Our horror stories : Η καταρα της τσιγγάνας

Γεια σας και πάλι!

Έχω να σας διηγηθώ μια ακόμα ιστορία που μου συνέβη με αφορμή την ιστορία με το τσιγγανάκι που διάβασα.

Ιούλιος του 2013, ταξιδεύαμε όλο το βράδυ οδικώς με τον άντρα μου και τα δυο μας παιδιά ηλικίας 2 ετών και 3 μηνών τότε, για να πάμε στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, στην Αθήνα. Κομμάτια από την κούραση και οι δύο μας, είχαμε ραντεβού με την γιατρό μας κατά τις 10 με 10:30 (η κόρη μου έχει ένα πρόβλημα υγείας και παρακολουθείτε ανά 6μηνο στο νοσοκομείο Παίδων)

Ταΐζουμε τα παιδιά τα αλλάζουμε, πίνουμε καφεδάκι και πάμε στην παιδική χαρά του νοσοκομείου να περάσει η ώρα. Ήρθε η γιατρός λίγο καθυστερημένα, βλέπει την μικρή και για να μην πολυλογώ τελειώσαμε από το νοσοκομείο κοντά στις 13:00 το μεσημέρι. Αφού όλα ήταν οκ με την μικρή και δεν χρειαζόταν περεταίρω εξετάσεις ,μου λέει ο άντρας μου, ας μην μείνουμε Αθήνα πάμε να φύγουμε να επιστρέψουμε σπίτι.

Συμφώνησα, πιάνω την μικρή από το χεράκι και ο άντρας μου παίρνει το καρότσι με τον μπέμπη και προχωράει μπροστά. Έξω από το νοσοκομείο ήταν κάτι γύφτισσες, με πλησιάζει μία και μου λέει: «Εσύ κορίτσι μαγεία σε έχουν κάνει!». Εγώ της λέω χαμογελώντας: «Και πως το κατάλαβες αυτό;» για να μου απαντήσει: «Έλα να σε δείξω!» και παίρνει ένα χαρτομάντιλο το σκίζει σε κομμάτια το κρύβει στη χούφτα της και όταν το άνοιξε ήταν ολόκληρο.

Της λέω εγώ με ευγενικό τρόπο: «Κοίτα ωραίο το κόλπο που μου έκανες να είσαι καλά αλλά βλέπεις έχω το παιδί στα χέρια, από το νοσοκομείο βγαίνουμε ζέστη κάνει άσε με να χαρείς!» και κάνω να φύγω.

Αυτή επιμένει μου λέει ένας Γιάννης από την οικογένεια σου έκανε μάγια, δεν έχω Γιάννη της λέω εγώ και περπατάω ,η πεθερά σου μου λέει, δεν έχω πεθερά της απαντάω πέθανε…

Τέλος πάντων, πάω πιο γρήγορα να φτάσω τον άντρα μου τον είχε πλευρίσει και εκείνον μια τσιγγάνα κατάμαυρη γαλανομάτα και του έλεγε τα ίδια. Έκαναν και ένα κόλπο με ένα τσιγάρο που το έκλειναν στη χούφτα τους και γινόταν κάρβουνο, ότι τάχα αυτό σήμαινε μαγεία.

Τις αγνοήσαμε και μπήκαμε στο αμάξι να φύγουμε. Η γαλανομάτα, μας κοίταξε με κακία, έφτυσε και κάτι είπε ακαταλαβίστικα και έφυγε αφού δεν πήρε λεφτά.

Μόλις κάθισα στο αμάξι, στη θέση του συνοδηγού ο μπέμπης άρχισε να κλαίει σαν να πονάει! Κλάμα γοερό! Πετάγομαι έξω από το αμάξι να πάρω αγκαλιά το μωρό για να ελέγξω και το πορτ μπεμπέ, μην ήταν καμιά σφήκα μέσα και το τσίμπησε!

Το παιδί αρχίζει να μελανιάζει από το κλάμα και εγώ σκοτοδίνη! Κάθισα στη θέση του συνοδηγού και με το ζόρι κρατούσα το παιδί στα χέρια μου! Λέω στον άντρα μου πάρε το παιδί θα μου πέσει δεν βλέπω τίποτα! Ζαλίζομαι!

Ο άντρας μου παίρνει το παιδί αγκαλιά, ανοίγει και το πορτάκι του συνοδηγού και παίρνει από μέσα ένα μπουκαλάκι αγιασμό που μας είχε βάλει η μάνα μου πριν φύγουμε.

Ρίχνει λίγο στο παιδί και αυτό σταματάει να κλαίει! Ρίχνει και στο δικό μου το κεφάλι σταγονίτσες και ένοιωσα σαν να με χτύπησε με το μπουκάλι και μάλιστα γύρισα θυμωμένη και του είπα: «τι κάνεις ρε χαζός είσαι; Τι με χτυπάς;»

Ο άντρας μου απάντησε: « αγιασμό σου έριξα δεν σε ακούμπησα καθόλου!»

Περιττό να σας πω ότι ξεθόλωσα, παρόλο που ήμουν σίγουρη ότι με χτύπησε με το μπουκάλι! Αφού συνήλθαμε οικογενειακώς ξεκινήσαμε το ταξίδι του γυρισμού. Στο δρόμο μιλούσαμε με τον άντρα μου για το τι μας συνέβη και το συμπέρασμα που βγάλαμε ήταν ότι οι μόνοι απροστάτευτοι ήμασταν εγώ και ο μπέμπης!

Ο άντρας μου φορούσε τον βαφτιστικό του σταυρό μέσα από την μπλούζα και η κόρη μου μια αλυσιδίτσα λευκόχρυση, που είχε πάνω και σταυρό.

Ο μπέμπης ήταν αβάφτιστος ακόμα άρα μηδέν προστασία και εγώ εκείνη την ημέρα για καθαρά λόγους ομορφιάς είχα βγάλει το σταυρουδάκι μου γιατί δεν ταίριαζε με την μπλούζα (τι ανόητη!!!!) και είχα φορέσει στο λαιμό μου κάτι άσχετο μπιζού! Και μετά γυρνάνε και σου λένε κάποιοι ότι όλα αυτά περί θρησκείας και σταυροί και αγιασμός είναι ψέματα! Τον κακό σας τον καιρό έχω να σας πω!!!!

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Βάλια για την ιστορία που μας έστειλε.