Το σκασμένο λάστιχο

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς που μας πέρασε είχα πάει στο χωριό μου για τις γιορτές. 

Tο βράδυ της παραμονής βγήκαμε σε ένα διπλανό χωριό και ήπιαμε αρκετά. Εγώ αποφάσισα να επιστρέψω πιο νωρίς.

Στην επιστροφή όμως έπαθα λάστιχο. Το κρύο ήταν αφόρητο. Το κινητό μου δεν είχε σήμα. Είχα πιει δυστυχώς αρκετά και δε σκέφτηκα να καλέσω το 112.

Μέσα στη ζαλάδα μου από το αλκοόλ δεν μπορούσα να βρω το γρύλο, άρχισα να ζαλίζομαι και ακούμπησα στο πορτ μπαγκάζ. 

Τότε είδα τα φώτα ενός αυτοκινήτου που πλησίαζε. Σταμάτησε δίπλα μου. Ήταν ένα παλιό μαύρο FIAT Mirafiori. Από μέσα βγήκε ένας ηλικιωμένος άντρας.

Με ρώτησε αν ήθελα βοήθεια και του εξήγησα τι έπαθα. Μου άλλαξε το λάστιχο και μου είπε να τον ακολουθήσω με το αυτοκίνητο. Θα με πήγαινε μέχρι το χωριό μου με αυτό το τρόπο γιατί ήμουν μεθυσμένος και ο δρόμος ήταν επικίνδυνος με αυτή την κακοκαιρία.

Όταν φτάσαμε στο χωριό αυτός επιτάχυνε και έφυγε. Εγώ πάρκαρα έξω από το σπίτι  και πήγα για ύπνο.

Την άλλη μέρα πήρα το αμάξι για να πάω στο παντοπωλείο του διπλανού χωριού. Στο δρόμο είδα παρκαρισμένο το μαύρο FIAT Mirafiori που σταμάτησε να με βοηθήσει. Σταμάτησα και πήγα χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού για να τον ευχαριστήσω.

Άνοιξε η γυναίκα του και τις εξήγησα το λόγο που την ενοχλούσα. Τότε αυτή μου είπε ότι ο άντρας της έχει πεθάνει εδώ και 5 χρόνια. Το αυτοκίνητο είχε να κουνηθεί από τότε. Δεν είχε ούτε καν πινακίδες. 

Σοκαρίστηκα... Δεν είχα προσέξει την λεπτομέρεια με τις πινακίδες.

Ρώτησα και έψαξα σε όλα τα γύρω χωριά για να μάθω αν κάποιος οδηγούσε μαύρο FIAT Mirafiori. Δεν υπάρχει κανείς...

Our horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιάννη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Παίζοντας με τα πνεύματα

Η παιδική χαρά