Εφοδος απο την άλλη πλευρά

Καλησπέρα.

Διαβάζω καιρό τις ιστορίες σας οπότε θέλω να σας πω και μία δίκια μου.

Τον Νοέμβριο του 2003 κατατάχθηκα στον στρατό για να κάνω την θητεία μου. Τις πρώτες μου μέρες στο τάγμα, καθώς περπατούσα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι σε μια σκοπιά είχε κοντά ένα κτίσμα σαν τάφο. Δεν ρώτησα τι είναι αυτό κτλ απλά το προσπέρασα. 

Ο καιρός πέρασε και ένα βράδυ μου έτυχε να κάνω σκοπιά εκεί. Πιο κάτω από το φυλάκιο της σκοπιάς υπήρχε μια κολώνα της ΔΕΗ που έριχνε φως σε ένα σημείο του δρόμου πριν την σκοπιά.

Καθώς ήμουν εκεί, ακούω βήματα από απόσταση, τα οποία ερχόντουσαν προς την σκοπιά που ήμουν εγώ.  Κοιτάω προς εκεί και βλέπω κίνηση στο σκοτάδι, λέω ΟΚ κανένας για έφοδο θα είναι.  

Όσο τα βήματα πλησίαζαν άρχισα να βλέπω την φιγούρα που πλησίαζε. Ξεχώρισα ότι φορούσε κράνος και εξάρτηση, οπότε θεώρησα σίγουρα ότι είναι έφοδος.

Είπα ΟΚ δεν θα κάνω αναγνώριση ακόμα, κάτσε να περάσει πρώτα την δέσμη φωτός απ τη κολώνα της ΔΕΗ και κάνω τότε.  Η φιγούρα έφτασε στη κολώνα με το φως και κλάσματα δευτερολέπτου πριν περάσει τη δέσμη ήμουν έτοιμος να κάνω αναγνώριση.  Όμως δεν πέρασε τίποτα μπροστά από το φως!

Πάγωσα για λίγο αλλά βρήκα κουράγιο και έτρεξα με αναμμένο φακό να δω τον χώρο.  Δεν υπήρχε τίποτα. 

Τις επόμενες ημέρες ρώτησα κάποιους παλιούς αν ήξεραν γιατί είναι αυτό το κτίσμα σαν τάφος εκεί αλλά δεν ήξεραν να μου πουν.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Φραγκίσκο για την ιστορία που μας έστειλε!

Διαβάστε επίσης: 

Η εκδρομή του τρόμου

Το κουτί

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Το τηλεφώνημα

 
Γεια σας. Είμαι από την Θεσσαλονίκη αλλά μένω χρόνια στην Αθήνα. Η περισσότερη παρέα μου και φυσικά η κολλητή μου είναι στη Θεσσαλονίκη και τα λέμε περισσότερο από το τηλέφωνο παρά από κοντά.

Το τελευταίο διάστημα, λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, είχα ψιλοχαθεί από τη παρέα μου στη Θεσσαλονίκη. Σπάνια είχα χρόνο για να τους τηλεφωνήσω, δε προλάβαινα να τα πω με όλους, δυστυχώς ακόμη και με τη κολλητή μου.

Έβλεπα πολλές φορές αναπάντητες από τους φίλους μου, πολλές και από την κολλητή, αλλά στο τέλος της ημέρας ξεχνούσα να τους καλέσω. 

Την περασμένη εβδομάδα, ενώ οδηγούσα, μου τηλεφώνησε η κολλητή μου. Δεν της απάντησα. Αμέσως με ξανακάλεσε. Είχε πολύ κίνηση και το άφησα και πάλι να χτυπάει. Μόλις έκλεισε, με κάλεσε και πάλι αμέσως. Δε το συνήθιζε αυτό. Ήξερε ότι είχα πελαγώσει από τις δουλειές και καλούσε μόνο μια φορά. Ήξερε πως θα την καλούσα εγώ μετά όταν είχα χρόνο. Αυτή τη φορά όμως επέμενε. Λες να έγινε κάτι σοβαρό; αναρωτήθηκα.

Δεν πρόλαβα να της απαντήσω και έτσι την κάλεσα σχεδόν αμέσως εγώ. 

"Γεωργία, που είσαι, Γεωργία;" άκουσα την κολλητή μου να μου λέει.

"Έλα Γιάννα , τι συμβαίνει όλα καλά;" απάντησα.

"Γεωργία γιατί χάθηκες, θέλω τόσα να σου πω" μου είπε η κολλητή.

"Γιάννα τι έγινε;" ρώτησα όλο περιέργεια.

"Τόσα πολλά ρε Γεωργία, γιατί χάθηκες;" μου είπε και πάλι.

"Δε σε καταλαβαίνω ρε Γιάννα, θα μου πεις τι συμβαίνει;" ρώτησα απορημένη αλλά και λίγο εκνευρισμένη με την όλη στάση της.

Τα επόμενα λόγια της δεν τα κατάλαβα. Το σήμα ήταν χάλια και την άκουγα διακεκομμένα. Της είπα ότι δεν μπορούσα να την ακούσω και πως θα της τηλεφωνούσα όταν θα έφτανα στο γραφείο γιατί εκείνη τη στιγμή οδηγούσα.       

Όταν έφτασα στο γραφείο της τηλεφώνησα. Το είχε κλειστό. Προσπάθησα ξανά και ξανά εκείνη τη μέρα αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Το τηλέφωνό της ήταν κλειστό.

Το βράδυ, όταν επέστρεψα στο σπίτι, της τηλεφώνησα και πάλι. Το τηλέφωνό της όμως ήταν συνεχώς κλειστό. Αποφάσισα να καλέσω στο σταθερό. Αν δεν ήταν αυτή στο σπίτι θα απαντούσε η μητέρα της καθώς έμενε μαζί με τους γονείς της.

Το σήκωσε πράγματι η μητέρα της. Της είπα ποια ήμουν και ζήτησα την Γιάννα. 

Άρχισε να κλαίει. Μου εξήγησε με λυγμούς ότι το προηγούμενο βράδυ η Γιάννα σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. Ήταν δύο μηνών έγκυος και είχε ξεκινήσει την διαδικασία για το γάμο της. Περίμενε να μου τα πει όλα αυτά όλο χαρά όταν θα έβρισκα το χρόνο να της τηλεφωνήσω....

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Γεωργία για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Παιχνίδια του μυαλού; 

Ιστορία πίσω από τα κάγκελα    

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Παρουσία ή παραίσθηση;

Το περιστατικό αυτό συνέβη την Κυριακή του δημοψηφίσματος.

Το σπίτι μου είναι σε μια κατηφόρα και δίπλα μας ακριβώς βρίσκεται μια εκκλησία. Εκείνο το απόγευμα γινόταν μία βάφτιση. Μόλις γυρίσαμε από την κάλπη είδα αυτοκίνητα απ’ έξω. Είχαν κέτερινγκ. Είδα την αδερφή μου μέσα να ετοιμάζει τον μπουφέ - δουλεύει στην εταιρεία κέτερινγκ που είχε αναλάβει τη βάφτιση- και πήγα να την βοηθήσω.

 Όταν έφτανε η ώρα 7 (που ήταν και η βάφτιση), πήγα στο σπίτι. Κατά τις 11 παίρνει τον μπαμπά και του λέει ότι ήθελαν ρεύμα, γιατί τελείωσε η δεξίωση και έφυγε ο παππάς. Μου ρίχνουν καλώδιο και το βάζω στην πρίζα. Ανεβαίνω στην εκκλησία να βοηθήσω. Ήταν άλλα δυο γκαρσόνια μαζί της που μάζευαν τα πράγματα.

Και τώρα αρχίζουν τα περίεργα. Χαμηλός φωτισμός… Μαζεύαμε όλοι για να τελειώσουν γρήγορα… κόντευε μάλλον 12. Δεν είχα κινητό μαζί. Ακούω από μακριά να με φωνάζουν. Νόμιζα ότι ήταν ο μπαμπάς από το σπίτι. Δεν απάντησα. Ρωτάω τα παιδιά αν με φώναξε κανείς. Όχι μου λένε. Λέω, δεν ακούσατε τίποτα; Όχι. Το παραβλέπω. Μπορεί να ήταν και η ιδέα μου.

Τελειώσαμε κατά τη μια.

Φτάσαμε στο σπίτι με την αδερφή μου. Ξαπλώσαμε. Έβαλα ταινία και στο διπλανό κρεβάτι αποκοιμήθηκε η αδερφή μου. Πήγε 4 το πρωί. Είχε λιγάκι ζέστη και δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Ακούω βήματα έξω στη σκάλα τη σιδερένια, έξω από το παράθυρο μου. Ήταν πολλά και γρήγορα τα βήματα. Από κάτι που ζύγιζε μέχρι και 30-40 κιλά. Ήταν βαριά βήματα δηλαδή.

Σκέφτηκα ότι θα ήταν κανένα σκυλί. Με παίρνει ο ύπνος. Κατά της 5 παρά ξυπνάω με ένα περίεργο αίσθημα φόβου. Σα να μην μπορούσα να κουνηθώ. Κάτι δε μου πήγαινε καλά! Ένιωθα ότι ήταν κάποιος έξω από το παράθυρο. Και δεν μπορούσα να αντιδράσω. Μούδιασα ολόκληρη από τον φόβο μου μέσα στον ύπνο μου. Σκέφτηκα ότι είχα αφήσει το παράθυρο ανοιχτό. Σηκώθηκα και το έκλεισα. Σκέφτηκα ότι δεν φορούσα το κομποσκοίνι μου. Το είχα αφήσει στον πάνω όροφο… Ξανακοιμήθηκα.

Το πρωί μου λέει η μαμά: «Κάποιος χτυπούσε την πόρτα της γιαγιάς χθες το βράδυ». Ωχ… τι γίνεται εδώ πέρα, σκέφτηκα. Έκανα τις δουλειές μου, και βρήκα τη γιαγιά το απόγευμα να κάθεται στη βεράντα. Τη ρώτησα τι ώρα έγινε. Μου είπε 5 παρά, πριν χαράξει. Την ρώτησα αν άκουσε το θόρυβο στη σκάλα. Όχι μόνο την πόρτα, μου απάντησε. Τρία διπλά χτυπήματα είπε. Άναψε τα φώτα, και τράβηξε λίγο πάνω το παντζούρι, κοίταξε έξω, κανείς. Ρώτησε ποιος είναι, και φυσικά κανείς δεν απάντησε. 

Η γιαγιά μένει σε μια μικρή γκαρσονιέρα δίπλα ακριβώς στο σπίτι. Και μοιραζόμαστε την ίδια βεράντα. Η σκάλα είναι δίπλα στο σπιτάκι της. Και μπροστά σχεδόν από το δικό μου παράθυρο. Αυτή θα άκουγε την σκάλα κι εγώ σίγουρα την πόρτα… Αλλά αυτό δε συνέβη.

Επίσης το ίδιο σκηνικό έχει επαναληφθεί. Δηλαδή να της χτυπάει κάποιος την πόρτα τα μεσάνυχτα. Μόνο μία φορά είδε έναν να περπατάει προς τον δρόμο με σηκωμένο τον γιακά. Ήρεμος. Ήταν όλα μαύρα όμως. Δεν είδε τίποτα άλλο. Παρά μόνο ότι ήταν ψηλός άνδρας.

Και μία ακόμη αναφορά για την εκκλησία μας: Ένας θείος μου πριν πεθάνει, είχε δει αργά το βράδυ να βγαίνει από την εκκλησία ένας γαμπρός και μία νύφη. Σα να ήταν σε γάμο…

Επίσης σε άλλη μια αναφορά του, είχε δει μικρά φωτάκια να αιωρούνται κυκλικά στο ιερό της εκκλησίας. Πέθανε Μάιο του 1991… Έμενε λίγο πιο κάτω από μας

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Βάσω για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Ξενοδοχείο από το πουθενά

Νυχτερινή βάρδια   

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε. 

Η κοπέλα στο δωμάτιό μου...

Η  ιστορία που θα σας διηγηθώ έγινε πριν κάποια χρόνια και είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Ήμουν φοιτήτρια στη Λάρισα γύρω στο 2005 - 2006, δε θυμάμαι ακριβώς.

Ήταν κοντά στον Μάιο, γιατί θυμάμαι είχε καλό καιρό, και σκοτείνιαζε γύρω στις 20:00 – 20:30.

Ήμασταν σπίτι μου εγώ, η αδερφή μου και δύο φίλες της, απόγευμα. Η Ε. αποκοιμήθηκε στο κρεβάτι μου από το απόγευμα, γύρω στις 6. Εγώ έφυγα, γιατί είχα ραντεβού με τον φίλο μου. Τα κορίτσια, η αδερφή μου και η άλλη φίλη της, έφυγαν αργότερα αφήνοντας την Ε. μόνη στο σπίτι να κοιμάται.
 
Θα ήθελα να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο ότι το κτίριο ήταν παλιό, 50ετίας, με πράσινες μεταλλικές τέντες (έβραζε το καλοκαίρι), και από το μπαλκόνι μου έβλεπες έναν δρόμο μέχρι το τέρμα του (η οδός μας ήταν Τ. Βελισσαρίου, και ο δρόμος που έπεφτε πάνω στην πολυκατοικία μας ήταν η Αθ. Διάκου).
 
Κατά τις 8 και κάτι γύριζα με τον φίλο μου στο σπίτι. Σκοτείνιαζε. Ήμασταν στην Αθ. Διάκου, κάτω από το σπίτι, παρατηρώντας όλα τα φώτα αναμμένα, όλα τα παράθυρα ανοιχτά, παντζούρια ανεβασμένα και τα τζάμια ακόμη τέρμα ανοιχτά! Όλα τα δωμάτια έβλεπαν στο δρόμο. 

Κοιτάω λοιπόν, και βλέπω μια κοπέλα να κάθεται δίπλα στο παράθυρο μου. Εκεί είχα μια τηλεόραση και δίπλα μια καρέκλα. Σε εκείνη την καρέκλα καθόταν η κοπέλα. Την είδαμε και οι δύο και την χαιρετήσαμε από κάτω πιστεύοντας ότι είναι η Ε. Μας είδε νομίζω, έσκυψε μπροστά κοιτάζοντάς μας, έπεσαν τα μαλλιά της στο πλάι (ακόμα το θυμάμαι) και έκανε πάλι αργά πίσω επιστρέφοντας στην αρχική της θέση. Χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Οκ, περίεργο, αλλά δεν δώσαμε σημασία. Ίσως να μην κατάλαβε ποιοι ήμασταν. 

Ανεβήκαμε πάνω. 

Πόσο να μας πήρε; 1-2 λεπτά; Έμενα 1^ο όροφο.
 
Το σπίτι ήταν κλειστό. Όλα σβηστά. Κανείς μέσα. Και το άλλο που μου έκανε εντύπωση. Όλα τα παράθυρα κατεβασμένα, και τα τζάμια τους κλειστά. Σκοτάδι! 

Κοιταζόμαστε με τον φίλο μου. Λέμε τι γίνεται… Ψάξαμε το σπίτι, βρήκαμε ένα σημείωμα στο τραπέζι της κουζίνας για την Ε. από τα κορίτσια. «Θα είμαστε στο τάδε μέρος, όταν ξυπνήσεις έλα». Περίεργο...

Παίρνω τηλέφωνο την αδερφή μου.

Ήταν όλες έξω...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Βάσω για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Το κομμάτι της τούρτας

Εγκλωβισμένος στο πουθενά

   

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε. 

Ο λύκος

Και πάλι γεια σας!

Είμαι ο Γιώργος από την ιστορία μου με το καταραμένο φίδι. Λοιπόν έχω ακόμα μια ιστορία να σας  γράψω.

Ήμουν στο σπίτι, στο χωριό, με μια φίλη μου. Ξαφνικα ακούσαμε έναν θόρυβο από έξω. Άνοιξα την πόρτα και κατάπληκτοι  είδαμε  ένα  μικρό  λύκο. Το πήραμε  και το φροντίσαμε.

Μέτα από καιρό ο λύκος μεγάλωσε και τον αγαπούσαμε όπως και αυτός εμάς. Μια μέρα ο κυρ Παντελής μας είπε ότι η γυναικά του είχε μην έγκυος σε τρίδυμα. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι όλοι στο χωριό, άλλα ποιο χαρούμενος ήταν ο λύκος μας. Αγαπούσε πολύ την γυναικά, καθώς αυτή του έμαθε πως να περπατάει και να μην πέφτει γιατί είχε βλέπετε ο λυκάκος πρόβλημα στα πόδια του.

Στο χωριό μου, ένα βράδυ λίγο αργότερα από τα ευχάριστα νέα, δραπέτευσε από το σπίτι του ένας τρελός . Δεν έστεκε καλά στα μυαλά του και η οικογένειά του τον κρατούσε κλειδωμένο στο σπίτι γιατί ήταν επικίνδυνος για τους άλλους. Έπρεπε να τον κλείσουν σε ίδρυμα αλλά η μητέρα του τον αγαπούσε πολύ για να τον αποχωριστεί. 

 Εκείνο το βράδυ ο λύκος, αντί να βγει έξω στην αυλή για να κοιμηθεί όπως συνήθως,  έμεινε μαζί με την γυναικά κάτω από το κρεβάτι.Η γυναίκα επέμενε αρχικά να τον βγάλει έξω αλλά μετά την πεισματική άρνηση του λύκου, τον άφησε να κάνει ότι θέλει.

Το βράδυ ο τρελός μπήκε μέσα στο σπίτι της γυναίκας. Ο κυρ Παντελής ήταν στα μαντρί, στα πρόβατα. Η γυναίκα του κοιμόταν, δεν τον κατάλαβε. Ο τρελός μπήκε στο δωμάτιο που κοιμόταν...

Το επόμενο πρωί ο κυρ Παντελής, όταν γύρισε από τη δουλειά, βρήκε τον τρελό αποκεφαλισμένο και τον λύκο από πάνω από την σχισμένη κοιλιά του να τον τρώει. 

Η γυναίκα του κοιμόταν και δεν είχε  πάθει απολύτως τίποτα !!!!!!

Our Horror Story: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιώργο για την ιστορία που μας έστειλε.


Διαβάστε επίσης:

Παιχνίδια του μυαλού

Επισκέπτες από αλλού



Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Το φάντασμα της Μπαμπίνης (Αληθινή ιστορία)

Ομαδικά φαινόμενα δαιμονισμού εμφανίσθηκαν στις αρχές της δεκαετίας τού 1980 στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας, στο χωριό Μπαμπίνη λόγο της βλασφημίας όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι κάτοικοι του χωριού.

«Στο χωριό μας βλασφημούν ανηλεώς» ομολόγησε κάποιος Μπαμπινιώτης. Επίκεντρο των φαινομένων ήταν μία οικογένεια τού χωριού και ειδικότερα ένα μέλος της, ο Στάθης, ψηλόλιγνο αγόρι 13 ετών. Το παιδί είχε καταπιεστή πολύ και μάλιστα από την γιαγιά του, βρέθηκε σ' ένα ψυχικό ξεχαρβάλωμα, οπότε βρήκε την κατάλληλη περίσταση να το κυριεύσει πονηρό πνεύμα και μάλιστα από τα ισχυρά.

Που να τολμήσει να πλησιάσει κανείς στο σπίτι που έμενε ο Στάθης! Διέτρεχε κίνδυνο η ζωή του. Αλλά και σ' όλο το χωριό ξεχύθηκε το κακό. Οι χωρικοί ξεφώνιζαν: «Χαθήκαμε! Το χωριό μας στοίχειωσε»!

Να ένας θλιβερός κατάλογος από την δαιμονική μάστιγα:

Έδεναν κάπου τα άλογα τους, τα ζώα τους, και παραδόξως τα έβρισκαν λυμένα. Πήγαιναν στην αποθήκη κι’ έβλεπαν ανοιγμένη την κάνουλα τού κρασιού ή τού λαδιού. Φύσαγε σφοδρός άνεμος κι' έπαιρνε στέγες σπιτιών. Ξεσπούσε φοβερή καταιγίδα και κατέστρεφε την καπνο­καλλιέργεια.

Κοιμόνταν, κι' όταν ξυπνούσαν ένοιωθαν επάνω στο κεφάλι τους αλάτι. Όποιος έμπαινε στο σπίτι τού Στάθη μπορούσε να δει μία σαγιονάρα να απογειώνεται ή μία εικόνα να τού έρχεται στο κεφάλι ή να πέφτουν δίπλα του στρογγυλεμένες πέτρες σαν των ποταμών που έδειχναν ότι ξεκόλλησαν από τον τοίχο!

Παρακολουθήστε τώρα ένα απόσπασμα από επιστολή των Μπαμπινιωτών προς τους αρμόδιους της πολιτείας:

«Κοντά στην αφάνταστη δυστυχία μας λόγω της τελευταίας καταιγίδας, προστέθηκε τελευταία και ο τρόμος. Το χωριό μας στοίχειωσε. Παρουσιάζονται φαντάσματα που πετάνε πέτρες και εικονίσματα. Τα έχουμε χαμένα κυριολεκτικά. Δεν ξέρουμε τι να πρωτοπούμε: Για τη φτώχεια μας, για το στοιχειό ή για την πλήρη εγκατάλειψή μας από το Κράτος;. . . Πεντακόσιοι άνθρωποι ζούμε με τον τρόμο. Η καταιγίδα δεν άφησε τίποτε όρθιο. Οι στέγες των σπιτιών έφυγαν ολόκληρες σχεδόν. Ο καπνός, το μόνο μας έσοδο, έχει καταστραφεί απ' τη βροχή. . .

(Και η υπογραφή) Επιτροπή Δυστυχισμένων Κατοίκων Κοινότητος Μπαμπίνης - Ξηρομέρου - Αιτωλοακαρνανίας» (Μεσημβρινή 1. 11. 82).

Με το θέμα αυτό είχε ασχοληθεί κατ' επανάληψη και η Ελληνική Τηλεόραση στην εκπομπή «Ρεπόρτερς».

Τελικά το κακό έληξε όταν ηλικιωμένος Ιερομόναχος που ασκητεύει σε περιοχή της Αττικής πήγε στην Μπαμπίνη τον Οκτώβριο τού 1983, παραμονή τού Αγίου Δημητρίου, βρήκε τον Στάθη στην αυλή της Εκκλησίας, τον σταύρωσε, τον διάβασε, τού έδωσε τις κατάλληλες νουθεσίες και τον απελευθέρωσε από την δαιμονική κατοχή.

Άξιο υπογραμμίσεως είναι ότι ενώ ο Στάθης είχε γονατίσει, και ο Γέροντας κρατούσε επάνω στο κεφάλι του τον σταυρό, μία ισχυρή δύναμη απειλούσε να τινάξει τον σταυρό μακρυά από τα χέρια τού Ιερομόναχου, όπως αναφέρουν σε μαρτυρίες τους οι κάτοικοι.

Οι γονείς του, στους οποίους έδωσε ο Γέροντας τις συμβουλές που έπρεπε, δεν ήξεραν πως να τον ευχαριστήσουν, πως να εκφράσουν την απέραντη ευγνωμοσύνη τους. Ήθελαν να τού προσφέρουν πολλά δώρα, όπως λ.χ. εκλεκτό τυρί από το μαντρί τους, αλλά εκείνος το μόνο που δέχθηκε ήταν λίγο χωριάτικο ψωμί.

Μαρτυρίες κατοίκων που θυμούνται το συμβάν

Θυμάμαι μια ιστορία,που προκάλεσε αντιδράσεις,πήρε μεγάλες διαστάσεις και έλαβε χώρα,στην Μπαμπίνη Ξηρομέρου.

Ήταν, αν θυμάμαι καλά το 1984.

Η ιστορία, διαδραματιζόταν, σ’ ένα ισόγειο σπίτι στην Μπαμπίνη, πάνω από τη διασταύρωση. Παράξενα κι ανεξήγητα φαινόμενα, συνέβαιναν, εκεί. Αντικείμενα, όπως βιβλία και παπούτσια, αιωρούνταν,στον αέρα. Επίσης, έπεφταν στη σκεπή του σπιτιού, μεγάλα ποταμίσια βότσαλα,παρόλο που εκεί κοντά δεν υπήρχε ποτάμι. Η οικογένεια που ζούσε σε εκείνο το σπίτι, ίσως να συνεχίζει να ζει, έγινε μάρτυρας τέτοιων περιστατικών.

Αυτά τα μυστήρια φαινόμενα, τρομοκράτησαν ένα ολόκληρο χωριό.

Πλήθος φοβισμένων μαζεύτηκαν να δουν τι συμβαίνει…τα ανεξήγητα προκαλούν δέος. Άλλοι,πάλι,απέφευγαν να περάσουν από κει.

Το θέμα πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν έφτασε στην τηλεόραση της Ερτ.

Η εκπομπή ” Τρεις στον αέρα”, με τον Γιάννη Δημαρά,τον Κώστα Χαρδαβέλλα και τον Γιώργο Λιάνη,ανέλαβε την εξιχνίαση αυτού του μυστηρίου, καθηλώνοντας,ολόκληρο το Ξηρόμερο, μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες.

Τι συνεντεύξεις,από τους κατοίκους…τι ακούσαμε τότε!

Ότι σε πηγάδια έβλεπαν δαίμονες….( πάλι,αυτόπτης μάρτυς…νεαρός).

Κι άλλοι κάτοικοι,δήλωναν, οτι έζησαν παρόμοια περιστατικά.

Οι συχωριανοί,πίστεψαν αυτήν την ιστορία ,γιατί λέγεται, οτι κάτω από αυτό το σπίτι,κατά την περίοδο του εμφυλίου νομίζω,είχαν θαφτεί άνθρωποι.

Εκεί απέδιδαν τα παράξενα φαινόμενα.

Σε ψυχές που δεν ησύχασαν.

Βασικός μάρτυρας…ο έφηβος γιος της οικογένειας.

Αυτός,έβλεπε τα αιωρούμενα αντικείμενα ,αλλά παράξενους θορύβους,άκουγε κι όλη η οικογένεια.

Μετά την έκταση του θέματος, λόγω τηλεόρασης ,αποφάσισαν να εξετάσει το θέμα η επιστήμη.

Παραψυχολόγοι, επισκέφτηκαν το σπίτι και επί δύο μέρες,μελετούσαν το χώρο και την οικογένεια.

Λέγεται, οτι υπέβαλλαν τον νεαρό στην θεραπεία της ύπνωσης και ανακάλυψαν ότι ,το φάντασμα ήταν ο παππούς του παιδιού,ο οποίος είχε πεθάνει και δεν κατάφερε να ησυχάσει.

Αποδείχτηκε ,ότι όλα αυτά τα σκαρφίστηκε,ο νεαρός ,για να τραβήξει την προσοχή των γονιών του.

Ο λόγος; Ένα παπάκι!

Τα φαινόμενα αυτά,σταμάτησαν,όταν η οικογένεια,ικανοποίησε την επιθυμία του …πολυμήχανου νεαρού!

Αυτό,είναι το τελικό πόρισμα!

Οι υπόλοιποι,άκουγαν παράξενους θορύβους,επειδή,ήταν προϊδεασμένοι,από τις μαρτυρίες του γιου.

(Ήδη,έχω αρχίσει ν’ ακούω κι εγώ…παράξενους θορύβους….)

Ωστόσο ,οι παραψυχολόγοι,δεν διευκρίνησαν τις αιτίες.

Τα νέα στοιχεία:

Μετά, την δημοσίευση του άρθρου, νέα στοιχεία και μαρτυρίες, ήρθαν στο προσκήνιο.

Αναγνώστρια μας είπε:”Ως κάτοικος του χωριού,παιδί τότε, η ιστορία αυτή μας είχε τρομοκρατήσει. Φοβόμασταν,να βγούμε από την πόρτα μας.

Το παιδί της υπόθεσης,θέλησε να το πάρει,το κράτος,για παρακολούθηση ,πίστεψαν, ότι κυριεύτηκε από το πνεύμα του παππού του.

Όλα αυτά,σταμάτησαν,όταν το μνήμα του παππού, διάβασε, ο ιερέας. Είχαν σταματήσει να φτιάχνουν πρόσφορο και γι αυτό δεν ησύχασε το πνεύμα του”.

Αναγνώστης 2 :” Τότε,έκαναν λόγο για δαίμονα που είχε,κυριεύσει το σπίτι. Μέχρι κι ο δεσπότης ,ήρθε στο χωριό.”

Αναγνώστης 3:”Η όλη ιστορία,ήταν τεχνάσματα του παιδιού.

Όντως, πέταγαν αντικείμενα,αλλά ήταν ταχυδακτυλουργικά τρικ. Θυμάμαι,την ιστορία πολύ καλά.

Είχε γίνει πολύ φασαρία.

Μάλιστα,ένας κοντοχωριανός,πήρε το τουφέκι του και με περίσσιο θάρρος,φώναξε- εγώ θα σκοτώσω τον δαίμονα,γιατί εγώ είμαι μεγαλύτερος δαίμονας, από κείνον. Μετά από αυτό,μια πέτρα,του ήρθε στο στήθος κι από τότε ,εξαφανίστηκε…φοβήθηκε τόσο πολύ,που άρχισε να τρέχει…κι ακόμα τον ψάχνουν.”

Αναγνώστης 4 :”Όλα αυτά, τα σκαρφίστηκε το παιδί ,όχι για να του αγοράσουν παπάκι, αλλά αυτοκίνητο. Οι γονείς του,τον έκαναν,σε μεγάλη ηλικία και τον είχαν παραχαϊδεμένο.

Έπρεπε,πάση θυσία ,να αποκτήσει αυτοκίνητο.

Έτσι,άρχιζε να φοβίζει την γιαγιά του,για να τους πείσει ότι κάτι συμβαίνει.

Σαν έφηβος,δεν σκέφτονταν λογικά,τα έβλεπε όλα σαν παιχνίδι….

Βέβαια ως νέος,ήταν άμυαλος. Τώρα,έχει σοβαρευτεί…εργάζεται ..

Τότε, ο Χαρδαβέλλας, έκανε λόγο για…εξωγήινους.

Έτσι, πήρε μεγάλη διάσταση το θέμα…εξαιτίας της τηλεόρασης.

Και μερικοί, είδαν αυτή την ιστορία,ως κερδοφόρα”.

Όταν αφήνεις μια ιστορία,χωρίς έρευνα,εύκολα,μετατρέπεται σε… μύθο. 

Πηγή 

Διαβάστε Επίσης:

Η κοπέλα χωρίς πρόσωπο

Η ομίχλη

 Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Άγνωστο αντικείμενο σε σχήμα σύννεφου προκαλεί αναστάτωση στις ΗΠΑ

Ένας άνδρας από τη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών έχει συλλάβει την “απόλυτη” και… αναμφισβήτητη απόδειξη ότι οι εξωγήινοι είναι παντού γύρω μας ακόμα και… μεταμφιεσμένοι σε σύννεφα.

Ο Hector Garcia ισχυρίζεται ότι ένα σύννεφο που ήταν γεμάτο με φώτα που αναβόσβηναν, αιωρούνταν μπροστά από το παράθυρό του και μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα, πέταξε σαν… διαστημόπλοιο!

Φυσικά, οι οπαδοί των UFO πιστεύουν ότι είτε είναι πραγματικά ένα διαστημόπλοιο, είτε κάποιο είδος περίεργου όντος.

Ο Nigel Watson, συγγραφέας του εγχειριδίου UFO Investigations, δήλωσε:

“Έχω δει πολλά βίντεο με UFO και είτε φαίνεται πάρα πολύ καλό για να είναι αληθινό είτε είναι τόσο μακριά που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει για τι ακριβώς πρόκειται…”

Η επιστήμη σήκωσε τα χέρια ψηλά.

Πηγή

Οι σκιές στο δωμάτιο του παιδιού

Γεια σας και συγχαρητήρια για τις ιστορίες που έχετε συλλέξει! Μπορώ να πω ότι μου σηκώθηκε η τρίχα με μερικές που διάβασα! Όπως και όταν έζησα αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα.

Έχω ένα εξοχικό στο Λαγονήσι και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο πήγαμε εκεί με την γυναίκα μου και τον 5χρονο γιο μου, για να ξεκουραστούμε λίγο. Το σπίτι μας εκεί είναι μια μονοκατοικία, μικρή, με τεράστιες μπαλκονόπορτες. 

Φτάσαμε το απόγευμα της Παρασκευής και με τη γυναίκα μου τακτοποιήσαμε λίγο το σπίτι. Ο μικρός έπαιζε με τα παιχνίδια του στην αυλή.  Όσο έπαιζε τον ακούγαμε που φώναζε, σαν να μάλωνε με άλλα παιδάκια. Βγήκα μια δυο φορές να δω τι κάνει. Έπαιζε με τα playmobil και έκανε με αυτά διάφορες ιστορίες.

Τελειώσαμε αργά με τις δουλειές και δε βγήκαμε καθόλου εκείνο το βράδυ. Προτιμήσαμε να ξεκουραστούμε στο σπίτι. Κατά τις 2130 βάλαμε το μικρό για ύπνο και βγήκαμε στην αυλή που είχε δροσιά.

Μέσα στο σπίτι αφήσαμε αναμμένο μόνο ένα φωτάκι στο δωμάτιο του μικρού. Όλα τα άλλα τα φώτα ήταν σβηστά.  Ξαφνικά η γυναίκα μου άκουσε ομιλίες μέσα από το σπίτι! Ξύπνησε ο μικρός;

Σηκώθηκε και πήγε να δει. Οι φωνές προερχόταν από το σαλόνι. Είχε πάει εκεί ο πιτσιρικάς και μας φώναζε; Όχι. Η γυναίκα μου δεν βρήκε κανένα μέσα στο σαλόνι. Μόνο την τηλεόραση ανοιχτή. Πως έγινε αυτό σκέφτηκε... Την είχε κλείσει πριν βγει έξω. Ήρθε και μου το είπε.

Μάλλον θα την ξεχάσαμε ανοιχτή σκέφτηκα και συνεχίσαμε το ποτάκι μας στην αυλή.  Τότε ακούσαμε και δεύτερο θόρυβο, αυτή τη φορά από την κουζίνα. Έτρεξα να δω τι ήταν. Ακουγόταν κάτι μηχανικό που έκανε πολύ θόρυβο. Όταν έφτασα, βρήκα την φραπεδιέρα να δουλεύει!!! Την έβγαλα από την πρίζα. Φώναξα την γυναίκα μου και έτρεξα στο δωμάτιο του παιδιού να δω αν ξύπνησε. Ευτυχώς κοιμόταν ακόμη. 

Η γυναίκα μου ήρθε και της είπα τι έγινε. Φοβήθηκε ότι κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι. Έμεινε με το παιδί στο δωμάτιο και εγώ πήγα να κοιτάξω και το υπόλοιπο σπίτι. Πήγα στη κρεβατοκάμαρα, στο μπάνιο, στη κουζίνα. Έψαξα καλά. Δεν βρήκα τίποτα. Πήγα στο σαλόνι και εκεί είδα και πάλι την τηλεόραση ανοιχτή... Την έκλεισα και πάλι.

Επέστρεψα στο δωμάτιο του μικρού. Η γυναίκα μου είχε ψάξει όλο το δωμάτιο. Ήταν όλα εντάξει και εκεί. Της είπα για την τηλεόραση και καταλήξαμε ότι υπήρχε πρόβλημα με τα ηλεκτρολογικά. 

Βγήκαμε και πάλι έξω, αυτή τη φορά για να ηρεμήσουμε. Καθίσαμε στο τραπεζάκι κι άναψα ένα τσιγάρο. Η γυναίκα μου με σκούντηξε και μου έδειξε την μπαλκονόπορτα από το δωμάτιο του μικρού. Το φωτάκι μου είχαμε αφήσει αναμμένο άρχισε να τρεμοπαίζει.

"Πρέπει να φωνάξουμε αύριο ηλεκτρολόγο", μου είπε.

Πριν προλάβω να απαντήσω είδαμε στο κρεβάτι μια σκιά! Ο μικρός ξύπνησε και σηκώθηκε στο κρεβάτι. Βλέπαμε τη σκιά του στην λεπτή κουρτίνα, που ήταν κλειστή. Είδαμε που άπλωσε τα χέρια του.

"Ωχ θα αρχίσει να κλαίει" είπε και πάλι η γυναίκα μου. Και ετοιμάστηκε να σηκωθεί.

Πήγα και εγώ να σβήσω το τσιγάρο και να πάω μέσα. 

Όταν ξαφνικά, δίπλα στη σκιά του παιδιού μας, δεξιά και αριστερά, εμφανίστηκαν άλλες δύο ψηλές σκιές!!!!

Η γυναίκα μου άρχισε να φωνάζει και να τρέχει στο δωμάτιο! Εγώ πέταξα το τσιγάρο κάτω και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο παιδί! Οι στιγμές μέχρι να φτάσουμε στο δωμάτιο μας φάνηκαν ώρες!

Μπήκαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε μέσα στο δωμάτιο του παιδιού. Ήμασταν έτοιμοι για το χειρότερο. Βρεθήκαμε μπροστά σε μια έκπληξη...

Ο γιος μας κοιμόταν στο κρεβάτι του και δεν υπήρχε κανείς άλλος μέσα.  Η γυναίκα μου άρχισε να κλαίει. Δεν ήξερα τι να πω, πως να αντιδράσω. 

Πήραμε το μικρό και κοιμηθήκαμε όλοι μαζί στην κρεβατοκάμαρα. Την άλλη μέρα φέραμε ηλεκτρολόγο.  Βρήκε φθορές σε κάποια γραμμή του πίνακα. Ελπίζουμε το επόμενο σαββατοκύριακο που θα πάμε εκεί να μην έχουμε προβλήματα.

Our Horror Story: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Μάνο για την ιστορία που μας έστειλε!

Διαβάστε επίσης:

Η ντουλάπα στο δωμάτιο

Μωρό ξύπνα!

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.

Οι φωνές

Καλησπέρα σας. Είμαι η Λαμπρινή και πριν σας πω την ιστορία μου θέλω να σας συγχαρώ για τη σελίδα σας! 

Μένω στο Μαρούσι, μόνη μου. Το προηγούμενο Σάββατο πήγα να δω τη βραδινή προβολή μιας ταινίας. Η παρέα μου δεν ήθελε να δει το έργο και έτσι πήγα μόνη. 

Τελείωσε μετά τα μεσάνυχτα. Βγήκα από τον κινηματογράφο και κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο που το είχα παρκάρει 500-600 μέτρα πιο μακριά. 

Ήταν αρκετά σκοτεινή η περιοχή, αλλά από πίσω μου ερχόταν και άλλη παρέα, οπότε δε φοβόμουν. 

Εκεί που περπατούσα ακούσα να με φωνάζουν: Λαμπρινή, Λαμπρινή! 

Γύρισα αλλά δεν είδα κανένα γνωστό. Έφτασα στο αυτοκίνητο και εκεί που ξεκλειδωνα τη πόρτα άκουσα ξανά το όνομά μου!!! 

Ξαναγύρισα αλλά είδα και πάλι την ίδια άγνωστη παρέα που με προσπερνούσε καθώς είχε παρκάρει πιο μακριά από μένα. 

Θα λένε κάποιον από την παρέα τους Λαμπρινή σκέφτηκα και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου. Ένα κρύο αεράκι άγγιξε το κορμί μου και ξαφνικά, η λάμπα του Δήμου που ήταν κοντά στο αμάξι αναβοεσβησε δυο τρεις φορές και έσβησε!!! 

Φοβήθηκα πραγματικά! Μου έφυγαν τα κλειδιά απο τα χέρια και έπεσαν στο δρόμο. Έσκυψα να τα μαζέψω. Καθώς είχα σκύψει και μάζευα τα κλειδιά άκουσα βήματα. Βήματα να με πλησιάζουν. 

"Λαμπρινή, Λαμπρινή " ακούστηκε η ίδια φωνή. 

Σηκώθηκα απότομα για να δω ποιος ήταν. Δε μπορούσα να δω κανένα... Δεν υπήρχε ψυχή... Μόνο το κρύο αεράκι... 

Μπήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο αμάξι. Έβαλα μπρος και έφυγα. Ίσως ήταν από την τρομάρα μου, ίσως και όχι, μέσα στο αυτοκίνητο ένιωθα ότι δεν ήμουν μόνη... Κοιτούσα συνέχεια από το καθρέφτη το πίσω κάθισμα. Ένιωθα ότι κάποιος ή κάτι ήταν εκεί... 

Όταν έφτασα στο σπίτι, πάρκαρα όπως όπως  δε θυμάμαι ούτε αν κλείδωσα το αμάξι, και πήγα τρέχοντας στην πολυκατοικία μου! Επιτέλους είχα φτάσει στο σπίτι! Γλίτωσα!!! 

Λαμπρινή Λαμπρινή, ακούστηκε πάλι η φωνή!!!! 

Γύρισα σιγά σιγά πίσω και κοίταξα... Τίποτα... Δεν έβλεπα κανένα παρά μόνο τις σκιές από τα κλαδιά των δέντρων στο δρόμο. 

Ανέβηκα τροχαδην στο διαμέρισμα μου και κλειδώθηκα.  Δε κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. 

Την άλλη μέρα το είπα στους γονείς μου. Μου είπαν ότι ήταν η ιδέα μου και ότι απλά φοβήθηκα. 

Για μια βδομάδα όλα ήταν φυσιολογικά και πάλι. Μέχρι χτες... 

Το απόγευμα που γύρισα στο σπίτι βρήκα ανοιχτή την εξώπορτα...!!! Πλησίασα... Πήρα τηλέφωνο το 100 να αναφέρω διάρρηξη και πλησίασα κι άλλο ...

Λαμπρινή Λαμπρινη άκουσα την ίδια φωνή!!!! 

Θεε μου, τι μου συμβαίνει;;;;; 

Η αστυνομία δεν βρήκε στοιχεία διάρρηξης, δεν έλλειπε τίποτα από το σπίτι, δεν βρήκε κανένα μέσα... 

Εγώ όμως νιώθω πως δεν είμαι μόνη πια... 

Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;;; Τι συμβαίνει Θεέ μου;;; Κινδυνεύω;;; κι αν ναι από τι;;;; 

Our Horror Stories : Ευχαριστούμε τη φίλη μας Λαμπρινή για την ιστορία που μας έστειλε. 


Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.