Την προηγούμενη εβδομάδα, ένα βράδυ μόλις ξάπλωσα στο κρεβάτι κι έσβησα το φως, άκουσα ένα θόρυβο από το σαλόνι. Το πάτωμα είναι ξύλινο παρκέ και ακουγόταν σαν να περπατούσε κάποιος. Το πρόβλημα ήταν ότι στο σπίτι μένω μόνος μου.
Άναψα το φως στο υπνοδωμάτιο και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Βγήκα στο διάδρομο και άρχισα να τον διασχίζω σιγά σιγά για να δω τι συνέβαινε στο σαλόνι. Το κακό ήταν ότι ακόμη και εκείνη τη στιγμή ακουγόταν τα βήματα.
Δυστυχώς δεν είχα ανάψει το φως του διαδρόμου. Η λάμπα από το υπνοδωμάτιο φώτιζε λίγο το διάδρομο αλλά όχι όσο θα ήθελα. Όσο πλησίαζα στη πλευρά του σαλονιού τόσο σκοτείνιαζε ο χώρος. Άνοιξα τη πόρτα του σαλονιού και τότε μέσα στο σκοτάδι μου φάνηκε ότι διέκρινα μια τεράστια φιγούρα να στέκεται μπροστά από τη μπαλκονόπορτα!
Άναψα αμέσως το φως αλλά τελικά στο σαλόνι δεν υπήρχε κανείς, ούτε καν η φιγούρα που νόμισα ότι είδα. Πλησίασα στη μπαλκονόπορτα. Αν και ήταν κλειδωμένη από μέσα, άναψα το φως του μπαλκονιού και έριξα μια ματιά. Δεν υπήρχε κανείς.
Θα ήταν όλα στη φαντασία μου σκέφτηκα, όταν παρατήρησα στο πάτωμα του σαλονιού βρωμιά, που σχημάτιζε μεγάλες πατούσες ανθρώπου.
Με δυσκολία κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ, έχοντας όλα τα φώτα αναμμένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σβήσει τα φώτα ξανά.
Χτες το βράδυ ξάπλωσα κάπως αργά. Σκέφτηκα ότι ίσως είχε έρθει η στιγμή να κοιμηθώ με σβηστό το φως. Έτσι κι έκανα. Όταν όμως το έσβησα άκουσα και πάλι τα βήματα. Πολύ πιο κοντά στο υπνοδωμάτιό μου.
Σηκώθηκα να ανάψω το φως όταν άκουσα χτύπημα στη πόρτα του υπνοδωματίου. Κάποιος ήταν από έξω από το δωμάτιο και χτυπούσε τη πόρτα.
Τρομοκρατήθηκα. Άναψα το φως και πλησίασα τη πόρτα. Άκουσα και πάλι το χτύπημα. Ξανά και ξανά. Είχα παγώσει. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω.
Ευτυχώς τα χτυπήματα στη πόρτα σταμάτησαν. Πρέπει να είχα μείνει για ένα πεντάλεπτο -μπορεί και περισσότερο- ακίνητος μπροστά από τη κλειστή πόρτα, περιμένοντας μήπως και, όποιος κι αν ήταν από έξω, ξαναχτυπούσε. Ευτυχώς όμως το περίεργο φαινόμενο έδειχνε πως είχε τελειώσει.
Βρήκα τη δύναμη και άνοιξα τη πόρτα. Δεν ήταν κανείς από έξω. Έλεγξα το διάδρομο, το σαλόνι, τη κουζίνα, το μπάνιο. Δεν υπήρχε κανείς μέσα στο σπίτι.
Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου, ήπια ένα ποτήρι νερό και αποφάσισα να γυρίσω στο υπνοδωμάτιο. Μόλις όμως μπήκα μέσα στο υπνοδωμάτιο, είδα για κλάσματα του δευτερολέπτου στο τζάμι της μπαλκονόπορτας πάλι μια φιγούρα. Τεράστια, με μεγάλα γαμψά νύχια και κέρατα στο κεφάλι...
Και όπως ξαφνικά το είδα έτσι απότομα εξαφανίστηκε.
Πριν λίγο ενώ καθόμουν και έβλεπα τηλεόραση άκουσα και πάλι τα βήματα. Κοντά μου. Πολύ κοντά μου! Τι μου συμβαίνει; Τι έχω να αντιμετωπίσω; Τι πρέπει να κάνω;
ΟΛΑ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΡΟΥΧΑ ΑΠΟ 6,99 €
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Παναγιώτη για την ιστορία που μας έστειλε.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΡΙΚΑ ΡΟΥΧΑ ΑΠΟ 6,99 €
Διαβάστε επίσης:
Ο Μαυροφορεμένος Άντρας Στο Μπαλκόνι Μου
Η 24χρονη "δαιμονισμένη" που πέθανε μετά από 67 συνεχόμενους εξορκισμούς
3 σχόλια:
Βρες άλλο σπίτι
Αυτου του είδους οι οντότητες, μπαίνουν στο πεδιο μας, μόνο αν έχουμε ανοίξει εμείς την πορτα, με κάτι που κάναμε. Έχεις ασχοληθεί, με κάποιο είδος πνευματισμου? Επίκληση, Ταρώ, Ρέικι, γιόγκα,η καποιου ειδους ενασχόληση με μαγεία,κλπ.Ή κάποιος να σου το έχει στείλει, μεσω πνευματισμου.
Θα σου προτεινα, να το συζητήσεις με έναν ιερέα. Από ποσωπικη πειρα, σου λέω, ότι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν τρολάρεις, τα πραγματα γίνονται χειρότερα και δεν μένουν μόνο στα βήματα.
Κάποτε μου συνέβη κι εμένα να ακουσω βήματα και διαφορα άλλα όπως χτυπήματα, κρυο αερα χωρις λογο κτλ αλλά απο την ημέρα που η μανα μου εκαψε λιβάνι σταματησαν όλα.
Να φερεις παπα να κανει ευχέλαιο αν δεν εχεις μετακομίσει ακομα
Δημοσίευση σχολίου