νοεμβρίου 2006

Σήμερα μου μίλησε. «Πρέπει να φύγεις» είπε. «Αυτοί δεν είναι πια οι γείτονές σου. Δεν έχεις ασφάλεια εδώ». Το είπε και χάθηκε μέσα στη σκιά. Έκλαψα. Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο ή ήμουν ξύπνια.

11 Νοεμβρίου 2006

Με ξανάπιασε ο πυρετός. Τον είδα ξανά, να στέκεται πλάι στο κρεβάτι. «Μην κοιτάς πίσω» μου είπε, «φύγε όσο μπορείς». Αλλά το πρόσωπό του άλλαζε ενώ μιλούσε· για μια στιγμή δεν ήταν ο άντρας μου, αλλά κάτι άλλο με μάτια που δεν είχαν λευκό.

12 Νοεμβρίου 2006

Το χάραγμα στο χέρι καίει όταν με πλησιάζει. Σαν προειδοποίηση ή σαν σφραγίδα. Ποιος είναι στ’ αλήθεια αυτός που μου μιλάει; Ο άντρας μου; ή αυτό που πήρε το σχήμα του;

13 Νοεμβρίου 2006

Μου είπε να κατέβω στο υπόγειο το βράδυ «για να σωθώ». Έχω αποφασίσει να μην πάω. Αν είναι αυτό παγίδα, δε θα πέσω μέσα. Μα γιατί μοιάζει τόσο πολύ με τη φωνή του;

---


Σ’ αυτές τις γραμμές βλέπω καθαρά τον φόβο της αλλά και το ένστικτό της να αμυνθεί. Δεν ξέρω ποιος ήταν αυτός που της μιλούσε. Αλλά το βράδυ που έγραψε την τελευταία εγγραφή, σταμάτησε το ημερολόγιο. Από εκεί και πέρα, έχω μόνο το σπίτι της, άδειο, και την ίδια αίσθηση που περιγράφει: ότι κάποιος στέκεται στο κατώφλι και με κοιτάζει.



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.



Το ημερολόγιο στη σοφίτα:









10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)



Διαβάστε επίσης:





Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





0 σχόλια
Ετικέτες
0

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (8ο μέρος)

 


Σε αυτό το σημείο το ημερολόγιο γίνεται σχεδόν ασφυκτικό. Η θεία μου μοιάζει παγιδευμένη μέσα στο ίδιο της το σπίτι, ανήμπορη να ξεχωρίσει το αληθινό από το παραλήρημα. Κι όμως… μέσα στα γραφόμενά της, υπάρχουν σημάδια ότι κάτι πολύ πιο σκοτεινό γινόταν πράγματι εκεί.

Our Horror Stories: Για την κατανόηση της ιστορίας παρακαλώ διαβάστε αρχικά το πρώτο μέρος ΕΔΩ


---

4 Νοεμβρίου 2006

Το πόδι μου πονάει αφόρητα· κάθε σκαλοπάτι είναι μαρτύριο. Απόψε όμως άκουσα τα βήματα ξανά. Όχι ένα, αλλά πολλά. Ανέβαιναν τις σκάλες, πλησίαζαν την πόρτα μου. Έκανα πως δεν ανασαίνω.

5 Νοεμβρίου 2006

Δεν πρόλαβα να κρατηθώ. Έπεσα στις σκάλες, χτύπησα το κεφάλι και όλα γύρω μου έγιναν κόκκινα. Όταν άνοιξα τα μάτια, τους είδα. Γύρω μου, κύκλος από συγχωριανούς, πρόσωπα γνωστά και ξένα μαζί. Ψιθύριζαν λέξεις που πάλλονταν στον αέρα σαν κύματα. Κάποιος έβαλε το χέρι του στο δεξί μου μπράτσο και ένιωσα κάψιμο, σαν να χαράχτηκε σύμβολο μέσα στο δέρμα μου.




6 Νοεμβρίου 2006

Ξύπνησα μόνη μου στο πάτωμα, το σπίτι ήσυχο. Κανείς, τίποτα. Τα έπιπλα όλα στη θέση τους. Σκέφτηκα πως ήταν παραισθήσεις από το χτύπημα. Κι όμως, όταν σήκωσα το μανίκι, το δέρμα μου είχε σημάδι – μια σπείρα που γυρίζει προς τα μέσα, χαραγμένη με φωτιά.

7 Νοεμβρίου 2006

Δεν βγήκα από το δωμάτιο όλη μέρα. Όποτε κλείνω τα μάτια, βλέπω τον κύκλο τους. Ξαναζώ το κάψιμο στο χέρι. Μήπως όλα ήταν όνειρο; Μα τότε γιατί το σημάδι παραμένει;

8 Νοεμβρίου 2006

Άκουσα ξανά τον άντρα μου να με φωνάζει. Η φωνή του ερχόταν από το κελάρι. Μα εκεί κάτω κανείς δεν ζει, κανείς δεν ανασαίνει. Έμεινα στην πόρτα με το κερί στο χέρι, αλλά το κερί έσβησε μόνο του. Στο σκοτάδι, είδα μια λάμψη στο σημάδι του χεριού μου… σαν να ανταποκρίθηκε.

---



Διαβάζοντας αυτές τις μέρες, δεν ξέρω αν η θεία μου κατρακυλούσε στην τρέλα ή αν άνοιγε τα μάτια της σε κάτι που δεν άντεχε να δει. Το χάραγμα όμως… αυτό δεν μπορώ να το αγνοήσω. Το ίδιο σημάδι βρήκα και σε μια γωνιά του σπιτιού της, χαραγμένο με μαχαίρι στο ξύλο. Ποιος το άφησε εκεί; Και γιατί νιώθω ότι δεν ήταν μόνο για εκείνη;



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.

Το ημερολόγιο στη σοφίτα:








9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)

10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)


Διαβάστε επίσης:





Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.







0 σχόλια
Ετικέτες
0

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (7ο μέρος)

 


Όσο προχωρά το ημερολόγιο, τόσο διαφαίνεται πως η θεία μου δεν ήταν απλώς μια μοναχική γυναίκα που ζούσε στο περιθώριο. Στις επόμενες σελίδες, η ίδια καταγράφει γεγονότα που ξεπερνούν τη λογική – το χωριό, οι άνθρωποι, ακόμη και το ίδιο της το σπίτι μοιάζουν με κομμάτια ενός τελετουργικού που προχωρά αργά αλλά σταθερά. Είναι σαν να την είχαν περικυκλώσει όχι άνθρωποι, αλλά ακόλουθοι ενός αρχαίου σχεδίου.

Our Horror Stories: Για την κατανόηση της ιστορίας παρακαλώ διαβάστε αρχικά το πρώτο μέρος ΕΔΩ



---


30 Οκτωβρίου 2006


Κατέβηκα ξανά στο χωριό. Όλοι ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία, σιωπηλοί, με τα μάτια καρφωμένα στο κενό. Δεν ακουγόταν πουλί, δεν φυσούσε. Η κυρά-Δέσπω ψιθύρισε κάτι σε μια γλώσσα που δεν αναγνώρισα. Όταν την πλησίασα, γύρισε την πλάτη της σαν να μην υπήρχα.

31 Οκτωβρίου 2006

Το βράδυ άκουσα τραγούδια χαμηλά, σαν ψαλμούς, να έρχονται από το λόφο πίσω από το σπίτι. Στο όνειρό μου είδα για μια στιγμή ένα πλήθος να σκύβει πάνω από έναν κύκλο, τα χέρια τους γεμάτα στάχτη, τα πρόσωπά τους παραμορφωμένα από κάτι που δεν ήταν εντελώς ανθρώπινο. Ξύπνησα με έναν ήχο στις σκάλες. Κανείς.

1 Νοεμβρίου 2006

Σήμερα βρήκα στην αυλή μου ίχνη – σαν από νύχια μεγάλου ζώου. Στο περβάζι της κουζίνας κάποιος είχε αφήσει ένα αγαλματίδιο που παρίστανε κάτι σαν πλοκάμι να αγκαλιάζει έναν άνθρωπο. Όσο το κρατούσα, ένιωθα μια δόνηση μέσα του, σαν καρδιά. Το πέταξα.

2 Νοεμβρίου 2006

Η παρουσία μέσα στο σπίτι έχει γίνει πια σχεδόν απτή. Όταν περπατώ, ακούω ένα δεύτερο βήμα πίσω μου, καθαρό, βαρύ. Σήμερα το απόγευμα, χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο άντρας με το μαύρο παλτό. Δεν είπε λέξη, μόνο άφησε ένα δέμα και χάθηκε στον δρόμο. Όταν το άνοιξα, είχε μέσα στάχτες και ένα χαρτί με ένα σύμβολο σαν σπείρα που γυρίζει προς τα μέσα.

3 Νοεμβρίου 2006

Όλο το χωριό φαίνεται να περιμένει κάτι. Οι άνθρωποι που γνώριζα για μια ζωή είναι αγνώριστοι, σαν να έχουν παραδοθεί. Στο παράθυρό μου κάθε νύχτα βλέπω μικρές φλόγες να κινούνται στον λόφο. Ξέρω πως ό,τι και να ετοιμάζουν, εγώ είμαι στο κέντρο του. Δεν μπορώ να φύγω· κάτι με κρατά εδώ, σαν αόρατα δεσμά.


---



Σ’ αυτές τις σελίδες, η θεία μου αρχίζει να βλέπει καθαρά αυτό που κι εγώ υποψιαζόμουν από την πρώτη μέρα: το χωριό δεν ήταν απλώς ένα απομονωμένο μέρος, αλλά μια σκηνή λατρείας που περίμενε τη στιγμή της. Οι συγχωριανοί της δεν έμοιαζαν πια άνθρωποι αλλά υπηρέτες ενός άλλου σχεδίου. Όσο περισσότερο διαβάζω, τόσο νιώθω σαν η ίδια ιστορία να ζωντανεύει γύρω μου.


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.



Το ημερολόγιο στη σοφίτα:







8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)

9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)

10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)



Διαβάστε επίσης:




Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





0 σχόλια
Ετικέτες
1

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (6ο μέρος)

 



Η θεία μου αρχίζει να γλιστρά σε μια πραγματικότητα που δεν μοιάζει πια με τη δική μας. Από αυτή την ημερομηνία και μετά, οι σελίδες της γεμίζουν με φράσεις ασύνδετες, με παρακλήσεις για βοήθεια και με περιγραφές που μοιάζουν αδύνατον να ανήκουν σε μια ήρεμη ζωή στο χωριό. Αν κάποτε η ιστορία της μπορούσε να εξηγηθεί ως παραίσθηση, τώρα πια όλα γίνονται σκοτεινά, σάρκινα, αληθινά.





- - -


25 Οκτωβρίου 2006


Σήμερα κατέβηκα στο χωριό για να ζητήσω βοήθεια. Περπατούσα στον κεντρικό δρόμο, μα όσοι με είδαν δεν μου μίλησαν. Τα μάτια τους κενά, τα πρόσωπά τους ανέκφραστα, σαν να μην είχαν μείνει πια άνθρωποι. Χαιρέτησα την κυρά-Δέσπω, που με ήξερε από παιδί, κι εκείνη απλώς έγειρε το κεφάλι της, χωρίς να πει λέξη. Για πρώτη φορά τους φοβήθηκα.


26 Οκτωβρίου 2006


Το βράδυ, μπαίνοντας στην κουζίνα, βρήκα πάνω στο τραπέζι μικρά αντικείμενα: κόκαλα δεμένα με μαύρες κλωστές, ένα κύκλο από στάχτη, κι έναν παλιό σταυρό γυρισμένο ανάποδα. Δεν τα άφησα εγώ. Δεν ξέρω ποιος τα έβαλε εκεί, ούτε πότε. Όμως μύριζε θειάφι.



27 Οκτωβρίου 2006


Είδα στον ύπνο μου τον Ανδρέα. Δεν έμοιαζε φάντασμα, έμοιαζε ζωντανός. Μου μίλησε καθαρά: «Μην πιστεύεις αυτά που βλέπεις. Θέλουν να σε μπερδέψουν. Φύγε από το χωριό, όσο προλαβαίνεις.» Ξύπνησα με δάκρυα, κι έπειτα βρήκα το κρεβάτι μου γεμάτο υγρασία σαν από θαλασσινό νερό.


28 Οκτωβρίου 2006


Στη σκάλα ένιωσα ένα χέρι στην πλάτη μου, να με σπρώχνει. Δεν υπήρχε κανείς. Έπεσα και χτύπησα το πόδι μου, τώρα κουτσαίνω. Μα το πιο τρομακτικό ήταν ότι ο καθρέφτης απέναντι μού έδειξε για μια στιγμή όχι το δικό μου πρόσωπο, αλλά το παραμορφωμένο πρόσωπο εκείνου του ξένου.


29 Οκτωβρίου 2006


Όλα στο σπίτι έχουν αλλάξει. Τα βήματα ακούγονται κάθε βράδυ, πιο βαριά, σαν να ανήκουν σε πολλούς που περπατούν μαζί. Κάθε φορά που σβήνω τα φώτα, νιώθω μια παρουσία πίσω μου. Ξέρω ότι δεν έχω άλλο καιρό. Αν δεν φύγω, δεν θα ζήσω να γράψω ξανά.


---

Οι μέρες αυτές διαβάζονται σαν την εξομολόγηση ενός ανθρώπου που παλεύει με τη λογική του. Όμως κάτι μέσα μου λέει πως η θεία μου δεν τα φανταζόταν. Ίσως έβλεπε πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορούσε. Και το πιο ανησυχητικό είναι πως η ίδια τελείωσε τη φράση της τελευταίας καταγραφής με μολύβι μισοσπασμένο, σαν να τη σταμάτησε κάποιος ή… κάτι.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:

Τρομακτικό ξύπνημα

H παλιά πολυθρόνα


---

Το ημερολόγιο στη σοφίτα:






7ο μέρος (09 Νοεμβρίου 2025)

8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)

9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)

10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)


Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





1 σχόλια
Ετικέτες
2

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (5ο μέρος)

 



Από εδώ και πέρα το ημερολόγιο της θείας μου γίνεται ακόμα πιο οδυνηρό να το διαβάζω. Δεν είναι μόνο τα φώτα, οι ήχοι και τα βήματα στο σπίτι· τώρα μπαίνει μέσα και η μορφή του άντρα της, που είχε φύγει από τη ζωή χρόνια πριν. Σαν να ξυπνούν τα πιο προσωπικά της τραύματα. 



---

20 Οκτωβρίου 2006 

Πάλι βήματα στον διάδρομο. Αυτήν τη φορά δεν τόλμησα να βγω. Άνοιξα ελάχιστα την πόρτα και είδα μια φιγούρα. Ορκίζομαι ότι ήταν ο Ανδρέας μου. Στεκόταν εκεί, όπως ακριβώς τον θυμάμαι· τα μάτια του θλιμμένα, το χέρι του να σηκώνεται προς το μέρος μου. Μα πώς; Έχει πεθάνει τόσα χρόνια τώρα. Έκλεισα απότομα την πόρτα και κόλλησα την πλάτη μου πάνω της. Ήταν όνειρο; Παράνοια;

21 Οκτωβρίου 2006 

Όταν βγήκα στην αυλή, ο ξένος με περίμενε πάλι. «Μη φοβάσαι» μου είπε, «είμαι εδώ.» Για μια στιγμή η μορφή του άλλαξε, σαν το πρόσωπό του να ήταν το ίδιο με του Ανδρέα. Μα μετά θόλωσε, ξανάγινε εκείνος ο άγνωστος με τα παγωμένα μάτια. Ένιωσα να με κοροϊδεύει.

22 Οκτωβρίου 2006 

Άκουσα καθαρά την πόρτα του σαλονιού να ανοίγει και να κλείνει. Όταν πήγα, το δωμάτιο ήταν άδειο. Όμως στον καναπέ ήταν το παλιό σακάκι του Ανδρέα. Είχε μυρωδιά καπνού, όπως τότε. Το έπιασα στα χέρια μου και ορκίζομαι πως για μια στιγμή ένιωσα να με αγκαλιάζει. Μα όταν άναψα το φως, το σακάκι είχε εξαφανιστεί.

23 Οκτωβρίου 2006 

Δεν ξέρω αν έχω χάσει πια τα λογικά μου. Μήπως ο ξένος δεν ήταν ποτέ άλλος, παρά ο Ανδρέας μου; Μήπως γυρίζει κοντά μου με άλλο πρόσωπο; Ή μήπως κάποιο σκοτεινό παιχνίδι παίζεται εδώ και παίρνει τη μορφή του για να με πλησιάσει; Μήπως τελικά τα φαντάζομαι όλα;

24 Οκτωβρίου 2006 

Σήμερα το βράδυ, στον καθρέφτη, είδα πίσω μου τη φιγούρα του. Κοίταζε κατευθείαν μέσα από εμένα. Έσκυψε στο αυτί μου και ψιθύρισε: «Δεν θα φύγεις ποτέ από εδώ.» Όταν γύρισα, ο καθρέφτης έσπασε μόνος του.

---


Δεν μπορώ να περιγράψω την ανατριχίλα που νιώθω. Ήταν πράγματι ο θείος μου; Ένα φάντασμα, μια ανάμνηση που ζωντάνεψε, ή κάτι άλλο που μιμείται τα πρόσωπα όσων αγαπάμε; 

Η θεία έγραφε αυτά τα λόγια με το χέρι της να τρέμει — το βλέπω στις σελίδες. Κι εγώ αναρωτιέμαι: αν ήταν κάτι που παίρνει μορφές, ποιον θα διάλεγε να μου δείξει αν ερχόταν τώρα σε μένα;


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.

Το ημερολόγιο στη σοφίτα:





6ο μέρος (06 Νοεμβρίου 2025)

7ο μέρος (09 Νοεμβρίου 2025)

8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)

9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)

10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)


Διαβάστε επίσης:






Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





2 σχόλια
Ετικέτες
0

Το ημερολόγιο στη σοφίτα (4ο μέρος)

 



Όσο περισσότερο προχωράω στις σελίδες του ημερολογίου, τόσο πιο πολύ νιώθω ότι η θεία μου δεν ήταν μόνη εκεί πάνω. 

Στην αρχή τα περιέγραφε σαν θορύβους, σαν ψευδαισθήσεις· τώρα όμως οι καταγραφές της γεμίζουν με φώτα στον ουρανό, σκιές έξω από το σπίτι και τον ίδιο εκείνο ξένο που εμφανιζόταν πότε στην πόρτα και πότε στην αυλή, σαν να ήξερε πότε να έρθει. 


Κι όλο και πιο συχνά γράφει ότι δεν νιώθει πια μόνη μέσα στο σπίτι. Σαν να είχε αρχίσει κάτι να μπαίνει, να καταλαμβάνει τους διαδρόμους και τους καθρέφτες της.

---

15 Οκτωβρίου 2006

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα από έναν ήχο. Βήματα στον διάδρομο, αργά, βαριά, αλλά όταν άνοιξα την πόρτα δεν ήταν κανείς. Από τα παντζούρια έμπαινε ένα γαλαζωπό φως, σαν λάμψη φεγγαριού που δεν υπάρχει. Ξημερώνοντας, έμαθα ότι στο χωριό βρήκαν ακόμη ένα ζώο — μια κατσίκα άδεια από αίμα, χωρίς σημάδια πάλης. Σκέφτηκα τον ξένο· πότε ήρθε τελευταία φορά;

16 Οκτωβρίου 2006

Το απόγευμα χτύπησε η πόρτα. Ήταν εκείνος. Ο ίδιος άντρας, με το ίδιο χλωμό πρόσωπο και τα μάτια σαν γυαλί. Μου είπε ψιθυριστά: «Μη βγαίνεις έξω τη νύχτα. Δεν είναι πια ασφαλές.» Κι ύστερα έστρεψε το βλέμμα του προς το ταβάνι, σαν να άκουγε κάτι από πάνω. Όταν γύρισα να κοιτάξω κι εγώ, δεν ήταν πια εκεί. Το φως έξω είχε γίνει σχεδόν πράσινο.

17 Οκτωβρίου 2006

Οι φωνές και οι ψαλμοί από το κελάρι επέστρεψαν, μα αυτή τη φορά ακουγόταν και κάτι άλλο. Και μαζί, ανάμεσα στους ήχους, βήματα μέσα στο σπίτι. Μα δεν ήταν δικά μου. Στάθηκα στον διάδρομο και είδα μια σκιά να περνά μπροστά από την κλειστή πόρτα του σαλονιού. Κι έπειτα, τίποτα. 

18 Οκτωβρίου 2006

Βρήκα τις κότες μου σφαγμένες. Όχι όπως τις πιάνει η αλεπού· δεν υπήρχαν δαγκώματα, ούτε αίμα. Μόνο άψυχα κορμιά, σαν να τα είχε ρουφήξει κάτι από μέσα τους. Το δέρμα τους ήταν κρύο, σχεδόν γυαλιστερό. Ένιωσα ότι με παρακολουθούσαν καθώς τα μάζευα. Κάπου στο βάθος του χωραφιού, ανάμεσα στα δέντρα, φάνηκε πάλι εκείνο το περίγραμμα. Ψηλό, πιο μαύρο από τη νύχτα.

19 Οκτωβρίου 2006

Σήμερα όλα ήταν ήσυχα. Καμιά φωνή, κανένα φως, κανένα βήμα. Μα ο καθρέφτης του υπνοδωματίου μου ήταν θαμπός, σαν να είχε αναπνεύσει πάνω του κάποιος άλλος. Στην επιφάνειά του υπήρχαν τρεις μικρές, λεπτές γραμμές, σαν δάχτυλα που πέρασαν αργά.

---

Διαβάζοντας αυτά τα κομμάτια, δεν ξέρω τι να πιστέψω. Εξωγήινοι; Κάτι πιο αρχαίο; Ή μια ψυχή που λύγισε; Το μόνο που ξέρω είναι πως όσο προχωρά το ημερολόγιο, τόσο πιο συχνά νιώθω κι εγώ ένα βάρος στο σπίτι της θείας όταν το επισκέπτομαι. Σαν κάτι να είναι ακόμη εκεί και να περιμένει.


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.


Το ημερολόγιο στη σοφίτα:





6ο μέρος (06 Νοεμβρίου 2025)

7ο μέρος (09 Νοεμβρίου 2025)

8ο μέρος (13 Νοεμβρίου 2025)

9ο μέρος (16 Νοεμβρίου 2025)

10ο μέρος (20 Νοεμβρίου 2025)

11ο μέρος (23 Νοεμβρίου 2025)

12ο μέρος (26 Νοεμβρίου 2025)


Διαβάστε επίσης:



Γεμάτο φεγγάρι


Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





0 σχόλια
Ετικέτες
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)