Η γιαγιά μου

Ήμουν στην 3η λυκείου. Έδινα το προτελευταίο μάθημα στις πανελλήνιες κι όπως καταλαβαίνετε είχα πολύ άγχος, πίεση και κούραση. 

Ήταν απόγευμα και διάβαζα από το πρωί. Είχε θολώσει το μυαλό μου. Αποφάσισα να πεταχτώ μια βόλτα μέχρι το παρκάκι που ήταν κοντά στο σπίτι μου.  

Όταν έφτασα εκεί κάθισα σε ένα παγκάκι και προσπάθησα να χαλαρώσω. Ξαφνικά, μετά από λίγο ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου.

Huawei P Smart 32GB Dual Sim

σε 12 άτοκες δόσεις

Γύρισα να δω ποιος ήταν. Είδα τη γιαγιά μου να μου χαμογελάει.

"Γιαγιά τι κάνεις εδώ;" ρώτησα γεμάτη απορία.

"Μην αγχώνεσαι κόρη μου", μου είπε, "σε λίγο θα τελειώσουν όλα".

Με έπιασε από το χέρι, με σήκωσε από το παγκάκι και ξεκινήσαμε το περπάτημα. Ακολουθούσα μηχανικά την πορεία που ήθελε κοιτάζοντας το γλυκό της χαμόγελο, που πάντα την χαρακτήριζε.

Το ήρεμό της  πρόσωπο πάντα με καθησύχαζε! Την κοιτούσα και κρατώντας την από το χέρι ακολουθούσα τη πορεία της.

Περπατήσαμε σχεδόν όλο το πάρκο. Φτάναμε στην έξοδο. Ξαφνικά μια ανησυχία άρχισε να με κυριεύει. Δε ξέρω γιατί. Έβλεπα να πλησιάζουμε την έξοδο και δεν ήθελα να συνεχίσω. Έβλεπα όμως το γαλήνιο, χαμογελαστό πρόσωπο της γιαγιάς μου και δεν έφερνα αντίσταση. 

Όταν φτάσαμε στην έξοδο σε απόσταση αναπνοής κάηκε η λάμπα που είχε σε εκείνο το σημείο. Τότε ξαφνικά ήταν σα να σκοτείνιασαν τα πάντα, αν και ακόμη ήταν 9 παρά, καλοκαίρι να θυμίσω...

Σταμάτησα... Ένας φόβος με κυρίευσε... Ένιωθα ένα χέρι να με τραβάει προς το σκοτάδι, αλλά δε μπορούσα να δω πια τη γιαγιά μου, σαν να την είχε καταπιεί το σκοτάδι... Αντιστεκόμουν με δύναμη... Κάτι συνέχιζε να με τραβάει προς το μαύρο σκοτάδι... Άρχισα να συνειδητοποιώ τι συνέβαινε...

Πώς να λύσετε τα μάγια

Άρχισα τότε να λέω με δύναμη μια προσευχή που μου είχε μάθει η γιαγιά μου για να με προστατεύει από το κακό. Μετά από λίγο ένιωσα το χέρι μου ελεύθερο και η λάμπα στην έξοδο του πάρκου άναψε και πάλι. Όλα έδειχναν φυσιολογικά.

Ξέχασα να σας αναφέρω ότι η γιαγιά μου είχε πεθάνει πριν 5 χρόνια...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Βάγια για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Είχε άγιο

Άγιος εναντίων δαίμονα

Dracula Untold

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.

Ο άντρας με το μαύρο παλτό

Κάποιοι από την παρέα μου άρχισαν να με λένε τρελό. Κάποιοι δε μου μιλάνε πια... Άρχισα να αμφιβάλω για το τι συμβαίνει... Δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

Όλα άρχισαν πριν μερικούς μήνες, μετά από ένα ασήμαντο τροχαίο που είχα. Δεν χτύπησα καθόλου...

Μετά από λίγες μέρες όμως κατάλαβα ότι κάποιος με παρακολουθούσε. Ήμουν στο δρόμο για το φροντιστήριο. Απογευματάκι. Καθώς περπατούσα ένιωσα πως κάποιος με παρακολουθεί. Το έχετε νιώσει κι εσείς αυτό, έτσι δεν είναι.

Κοίταξα πίσω μου και είδα κάποιον, σε αρκετή απόσταση, να περπατάει. Ήταν μακρυά. Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω καθαρά ήταν το μακρύ μαύρο παλτό του.

Συνέχισα τη πορεία μου. Μετά από λίγο ξανακοίταξα πίσω μου. Ήταν πάλι εκεί, αρκετά μακριά από μένα. 

Άλλαζα τη πορεία μου και κοιτούσα συχνά πίσω μου. Ήταν πάντα εκεί. Στην ίδια απόσταση. Μέχρι που μπήκα μέσα στο φροντιστήριο. 

Το βράδυ που τελείωσα αποφάσισα να επιστρέψω στο σπίτι με το μετρό. Είχα φοβηθεί αυτόν τον περίεργο τύπο. Ευτυχώς εκείνο το βράδυ δεν τον ξαναείδα.

Εμφανιζόταν όμως συχνά από πίσω μου. Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Πάντα με το ίδιο παλτό, στην ίδια απόσταση.

Πρώτα το είπα στο κολλητό. Ανησύχησε αρχικά αλλά μετά με ρώτησε μήπως είναι η ιδέα μου. Μέχρι που πήγαμε μαζί σε ένα πάρκο για περπάτημα. 

Καθώς περπατούσαμε ένιωσα πάλι σαν κάποιος να με παρακολουθεί. Κοίταξα πίσω μας και τον είδα! Είδα τον τύπο με το μαύρο παλτό στην ίδια απόσταση από μένα. Το είπα στο κολλητό μου και γύρισε κι εκείνος να κοιτάξει.

"Τον βλέπεις;" ρώτησα στο κολλητό μου. "Γι' αυτόν σου έλεγα".

"Δε βλέπω κανένα" μου απάντησε.

Έμεινα έκπληκτος να τον κοιτάω και να του δείχνω το σημείο που καθόταν ο άντρας με το μαύρο παλτό. 

"Μου κάνεις πλάκα;" τον ρώτησα, συμπληρώνοντας: "Εκεί είναι, εκεί κάτω από το δέντρο"

Άρχισα να τρέχω προς το μέρος που ήταν ο άντρας με το μαύρο παλτό. Ο κολλητός μου έτρεξε από πίσω μου προσπαθώντας να με καθησυχάσει. 

Θα τολμήσετε να περάσετε το κατώφλι του στοιχειωμένου πύργου του Γουόργουικ;

Σε αυτό το ασύμμετρο παιχνίδι συνεργασίας, ένας παίκτης παίρνει το ρόλο του φαντάσματος και οι υπόλοιποι προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί του.

Όλοι οι παίκτες έχουν τον ίδιο σκοπό, να ρίξουν φως στο μυστήριο του θανάτου του φαντάσματος και να του επιτρέψουν να αναπαυθεί.

Αν σας αρέσουν τα ατμοσφαιρικά παιχνίδια, αυτό θα σας συναρπάσει!

Μόλις πλησίασα πολύ κοντά στον άντρα με το μαύρο παλτό, αυτός κινήθηκε πίσω από το δέντρο και τον έχασα από το οπτικό μου πεδίο. Ευτυχώς σε λίγα δευτερόλεπτα ήμουν κι εγώ εκεί. Είχα φτάσει. Αλλά δεν μπορούσα να δω πουθενά τον άντρα με το μαύρο παλτό. Έψαχνα πίσω από κάθε δέντρο που βρισκόταν εκεί. Δεν τον έβρισκα πουθενά.

Έφτασε και ο κολλητός μου λαχανιασμένος. Προσπαθούσε να με ηρεμήσει καθώς εγώ έψαχνα απεγνωσμένα να δω που πήγε ο άντρας με το μαύρο παλτό. Δεν υπήρχε πουθενά.

Μετά από μερικές μέρες εμφανίστηκε και πάλι από πίσω μου. Ήμουν με μια φίλη. Την ρώτησα αν τον βλέπει. Αλλά κι αυτή δεν έβλεπε κανένα.

Αυτό έγινε πολλές φορές. Εγώ τον έβλεπα, αλλά κανένας από τα άτομα που ήταν μαζί μου δεν μπορούσε να τον δει. Πήγα σε ψυχολόγο. Μετά πήγα σε ψυχίατρο. Άκουσα ένα σωρό επιστημονικούς όρους. Πήρα ένα σορό χρωματιστά φάρμακα. Ο άντρας συνέχισε να με ακολουθεί.

Ένα βράδυ καθόμουν με τη παρέα και παίζαμε χαρτιά. Ο άντρας με το μαύρο παλτό εμφανίστηκε μέσα στο δωμάτιο. Σε απόσταση αναπνοής από μένα. Μπορούσα να διακρίνω τα μάτια του, καθώς το υπόλοιπο πρόσωπο το είχε καλυμμένο με κασκόλ, αλλά κανείς άλλος από το δωμάτιο δεν τον έβλεπε. Όλοι συνέχιζαν να παίζουν χαρτιά σα να μη συνέβαινε τίποτα. 

Πήγα να μιλήσω αλλά ο άντρας κατέβασε το κασκόλ και έβαλε το δάχτυλό του στο στόμα του και μου έκανε νόημα να σωπάσω. Κατέβασε το κασκόλ του και είδα το πρόσωπό του! Ήμουν εγώ! Ήταν ακριβώς ίδιος με εμένα.

Κινήθηκε στο δωμάτιο, πήρε το τηλεκοντρόλ και έκλεισε τη τηλεόραση. Τότε όλοι γύρισαν το βλέμμα τους στη τηλεόραση και ρωτούσαν ποιος και γιατί την έκλεισε. Δεν είπα τίποτα. Ο άντρας με το μαύρο παλτό, μου χαμογέλασε.

Φεύγοντας από το δωμάτιο σκούντηξε επίτηδες ένα ποτήρι με νερό που έπεσε κάτω. Οι υπόλοιποι παραξενεύτηκαν για το πως έγινε αυτό. Δε μίλησα. Εξάλλου κανείς άλλος εκτός από εμένα δεν είχε δει αυτόν τον άντρα. Αυτόν τον άντρα με το μαύρο παλτό που τόσο μου έμοιαζε... 

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Χρήστο για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Το δαιμόνιο που με βασάνιζε

Το άλλο μου εγώ

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.