Κανείς δεν πίστεψε την ιστορία μου. Με πέρασαν για τρελό. Οι γονείς μου με έτρεχαν σε ψυχολόγους για χρόνια. Το μυαλό μου το είχα χάσει από τα φάρμακα. Πάντα όμως ο Γιώργος ήταν δίπλα μου να με υποστηρίζει...
Όλα άρχισαν όταν μετακόμισα σε μία κωμόπολη κοντά στο Παρίσι. Το διαμέρισμα που νοίκιασα ήταν ένα όμορφο μικρό δυάρι σε country style. Έπρεπε να φύγω από την Ελλάδα μετά από ότι είχε συμβεί.
Το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας είχε θέα την εκκλησία της κωμόπολης. Μια εκκλησία γοτθικού τύπου. Πρέπει να ήταν πολύ παλιά. Το πρώτο βράδυ που ξάπλωσα άκουσα τη καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει... "Είναι δυνατόν τόσο αργά να χτυπάνε εδώ οι καμπάνες;" αναρωτήθηκα... Μάλλον θα είναι κάποιο ρολόι που θα σημαίνει την ώρα σκέφτηκα. Κοίταξα το ρολόι και ήταν 23:23... περίεργο...
Ξαφνικά διαπέρασε το τζάμι μια δεσμίδα φως. Σηκώθηκα από το κρεβάτι για να δω τι ήταν. Ένα φως λες και ήταν από προβολέα έμπαινε στο δωμάτιό μου. Το περίεργο ήταν πως προερχόταν από την εκκλησία, η οποία το βράδυ ήταν πολύ τρομακτική.
Έριξα ένα παλτό πάνω μου και βγήκα από το σπίτι με κατεύθυνση την εκκλησία. Έπρεπε να δω τι ήταν αυτό το φως. Στις 23:40 ήμουν εκεί. Δεν υπήρχε πουθενά κανένα φως. Έψαξα να ρωτήσω κανέναν εκεί αλλά δεν υπήρχε ψυχή. Μόνο η ομίχλη που σκέπαζε σιγά σιγά, απειλητικά το τοπίο, λες και ήταν έτοιμη να το αιχμαλωτίσει στη δική της διάσταση.
Αποφάσισα να γυρίσω πίσω. Η υγρασία ήταν αφόρητη. Σε όλη την διαδρομή άκουγα βήματα να με ακολουθούν. Όσες φορές γύρισα να κοιτάξω δεν έβλεπα τίποτα... Κι όμως άκουγα τα βήματα να με πλησιάζουν... Άρχισα να τρέχω... Να τρέχω με όλη μου τη δύναμη, χωρίς να τολμώ να κοιτάξω πίσω μου.
Έφτασα στο διαμέρισμά μου. Έβγαλα γρήγορα τα κλειδιά από τη τσέπη και άνοιξα την πόρτα. Μπήκα γρήγορα μέσα και κλείδωσα. Κάθισα να ακούσω αν κάποιος βρισκόταν έξω από την πόρτα. Άκουσα πάλι τα βήματα... Πλησίαζαν...Όλο και πιο κοντά... Μέχρι που έφτασαν ακριβώς από έξω. Πάγωσα από το φόβο.
Ήταν 23:53 όταν χτύπησε η πόρτα τρεις φορές. Δεν απάντησα. Δεν κουνήθηκα καθόλου. Η πόρτα ξαναχτύπησε. Τρεις φορές. "Ποιος είναι;" ρώτησα τρομαγμένος. "Ο Γιώργος" μου απάντησε. Η φωνή του ήταν η ίδια. Ήταν η φωνή του Γιώργου. Πως ήταν όμως δυνατόν;
Άνοιξα την πόρτα. Μέσα στο σκοτάδι είδα τον Γιώργο. Κρατούσε έναν αναμμένο φακό στο χέρι. "Πως είναι δυνατόν;" ρώτησα. "Προσπάθησα να σε προλάβω στην εκκλησία αλλά έφυγες τρέχοντας" μου απάντησε.
Τον άφησα να περάσει μέσα στο διαμέρισμα. Δεν ξέρω πως το έκανα αυτό. Το ήξερα ότι ο Γιώργος πριν δύο μήνες στο τροχαίο που είχαμε ενώ οδηγούσα, πέθανε ακαριαία.
Παρόλο το κακό που του έκανα, από εκείνο το βράδυ είναι δίπλα μου και με βοηθάει στα δύσκολα. Στην αμφισβήτηση των γονιών μου και των φίλων μου για την παρουσία του, κατά τη διάρκεια που ήμουν κλεισμένος στο ψυχιατρείο, σε δύσκολες γενικά στιγμές της ζωής μου, είναι πάντα εκεί για μένα.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Δημήτρη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης
6 σχόλια:
Πολύ καλή ιστορία μουάρεσε πολύ!
Μήπως σε έχει καταβάλει δαίμονας με τη μορφή του φίλου σου; Σε παπάδες πήγατε;
Πολύ σάικο ο τύπος!
Διαβάστε οπωσδήποτε την ιστορία Βοήθεια ο Διάβολος! Όπωςσδήποτε λέμε! (http://ourhorrorstories.blogspot.gr/2016/03/blog-post.html)
Δεν ξερω τι μπορει να συμβαινει με τον Γιωργακη, αλλα κι εγω που εχω χασει τη μητερα μου εχουμε επικοινωνια μονο μεσω ονειρων και παντα με τηλεπαθεια επικοινωνουμε ποτε κανονικα δλδ με ομιλιες(μεσα στο ονειρο μου ).Οταν ειναι να συμβει καποιο κακο ή ατυχημα στην οικογενεια τους βλεπω μαζι με τον πατερα μου.Η μανουλα μου ερχεται να με ειδοποιησει και να μου βαλει τις φωνες τηλεπαθητικα εγω να κλαψω και να της ουρλιαξω οτι μου λειπεις ολα τηλεπαθητικαα , ο πατερας μου δεν μου φερνει καλα ονειρα παντα ερχεται γιατι θα συμβει κατι ασχημο...Εχει γινει καποιο τρισαγιο στην μνημη του στον ταφο του ενα πιατο κολυβα και κερακια να αναβει σπιτι του απο καθαρο κερι μελισσας (τα μικρα κοντα κερακια που ειναι μαλακά), Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΑΚΗ?'Αν οχι να τα κανει , αυτος ο ιδιος πρεπει κανεις αλλος και ο Γιωργακης θα ηρεμησει αλλα παντα θα ειναι μαζι με το φιλο του Δημητρη!Δεν τιθεται θεμα δαιμονισμου εδω ελεος...
Δημοσίευση σχολίου