Πρώτα από όλα να πω ένα μπράβο για την σελίδα σας! Πολύ ωραίες και τρομακτικές οι ιστορίες σας. Γι αυτό αποφάσισα να πω σε εσάς μόνο τη δική μου.
Την παραμονή πρωτοχρονιάς θα μαζευόμασταν όλη η παρέα στο σπίτι της ξαδέρφης μου για να αλλάξουμε το χρόνο. Εγώ τελείωνα την βάρδιά μου κατά τις 21:30, οπότε είχα λίγο άγχος για το πως θα προλάβω να πάω στο σπίτι, να αλλάξω και μετά να πάω στην ξαδέρφη.
Τέλος πάντων πήγα στο σπίτι, έκανα ένα ντουζ και ετοιμάστηκα. Έβρεχε πάρα πολύ. Η ορατότητα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Δυσκολευόμουν πολύ στην οδήγηση. Είχα αργήσει αρκετά.
Θυμάμαι ότι σε μια στιγμή έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου και παραλίγο να έπεφτα πάνω σε ένα διερχόμενο όχημα. Ευτυχώς την γλίτωσα την τελευταία στιγμή! Έκοψα ταχύτητα. Ας καθυστερούσα στην τελική.
Οι δρόμοι ήταν άδειοι τελείως. Η βροχή δυνάμωνε συνεχώς και τα φώτα από τους στύλους της ΔΕΗ μόλις που αχνοφαίνονταν. Με δυσκολία έβλεπα το δρόμο. Ευτυχώς έφτασα και βρήκα αμέσως μέρος να παρκάρω.
Βγήκα από το αυτοκίνητο και έτρεξα προς την είσοδο της πολυκατοικίας. Έγινα μούσκεμα, καθώς είχα ξεχάσει πάνω στη βιασύνη μου να πάρω ομπρέλα. Όλα τα φώτα στις πολυκατοικίες ήταν σβηστά. Μου έκανε εντύπωση αυτό.
Μόλις έφτασα στην είσοδο χτύπησα το θυροτηλέφωνο. Δεν απάντησε κανείς.
Δίπλα στα σκουπίδια, μέσα στην βροχή, νιαούριζε μια πολύ αδύνατη, κοκαλιάρα γάτα.
Ξαναχτύπησα το θυροτηλέφωνο. Κρύωνα καθώς ήμουν βρεγμένη. Και πάλι δεν απάντησε κανείς.
Σκούντηξα την πόρτα και άνοιξε. Αποφάσισα να ανέβω στο διαμέρισμα. Τα φώτα όμως δεν δούλευαν. Ούτε το ασανσέρ. Διακοπή ρεύματος θα έχει σκέφτηκα.
Άναψα το φακό από το κινητό μου και άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες μέχρι τον τρίτο. Καθώς ανέβαινα σαν να άκουγα φωνές, κραυγές αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ήταν και από που. Άρχισα να ανεβαίνω πιο γρήγορα.
Σε μια στιγμή σαν να άκουσα βήματα από πίσω μου. Κάποιος άλλος ανέβαινε τη σκάλα; Σταμάτησα και έστρεψα το φακό πίσω μου. Δεν είδα κανένα. Άκουσα όμως κάποιο θόρυβο σαν να σέρνεται ένα βαρύ έπιπλο και έτρεξα κατευθείαν στην πόρτα του διαμερίσματος της ξαδέρφης μου. Είχα φτάσει!
Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Πέρασα μέσα. Ήταν άδειο!!!! Με ένα θαμπό φωτισμό, γεμάτο αράχνες και σκόνη!!! Ένιωθα πως δεν ήμουν μόνη αλλά δεν έβλεπα κανένα. Άκουγα ένα περίεργο θόρυβο μέσα από τη κουζίνα. Πήρα το θάρρος να πάω να δω τι ήταν.
Στην κουζίνα δεν ήταν κανείς. Βγήκα ξανά στο σαλόνι. Τότε πρόσεξα μια βάρκα μέσα στο δωμάτιο. Είμαι σίγουρη ότι δεν υπήρχε πριν! Μα τι δουλειά έχει μια βάρκα στο σαλόνι; Που είναι όλοι; Τι είναι αυτός ο περίεργο θόρυβος που ακούω; Έμοιαζε με μεταλλικό θόρυβο που έσκιζε σάρκα!
Κρύωνα, ήμουν μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο. Η βάρκα μου έβγαζε κάτι ζεστό, όμορφο. Με έκανε να νιώθω μια ασφάλεια. Αποφάσισα να την πλησιάσω όταν ξαφνικά από τις πόρτες των δωματίων άρχισαν να εμφανίζονται κάτι τρομακτικές φιγούρες, σαν φαντάσματα που έλιωσε ο χρόνος την σάρκα τους.
Άρχισαν να με πλησιάζουν και εγώ έτρεξα προς τη βάρκα. Ένιωθα πως θα γλιτώσω αν μπω μέσα! Τώρα άκουγα καθαρά φωνές να φωνάζουν το όνομά μου!
Μόλις πλησίασα τη βάρκα και πήγα να μπω, ένα χέρι με άρπαξε από το μπράτσο μου και με τράβηξε μακριά!!!! Όλα τελείωσαν σκέφτηκα!
Μετά θυμάμαι ότι άνοιξα τα μάτια μου. Προσπαθούσα να μιλήσω αλλά δεν μπορούσα. Ένιωθα το στόμα μου μουδιασμένο. Ένιωθα παράλυτη!!!
Σιγά σιγά άρχισα να διακρίνω τον πατέρα μου. Καθόταν δίπλα μου και με κρατούσε το χέρι. Αμέσως διέκρινα και την μητέρα μου... Μα που ήμουν; Άγνωστο το περιβάλλον...
Είχα μόλις συνέλθει από ένα δύσκολο χειρουργείο. Όταν έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου καρφώθηκα σε μια κολόνα την ΔΕΗ και σφήνωσα στις λαμαρίνες του αυτοκινήτου. Η πυροσβεστική έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να με απεγκλωβίσει. Με μετέφεραν στον νοσοκομείο όπου και μου έγινε μια δύσκολη επέμβαση στο κεφάλι.
Είμαι ακόμη στο νοσοκομείο και έτσι είπα να περάσω την ώρα μου λέγοντάς σας την ιστορία που έζησα.
Δόξα το Θεό γλίτωσα από αυτή τη συμφορά που με βρήκε!
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε την Κατερίνα για την ιστορία που μας έστειλε
Διαβάστε επίσης:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου