Γεια σας. Είδα ότι φιλοξενείτε περίεργες ιστορίες και σκέφτηκα να στείλω κι εγώ τη δική μου.
Ήμουν μόνoς στο σπίτι και πρέπει να αποκοιμήθηκα βλέποντας τηλεόραση.
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα και σηκώθηκα να ανοίξω. Ήταν ο γείτονας που μένει στην διπλανή πόρτα, ένας παππούς κοντά στα 80. "Κλείστηκα από έξω" μου είπε, χτυπώντας με τα χέρια του τους γοφούς του.
Προσπάθησα να τον καθησυχάσω αλλά εκείνη τη στιγμή βγήκε η αδερφή μου από την κουζίνα, έντρομη, λέγοντάς μου ότι πρέπει να φύγουμε αμέσως γιατί γεννήθηκε!
Χωρίς να μου πει τι, με άρπαξε και βγήκαμε από το σπίτι. Ο παππούς φώναζε καθώς απομακρυνόμουν τι θα κάνει που κλείστηκε από έξω.
Πήραμε το ασανσέρ και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Ξαφνικά τα φώτα έσβησαν και νιώσαμε ένα τράνταγμα. Το ασανσέρ συνέχισε να κατεβαίνει. Τα φώτα άρχισαν τα αναβοσβήνουν. Το ασανσέρ συνέχισε να κατεβαίνει και να κατεβαίνει. Φαινόταν ατελείωτη η διαδρομή κι ας μένω στον 3 όροφο.
Επιτέλους σταμάτησε. Άνοιξε η πόρτα και βρεθήκαμε σε ένα υπόγειο, κακοφωτισμένο. Μα που βρεθήκαμε; Με έπιασε η αδερφή μου από το χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε στο διάδρομο. Δεξιά και αριστερά πόρτες κλειστές. Κατά διαστήματα νιώθαμε μια δόνηση να διαπερνά τα κορμιά μας... σαν κάτι να χτυπούσε με δύναμη το έδαφος.
Φτάσαμε σε μια μισάνοιχτη πόρτα. Μη φοβηθείς, μου είπε η αδερφή μου. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει, μου ξαναείπε.
Ανοίξαμε την πόρτα. Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό. Στο κέντρο του δωματίου είχε ένα τραπέζι. Πάνω ένα μωράκι, νεογέννητο που έκλαιγε ασταμάτητα. Γύρο του πτώματα με διάφορες στολές. Ένας γιατρός, ένας αστυνομικός, ένας στρατιωτικός, ένας παππάς, επιστήμονες. Πτώματα γεμάτα αίματα.
Η αδερφή μου με το ένα χέρι έπιασε το δικό μου χέρι. Με το άλλο μου έδειξε το μωρό. "Το βλέπεις;" με ρώτησε. "Αυτό το έκανε όλα. Να το θυμάσαι αυτό" μου είπε.
Τότε το μωρό γύρισε το κεφάλι του στο μέρος μας και μας κοίταξε με διαβολική κακία! Άρχισε να τσιρίζει και μετά να γελάει σαν μεγάλος άνθρωπος!!!!
Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο!!! Πετάχτηκα από τον καναπέ τρομαγμένος! Όλα ήταν ένα όνειρο! Κάθισα λίγο για να συνέλθω... Το τηλέφωνο συνέχισε να χτυπάει. Ήταν η μητέρα μου.
Απάντησα και μου είπε όλο χαρά ότι η αδερφή μου μπήκε στο μαιευτήριο για να γεννήσει και ότι όλοι πρέπει να πάμε αμέσως εκεί!
Ντύθηκα και άνοιξα την εξώπορτα για να βγω από το σπίτι. Από έξω ήταν ο παππούς γείτονάς μου που χτυπιόταν γιατί δεν έβρισκε τα κλειδιά του... Κοίταξα τον παππού και μετά κοίταξα το ασανσέρ... Τελικά κατέβηκα με τις σκάλες!
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
