Όπως σας έχω ήδη πει, όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ. Μια κράμπα στο πόδι, μια βόλτα στη κουζίνα για νερό, ένα δυνατό φως στη μπαλκονόπορτα, μια σκιά ανάμεσα στο φως και μετά... ένα κενό μνήμης... Να ξυπνάω το κρεβάτι και να μη ξέρω αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα...
(Σημείωση του Our Horror stories: Για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας διαβάστε πρώτα αυτό).
Μου συνέβη κι άλλες στιγμές, σε διάφορες ώρες της ημέρα, κυρίως όταν ήμουν κουρασμένος ή έτοιμος για ύπνο. Σκεφτόμουν σοβαρά να δω κάποιο ψυχολόγο, να δω τι μου συμβαίνει.
Ώσπου ξαφνικά, εκεί που δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας, έπεσα από τον πόνο στο πάτωμα. Πονούσε όλο μου το κορμί. Αφόρητα. Οι γονείς μου με πήγαν στα επείγοντα. Πέρασα από αρκετές εξετάσεις, χωρίς να βρουν τίποτα παθολογικό οι γιατροί.
Ο πόνος πέρασε κατά τη διάρκεια των αξονικών και των υπέρηχων που μου έκαναν. Αλλά μόλις ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, ο πόνος επανήλθε.
Έπεσα στο πάτωμα. Οι γιατροί τότε αποφάσισαν να μου κάνουν μια ηρεμιστική ένεση. Με έπιασαν και με ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι. Ένας γιατρός έπιασε το χέρι μου και πήγε να μου κάνει την ένεση...
Και τότε επανήλθαν στο μυαλό μου μνήμες που τις είχα ξεχάσει... Ή που με ανάγκασαν να ξεχάσω...
Θυμήθηκα Γκρίζους εξωγήινους να με έχουν στο σκάφος τους και να μου κάνουν εξετάσεις. Να με τρυπάνε με διάφορα περίεργα εργαλεία σε όλο μου το κορμί! Να μου βάζουν περίεργα εμφυτεύματα μέσα μου!
Τους θυμάμαι να με τρυπάνε συνέχεια, να μου παίρνουν αίμα, να μου προκαλούν απίστευτο πόνο. Θυμάμαι να μου ακουμπάνε μια περίεργη επιφάνεια στο κορμί μου που καίει για να μου επουλώσουν τις πληγές που μου ανοίγουν.
Θυμάμαι να ουρλιάζω από το πόνο, αλλά να μη μπορώ να τους ξεφύγω...
Να είμαι το πειραματόζωό τους...
Δεν είπα σε κανένα τίποτα. Φοβήθηκα ότι θα με περνούσαν για τρελό. Οι γιατροί ήδη δεν είχαν βρει κάτι παθολογικό σε μένα που να προκαλεί το πόνο και πίστευαν ότι είναι κάτι ψυχολογικό.
Πήγα στο σπίτι, έτοιμος να τους αντιμετωπίσω την επόμενη φορά που θα συνέβαινε.
Πράγματι μερικά βράδια μετά είδα αυτό το δυνατό λευκό φως και πάλι. Ένιωσα κάτι απροσδιόριστο να με τραβάει προς το μέρος του. Αντιστάθηκα. Κρατήθηκα δυνατά από το καναπέ, αλλά δεν τα κατάφερα. Το φως με σήκωσε στον αέρα. Κρατήθηκα από τον ανεμιστήρα οροφής που είχα στο δωμάτιο. Κρατήθηκα με όλη μου τη δύναμη. Μάταια...
Ξύπνησα στο καναπέ... Αμέσως σηκώθηκα, πήρα μια καρέκλα και κοίταξα τον ανεμιστήρα. Είχε τις δαχτυλιές μου στη προσπάθειά μου να κρατηθώ εκεί, ώστε να μη με πάρουν οι εξωγήινοι...
Άρχισα να πιστεύω ότι δε μπορώ να τους ξεφύγω... Ότι θα είμαι για πάντα έρμαιο των ορέξεών τους. Δε ξέρω τι να κάνω, πως να το αποφύγω...
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει;
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Βασίλη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
