Πόσες φορές έχεις τρομοκρατηθεί πραγματικά περνώντας από ένα σκοτεινό και υποχθόνιο μέρος;
Ποια είναι τα πιο τρομακτικά μέρη στην Ελλάδα; Στο Weirdo παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο τρομακτικές τοποθεσίες που βρίσκονται στην χώρα μας.
SlideShow
0
Καθρέφτης
Ο καθρέφτης πολλές φορές μπορεί να μας προκαλέσει το αίσθημα του φόβου. Πότε όμως γίνεται ακόμη πιο τρομακτικός; Όταν είναι καθρέφτης μιας ντουλάπας...
Δείτε παρακάτω ένα τρομακτικό βίντεο που αποδεικνύει όλα τα παραπάνω...
Αλήθεια, γιατί όταν σας συμβαίνει κάτι παραφυσικό στο σπίτι σας δε το βάζετε στα πόδια;
Δείτε ακόμη:
Ο επιβάτης
Lady in Red
Ο επιβάτης
Lady in Red
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0
Παρακολούθησε ακόμη:
Φαντάσματα και απόκοσμοι ήχοι
Μάθετε πολλά περισσότερα στο κανάλι weirdo στο youtube!
Κεφάλαιο Weirdo: Τα πιο τρομακτικά βίντεο του Youtube
Τι μπορεί να βρει κανείς μέσα στο youtube; Τα πάντα θα έλεγε κανείς. Ακόμη και βίντεο που δε θα μπορούσες να φανταστείς ότι θα μπορούσε κάποιος να ανεβάσει. Ή μήπως όχι; Μήπως είσαι από αυτούς που ψάχνεις να ανακαλύψεις ότι πιο περίεργο και τρομακτικό ζει εκεί μέσα;
Το weirdo θα σε βοηθήσει να βρεις μερικά από τα πιο περίεργα.
Παρακολούθησε ακόμη:
Φαντάσματα και απόκοσμοι ήχοι
Μάθετε πολλά περισσότερα στο κανάλι weirdo στο youtube!
3
Η γριά με το κερί
Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τη σελίδα σας! Οι ιστορίες σας, μας κρατάνε συντροφιά τα βράδια!
Εγώ μένω στη περιοχή Μετς. Πολλές φορές με τη παρέα μου βγαίνουμε για περπάτημα τα βράδια στη περιοχή. Έτσι κάναμε και πριν 2 εβδομάδες. Ήμασταν 4 άτομα.
Ξεκινήσαμε θυμάμαι λίγο μετά τις 11 το βράδυ. Ανεβήκαμε προς το Ζάππειο, προχωρήσαμε προς το μνημείο του Λυσικράτη και στρίψαμε προς την Ακρόπολη.
Στην διαδρομή καταλήξαμε να συζητάμε για το αγαπημένο μας θέμα! Τρομακτικές ιστορίες που είχαμε ακούσει ότι είχαν συμβεί στην Ελλάδα!
Θυμάμαι ότι περάσαμε το ναό του Ολυμπίου Διός και φτάσαμε στη διασταύρωση Λ. Βουλιαγμένης και Αρδυττού μετά τα μεσάνυχτα. Εκεί αποχαιρετιστήκαμε και πήρε ο καθένας το δρόμο για το σπίτι του.
Εγώ έπρεπε να περπατήσω την Αρδηττού μέχρι το Εθνικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης.
Καθώς περνούσα όμως έξω από το Ναό της Αρτέμιδας στο Μετς άκουσα ένα περίεργο θόρυβο. Μια φωνή ηλικιωμένης γυναίκας να καταριέται!
Γύρισα το κεφάλι μου στο μέρος που άκουγα τη φωνή. Τότε είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα με ένα αναμμένο κερί στο χέρι, να πλησιάζει προς το μέρος μου φωνάζοντάς με πως είμαι καταραμένος! Με προειδοποίησε ότι όχι μόνο εγώ αλλά όλη η περιοχή είναι καταραμένη και πως πρέπει να επιστρέψουμε τα χώματα στους παλαιούς!
Κατευθείαν σκέφτηκα ότι τα έχει χαμένα η γριά. Φοβήθηκα μη μου επιτεθεί και άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα. Τότε ήταν που σήκωσε το κερί προς το μέρος μου και με κοίταξε τόσο απόκοσμα, τόσο περίεργα, σα να μη με είχε δει πιο πριν!
Άρχισε να φωνάζει "Εσύ! Εσύ!" και να φτύνει.... Άρχισα να τρέχω εγώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Με το που έφτασα στο σπίτι πήρα τηλέφωνο ένα από τη παρέα μου, που είχαμε βγει για περπάτημα. Του είπα ότι έπαθα με τη γριά με τη γριά. Ο φίλος μου δε μιλούσε...Τον ρώτησα αν με ακούει, αν καταλαβαίνει τι του λέω... Και τότε πήρα την πιο περίεργη απάντηση...
Ακριβώς ότι έπαθα εγώ έξω από το Ναό της Αρτέμιδας έπαθε κι αυτός στο κοντά στην εκκλησία Άγιοι Θεόδωροι! Μια γριά με ένα αναμμένο κερί άρχισε να του λέει τα ίδια!
Πήραμε τηλέφωνο τους άλλους δύο από τη παρέα! Μαντέψτε... Είδαν κι αυτοί την ίδια ηλικιωμένη γυναίκα με το αναμμένο κερί, την ίδια ώρα, σε διαφορετικά σημεία, πηγαίνοντας πίσω στο σπίτι τους.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Λάμπρο για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0
Διαβάστε επίσης:
Μετά από 20 χρόνια
Το κρεβάτι
Νέο Κεφάλαιο: weirdo
Ένα νέο κεφάλαιο ανοίγει στο Our Horror Stories...
Όταν το παραφυσικό συναντά τη λογική...
Όταν ο τρόμος συναντά την επιστήμη...
Περισσότερα με τα πρωτοβρόχια...
Μπορούν να εξηγηθούν επιστημονικά τα Φαντάσματα και τα στοιχειωμένα σπίτια;
Τι ρόλο παίζουν οι ήχοι χαμηλής συχνότητας στις εμφανίσεις φαντασμάτων;
Πως χρησιμοποιούνται αυτές οι ηχητικές συχνότητες στον έλεγχο του Νου;
Διαβάστε επίσης:
Μετά από 20 χρόνια
Το κρεβάτι
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
0
Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Ένας άντρας. Ένα πάρκινγκ. Και μια φιλία...
"Ο Larry ποτέ δε βγαίνει να παίξει στο φως του ήλιου."
"Οι άλλοι τον κοροϊδεύουν γιατί δείχνει διαφορετικός."
"Το μόνο που θέλει ο Larry είναι ένας φίλος."
"Ο Larry ζει πίσω από ένα παράθυρο. Μπορεί και σε βλέπει πίσω από το τζάμι."
"Εσύ θέλεις να γίνεις φίλος του Larry;"
Προσοχή! Αν δεις το βίντεο δεν υπάρχει επιστροφή...
8
Το κρεβάτι
Τη δική μου ιστορία δεν ήξερα πως να την εξηγήσω. Τώρα δε ξέρω τι πρέπει να κάνω...
Μετακόμισα στο νέο διαμέρισμα πριν 6 μήνες περίπου. Κι από την πρώτη στιγμή άρχισαν τα προβλήματα. Όχι, όχι. Δεν είναι από αυτά τα προβλήματα που φαντάζεστε. Καμία σχέση με το παραφυσικό και το ανεξήγητο.
Ο προηγούμενος νοικάρης έφυγε από το σπίτι χωρίς να πει τίποτα. Εκτός από τα 4 ενοίκια που δεν είχε πληρώσει - κάτι που δε με αφορούσε βέβαια- είχε αφήσει απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος και νερού. Και έπρεπε εγώ να συνεννοηθώ με το σπιτονοικοκύρη πως θα πληρωθούν. Απλήρωτα κοινόχρηστα, χρωστούσε λεφτά στους γείτονες... γενικά ήταν ότι να ναι. Και φυσικά άφαντος! Το τηλέφωνό του απενεργοποιημένο... Τέλος πάντων... Το θέμα είναι ότι από την αρχή μου κάθισε στραβά η όλη κατάσταση.
Έλα όμως που την προηγούμενη εβδομάδα η κατάσταση χειροτέρεψε...
Εκείνο το βράδυ έπεσα νωρίς για ύπνο. Ήμουν πολύ κουρασμένος. Αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως.
Ξαφνικά ξύπνησα από ένα παράξενο περιστατικό! Το κρεβάτι μου αναπήδησε 2-3 φορές! Και μετά άλλες 2! Πετάχτηκα όρθιος και άναψα το φως! Έγινε σεισμός σκέφτηκα. Η λάμπα όμως ήταν ακίνητη. Άνοιξα αμέσως το κινητό και έψαξα στο ίντερνετ αν έγινε σεισμός κοντά στην Αθήνα... Τίποτα... Δεν ήξερα τι να σκεφτώ...
Ξάπλωσα πάλι αλλά δε με έπαιρνε ο ύπνος. Έμεινα ξάγρυπνος μέχρι τα ξημερώματα.
Οι επόμενες μέρες ήταν ήρεμες. Δεν έγινε τίποτα περίεργο. Προχτές όμως, όταν γύρισα στο σπίτι βρήκα στο τοίχο πάνω από το προσκέφαλο του κρεβατιού μου ένα σημάδι. Σαν να έχει λερωθεί ο τοίχος με κάρβουνο. Σα να έγραψε κάποιος το γράμμα Γ (με πολύ άσχημο γραφικό χαρακτήρα πάντως).
Να τονίσω ότι έχω αλλάξει τη κλειδαριά της εξώπορτας.
Το συζήτησα χτες με τη γειτόνισσα, που της χρωστάει λεφτά ο προηγούμενος νοικάρης, και γι΄ αυτό σας στέλνω την ιστορία μου.
Μου είπε λοιπόν η γειτόνισσα, ότι ο προηγούμενος που έμενε στο σπίτι μου ήταν πολύ περίεργος. Μιλούσε όλο για μαγεία, πνεύματα κτλ. Το περίεργο είναι πως όταν εξαφανίστηκε άφησε όλα τα πράγματά του στο διαμέρισμα και δε γύρισε ποτέ πίσω να τα πάρει...
Τι να σκεφτώ; Τι μπορεί να συμβαίνει; Και το πιο σημαντικό, τι πρέπει να κάνω;
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας τον Τηλέμαχο για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
1
Δείτε επίσης:
Ακάλεστος επισκέπτης
Lady in Red
Games
Το ματάκι της πόρτας
Σε έχει πάρει ο ύπνος στο καναπέ και ξυπνάς από το χτύπημα της πόρτας. Κοιτάς να δεις ποιος είναι. Το θέαμα μοιάζει διασκεδαστικό. Είναι όμως; Πως από θύτης μπορεί να καταλήξεις το θύμα; Τι εκπλήξεις σου επιφυλάσσει η νύχτα; Πως μπορείς να ζωντανέψεις το χειρότερό σου εφιάλτη; Η αλήθεια είναι ότι δε μπορώ να σου απαντήσω στα παραπάνω ερωτήματα. Ένα πράγμα μόνο ξέρω: Πρόσεχε ποιον βάζεις μέσα στο σπίτι σου...
Δείτε επίσης:
Ακάλεστος επισκέπτης
Lady in Red
Games
0
Η φίλη μου
Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ... Όλα είναι πολύ περίεργα. Ήταν η φαντασία μας; Ο φόβος; Ή μήπως κυκλοφορεί κάτι περίεργο εκεί έξω;
Χτες το βράδυ καθόμουν στο σπίτι μου και χάζευα βιντεάκια στο youtube. Πρέπει να ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η φίλη μου η Μαρία. Τι να ήθελε τόσο αργά;
Απάντησα κι άρχισε να μιλάει γρήγορα, τρομαγμένα. Μιλούσε τόσο γρήγορα και τόσο μπερδεμένα που δε μπορούσα να καταλάβω τίποτα. Της είπα να ηρεμήσει πρώτα και να μου πει τι της συμβαίνει. Δε μπορούσε να ηρεμήσει. Η ανάσα της ήταν βαριά, ανάσαινε γρήγορα...
Τις είπα ότι δε καταλαβαίνω τίποτα και ζήτησα να μου πει πάλι από την αρχή τι έπαθε. Άρχισε να κλαίει. Ανησύχησα πάρα πολύ. Δε μπορούσα να καταλάβω τι έπαθε. Μπήκαν κλέφτες στο σπίτι της; Τράκαρε; Έπαθαν κάτι οι γονείς της; Το μυαλό μου πήγαινε στο κακό.
Καθώς την είχα ακόμη στο τηλέφωνο, άρχισα να ντύνομαι για να πάω στο σπίτι της, να την δω από κοντά. Μένει αρκετά κοντά μου, στο Παγκράτι. Κάποια στιγμή επιτέλους σταμάτησε να κλαίει. Εγώ είχα ήδη ντυθεί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μου είπε αργά και καθαρά αυτή τη φορά: "βοήθησέ με, σε παρακαλώ".
"Τι έπαθες Μαρία;" τη ρώτησα.
Μου είπε ότι ήταν στο σπίτι. Έβλεπε μια ταινία. Είχε κλείσει τα φώτα και είχε απορροφηθεί στο θρίλερ που παρακολουθούσε όταν ένιωσε μια σκιά, μια κίνηση στη πόρτα της κουζίνας. Δεν έδωσε σημασία. Νόμιζε ότι ήταν από το φως της τηλεόρασης. Έτσι συνέχισε να βλέπει το θρίλερ.
Τότε ένας ήχος ακούστηκε από τη κουζίνα. Σα να κινήθηκε μια καρέκλα ή το τραπέζι. Σηκώθηκε από το καναπέ και έτρεξε να ανάψει το φως. Αυτό όμως δεν άνοιγε.
Ακούστηκε και πάλι ένας θόρυβος στη κουζίνα. Και πάλι μια σκιά κινήθηκε μέσα στο σκοτάδι. Προσπαθούσε μάταια να ανάψει το φως. Η σκιά πλέον καθόταν στη πόρτα της κουζίνας και ήταν σα να τη κοιτούσε. Χωρίς να μπορεί να την διακρίνει καθαρά, ένιωθε πως την κοιτούσε. Ένιωθε το παγωμένο βλέμμα της σκιάς καρφωμένο πάνω της.
Άρχισε να την πλησιάζει. Είχε παγώσει από το φόβο. Δε μπορούσε να αντιδράσει.
Σε αυτό το σημείο άρχισε πάλι να κλαίει. Της είπα να ηρεμήσει και ότι είμαι έτοιμος να πάω στο σπίτι της.
"Μην πας" μου απάντησε.
Όταν η σκιά άρχισε να την πλησιάζει βρήκε την δύναμη και έφυγε τρέχοντας από το σπίτι της. Άρχισε να γυρνάει στους δρόμους στο Παγκράτι τρέχοντας, σε μια προσπάθεια να φύγει όσο πιο μακρυά μπορούσε από το σπίτι της.
Είχε φτάσει στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία και πήγα με το αυτοκίνητό μου εκεί για να την μαζέψω. Όταν έφτασα έτρεξε κοντά μου και άρχισε να μου λέει και πάλι τι συνέβη.
Εγώ πίστεψα ότι ήταν στη φαντασία της όλα αυτά. Ότι επηρεάστηκε από την ταινία που έβλεπε και στη συνέχεια νόμισε ότι είδε σκιές και φαντάσματα. Ήταν κατηγορηματική. Ήταν σίγουρη πως κάτι ήταν μέσα στο σπίτι της.
Τότε εγώ της είπα ότι θα της αποδείξω πως κάνει λάθος. Έβαλα μπρος το αυτοκίνητο και ξεκίνησα για το σπίτι της. Θα μπαίναμε μαζί μέσα και θα κοιτούσαμε παντού. Αυτή αρνήθηκε. Δεν ήθελε με τίποτα να επιστρέψει και φώναζε να σταματήσω να φύγει. Δυστυχώς δεν την άκουσα.
Φτάσαμε έξω από το σπίτι της. Έβαλα το αυτοκίνητο πρόχειρα στη πιλοτή με τα αλάρμ αναμμένα και βγήκα έξω. Η Μαρία δεν κουνήθηκε από τη θέση της. Μου είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναμπεί μέσα στο διαμέρισμά της.
Αποφάσισα να ανέβω μόνος μου. Μου έδωσε τα κλειδιά και μπήκα μέσα.
Προσπάθησα να ανάψω τα φώτα αλλά δεν λειτουργούσαν. Άναψα το φακό του κινητού και έψαξα να βρω το πίνακα με τις ασφάλειες. Κάποια θα είχε πέσει σκέφτηκα. Όμως όλα φαινόταν να είναι σωστά στη θέση τους.
Δοκίμασα και σε άλλα δωμάτια το φως αλλά τίποτα. Κατευθύνθηκα προς το υπνοδωμάτιο όταν με την άκρη του ματιού μου έπιασα μια κίνηση. "Μαρία;" φώναξα, χωρίς να πάρω καμία απάντηση.
Ξέρετε όλοι πως είναι όταν σε ένα σκοτεινό χώρο γεμάτο αντικείμενα χρησιμοποιείς φακό. Οι σκιές που δημιουργούνται μπορούν να ξεγελάσουν το μάτι σου. Έτσι φαντάστηκα κι εγώ ότι συνέβαινε. Ήταν σαν να κινούνταν οι σκιές με ένα δικό τους τρόπο.
Έριξα το φως του φακού στη κουζίνα. Τότε παρατήρησα κάτι πολύ περίεργο. Το φως δεν διαπερνούσε το σκοτάδι! Έμεινα εκεί, ακίνητος, προσπαθώντας να κάνω το φως του φακού να περάσει μέσα στο δωμάτιο της κουζίνας. Μάταια.
Ξαφνικά είδα τη σκιά να κινείται! Έτσι μου φάνηκε! Σαν να έφυγε από τη πόρτα και να μπήκε πιο μέσα στο δωμάτιο. Το φως του φακού έφτασε επιτέλους στα ντουλάπια της κουζίνας και στο ψυγείο! Δεν ήξερα τι να κάνω. Από τη μία ήθελα να το βάλω στα πόδια κι από την άλλη ήμουν περίεργος να δω τι προκαλούσε αυτό το φαινόμενο. Έτσι αποφάσισα να μπω μέσα στη κουζίνα.
Άρχισα να πλησιάζω με αργά, προσεκτικά βήματα. Φοβόμουν είναι η αλήθεια μήπως πεταχτεί κάποιος ή στην ακόμη χειρότερη περίπτωση κάτι μέσα από τη κουζίνα. Είχα φτάσει σχεδόν στη πόρτα όταν άκουσα φωνές από κάτω. Ήταν η Μαρία που τσίριζε σα τρελή.
Πριν προλάβω να μπω στη κουζίνα έτρεξα αμέσως έξω από το διαμέρισμα για να κατέβω κάτω στη Μαρία. Τι είχε γίνει πάλι;
Την βρήκα έξω από το αυτοκίνητο τρομοκρατημένα να μου λέει "ήταν εδώ, ήταν εδώ"!
"Ποιος" ρώτησα εγώ για να μου απαντήσει: "αυτό το πράγμα που ήταν στο σπίτι μου".
Κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό η περίεργη μαύρη φιγούρα που είδα στη κουζίνα και που δε μπορούσε να τη διαπεράσει το φως του φακού. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναμπώ εκεί μέσα σκέφτηκα και πρότεινα στη Μαρία να έρθει να κοιμηθεί στο σπίτι μου.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι εγώ κάθισα στο καναπέ και άναψα ένα τσιγάρο για να επεξεργαστώ όλα αυτά που έγιναν. Η Μαρία μπήκε στο μπάνιο.
Καθώς κάπνιζα βυθισμένος στις σκέψεις μου έπιασα με την άκρη του ματιού μου τη Μαρία να με πλησιάζει. Χωρίς να την κοιτάξω τη ρώτησα αν ηρέμησε λίγο. Δεν πήρα απάντηση.
"Όλα καλά;" ξαναρώτησα και γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος της. Μόνο που δεν ήταν κανείς εκεί! Η Μαρία ήταν ακόμη στο μπάνιο!!!!
Δεν της είπα τίποτα. Κοιμηθήκαμε το βράδυ και την άλλη μέρα έφυγε στους γονείς της στη Θεσσαλονίκη.
Το επόμενο βράδυ όταν γύρισα στο σπίτι βρήκα την πόρτα του ψυγείου μου ανοιχτή. Την άφησα καταλάθος εγώ έτσι; Δε ξέρω. Το καλό είναι ότι δεν έχω παρατηρήσει άλλα περίεργα φαινόμενα στο σπίτι μου από τότε.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Γιώργο για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
0
Δείτε επίσης:
Πριν τα μεσάνυχτα
Ο λαβύρινθος
Ταπ Ταπ Ταπ
Ταπ ταπ ταπ, ταπ ταπ ταπ... Αν ακούσεις αυτό το θόρυβο το βράδυ, τότε είναι πλέον πολύ αργά... Ότι και να κάνεις... Όσο και να προσπαθήσεις να απαλλαγείς από το κακό που σε βρήκε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Ή μήπως υπάρχει λύση που μπορεί να σπάσει την "γέφυρα" μεταξύ του εδώ και του εκεί, μεταξύ του υλικού και του άυλου, μεταξύ των ζωντανών και των πνευμάτων; Η απάντηση στην ιστορία που ακολουθεί...
Δείτε επίσης:
Πριν τα μεσάνυχτα
Ο λαβύρινθος
7
Η ικανότητα
Η δική μου ιστορία μπορεί να σας φανεί απάτη αλλά είναι 100% αληθινή. Δεν έχω καμία σχέση με τους τσαρλατάνους που κυκλοφορούν και κοροϊδεύουν τον κόσμο για να τους φάνε λεφτά. Δε το έχω κάνει και ούτε θα το κάνω ποτέ. Σκοπός μου δεν είναι να γίνω γνωστός, αλλά να δείξω στο κόσμο ότι δεν κυκλοφορούν μόνο απατεώνες εκεί έξω.
Από μικρός ένιωθα διαφορετικός. Σα να μην ταίριαζα σε αυτή την κοινωνία, σε αυτό το κόσμο. Έβλεπα τα άστρα και ονειρευόμουν ότι ζούσα κάπου εκεί πάνω. Δε ξέρω γιατί, ακόμη αναρωτιέμαι.
Όσο μεγάλωνα άρχισα να νιώθω, να αισθάνομαι κάποια πράγματα. Έβλεπα κάποιον και καταλάβαινα τι αισθάνεται, αν υποκρίνεται, τι σκέφτεται. Στην αρχή ήμουν σίγουρος ότι όλοι μας το έχουν αυτό. Έτσι κλεινόμουν στον εαυτό μου για να μη με καταλάβουν οι υπόλοιποι. Να μη μάθουν τα μυστικά μου, όπως τα καταλάβαινα εγώ όταν μιλούσα μαζί τους.
Όσο μεγάλωνα τόσο περισσότερο μεγάλωνε και αυτή η "ικανότητά" μου. Ειδικά όταν άγγιζα κάποιον αισθανόμουν πάρα πολλά πράγματα. Όχι μόνο τι ένιωθε και τι σκεφτόταν, όχι μόνο αν είναι καλός ή κακός χαρακτήρας, αλλά και πράγματα για το παρελθόν του και το μέλλον του.
Μόνο όταν μεγάλωσα αρκετά, εμπιστεύτηκα αυτή την ικανότητα σε ένα δυο άτομα της παρέας μου. Το κακό είναι ότι όταν αποδείχτηκε ότι έλεγα αλήθεια, τότε ήθελαν να τους λέω το μέλλον τους. Ήθελαν να ξέρουν τι θα γίνει. Έτσι κι έκανα για να μην τους χάσω από φίλους. Αλλά το μέλλον δεν είναι πάντα όπως το θέλουμε. Δυστυχώς απομακρυνθήκαμε. Έχασα 2-3 φίλους που τους θεωρούσα πολύ καλούς.
Από τότε δεν ανέφερα ποτέ σε κανένα αυτή την ικανότητα. Πλαγίως άφηνα ένα δύο υπονοούμενα και βοήθησα κάποια άτομα που πιστεύω ότι το άξιζαν.
Φυσικά και φρόντισα να αποφύγουμε ατυχήματα, τροχαία κτλ, διακριτικά πάντα και με προσοχή. Πρέπει να θυμόμαστε ότι όταν ξέρουμε ποιο λάθος μας θα μας οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις μπορούμε να αλλάξουμε τα γραμμένα. Είναι στο χέρι μας.
Δεν έχω συναντήσει κάποιον άλλο σαν εμένα, ή δε το έχω καταλάβει.
Γιατί σας έστειλα την ιστορία αυτή; Γιατί θα ήθελα πολύ να γνωρίσω κι άλλους σαν κι εμένα. Να μάθω τι νιώθουν, τι αισθάνονται, πως κι αν βελτιώνουν την ικανότητα αυτή. Γιατί ένιωθα ότι δεν είμαι από αυτόν τον κόσμο; Ίσως να βρω κάποιες απαντήσεις.
Και κυρίως για να εγγυηθώ εγώ ο ίδιος, ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβανόμαστε περισσότερα πράγματα από ότι οι άλλοι. Μπορούμε να βοηθήσουμε!
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον ανώνυμο αναγνώστη μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
3
Το Παγγαίο
Μένω στην Ελευθερούπολη Καβάλας. Όσοι δεν το γνωρίζετε, η πόλη μου είναι χτισμένη στους πρόποδες του Παγγαίου. Οι περισσότεροι θα ξέρετε για τη φυσική ομορφιά της περιοχής και για τους Φιλίππους. Πόσοι όμως από εσάς γνωρίζετε για τις περίεργες βραχογραφίες που βρέθηκαν στα σπήλαια του βουνού;
Αντί να σας τις περιγράψω εγώ, σας δίνω ένα μικρό απόσπασμα από το thesecretrealtruth.blogspot.com, πριν σας πω τη δική μου ιστορία:
"Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε ότι οι αρχαιότερες βραχογραφίες του κόσμου έχουν χαραχθεί σε ελληνικούς βράχους και μάλιστα πριν 500.000 χρόνια (!). Πρόκειται για τις προϊστορικές βραχογραφίες του όρους Παγγαίο, κοντά στο χωριό Κρυονέρι Καβάλας
Κατά την παράδοση λοιπόν από το όρος Παγγαίο απογειώνονταν τα μυθικά ιπτάμενα άρματα των θεών Απόλλωνα και Ήλιου. Σε μία από τις βραχογραφίες του Παγγαίου λοιπόν υπάρχει κάτι που όταν το πρωτοείδα ανατρίχιασα! Δεν ξέρω αν θέλετε να το πιστέψετε ή όχι, το αφήνω στην προσωπική άποψη του καθενός. Όμως το σίγουρο είναι πως υπάρχει και είναι χαραγμένο στον ίδιο βράχο την τελευταία μισή χιλιετία. Πρόκειται και την αναπαράσταση ενός διαστημικού οχήματος με ραντάρ, δεξαμενή καυσίμου, πίνακα ελέγχου, καμπίνα πλοήγησης και πλοηγό!(φωτό) Είναι παρόμοιο με σχέδια που βρέθηκαν στον πολιτισμό των Μάγιας της Λατινικής Αμερικής και γίνετε λόγος γι αυτά τόσο συχνά στους κύκλους των εραστών του μυστηρίου. Εμείς όμως (αν μου επιτρεπόταν ο όρος) έχουμε το πρωτότυπο σχέδιο! Σε μία άλλη βραχογραφία που και πάλι απεικονίζει ένα UFO αλλά το κάτω μέρος του οχήματος, δηλαδή όπως θα το έβλεπε κάποιος από το έδαφος, υπάρχει χαραγμένος ο αγκυλωτός σταυρός.
(Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/01/blog-post_6414.html)
Ας πάμε τώρα στη δική μου ιστορία.
Πριν το Πάσχα περίπου, πήγα με το θείο μου στο Κρυονέρι. Έπρεπε να παραδώσουμε κάτι σακιά με κοπριά. Μας γνωρίζει καλά ο πελάτης, έχουμε φιλικές σχέσεις, κι έτσι όταν τελειώσαμε τη δουλειά αποδεχτήκαμε τη πρότασή του να πάμε σε μια καλή ταβέρνα της περιοχής για ένα ουζάκι και μεζέδες.
Η ώρα πέρασε κι έτσι ήταν σχεδόν βράδυ όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Ο δρόμος είναι επαρχιακός, κι όπως καταλαβαίνετε, πολύ σκοτεινός.
Ακούγαμε μουσική στο ραδιόφωνο στη διαδρομή. Λόγω του βουνού, ο σταθμός χανόταν και επανερχόταν. Συνηθισμένο φαινόμενο στη περιοχή.
Σε κάποια στιγμή ο σταθμός χάθηκε τελείως και ακούγαμε μόνο χιόνια για αρκετή ώρα. Έψαξα να βρω άλλο σταθμό αλλά τίποτα. Έκανα μια τελευταία προσπάθεια.
Τότε βρήκα κάτι. Δεν ακουγόταν καθαρά κι έτσι προσπάθησα να πιάσω καλύτερα τη συχνότητα. Όμως αντί για μουσική άκουσα περίεργε ομιλίες. Δε μπορούσαμε να καταλάβουμε τη γλώσσα. Η αλήθεια είναι ότι δε ξέρουμε ούτε εγώ ούτε ο θείος μου κάποια άλλη εκτός από τα Ελληνικά και τα βασικά αγγλικά.
Όμως σίγουρα αυτό που ακούγαμε δεν ήταν ανθρώπινη ομιλία. Περίεργες λέξεις σαν κραυγές διακόπτονταν από λέξεις που έμοιαζαν με ελληνικά αλλά δεν καταλαβαίναμε τι σημαίνουν.
Κοίταξα με απορία το θείο μου κι αυτός εμένα. Δε μπορέσαμε να εξηγήσουμε τι ακούγαμε. Έτσι ο θείος μου, μου είπε να κλείσω το ραδιόφωνο. Η βόλτα μας μέσα στην άγρια διαδρομή του βουνού άρχισε να με τρομάζει.
Πάτησα το κουμπί να κλείσω το ραδιόφωνο, αλλά αυτό συνέχιζε να παίζει τις ακαταλαβίστικες ομιλίες. Ξέχασα να σας πω ότι ακουγόταν παραπάνω από μία φωνή. Ήταν σαν να ακούγαμε κάποια συζήτηση.
Ξαναπάτησα το off πολλές φορές αλλά το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει. Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά και δε συναντούσαμε κανένα αμάξι στο δρόμο.
Καθόμασταν αμίλητοι, φοβισμένοι στο αυτοκίνητο. Νομίζω ότι και οι δύο προσευχόμασταν να φτάσουμε γρήγορα και με ασφάλεια στο σπίτι.
Όμως ξαφνικά μπροστά μας εμφανίστηκε ξαφνικά μια λάμψη, σαν αστραπή, χωρίς θόρυβο και το αμάξι μας έσβησα στα ξαφνικά. Τίποτα δεν ανταποκρινόταν. Ο θείος μου κατάφερε να σταματήσει το αμάξι στην άκρη του δρόμου. Τα κινητά μας δεν είχαν σήμα.
Δε μιλούσαμε. Δε κοιταζόμασταν καν. Βλέπαμε με τρόμο έξω από το αμάξι ότι μπορούσαμε να διακρίνουμε μέσα στο σκοτάδι. Ακόμη μια λάμψη εμφανίστηκε από πίσω μας και χάθηκε σε λίγα δευτερόλεπτα.
"Τι θα κάνουμε;" ρώτησα το θείο μου, χωρίς να πάρω αρχικά κάποια απάντηση.
Μετά από λίγο μου πρότεινε να βγει έξω για να σκουντήξει το φορτηγάκι, ενώ εγώ αφού πάρω τη θέση του οδηγού να προσπαθήσω να το βάλω μπροστά.
Ο θείος μου έξω και με γρήγορες κινήσεις πήγε πίσω από τη καρότσα. Εγώ πήδηξα σχεδόν, στη θέση του οδηγού και άρχισα να γυρνάω το κλειδί ελπίζοντας ότι θα πάρει μπρος.
Γύρισα πίσω να δω το θείο μου που σκουντούσε και τότε ήταν η στιγμή που εμφανίστηκε η τρίτη λάμψη. Όλα άσπρισαν, δε μπορούσα να διακρίνω τίποτα. Η λάμψη χάθηκε και σιγά σιγά άρχισα να μπορώ να βλέπω και πάλι στο σκοτάδι. Ο θείος μου προσπαθούσε να σκουντήξει το αμάξι κι εγώ έκανα ακόμη μια προσπάθεια να γυρίσω το κλειδί. Και ναι, σαν θαύμα το αμάξι πήρε μπροστά. Ο θείος μου μπήκε τρέχοντας μέσα και ξεκινήσαμε.
Όταν πλησιάζαμε στο σπίτι άρχισε να ξημερώνει. Περίεργο. Όταν φύγαμε από το Κρυονέρι μόλις είχε αρχίσει να βραδιάζει.
Μετά από λίγο φτάσαμε στο σπίτι. Εκεί μας περίμεναν οι γονείς μου και η θεία μου μέσα στην αγωνία.
"Που είσασταν τόσες ώρες;" ήταν το πρώτο που ρώτησε ο πατέρας μου. Ανησύχησαν.
Είδα το ρολόι. Ήταν 630 το πρωί. Κι όμως για τη διαδρομή που διανύσαμε και το λίγο χρόνο που έμεινε το αμάξι μας νεκρό θα πρέπει να ήταν 12 τα μεσάνυχτα.
Χάσαμε περίπου 6 ώρες που δε θυμόμαστε τι έγινε. Ο θείος μου από τότε, μερικές φορές συμπεριφέρεται περίεργα, είναι πολύ νευρικός.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Ανέστη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
