Προμήνυμα θανάτου

Την παρακάτω ιστορία την έζησα ακριβώς όπως σας τη γράφω. Είμαι σίγουρος ότι δεν την φαντάστηκα, ότι δεν ήταν όνειρο. Θα καταλάβετε το γιατί κι εσείς όταν την διαβάσετε.

Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου. Ένα φως με τύφλωνε, δε μπορούσα να δω καθαρά. Γύρισα σιγά σιγά προς την πηγή του φωτός. Ξαπλωμένος όπως ήμουν είδα ένα μεγάλο παράθυρο από όπου έμπαινε το φως. Δεν προερχόταν από τον ήλιο σίγουρα. Ήταν θαμπό, ψυχρό.

Προσπάθησα να σηκωθώ. Δε τα κατάφερα. Ήμουν δεμένος. Μα που βρισκόμουν; Τίποτα δεν έμοιαζε γνωστό...

Άρχισα να φωνάζω για βοήθεια... Οι φωνές μου χανόταν στο τεράστιο χώρο που ήμουν δεμένος. Τα χέρια και τα πόδια μου ήταν έρμαια των μεταλλικών αλυσίδων που με κρατούσαν φυλακισμένο στο κρεβάτι.

Έκανα ακόμη μία προσπάθεια να σηκωθώ. Δεν τα κατάφερα. Τότε όμως συνειδητοποίησα ότι ήμουν γυμνός... Πως βρέθηκα εδώ; Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι στο δωμάτιό μου, με την Άννα, την Ρωσίδα που γνώρισα το ίδιο βράδυ σε ένα μπαρ και καταλήξαμε στο σπίτι μου...

Άκουσα κάτι μεταλλικό από το βάθος... Το φως δε με άφηνε να δω τίποτα... Και στη συνέχεια ομιλίες... Σε μία γλώσσα που δεν μπορούσα να καταλάβω... Και μετά πάλι ένας θόρυβος που έμοιαζε με ρόδες...

Πλησίασαν προς το μέρος μου... Διέκρινα μόνο ψηλές φιγούρες ανθρώπων... Ήμουν σίγουρα ναρκωμένος... Δεν είχα πλήρως τις αισθήσεις μου... Ένα νυστέρι, ένας μπαλτάς, οι φωνές μου για βοήθεια που έβγαιναν με δυσκολία... Το πρόσωπο της Άννας... Το πρώτο γνωστό πρόσωπο που έβλεπα μπροστά μου...

Με πλησίασε ενώ της φώναζα τι θέλει από μένα. Με το ένα χέρι μου έπιασε το κεφάλι με δύναμη και με το άλλο της χέρι μου κάρφωσε το νυστέρι με δύναμη στο στομάχι.... Κόντεψα να λιποθυμήσω από τον πόνο... αλλά δε με άφησε... Με το χέρι που κρατούσε το κεφάλι μου, με πίεσε και μου το έστριψε προς το παράθυρο που έμπαινε το φως.

-"Το βλέπεις αυτό;" Μου είπε. "Αυτό είναι το τέλος σου".

Μπορούσα μόνο να διακρίνω μία πινακίδα: Anotero 

Το μπαρ που γνώρισα την Άννα...

Συνέχισε να κουνάει το κεφάλι μου με δύναμη, όμως η φωνή της χανόταν, απομακρύνονταν  από μένα. Και η φωνή της αντικαταστάθηκε από αυτή του κολλητού μου.

- Ρε μαλάκα τι έπαθες και κοκάλωσες; Φτάσαμε!

Ήμουν στο αυτοκίνητο με τον κολλητό. Χαμένος λίγο, κοίταξα γύρω μου.

-Τι έπαθες ρε; Λες και κοιμόσουν με ανοιχτά μάτια! μου είπε ο κολλητός.

-Που είμαστε; Τον ρώτησα

-Ρε μαλάκα στο Anotero φτάσαμε. Τα γκομενάκια μας περιμένουν μέσα.

Πάγωσα.... Άρχισα να του λέω ότι πρέπει να φύγουμε γιατί κινδυνεύουμε.

Δε μπορούσε να καταλάβει τι είχα πάθει. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Φύγαμε και με πήγε στο νοσοκομείο που διανυκτέρευε.

Με πήγε στα επείγοντα. Ήμουν ακόμη σε κατάσταση σοκ! Μας είπαν να περιμένουμε να έρθει ένας τραυματιοφορέας να με πάρει με καροτσάκι. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου. Ήταν η νοσοκόμα που ήρθε να με πάρει να με κάνει μια ηρεμιστική ένεση. Γύρισα και την είδα. Ήταν η Άννα, που είχα δει πριν στο "όνειρό" μου... Κοίταξα τον φίλο μου...

-"Μη με αφήσεις μόνο μου μαζί της" άρχισα να φωνάζω...

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Δημήτρη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Προμήνυμα Θανάτου (Δεύτερο Μέρος)

12:07

Όνειρο μέσα στο όνειρο

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.