SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Η Πόρτα που Δεν Έπρεπε να Ανοίξω

 



Διάβασα την ιστορία που σας έστειλε η Άννα για τη σκιά στο δωμάτιο και μου θύμησε μια δική μου, τρομακτική εμπειρία... Σας τη παραθέτω αμέσως κι ελπίζω να την δημοσιεύσετε:


Δεν ξέρω γιατί το έκανα. Ίσως επειδή όλοι μου έλεγαν να μην τολμήσω. Ίσως επειδή μέσα μου κάτι με τραβούσε.


Στο σπίτι των παππούδων μου, στον επάνω όροφο, υπήρχε μια μικρή ξύλινη πόρτα. Κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτήν. Αν ρωτούσα, μου απαντούσαν πάντα το ίδιο:

«Αυτό το δωμάτιο δεν υπάρχει για σένα. Μην το αγγίξεις ποτέ».

Όσο μεγάλωνα, τόσο πιο πολύ με βασάνιζε η ιδέα. Μέχρι που ένα βράδυ, μόνος στο σπίτι, αποφάσισα να δοκιμάσω.

Το χερούλι ήταν κρύο, παγωμένο σαν μέταλλο βγαλμένο από το χιόνι. Γύρισε με απίστευτη ευκολία. Η πόρτα άνοιξε και αποκαλύφθηκε ένας διάδρομος. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει εκεί διάδρομος — το σπίτι τελείωνε σ’ εκείνον τον τοίχο.


Μπροστά μου απλώνονταν σκοτάδι, κι από μέσα του ακουγόταν ένας ήχος... όχι βήματα, όχι ψίθυροι. Ήταν κάτι σαν ανάσα. Σαν κάποιος να περίμενε στο βάθος, πολύ βαθιά.

Έκανα δύο βήματα. Το πάτωμα έτριξε, κι ο ήχος σταμάτησε. Κάτι με παρακολουθούσε. Το ένιωθα.

Όταν γύρισα να κοιτάξω πίσω μου, η πόρτα είχε εξαφανιστεί. Δεν υπήρχε πια. Μόνο σκοτάδι. Και τότε, μέσα από το απόλυτο μαύρο, άνοιξαν δύο μάτια. Χωρίς σώμα. Χωρίς μορφή. Μόνο μάτια, τεράστια, που με κάρφωναν.


Ξύπνησα το επόμενο πρωί στο σαλόνι, κουλουριασμένος στο πάτωμα. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν εφιάλτης... ώσπου πρόσεξα τα παπούτσια μου. Ήταν γεμάτα με σκόνη. Σκόνη από έναν διάδρομο που —υποτίθεται— δεν υπάρχει.


Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Αντώνη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:









Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

0 σχόλια
Ετικέτες
0

Το Μάτι στο Παράθυρο

 


Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα. Αλλά η εικόνα δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μου.

Ξύπνησα γύρω στις 4 τα ξημερώματα, διψασμένος. Σηκώθηκα να πάω στην κουζίνα, και τότε το πρόσεξα. Στο παράθυρο, μέσα στο σκοτάδι, υπήρχε ένα μάτι. Όχι ολόκληρο πρόσωπο. Μόνο ένα μάτι, τεράστιο, καρφωμένο πάνω μου.

Έμεινα παγωμένος για μερικά δευτερόλεπτα, ανήμπορος να κινηθώ. Το βλέμμα του δεν ανοιγόκλεινε, δεν έφευγε. Μόνο με κοιτούσε.

Τελικά μάζεψα το θάρρος, άρπαξα το φως του κινητού και το έστρεψα προς το παράθυρο. Τίποτα. Μόνο το τζάμι.

Το πιο ανατριχιαστικό όμως; Το διαμέρισμά μου ήταν στον τέταρτο όροφο.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γρηγόρη για την ιστορία που μας έστειλε.



Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!



Διαβάστε επίσης:








Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.




0 σχόλια
Ετικέτες
0

Οι Ψίθυροι στο Διάδρομο

 



Δεν ξέρω γιατί το θυμήθηκα απόψε. Ίσως επειδή η ησυχία της νύχτας μοιάζει με εκείνη που έζησα τότε.

Ήμουν φοιτητής και νοίκιαζα ένα μικρό διαμέρισμα σε μια παλιά πολυκατοικία στο κέντρο. Οι τοίχοι ήταν λεπτοί, και πολλές φορές άκουγα τους γείτονες να μιλούν ή να μαλώνουν. Εκείνο όμως που συνέβη δεν είχε καμία σχέση με φωνές ανθρώπων.


Ένα βράδυ, γύρω στις τρεις, με ξύπνησε ένας ήχος. Δεν ήταν βήματα, δεν ήταν πόρτα που άνοιξε. Ήταν κάτι σαν... ψίθυροι. Μιλούσαν χαμηλά, σαν δύο ή τρεις φωνές να συζητούσαν στον διάδρομο έξω από το δωμάτιό μου.

Στην αρχή νόμιζα πως οι γείτονες έκαναν φασαρία. Μα όταν πλησίασα την πόρτα, οι ψίθυροι σταμάτησαν. Περίμενα λίγα λεπτά, γύρισα στο κρεβάτι μου. Και τότε άρχισαν πάλι. Πιο κοντά. Σαν να έρχονταν μέσα από τον τοίχο, δίπλα στο κεφάλι μου.


Δεν καταλάβαινα λέξεις — μόνο τον τόνο, μια βραχνή μανία σαν κάποιος να προσπαθούσε να με πείσει, να με καλέσει... Έκλεισα τα αυτιά μου με τα χέρια, αλλά οι ψίθυροι ακούγονταν ακόμα πιο καθαρά μέσα στο κεφάλι μου.

Κάποια στιγμή, χωρίς να το συνειδητοποιήσω, βρέθηκα όρθιος στον διάδρομο. Δεν θυμάμαι να άνοιξα την πόρτα. Ήταν απλώς ανοιχτή, και το φως του κοινόχρηστου διαδρόμου τρεμόπαιζε. Δεν υπήρχε κανείς. Μόνο η σκιά μου, μακρόστενη στον τοίχο, που φαινόταν... πιο ψηλή απ’ όσο θα έπρεπε.


Έκλεισα με δύναμη την πόρτα πίσω μου και έμεινα ξάγρυπνος μέχρι να ξημερώσει. Λίγες μέρες αργότερα, είπα στον σπιτονοικοκύρη τι έγινε κι αν είχε ακούσει ποτέ περίεργους ήχους. Με κοίταξε αμήχανα και μου είπε:

«Παιδί μου, ο διάδρομος δεν έχει φως εδώ και χρόνια. Δεν δουλεύει η λάμπα».


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Μάκη για την ιστορία που μας έστειλε.



Διαβάστε επίσης:





Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.





0 σχόλια
Ετικέτες
0

Το Βυθισμένο Χωριό της Αμφιλοχίας

 


Πριν μερικά καλοκαίρια, ταξίδεψα με έναν φίλο προς την Αμφιλοχία. Στην πορεία, μας μίλησαν για ένα χωριό που είχε βυθιστεί μερικώς από τα νερά ενός φράγματος. Οι κάτοικοι το είχαν εγκαταλείψει πριν δεκαετίες, και τώρα μόνο μερικά χαλάσματα ξεπρόβαλλαν πάνω από την επιφάνεια της λίμνης.


Η περιέργεια μας έσπρωξε να το επισκεφθούμε. Η βάρκα γλιστρούσε αργά στα ακίνητα νερά, και όσο πλησιάζαμε, τα ερείπια έμοιαζαν σαν πνιγμένες σπονδυλικές στήλες που πρόβαλλαν μέσα από το νερό.

Κατεβήκαμε σε μια γκρεμισμένη εκκλησία, μισοσκεπασμένη από φύκια και λάσπη. Εκεί βρήκαμε χαραγμένα σύμβολα στους τοίχους — όχι χριστιανικά, ούτε ελληνικά. Κύκλοι που ενώνονταν, σχήματα που έμοιαζαν με πλοκάμια.



Ο φίλος μου γέλασε, είπε ότι ήταν απλώς φαντασίες χωρικών. Εγώ όμως… είδα κάτι. Για μια στιγμή, το νερό μέσα στο ναό φούσκωσε, σαν κάτι τεράστιο να αναδεύτηκε από τα βάθη. Ένα μάτι, μεγάλο όσο ένα κεφάλι, άνοιξε και με κοίταξε μέσα από το νερό. Δεν ήταν ψάρι. Δεν ήταν τίποτα που ανήκει σε αυτή τη Γη.

Φύγαμε αμέσως, και κανείς μας δεν μίλησε ξανά γι’ αυτό. Μα από τότε, τα βράδια, στον ύπνο μου ακούω ένα βουητό. Σαν απόκοσμο ψαλμό σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω. Κι όταν ξυπνάω, το μαξιλάρι μου είναι υγρό… σαν από θαλασσινό νερό.



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Ιερόθεο για την ιστορία που μας έστειλε.



Διαβάστε επίσης:





Ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Facebook 



 Ένα LIKE, SHARE και σχόλιο θα βοηθήσει να συνεχίσουμε το έργο μας!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!






Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.

0 σχόλια
Ετικέτες
2

Η Σκιά στο Παλιό Δωμάτιο

 

Δεν μιλάω συχνά γι’ αυτό. Όχι επειδή το ξέχασα, αλλά γιατί κάθε φορά που το φέρνω στο μυαλό μου, νιώθω εκείνο το παγωμένο ρεύμα να ξαναπερνάει από τη ραχοκοκαλιά μου.

Ήταν πριν μερικά χρόνια, όταν έμεινα για λίγο σε ένα παλιό σπίτι συγγενών μου, σ’ ένα χωριό. Το σπίτι έδειχνε εγκαταλελειμμένο, με σκουριασμένα κάγκελα και ξεφλουδισμένους τοίχους. Θυμάμαι πως η θεία μου με είχε προειδοποιήσει:

«Μη κοιμηθείς στο δωμάτιο του πάνω ορόφου. Η πόρτα μένει πάντα κλειδωμένη».


Δεν μου είπε γιατί. Και φυσικά, η περιέργεια με έτρωγε.

Ένα βράδυ, όταν όλοι κοιμούνταν, βρήκα το κλειδί. Η πόρτα άνοιξε με έναν ανατριχιαστικό ήχο, σαν να πονούσαν οι μεντεσέδες που γύρισαν ύστερα από δεκαετίες. Μπήκα μέσα.

Το δωμάτιο μύριζε υγρασία και κάτι άλλο... κάτι σαν καμένο ξύλο. Στη μέση υπήρχε ένα παλιό σιδερένιο κρεβάτι και στον τοίχο απέναντι, ένας καθρέφτης. Στην αρχή δεν παρατήρησα τίποτα. Μέχρι που έκανα δύο βήματα και είδα, στο τζάμι, μια σκιά πίσω μου.

Γύρισα απότομα. Τίποτα. Μόνο εγώ.

Μα όταν ξανακοίταξα το τζάμι, η σκιά ήταν ακόμα εκεί, ακίνητη, λίγο πιο κοντά αυτή τη φορά.

Δεν ξέρω πώς βρήκα το θάρρος, αλλά έτρεξα, έκλεισα την πόρτα πίσω μου και κατέβηκα κάτω. Όλο το βράδυ έμεινα ξύπνιος στον καναπέ, περιμένοντας να ξημερώσει.


Το πρωί, ρώτησα τη θεία μου γιατί να μην μπαίνουμε σε εκείνο το δωμάτιο. Μου απάντησε απλά:

«Γιατί το παράθυρο είναι καρφωμένο εδώ και σαράντα χρόνια. Κανείς δεν επιτρέπεται να μπει μέσα».

Από τότε, δεν ξαναπήγα. Αλλά ακόμα αναρωτιέμαι... εκείνη τη νύχτα, αν η σκιά δεν καθρεφτιζόταν απλά, αλλά πλησίαζε;


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Άννα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:








Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.




2 σχόλια
Ετικέτες
2

Το βλέμμα κάτω από τα κύματα

 



Ήταν καλοκαίρι και είχα πάει για κολύμπι αργά το απόγευμα σε μια παραλία λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη. Το νερό ήταν γαλήνιο, σχεδόν υπνωτικό. Ξαφνικά, ενώ κολυμπούσα μακριά από την ακτή, ένιωσα ότι κάτι με ακολουθούσε. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά τα κύματα ή η σκιά μου στο βυθό, αλλά η αίσθηση επιμονής δεν έφευγε.

Στράφηκα και κοίταξα γύρω μου. Το νερό ήταν καθαρό και άδειο… τουλάχιστον φαινομενικά. Ξαφνικά, είδα ένα σκοτεινό σχήμα να κινείται κάτω από το σώμα μου, κάτω από τα κύματα, τόσο αργά που φαινόταν να «γλιστράει» αντί να κολυμπάει. Δεν είχε ανθρώπινη μορφή, ούτε ψαριού. Ήταν σαν μια σκιά που παρακολουθούσε κάθε μου κίνηση, και όσο πιο πολύ προσπαθούσα να δω τι ήταν, τόσο πιο βαθιά έμοιαζε να χάνεται… αλλά πάντα ακολουθούσε.


Τρομοκρατήθηκα και επέστρεψα στην ακτή όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Το νερό είχε μια παράξενη αντανάκλαση, σαν να με κοιτούσε.
 
Τις επόμενες μέρες, όταν γύριζα στην παραλία, ένιωθα ότι κάτι κρυφό κάτω από τα κύματα με παρακολουθούσε, ακόμα και όταν κανείς άλλος δεν ήταν εκεί.

Και ακόμα σήμερα, αν κοιτάξω πολύ ώρα τη θάλασσα τη νύχτα, έχω την αίσθηση ότι κάποιος ή κάτι παραμονεύει εκεί κάτω, ήρεμο αλλά έτοιμο να κινηθεί… και δεν θέλω ποτέ να μάθω τι είναι.



Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Δανάη  για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:








Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.


2 σχόλια
Ετικέτες
2

Τα φώτα στον απέναντι λόφο

 


Ήταν καλοκαίρι, και βρισκόμουν στο πατρικό μου σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου. Η νύχτα είχε πέσει βαριά, η σιωπή ήταν απόλυτη, μόνο οι γάτες περνούσαν στα στενά σοκάκια. Κάποια στιγμή, γύρω στα μεσάνυχτα, είδα κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω.


Στο λόφο απέναντι από το χωριό άρχισαν να αναβοσβήνουν φώτα – πολύ έντονα, αλλά όχι από αυτοκίνητο ή σπίτια. Έμοιαζαν σαν να “χορεύουν” στον αέρα, ανεβοκατεβαίνοντας γρήγορα, αλλά χωρίς ποτέ να έρχονται πιο κοντά.



Αρχικά νόμιζα ότι ήταν κάποιο πανηγύρι ή αεροπλάνο, αλλά μετά παρατήρησα κάτι παράξενο: τα φώτα δεν είχαν ήχο. Ούτε θρόισμα, ούτε τίποτα. Απλά κρεμόντουσαν εκεί, και μετά, απότομα, εξαφανίστηκαν.


Την επόμενη μέρα, οι χωριανοί με κοίταζαν περίεργα όταν το ανέφερα. Κανείς δεν είχε δει τίποτα, εκτός από μένα. Και εκεί που νόμιζα ότι ήταν τυχαίο, άκουσα από κάποιον παλιό ότι πριν πολλά χρόνια είχαν γίνει παρόμοια περιστατικά στο ίδιο μέρος. Φώτα, παράξενες κινήσεις, ήχοι που δεν εξηγούνται… αλλά ποτέ κανείς δεν κατάφερε να πει τι ήταν.


Μερικές νύχτες μετά, βρήκα το θάρρος και αποφάσισα να ανέβω στον λόφο, ελπίζοντας να βρω κάποιο σημάδι ή αποδεικτικό στοιχείο για να με πιστέψουν οι χωριανοί. Καθώς πλησίαζα, ένιωσα μια σκιά να με παρακολουθεί – αλλά όταν γύρισα να κοιτάξω, δεν υπήρχε κανείς. 


Κάθισα εκεί για λίγο, νομίζοντας ότι θα τραβούσα με το κινητό βίντεο τα ίδια φώτα, περίμενα να δω κάτι να ξαναεμφανιστεί… Τίποτα...


Όταν επέστρεψα στο χωριό, συνειδητοποίησα ότι είχαν περάσει τέσσερις ολόκληρες ώρες, χωρίς να καταλάβω πώς πέρασε ο χρόνος.


Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Χρήστο για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:








Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.


2 σχόλια
Ετικέτες
1

Το σπίτι στη λοφοπλαγιά

 


Πριν από μερικά χρόνια, πέρασα ένα Σαββατοκύριακο μόνος σε ένα παλιό σπίτι που είχε μείνει κενό για δεκαετίες. Το είχα νοικιάσει φτηνά γιατί ήθελα να γράψω το πρώτο μου βιβλίο και πίστευα ότι η απομόνωση θα με βοηθούσε. Το σπίτι ήταν τεράστιο, ξύλινο, με παλιές σκαλιστές κουρτίνες και μια σκάλα που έτριζε χωρίς να περπατήσει κανείς πάνω της.




Το πρώτο βράδυ, ενώ καθόμουν στο σαλόνι διαβάζοντας, άκουσα ψιθύρους. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν ο άνεμος, αλλά οι φωνές ήταν καθαρές και ήρθαν από τον πάνω όροφο. Κανείς δεν ήταν εκεί. Σηκώθηκα για να ελέγξω και τότε είδα τη σκιά ενός ανθρώπου να περνά μπροστά από ένα δωμάτιο που ήταν κλειδωμένο.

Πλησίασα αλλά δεν υπήρχε κανείς. Δεν μπορούσα να εξηγήσω ούτε το κρύο που ακολούθησε, ούτε την αίσθηση ότι κάτι με παρακολουθούσε από κάθε γωνία του σπιτιού. Κάθε φορά που γύριζα να κοιτάξω, η σκιά έφευγε πριν προλάβω να δω καθαρά κάτι.

Το χειρότερο ήταν όταν πήγα να κοιμηθώ. Το κρεβάτι έτριξε, σαν να καθόταν κάποιος πάνω του, και άκουσα έναν βαθύ, χαμηλό σφύριγμα στο αυτί μου. 


Την επόμενη μέρα, όλα φαινόταν φυσιολογικά, σαν να ήταν όνειρο. Αλλά όταν έφυγα και κοίταξα πίσω μου από το δρόμο, είδα ένα φως να αναβοσβήνει σε ένα παράθυρο του πάνω ορόφου. 



Ήταν η μοναδική φορά που ένιωσα ότι το σπίτι με “κρατούσε”… και ακόμα αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν έμενα άλλη μία νύχτα.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:






Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.


1 σχόλια
Ετικέτες
1

Ο περαστικός

 


Ήταν καταχείμωνο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, και γύριζα με τα πόδια στο σπίτι. Ο δρόμος ήταν άδειος και ήσυχος, τόσο ήσυχος που άκουγα τον αέρα να περνά ανάμεσα στα καλώδια της ΔΕΗ. Είχε αυτή την παγωμένη ομίχλη που κολλάει στα ρούχα και σε κάνει να νιώθεις πως κάτι σε ακολουθεί.




Στη γωνία, κάτω από μια καμένη λάμπα, τον είδα.

Στεκόταν τελείως ακίνητος. Δεν φορούσε τίποτα ιδιαίτερο, ένα μακρύ παλτό, αλλά το κεφάλι του ήταν… στραμμένο λίγο πιο πολύ απ’ όσο θα μπορούσε να γυρίσει ένας άνθρωπος. Δεν έβλεπα τα μάτια του, μόνο ένα αχνό χαμόγελο.

Πέρασα απέναντι, αλλά τα βήματά του ακούστηκαν πίσω μου. Δεν περπατούσε κανονικά· ήταν σαν να… γλιστρούσε. Οι σκιές από τα δέντρα έπαιζαν πάνω του, και για μια στιγμή, ο λαιμός του φάνηκε πιο μακρύς απ’ ό,τι θα έπρεπε.

Γύρισα απότομα να του φωνάξω, αλλά ο δρόμος ήταν άδειος. Αναστέναξα με ανακούφιση, μέχρι που άκουσα τον ψίθυρο, σχεδόν δίπλα στο αυτί μου:

— «Άργησες…»






Έτρεξα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Δεν θυμάμαι πώς μπήκα στο σπίτι, αλλά όλη εκείνη τη νύχτα ένιωθα το κρύο να έρχεται από μια γωνία του δωματίου. Εκεί όπου καμία σκιά δεν θα έπρεπε να φτάνει.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Τάσο για την ιστορία που μας έστειλε.




Διαβάστε επίσης:







Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.


1 σχόλια
Ετικέτες
0

Έκλαψε το μωρό;

 


Ξύπνησα και δε βρήκα τον άντρα μου, τον Τάκη, στο κρεβάτι. Είδα την ώρα. Ήταν 02:30 το πρωί. Που πήγε ο Τάκης; Έπαθε κάτι το μωρό;

Σηκώθηκα και πήγα στο υπνοδωμάτιο του μωρού. Μόλις έφτασα στη πόρτα είδα μπροστά από το παιδικό κρεβατάκι τον Τάκη, να είναι σκυμμένος πάνω από το μωρό.


"Έκλαψε το μωρό;" τον ρώτησα αλλά δε γύρισε καν να με κοιτάξει. 

Πήγα προς την κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό. Καθώς πήγαινα στη κουζίνα άκουσα ομιλίες από το καθιστικό. Πήγα στο καθιστικό και αυτό που είδα ήταν απίστευτα σοκαριστικό!

Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή (από εκεί άκουγα πριν τις ομιλίες) και ο άνδρας μου ο Τάκης κοιμόταν στον καναπέ!

Φρίκαρα! 




Κατευθείαν άρχισα να φωνάζω δυνατά τον άντρα μου να ξυπνήσει και ότι κάποιος άγνωστος είναι στο δωμάτιο του μωρού.

Έτρεξα με όλη μου τη δύναμη στο δωμάτιο του μωρού. Όταν έφτασα στο δωμάτιο είδα μια μαύρη φιγούρα να κρατάει το μωρό στα χέρια της. Είχε ανθρώπινη μορφή αλλά και πάλι είχε γυρισμένη τη πλάτη της προς τα εμένα και δε μπορούσα να δω χαρακτηριστικά της. Εκτός από δύο κέρατα που είχε στο κεφάλι!


Άρχισα να λέω το Πάτερ Ημών και να παρακαλώ τον Θεό να σώσει το μωρό μου!


Ξαφνικά η μορφή εξαφανίστηκε από το χώρο και το μωρό μου έπεσε στο στρώμα του κρεβατιού.


Έτρεξα και το πήρα στην αγκαλιά μου κλαίγοντας. Τότε μπήκε κι ο άντρας μου στο δωμάτιο.

Το μωράκι μου δεν έπαθε κάτι εκτός από ένα κόκκινο σημάδι που εμφάνισε από τότε στο καρπό του δεξί του χεριού.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Κωνσταντίνα για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.



0 σχόλια
Ετικέτες
0

Μέσα από τις σκιές

 


Όλα ξεκίνησαν πριν μερικά χρόνια. Όχι δεν είμαι τρελός. Παρόλο που οι γιατροί γέμισαν το σώμα μου με φάρμακα τίποτα δεν άλλαξε. Ήταν ακόμη εκεί.

Σας έχει τύχει ενώ είστε μόνοι σας να αισθάνεστε ότι κάποιος είναι μαζί σας, κάποιος σας παρακολουθεί μέσα από τις σκιές, κρυμμένος στις πιο σκοτεινές γωνιές;

Από μικρός μπορούσα να τις δω. Απροσδιόριστες μορφές, σα σκιές που ζουν μέσα στις σκιές. Που γίνονται ορατές με την άκρη των ματιών σας. Μη σας ξεγελάνε. Υπάρχουν παντού ψάχνοντας την ευκαιρία να μας αρπάξουν, να μας παραπλανήσουν στο κόσμο τους. Έρχονται τα βράδια που κοιμόμαστε, ψάχνοντας να μας πετύχουν σε μια στιγμή αδυναμίας και να μας κυριαρχήσουν.


Σας έχει τύχει ενώ κοιμάστε να αισθανθείτε ένα βάρος στο σώμα σας; Να προσπαθείτε να φωνάξετε, να κινηθείτε, να ξυπνήσετε, να αντιδράσετε χωρίς να τα καταφέρετε; 

Αν ναι, τότε σας πέτυχαν σε στιγμή αδυναμίας και είναι θαύμα που γυρίσατε πίσω στη δική μας πραγματικότητα. Αλλά όντως γυρίσατε; Ή σας παγίδεψαν σε ένα όνειρο και στη πραγματικότητα είστε ακόμη εκεί, καθηλωμένοι στο κρεβάτι, προσπαθώντας να φωνάξετε, να κουνηθείτε χωρίς αποτέλεσμα; Μήπως ακόμη ρουφάν την ενέργειά σας, ενώ εσείς πιστεύεται ότι ζείτε; Μήπως νομίζετε ότι καταφέρατε να ξυπνήσετε, ενώ οι δικοί σας αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ένα θάλαμο νοσοκομείου και εύχονται να ξυπνήσετε από το κώμα;

Τα έζησα αυτά και ξέρω. Έζησα την εμπειρία της Μόρα και στο τέλος κατάφερα να ξυπνήσω. Μάλλον έτσι νόμισα. Έβλεπα να συνεχίζω τη ζωή μου, μέχρι που συνάντησα ένα περίεργο τύπο, ντυμένο στα λευκά. Με έπιασε από το χέρι και με πήγε σε ένα θάλαμο νοσοκομείου. Όταν μπήκα μέσα με είδα ξαπλωμένο στο κρεβάτι με τη μητέρα μου να κάθετε δίπλα χαμένη στη στεναχώρια της. Ήμουν σε κώμα. Δεν ήξερα πόσο καιρό ήμουν έτσι αλλά έβλεπα μια σκιά να περνάει μέσα από το σώμα μου και να κατασπαράζει την ενέργειά μου. Δεν είχε απομείνει πολλή.


Ο άγνωστος αυτός άνδρας ακούμπησε τη σκιά και αυτή διαλύθηκε στο χώρο. Μετά από λίγο άνοιξα τα μάτια μου.

Από ότι έμαθα μετά ήμουν χρόνια σε κώμα. Ένα βράδυ κοιμήθηκα κι απλά δε ξύπνησα ποτέ.

Τους εξήγησα τι συνέβη αλλά με πέρασαν για τρελό. Μετά το κώμα το μυαλό μου δε μπορούσε να ξεχωρίσει τη φαντασία από την πραγματικότητα.

Κι όμως οι σκιές είναι ακόμη εκεί. Παραμονεύουν στις σκιές. Ψάχνουν να μας πετύχουν σε μια αδύναμη στιγμή.


Ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο στον υπολογιστή μου, με την άκρη του ματιού μου τις βλέπω στη γωνία του σαλονιού μου να σαλεύουν. Με περιμένουν, με έχουν βάλει και πάλι στόχο.

Ακολουθήστε το μουσικό μας συγκρότημα στο youtube και υποστηρίξτε το μουσικό μας ταξίδι με ένα like, share, follow: 



Our Horror Storıes: Ευχαριστούμε το φίλο μας Λευτέρη για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:






Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.


 
0 σχόλια
Ετικέτες
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)