SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
0

Ο μπάρμπα Γιαννάκης




Όπως στα περισσότερα χωριά της Ελλάδος, έτσι και στο δικό μου, διηγούνται οι μεγάλοι ιστορίες για φαντάσματα κι ό,τι άλλο μεταφυσικό έχει συμβεί στους ίδιους ή σε άλλους.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ, όπως μερικά άλλα, στο καφενείο του θείου μου καθίσαμε πολύ αργά, μέχρι που είχε φύγει κι ο τελευταίος πελάτης. Τότε ήταν και η ευκαιρία μου και του ξαδέρφου μου, που διψάει κι αυτός για τέτοια θέματα, να μας πει ο θείος μια ιστορία τρόμου από το χωριό.

Μαζευτήκαμε στο τραπέζι, στο οποίο καθόταν και κρεμαστήκαμε από τα χείλη του, πριν καν αρχίσει να μας πει την πρώτη λέξη.

Και άρχισε να μας διηγείται για κάποιον από το χωριό που, όπως μας έλεγε, έχει δει πολλά στο χωριό. Μας διηγήθηκε για τον μπάρμπα Γιαννάκη,  που ο θείος μου τον έζησε από μικρός και ήταν συνέχεια κοντά του.

Μας έλεγε ότι, είχε μαζί του πάντα λίγο λιβάνι, αγιονέρι σ' ενα μικρό μπουκαλάκι και ένα βιβλιαράκι με προσευχές και ευχές, που κανένας δεν έχει δει.

Το αγιονέρι το χρειάστηκε πολλές φορές. Την μια ήταν ένα απόγευμα που, καθώς γυρνούσε απ' την Αγία Βαρβάρα, κάποια στιγμή αντιλήφθηκε βήματα πίσω του. Γύρισε να δει και αντίκρισε κάτι που γι' αυτόν ήταν συνηθισμένο, καθώς ο διάολος τον έβαζε πολλές φορές σε πειρασμό. 


Ασύρματος Φορτιστής Για Όλα Τα Κινητά -32%



Βλέπει λοιπόν μερικά μικρά ανθρωπάκια, κάτι σαν ξωτικά, ή αλλιώς καλικαντζαράκια. Δεν φοβήθηκε, συνέχισε το περπάτημα του με τον ίδιο ρυθμό και έβγαλε απ την τσέπη του το αγιονέρι. Όταν τον πλησίαζαν αυτά, τους έριχνε λίγες σταγόνες αγιονέρι και συνέχιζε. Τα πήγε έτσι ως το σπίτι του. Αυτός μπήκε μέσα κι αυτά παρέμειναν έξω στην αυλή κάνοντας φασαρία και κραύγαζαν σαν μικρά τερατάκια που ήταν. Αυτός μέσα στο σπίτι γελούσε αμέριμνος. Μέχρι που η γυναίκα, του φώναξε να κάνει κάτι γιατί φοβήθηκε μην μπουν μέσα και κάνουν κακό στους ίδιους και στην κόρη τους, που έκλαιγε απ' την στιγμή που τ' άκουσε.

Έτσι βγήκε έξω, έβγαλε το βιβλίο απ' την τσέπη το ξεφύλλισε μέχρι την σελίδα που ήθελε και άρχισε να διαβάζει. 

Η γυναίκα του ακόμα και τώρα, μετά από χρόνια θυμάται να ακούει τον άντρα της να διαβάζει κάτι σε άγνωστη γλώσσα γι' αυτήν και μετά να ακούει να φεύγουν τα "διαολάκια" με κραυγές χειρότερες από πριν. Τα βήματά τους ακουγόταν σαν καλπασμοί αλόγων.


Τραβήξτε Εκπληκτικές Φωτογραφίες 
με


         Android  ή  Android  ή  iPhone  ή   iPhone 6            


Ο θείος μου μετά απ' τον θάνατο του  μπάρμπα Γιαννάκη, ρώτησε τον εγγονό του για το βιβλίο εκείνο, μιας και του είχε πει ότι θα του το έδινε. Αλλά η απάντηση του εγγονού ήταν πως αυτά τα περίεργα πράγματα, δεν ξέρει κανείς που τα έχει κρύψει ο  μπάρμπα Γιαννάκης. 

Ο θείος μου κατάλαβε ότι το πήρε ο εγγονός κι ότι δεν ήθελε να το δώσει σε κανένα,ν ούτε για μια απλή ματιά κι ότι θα του μείνει μια παιδική ανάμνηση αυτό και οι υπόλοιπες διηγήσεις του.

Our Horror Stories:  Ευχαριστούμε τον φίλο μας Ισοβίτη για την ιστορία που μας έστειλε.




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.
0

Απρόσμενη επίσκεψη


Έχει περάσει λίγος καιρός από την μετακόμιση μαζί με την σύζυγό μου και τον πεντάχρονο γιο μου σε ένα καινούργιο διαμέρισμα, στο οποίο θα μπορούσα πλέον να καλύψω τις οικονομικές του ανάγκες. 

Είχα μόλις απολυθεί από την υπηρεσία, στην οποία δούλευα και προσπαθούσαμε όλοι μαζί να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Δύσκολα καταφέρναμε να τα βγάλουμε πέρα, ευτυχώς που ο γιος μου είναι ακόμα πολύ μικρός, για να κατανοήσει την δύσκολη οικονομική μας κατάσταση.

Πάντα ήταν ένα πολύ βολικό και καλόψυχο παιδάκι, δεν ήθελε να δημιουργεί προβλήματα και μας χάριζε καθημερινά χαρούμενες στιγμές. Έτσι δεν έφερε καμία αντίρρηση όταν αποφασίσαμε να μετακομίσουμε. 

Θυμάμαι ακόμα την μέρα που πρωτοήρθαμε εδώ. Το προσωπάκι του έλαμπε από χαρά! Κοιτούσε τον χώρο γύρω του, με βλέμμα μικρού εξερευνητή, που ετοιμάζετε για καινούργιες περιπέτειες. 

Οι μέρες κυλούσαν με εμένα να ψάχνω αγωνιωδώς για μία καινούργια δουλειά, έχοντας πάντα στο πλευρό μου την γλυκιά μου οικογένεια, που δεν έχανε ευκαιρία να με ενθαρρύνει να συνεχίσω την αναζήτηση, που πίστευαν ότι θα αποδειχτεί κερδοφόρα. 

Ένα βράδυ που καθόμουν αργά στον υπολογιστή μου κοιτάζοντας τυχαίες αγγελίες, άκουσα το τρομοκρατημένο γιo μου να ουρλιάζει με όλη του την δύναμη. Έτρεξα αμέσως προς το υπνοδωμάτιό του, σκοντάφτοντας πάνω στον καναπέ του σαλονιού. Εκεί τον αντίκρισα να με κοιτάει με δάκρυα στα μάτια, τρομοκρατημένος, κρατούσε το κουκλάκι ελέφαντα, που του είχα αγοράσει για τα γενέθλιά του, σφιχτά στην αγκαλιά του, λες και αυτό θα του προσέφερε ασφάλεια. Ήταν τόσο αφελής.. 

<< Είδα κάποιον στο παράθυρο! >> Επαναλάμβανε συνεχώς. 

Ευτυχώς που η σύζυγος μου δεν είχε ξυπνήσει, θα ήταν κρίμα να την ανησυχήσουμε για έναν απλό εφιάλτη, γιατί ήμουν σίγουρος πως για αυτό επρόκειτο και δεν χρειαζόταν να χαραμίσουμε άλλο χρόνο για αυτό. Αλλά καθώς κοιτούσα μέσα στο φωτεινό πράσινο χρώμα των ματιών του παιδιού, που καθόταν απέναντι μου και άκουγα τους απεγνωσμένους λυγμούς που έβγαιναν από τον λαιμό του, πείστηκα να πάω έξω να ελέγξω τι ήταν πράγματι αυτό που τον τρόμαξε τόσο. 

Το κρύο εκείνη την νύχτα ήταν τσουχτερό και διαπερνούσε τις λίγες στρώσεις υφάσματος που είχα πάνω μου. Δεν είχα βρει τίποτα το ύποπτο και αφού θα είχα ελέγξει και το πίσω μέρος του σπιτιού θα έμπαινα πάλι μέσα. Τότε ήταν που παρατήρησα αυτό το πλάσμα... 

Στεκόταν με τον κορμό του να γέρνει ελαφρώς προς τα αριστερά, ακριβώς απέναντι μου. Εκεί ακίνητο, χωρίς να κάνει καμία απολύτως κίνηση προς το μέρος μου. 

Μέσα στο σκοτάδι δεν μπορούσα καν να ξεχωρίσω το πρόσωπό του. Το μόνο που μπορούσα να δω ήταν μία μεγάλη σκιά, έχοντας μία αφύσικη στάση σώματος, να απέχει από εμένα μόλις λίγα μέτρα. 

Σίγουρος ότι ήταν κάποιος που προσπαθούσε να μας τρομάξει, με μεγάλους δρασκελισμούς άρχισα να τον πλησιάζω. Το βήμα μου δυνατό αλλά σταθερό, η ανάσα μου βαριά και η απόσταση μεταξύ μας να μειώνεται ολοένα και περισσότερο. Τώρα ήμουνα δίπλα του και ήμουν σίγουρος πια ότι δεν ήταν άνθρωπος. Δεν είχε κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό. 

Γρήγορα άρχισα να τρέχω όσο πιο μακριά του γίνεται. Μπήκα μέσα κλειδώνοντας την πόρτα και προσπάθησα να βρω τον γιο και την γυναίκα μου. Κανένας από τους δύο δεν βρισκόταν εκεί. Ανήσυχος άρχισα ψάχνω αγωνιωδώς όλα τα δωμάτια. << Δεν είναι πουθενά.. >> Συνειδητοποιώ καθώς κοιτάζω τις βαριές μας κουρτίνες. 

Τότε το κατάλαβα. Ήταν ένα ρεύμα αέρος που είχε εισχωρήσει στο δωμάτιο. Κοιτάζω πίσω μου ενθουσιασμένος, θα ήταν η οικογένειά μου που θα με έπαιρνε μακριά από αυτόν τον εφιάλτη. Ήρθα όμως αντιμέτωπος με το γαλάζιο. Δεν καταλάβαινα τι έβλεπα και ξανά κοίταξα ερευνητικά μήπως και είχα κάποια παραίσθηση από τον φόβο μου. 




ΤΏΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ, τα μάτια μου είναι καρφωμένα στα γαλάζια μάτια του πλάσματος που στέκεται απέναντι ακίνητο, όπως κάνει πάντα πριν επιτεθεί στο θήραμά του.

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Κριστιάνα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:





Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.
0

Ποιος είναι εκεί;


Καλησπέρα.

Αποφάσισα να σας στείλω την ιστορία μου, γιατί ακόμα με ακολουθεί σαν σκέψη.

Ήταν Οκτώβριος του 2003 και μαζί με τον πρώην σύντροφό μου, φύγαμε από τη Θεσσαλονίκη για ψάρεμα, στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής. 

Επειδή η ώρα είχε περάσει και μας πίρε το βράδυ, αποφασίσαμε να κοιμηθούμε στο εξοχικό μου, στα Νέα Πλάγια Χαλκιδικής. Εκεί χάσαμε 10 χρονιά από την ζωή μας.

Όταν φτάσαμε, ήταν περίπου 12:40 το βράδυ και την ξαπλώσαμε στο μπροστά δωμάτιο, όπου μας πήρε ο ύπνος χαζεύοντας τηλεόραση.

Μέσα στον ύπνο μου, άρχισα να ακούω ένα δυνατό και συχνό θόρυβο. Νομίζοντας πως είναι από την τηλεόραση, πήρα μηχανικά  το τηλεκοντρόλ και την έκλεισα. Αλλά αντιλήφθηκα πως ο θόρυβος ερχόταν από την κλειστή πόρτα του δωματίου μας.

Άρχισα να σκουντάω τον φίλο μου να ξυπνήσει, άλλα ήταν λες και είχε πέσει σε λήθαργο και δεν ξυπνούσε με τίποτα. Μέχρι που άρχισα να λέω προσευχές και να παρακαλώ την Παναγιά να μας σώσει. Έτσι ξαφνικά  σταμάτησαν όλα.

Άνοιξα την τηλεόραση για να έχει λίγο φως το δωμάτιο και ξαναπροσπάθησα να ξυπνήσω τον φίλο μου. Δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και  άρχισε να ακούγεται πάλι ο θόρυβος, πιο δυνατά από πριν. Γύρισα και είδα να ανεβοκατεβαίνει το χερούλι της πόρτας και συγχρόνως ακουγόταν λες και κάποιος ήταν από πίσω και βαρούσε μπουνιές στην πόρτα. 

Τότε άρχισα να τσιρίζω, με αποτέλεσμα επιτελούς να ξυπνήσει ο φίλος μου και να δει και να ακούσει ότι και εγώ.

Άρχισε να φωνάζει ποιος είναι εκεί. Δεν πήρε απάντηση καμιά και με το που άναψε το φως, ξαφνικά σταμάτησαν όλα. Άνοιξε την πόρτα, έψαξε όλο το σπίτι, ξεκλείδωσε την εξώπορτα, αλλά ψυχή πουθενά. Το απόλυτο τίποτα.

Γύρισε στο δωμάτιο χλωμός, όπως και εγώ φυσικά και χωρίς κουβέντα τα μαζέψαμε και όπου φύγει, φύγει.       

Ακόμα δεν ξέρω, άλλα ούτε θέλω να ξέρω τι υπήρχε μέσα στο σπίτι εκείνο το βράδυ. 




Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Πέννυ για την ιστορία που μας έστειλε





Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.

0

Οι δικές σας ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ | Weirdo




Καθίστε αναπαυτικά και ακούστε τις δικές σας τρομακτικές ιστορίες...

Όνειρα, διάολος, Μόρα, βασανισμένες ψυχές, φαντάσματα πρωταγωνιστούν σε απλές, καθημερινές στιγμές μας...