Όταν ήμουν μικρή, είχα βγει παραμονή Χριστουγέννων, αργά το απόγευμα με μία φίλη μου για να πούμε τα κάλαντα στα σπίτια που δεν είχαμε προλάβει. Στο χωριό εκείνες τις εποχές δε φοβόταν οι γονείς μας να μας αφήνουν να γυρνάμε. Τα χρόνια ήταν πολύ πιο αθώα.
Κάποια στιγμή, φτάσαμε στη κορυφή του λόφου του χωριού. Ο δρόμος ήταν έρημος και κακοφωτισμένος. Θυμάμαι στο σταυροδρόμι υπήρχε μόνο ο φωτισμός από ένα εικονοστάσι. Οι λάμπες του δρόμου ήταν καμένες σε εκείνο το σημείο. Επειδή ήμασταν μικρές κοντοσταθήκαμε για λίγο, γιατί φοβηθήκαμε το σκοτάδι, αλλά η απληστία μας να βγάλουμε περισσότερα χρήματα από τα κάλαντα νίκησε την απειλή που απλωνόταν σα μαύρο πέπλο μπροστά μας.
Συνεχίσαμε λοιπόν να περπατάμε για να πάμε στα υπόλοιπα σπίτια. Όταν όμως φτάσαμε ακριβώς μπροστά από το εικονοστάσι, εμφανίστηκε από πίσω του ξαφνικά μια πολύ ψηλή, αδύνατη, μαυροφορεμένη γριά! Εντελώς αθόρυβα! Ήταν τόσο ψηλή που έφτανε στο ύψος της κολόνας της ΔΕΗ και τόσο αδύνατη που πραγματικά με το ζόρι διακρίναμε τα άκρα της μέσα από το σκοτάδι.
Από το τρόμο μας δε μπορούσαμε να βγάλουμε ούτε κραυγή! Την κοιτούσαμε κοκκαλωμένες να σηκώνεται αργά πίσω από το εικονοστάσι. Και μόλις σηκώθηκε γύρισε και μας κοίταξε! Δε μπορούσαμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της ή δε μπορώ ούτε εγώ, αλλά ούτε και η φίλη μου, να τα ανακαλέσουμε στη μνήμη μας. Θυμόμαστε όμως ότι όταν μας κοίταξε, άρχισε να κινείται προς το μέρος μας!
Τότε ήταν που βρήκαμε το θάρρος να τσιρίξουμε και να το βάλουμε στα πόδια. Οι κραυγές μας χανόταν μέσα στα γαυγίσματα των σκύλων του χωριού, που είχαν ξεσηκωθεί από τις κραυγές μας. Ή μήπως γαύγιζαν γιατί είχαν καταλάβει την απειλή που είχε έρθει τόσο απροειδοποίητα στο χωριό μας;
Η πολύ ψηλή γριά άρχισε να μας κυνηγάει! Με τα τεράστιά της βήματα, μάς πλησίαζε απειλητικά! Κι όμως η κίνησή της γινόταν τόσο αθόρυβα!
Τρέχαμε με όλη τη δύναμή μας! Κι όμως ήταν θέμα χρόνου να μας πιάσει. Τότε έπεσε το τσαντάκι της φίλης μου που έβαζε τα λεφτά από τα κάλαντα. Η γριά σταμάτησε, το κοίταξε, πήρε το τσαντάκι και εξαφανίστηκε.
Φτάσαμε στο σπίτι μου και είπαμε την ιστορία στους γονείς μας! Φυσικά και δε μας πίστεψαν. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που πετάχτηκε λέγοντας χαμογελώντας: "Βρε ποιος σας είπε την ιστορία για τη μπάμπο και μας κοροϊδεύετε τώρα;"
Μάταια προσπαθήσαμε να τους πείσουμε. Την επόμενη μέρα βρήκαμε λεφτά πεταμένα σε άλλο μέρος του χωριού.
Θα μου πείτε πώς και θυμήθηκα την ιστορία τώρα. Λοιπόν, την περασμένη εβδομάδα, η φίλη μου μου είπε ότι, καθώς γυρνούσε κατά τις 20:30 στο σπίτι, είδε με την άκρη του ματιού της σε ένα σκοτεινό σημείο του δρόμου την ίδια πολύ ψηλή φιγούρα της μαυροφορεμένης γριάς να την ακολουθεί.
Η φίλη μου έτρεξε και βγήκε σε ένα φωτεινό σημείο του δρόμου. Εκεί ευτυχώς την έχασε.
Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Νίκη για την ιστορία που μας έστειλε
Διαβάστε επίσης:
Η εμφάνιση πνευμάτων και όσα σχετίζονται με αυτήν
Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com ή στη σελίδα μας στο facebook για να την δημοσιεύσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου