Καλημέρα σας,
Θα ήθελα πριν σας διηγηθώ την δίκη μου ιστορία, να σας ζητήσω να μην αναφέρετε κάπου το όνομά μου.
Όλα ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία, πρέπει να ήμουν περίπου 10 χρονών, όταν είχα την πρώτη μου επαφή με υπερφυσικές οντότητες, πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2003.
Εγώ μένω σε ένα προάστιο της Αθήνας. Εκείνη την περίοδο έμενα σε μια μονοκατοικία δίπλα στην οποία υπήρχε ένα σπίτι 3όροφο. Συνήθως τα παιδιά της γειτονιάς και των γύρω περιοχών επισκεπτόντουσαν το συγκεκριμένο σπίτι, ισχυριζόμενοι ότι είναι στοιχειωμένο. Αρκετές φορές είχε επισκεφτεί και η αστυνομία το σπίτι, διότι πολλοί γείτονες διαμαρτύρονταν ότι κάποιος έκανε θόρυβο στη μέση της νύχτας, αλλά μάταια, δεν έβρισκαν κανέναν.
Ένα ήσυχο μεσημεράκι, είχε έρθει η κολλητή μου με τον ξάδερφο μου να με επισκεφτούν και τους έδειξα το εν λόγω σπίτι για το οποίο όλοι μιλάγανε. Η κολλητή μου επέμενε να μπούμε μέσα να το εξερευνήσουμε.
Όντας μικρά παιδιά συμφωνήσαμε εγώ και ο ξάδερφος μου και ετοιμαστήκαμε να πηδήξουμε τον τοίχο κρυφά από τους γονείς μου, ώστε να μπούμε μέσα στο σπίτι. Περιττό να σας πω ότι το σπίτι είχε μια περίεργη δυσοσμία και μια πολύ κακιά αύρα την οποία αισθάνθηκα κατευθείαν με το που πάτησα το πόδι μου μέσα.
Μπήκαμε στην αυλή του σπιτιού και κατευθυνθήκαμε στο πίσω μέρος, όπου βρήκαμε μερικές δαγκωμένες παντόφλες, έναν καμένο χάρτη και μια πολύ μεγάλη ντουλάπα, η οποία είχε μέσα παιδικά παιχνίδια, κυρίως κούκλες πορσελάνινες σπασμένες και πεταμένες στο πάτωμα.
Δεν μας τρόμαξε αυτό, διότι φανταστήκαμε ότι το είχανε κάνει τα παιδιά που έμπαιναν μέσα στο σπίτι για να το ψάξουν. Καθώς λοιπόν ψάχναμε την μεγάλη ντουλάπα, το μάτι μου πήρε ένα τετράδιο κρυμμένο πίσω από ένα κουτί. Ήταν πολύ παράξενο τετράδιο, ανάγλυφο και έμοιαζε με ημερολόγιο.
Όταν το άνοιξα για να δω τι έγραφε μέσα, άκουσα μια φωνή να φωνάζει το όνομά μου. Ήταν η μητέρα μου, η οποία μας έψαχνε, διότι είχε ετοιμάσει το μεσημεριανό. Τρέξαμε όλοι προς την έξοδο για να μην καταλάβουν οι γονείς μου ότι είχαμε εισβάλει μέσα στο ξένο σπίτι και από την ταραχή μου πέταξα το τετράδιο πάνω στο τραπέζι.
Αφού τελειώσαμε το φαγητό, η κολλητή μου με ρώτησε που είναι το τετράδιο και της είπα ότι το άφησα πίσω μου. Επέμενε ότι έπρεπε να πάμε πάλι μέσα να το πάρουμε για να το διαβάσουμε όπως και κάναμε τελικά.
Μόνο που όταν μπήκαμε, το τετράδιο έλειπε και όπου και αν το ψάξαμε δεν το βρήκαμε. Ξαφνικά εκεί που ψάχναμε ακούστηκε ένας θόρυβος, σαν να ανοίγει μια ξύλινη πόρτα. Από την τρομάρα μας τρέξαμε προς την έξοδο, χωρίς να κοιτάξουμε πίσω μας.
Οι επόμενες μέρες που ακολούθησαν και τα επόμενα χρόνια ήταν φρικιαστικά, περιττό να σας πω ότι εγώ και η κολλητή μου μετά από εκείνη την ημέρα δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ, χωρίς να έχουμε τσακωθεί!! Εκείνο το σπίτι ήταν καταραμένο και εμείς πήραμε μαζί μας μια κατάρα η οποία μας άλλαξε μια και καλή την ζωή.
Η συνέχεια πολύ σύντομα…
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com για να την δημοσιεύσουμε.
1 σχόλια:
Η συνέχεια που είναι;
Δημοσίευση σχολίου