Το Κοριτσάκι στο Πρώτο Θρανίο

Γεια σας! Με λένε Δήμητρα. Πρώτα απ' όλα θέλω να σας συγχαρώ για το μπλόκ σας με τις καταπληκτικές ιστορίες τρόμου και θα ήθελα να μοιραστώ και την δικιά μου.

Λοιπόν, όταν ήμουν 14 χρονών είχα μετακομίσει μαζί με τους γονείς μου στην Ηλιούπολη. Όταν πήγα στο καινούριο μου σχολείο δεν μου μιλούσε κάνεις.  Γι' αυτό το λόγο πήγα και έκατσα μόνη μου στο πρώτο θρανίο. Την δεύτερη μέρα πάλι τα ίδια. Δεν μου μιλούσε κάνεις. Το ίδιο και την τρίτη.

Το απόγευμα της τρίτης μέρας, ήρθε ένα κοριτσάκι στο σπίτι μου.Το κοριτσάκι φαινόταν στην ηλικία μου και είχε μια χαρακτηριστική ουλή στο μάγουλο.Μου συστήθηκε ως μια γειτόνισσα, που εκείνες τις μέρες ήταν άρρωστη,  πήγαινε στο ίδιο σχολείο και στην ίδια τάξη με εμένα και μου είπε ότι θα καθόμασταν μαζί .Μου ζήτησε τα μαθήματα και της τα έδωσα.

Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για καμιά βδομάδα.Το κοριτσάκι ήταν άρρωστο και κάθε απόγευμα περνούσε να πάρει τα μαθήματα.

Μέχρι που μια μέρα έρχεται μια συμμαθήτριά μου και μου λέει: "Συγνώμη που δεν σου μιλάμε, άλλα βλέπεις, στην θέση που κάθεσαι καθόταν παλιά μια φίλη μας, η Μ. Π. Την σκότωσε πρόσφατα ο πατέρας της με ένα τσεκούρι".

Όταν επέστρεψα από το σχολείο το είπα στον πάτερα μου και εκείνος μου απάντησε ότι δεν είναι ανησυχητικό και το πιο πιθανόν είναι να είναι μια απλή πλάκα-φάρσα.

Το απόγευμα ήρθε και πάλι το κορίτσι και αφού της έδωσα τα μαθήματα την ρώτησα αυτό που με έτρωγε όλη μέρα: "Σε λένε Μ. Π.;"

Τότε το κοριτσάκι με κοίταξε με ένα ύφος φιλικό αλλά και ταυτοχρόνως απειλητικό και μου είπε

"Ναι. Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω " Μετά από αυτό δεν την ξαναείδα.

 Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την φίλη μας Δήμητρα για την ιστορία που μας έστειλε.

 Διαβάστε Επίσης:

Η κουρτίνα του μπάνιου

Παρουσία ή παραίσθηση;