Our Horror Stories: Για την καλύτερη κατανόηση της ιστορίας διαβάστε πρώτα το
Πριν συνεχίσω την ιστορία μου, να σας θυμίσω ότι το 1980 ούτε κινητά υπήρχαν αλλά ούτε και πολλές κάμερες στους δρόμους των πόλεων.
Τις επόμενες μέρες δεν τις θυμάμαι πολύ καλά. Ήμουν χαμένος στο κόσμο των ναρκωτικών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε βρέθηκα με κανέναν από τη "καλή" παρέα μου. Είχαν εξαφανιστεί όλοι μετά το περίεργο θάνατο των 3 μας φίλων. Ούτε ο Νίκος είχε περάσει από το σπίτι καθόλου.
Ένα βράδυ που ήμουν σε καλύτερη κατάσταση, συνειδητοποίησα ότι ήμουν μόνος τόσες μέρες. Πήρα τηλέφωνο το Νίκο αλλά δεν απάντησε. Δεν θα ήταν στο σπίτι σκέφτηκα. Σηκώθηκα από το καναπέ και πήγα προς τη τουαλέτα.
Τότε, η άκρη του ματιού μου έπιασε μια περίεργη σκιά στο μπαλκόνι μου. Γύρισα και κοίταξα. Μέσα στη ζάλη και τη θολούρα μου, νόμισα ότι είδα μια γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα να με κοιτάει. Περίπου στην ηλικία μου. Πλησίασα προς τη μπαλκονόπορτα. Δεν ήμουν σίγουρος αν αυτό που έβλεπα ήταν παραίσθηση από τα ναρκωτικά ή ήταν πραγματικότητα.
Έφτασα στη μπαλκονόπορτα και τράβηξα την κουρτίνα για να δω καλύτερα. Τίποτα... Η γυναίκα που νόμισα ότι είχα δει δεν υπήρχε στο μπαλκόνι...
Την επόμενη μέρα αποφάσισα να περάσω από το σπίτι του Νίκου. Ευτυχώς είχε ρεπό. Με είδε έτσι στα χάλια μου και αρχίσαμε πάλι το καυγά. Του υποσχέθηκα ότι θα προσπαθούσα να σταματήσω τη χρήση σιγά σιγά, κυρίως μετά από ότι έπαθα το προηγούμενο βράδυ.
"Τι έπαθες;" με ρώτησε, έχοντας λίγο τύψεις που με είχε αφήσει μόνο μου τόσες μέρες.
Του εξήγησα το περιστατικό με τη γυναίκα με τα κόκκινα που είδα για λίγο στο μπαλκόνι μου και μετά εξαφανίστηκε.
Ο Νίκος έμεινε για λίγο σκεφτικός και μετά ψέλλισε:
"Δεν μπορεί να είναι δυνατόν..."
"Τι εννοείς;" ρώτησα όλο αγωνία, αλλά δε πήρα καμία απάντηση. "Τι εννοείς ρε Νίκο; Λέγε!"
Ο Νίκος έψαξε με τα χέρια του να βρει το πακέτο με τα τσιγάρα και τον αναπτήρα του ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ. Έβγαλε ένα τσιγάρο, το χτύπησε στο τραπεζάκι και το άναψε. Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε:
"Χτες το βράδυ βρήκαμε δύο βαριά τραυματισμένα άτομα στο Μοναστηράκι. Δύο τσιγγάνους. Ήταν σοβαρά χτυπημένοι. Οι γιατροί, από το νοσοκομείο που τους πήγαμε, είπαν ότι ήταν σα να είχαν πέσει από τον τρίτο όροφο πολυκατοικίας.
Προσπαθήσαμε να τους ρωτήσουμε τι έπαθαν αλλά δεν ήταν σε θέση να μιλήσουν. Το μόνο που μας είπε ο ένας από αυτούς μια - δυο φορές ήταν "γυναίκα".
Ψάξαμε στο τμήμα γι' αυτούς και βρήκαμε ότι ήταν σεσημασμένα κλεφτρόνια. Είχαν συλληφθεί αρκετές φορές για κλοπές πορτοφολιών.
Για να μάθουμε τι έγινε, προσπαθήσαμε να βρούμε πάλι αν υπήρχε καμία κάμερα στη περιοχή. Για καλή μας τύχη βρήκαμε ότι υπήρχε μία σε ένα κατάστημα, πολύ κοντά στο σημείο που βρήκαμε τους τραυματισμένους τσιγγάνους.
Σήμερα το πρωί, ο μαγαζάτορας μας άφησε αμέσως να παρακολουθήσουμε το βίντεο. Και τότε είδαμε κάτι πολύ περίεργο.
Μια γυναίκα, ντυμένη στα κόκκινα, περπατούσε στο δρόμο. Οι δύο τσιγγάνοι την πλησίασαν, προφανώς για να τη ληστέψουν.
Τότε αυτή για να τους αποφύγει, έκανε αριστερά και δυστυχώς βγήκε από το πεδίο της κάμερας. Δε τη βλέπαμε πια. Βλέπαμε όμως τους δύο τσιγγάνους. Ο πρώτος την πλησίασε, βγαίνοντας και αυτός από το οπτικό πεδίο της κάμερας. Τότε ξαφνικά, εμφανίστηκε στο πλάνο, σα να τον έχει πετάξει κάποιος με τεράστια δύναμη! Πραγματικά ήταν σα να πετούσε! Έσκασε πάνω σε ένα τοίχο με πολύ μεγάλη δύναμη και μετά έπεσε στο έδαφος. Με δυσκολία μπορούσε να κινηθεί.
Ο δεύτερος τσιγγάνος, φανερά τρομαγμένος, πλησίασε κι αυτός τη γυναίκα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, φάνηκε και αυτός στο πλάνο να προσγειώνεται με δύναμη στο δρόμο. Πως βρέθηκε στον αέρα δε ξέρουμε.
Από πάνω του πέρασε η γυναίκα με τα κόκκινα και συνέχισε τη πορεία της ατάραχη, μέχρι που χάθηκε από το πεδίο της κάμερας.
Το πρόσωπό της φαινόταν καθαρά, αλλά μέχρι τώρα δε μπορέσαμε να την ταυτοποιήσουμε."
"Πιστεύεις ότι έχει σχέση με αυτό που είδα χτες; Δεν ήταν παραίσθηση από τα ναρκωτικά;" ρώτησα.
"Δε ξέρω" μου απάντησε ο Νίκος.
Έφυγα για το σπίτι μου, εξαιρετικά ανήσυχος. Όταν έφτασα, βρήκα τη παρέα μου να με περιμένει. Μου είπαν να μπούμε μέσα βιαστικά.
Με ρώτησαν αν είχα μάθει ότι σκοτώθηκαν 3 άτομα από τη παρέα μας και τους απάντησα θετικά.
"Μάθαμε πως έγινε" μου είπαν. "Ετοιμάσου να πάρουμε εκδίκηση".
Τις επόμενες μέρες δεν τις θυμάμαι πολύ καλά. Ήμουν χαμένος στο κόσμο των ναρκωτικών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε βρέθηκα με κανέναν από τη "καλή" παρέα μου. Είχαν εξαφανιστεί όλοι μετά το περίεργο θάνατο των 3 μας φίλων. Ούτε ο Νίκος είχε περάσει από το σπίτι καθόλου.
Ένα βράδυ που ήμουν σε καλύτερη κατάσταση, συνειδητοποίησα ότι ήμουν μόνος τόσες μέρες. Πήρα τηλέφωνο το Νίκο αλλά δεν απάντησε. Δεν θα ήταν στο σπίτι σκέφτηκα. Σηκώθηκα από το καναπέ και πήγα προς τη τουαλέτα.
Τότε, η άκρη του ματιού μου έπιασε μια περίεργη σκιά στο μπαλκόνι μου. Γύρισα και κοίταξα. Μέσα στη ζάλη και τη θολούρα μου, νόμισα ότι είδα μια γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα να με κοιτάει. Περίπου στην ηλικία μου. Πλησίασα προς τη μπαλκονόπορτα. Δεν ήμουν σίγουρος αν αυτό που έβλεπα ήταν παραίσθηση από τα ναρκωτικά ή ήταν πραγματικότητα.
Έφτασα στη μπαλκονόπορτα και τράβηξα την κουρτίνα για να δω καλύτερα. Τίποτα... Η γυναίκα που νόμισα ότι είχα δει δεν υπήρχε στο μπαλκόνι...
Την επόμενη μέρα αποφάσισα να περάσω από το σπίτι του Νίκου. Ευτυχώς είχε ρεπό. Με είδε έτσι στα χάλια μου και αρχίσαμε πάλι το καυγά. Του υποσχέθηκα ότι θα προσπαθούσα να σταματήσω τη χρήση σιγά σιγά, κυρίως μετά από ότι έπαθα το προηγούμενο βράδυ.
"Τι έπαθες;" με ρώτησε, έχοντας λίγο τύψεις που με είχε αφήσει μόνο μου τόσες μέρες.
Του εξήγησα το περιστατικό με τη γυναίκα με τα κόκκινα που είδα για λίγο στο μπαλκόνι μου και μετά εξαφανίστηκε.
Ο Νίκος έμεινε για λίγο σκεφτικός και μετά ψέλλισε:
"Δεν μπορεί να είναι δυνατόν..."
"Τι εννοείς;" ρώτησα όλο αγωνία, αλλά δε πήρα καμία απάντηση. "Τι εννοείς ρε Νίκο; Λέγε!"
Ο Νίκος έψαξε με τα χέρια του να βρει το πακέτο με τα τσιγάρα και τον αναπτήρα του ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ. Έβγαλε ένα τσιγάρο, το χτύπησε στο τραπεζάκι και το άναψε. Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε:
"Χτες το βράδυ βρήκαμε δύο βαριά τραυματισμένα άτομα στο Μοναστηράκι. Δύο τσιγγάνους. Ήταν σοβαρά χτυπημένοι. Οι γιατροί, από το νοσοκομείο που τους πήγαμε, είπαν ότι ήταν σα να είχαν πέσει από τον τρίτο όροφο πολυκατοικίας.
Προσπαθήσαμε να τους ρωτήσουμε τι έπαθαν αλλά δεν ήταν σε θέση να μιλήσουν. Το μόνο που μας είπε ο ένας από αυτούς μια - δυο φορές ήταν "γυναίκα".
Ψάξαμε στο τμήμα γι' αυτούς και βρήκαμε ότι ήταν σεσημασμένα κλεφτρόνια. Είχαν συλληφθεί αρκετές φορές για κλοπές πορτοφολιών.
Για να μάθουμε τι έγινε, προσπαθήσαμε να βρούμε πάλι αν υπήρχε καμία κάμερα στη περιοχή. Για καλή μας τύχη βρήκαμε ότι υπήρχε μία σε ένα κατάστημα, πολύ κοντά στο σημείο που βρήκαμε τους τραυματισμένους τσιγγάνους.
Σήμερα το πρωί, ο μαγαζάτορας μας άφησε αμέσως να παρακολουθήσουμε το βίντεο. Και τότε είδαμε κάτι πολύ περίεργο.
Μια γυναίκα, ντυμένη στα κόκκινα, περπατούσε στο δρόμο. Οι δύο τσιγγάνοι την πλησίασαν, προφανώς για να τη ληστέψουν.
Τότε αυτή για να τους αποφύγει, έκανε αριστερά και δυστυχώς βγήκε από το πεδίο της κάμερας. Δε τη βλέπαμε πια. Βλέπαμε όμως τους δύο τσιγγάνους. Ο πρώτος την πλησίασε, βγαίνοντας και αυτός από το οπτικό πεδίο της κάμερας. Τότε ξαφνικά, εμφανίστηκε στο πλάνο, σα να τον έχει πετάξει κάποιος με τεράστια δύναμη! Πραγματικά ήταν σα να πετούσε! Έσκασε πάνω σε ένα τοίχο με πολύ μεγάλη δύναμη και μετά έπεσε στο έδαφος. Με δυσκολία μπορούσε να κινηθεί.
Ο δεύτερος τσιγγάνος, φανερά τρομαγμένος, πλησίασε κι αυτός τη γυναίκα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, φάνηκε και αυτός στο πλάνο να προσγειώνεται με δύναμη στο δρόμο. Πως βρέθηκε στον αέρα δε ξέρουμε.
Από πάνω του πέρασε η γυναίκα με τα κόκκινα και συνέχισε τη πορεία της ατάραχη, μέχρι που χάθηκε από το πεδίο της κάμερας.
Το πρόσωπό της φαινόταν καθαρά, αλλά μέχρι τώρα δε μπορέσαμε να την ταυτοποιήσουμε."
"Πιστεύεις ότι έχει σχέση με αυτό που είδα χτες; Δεν ήταν παραίσθηση από τα ναρκωτικά;" ρώτησα.
"Δε ξέρω" μου απάντησε ο Νίκος.
Έφυγα για το σπίτι μου, εξαιρετικά ανήσυχος. Όταν έφτασα, βρήκα τη παρέα μου να με περιμένει. Μου είπαν να μπούμε μέσα βιαστικά.
Με ρώτησαν αν είχα μάθει ότι σκοτώθηκαν 3 άτομα από τη παρέα μας και τους απάντησα θετικά.
"Μάθαμε πως έγινε" μου είπαν. "Ετοιμάσου να πάρουμε εκδίκηση".
(Λόγω του μεγέθους της ιστορίας η συνέχεια θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση)
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τον φίλο μας Φώτη για την ιστορία που μας έστειλε.
Διαβάστε επίσης:
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο
ourhorrorstory@gmail.com
για να την δημοσιεύσουμε.
1 σχόλια:
Αν είναι πραγματική η ιστορία είναι καταπληκτική! Πότε θα βάλετε τη συνέχεια;
Δημοσίευση σχολίου